ห้ามฆ่าคน

ห้ามฆ่าคน หรือ อย่าฆ่าคน (อังกฤษ: Thou shalt not kill) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 5 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก และแบบลูเทอแรน และเป็นบัญญัติข้อที่ 6 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบเซปตัวจินต์ แบบทาลมุด และแบบคริสตจักรปฏิรูป และเป็นบัญญัติข้อที่ 7 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบไฟโล

บัญญัติข้อนี้มีบันทึกในหนังสืออพยพ 20:13 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:17 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์

ห้ามฆ่าคน

— หนังสืออพยพ 20:13

เนื้อหา

ห้ามฆ่าคน บัญญัติข้อนี้เป็นข้อที่หกที่ห้ามการฆาตกรรมมนุษย์โดยเจตนา นั่นคือ การทำลายชีวิตโดยไม่มีอำนาจที่จะกระทำเช่นนั้นอย่างผิดกฎหมาย พระเจ้าทรงกำหนดโทษถึงตายสำหรับผู้ที่ฝ่าฝืนบัญญัติข้อนี้ พันธสัญญาใหม่ไม่เพียงประณามการฆาตกรรมเท่านั้น แต่รวมถึงความเกลียดชังซึ่งเป็นสิ่งที่กระตุ้นให้คนหนึ่งปรารถนาจะให้อีกคนหนึ่งตายด้วย และการกระทำหรืออิทธิพลใดที่ไม่พอพระทัยพระเจ้าที่เป็นเหตุให้อีกคนหนึ่งต้องตายฝ่ายวิญญาณ