มหาวิทยาลัยปักกิ่ง
北京大学 | |
 | |
| ประเภท | มหาวิทยาลัยวิจัยแห่งชาติ |
|---|---|
| สถาปนา | พ.ศ. 2441 |
| ปริญญาตรี | 15,128 |
| บัณฑิตศึกษา | 15,119 |
| ที่ตั้ง | , |
| เครือข่าย | สมาคมมหาวิทยาลัยภาคพื้นแปซิฟิก |
| เว็บไซต์ | www |
มหาวิทยาลัยปักกิ่ง(อังกฤษ: Peking University) (北大; Chinese: 北京大学, pinyin: Běijīng Dàxué) Bei-Da) นิยมเรียกกันว่าเป่ยต้า เป็นมหาวิทยาลัยวิจัยแห่งชาติของจีน 1 ใน 9 (C9 League) เช่นเดียวกับมหาวิทยาลัยชิงหฺวา เป็นมหาวิทยาลัยเก่าแก่ชั้นนำของรัฐที่มีชื่อเสียง มีสถาปัตยกรรมแบบจีนที่โดดเด่น มหาวิทยาลัยปักกิ่งมีบทบาทต่อการเคลื่อนไหวเชิงสัญลักษณ์ทางการเมืองในปี พ.ศ 2532 ในปัจจุบันมหาวิทยาลัยปักกิ่งเป็นมหาวิทยาลัยวิจัยชั้นนำที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของจีน[1] และจากการจัดลำดับโดยคอกโครัลลีไซมอนส์ มหาวิทยาลัยปักกิ่งอยู่ในลำดับที่ 22 ของโลก และลำดับ 5 ในเอเชีย[2]
ประวัติ[แก้]
ก่อตั้งขึ้นในสมัยราชวงศ์ชิง ในวันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2441 ในชื่อมหาวิทยาลัยจักรวรรดิ์ปักกิ่ง ต่อมาเกิดเหตุการณ์การปฏิวัติซินไฮ่ ในปี พ.ศ. 2454 ราชวงศ์ชิงถูกล้มล้างอันเป็นจุดสิ้นสุดของจักรวรรดิจีนอายุกว่า 2,000 ปี เริ่มต้นของการปกครองแบบสาธารณรัฐของจีน[3]มหาวิทยาลัยแห่งชาติปักกิ่ง (National Peking University) ก่อตั้งโดยพรรคชาตินิยมจีน (ก๊กมินตั๋ง) ในปี พ.ศ. 2463 มหาวิทยาลัยปักกิ่งเป็นมหาวิทยาลัยแรกที่รับนักศึกษาหญิงเข้ามาศึกษาในระดับอุดมศึกษาสมัยใหม่ของจีน และเมื่อพรรคก๊กมินตั๋งพ่ายแพ้สงครามกลางเมืองจีน เมื่อพรรคคอมมิวนิสต์ประกาศตั้ง สาธารณรัฐประชาชนจีนมหาวิทยาลัยแห่งชาติปักกิ่งสูญเสียสถานะความเป็นมหาวิทยาลัยแห่งชาติที่แต่งตั้งโดยพรรคก๊กมินตั๋ง และต้องย้ายวิทยาเขตออกจากในเมืองไปอยู่บริเวณชานเมือง (วิทยาเขตเดิมอยู่บริเวณพระราชวังต้องห้าม) แต่มหาวิทยาลัยยังคงเป็นมหาวิทยาลัยที่ดึงดูดปัญญาชนจากทั่วแผ่นดินจีน จากเหตุการณ์การชุมนุมประท้วงที่จัตุรัสเทียนอันเหมินโดยมีนักศึกษาและปัญญาชนจากมหาวิทยาลัยปักกิ่งเป็นแกนนำ ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยปักกิ่ง เป็นมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีชื่อเสียงลำดับต้นๆของแผ่นดินใหญ่[4] เป็นมหาวิทยาลัยวิจัยแห่งชาติ(National Key Universities) ที่มีอัตราการสอบแข่งขันเข้าศึกษามากที่สุดในแผ่นดินจีน[5][6]
สาขาวิชาที่เปิดสอน[แก้]
วิทยาลัย/ภาควิชา/สำนักวิชา/สถาบัน/ศูนย์ ที่เปิดสอนในหลักสูตรปริญญาตรี[7]
- ภาควิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยี
- สำนักวิชาการปกครอง
- สำนักความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ
- ศูนย์วิทยาศาสตร์สุขภาพ
- วิทยาลัยวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมและวิศวกรรม
- วิทยาลัยวิศวกรรมศาสตร์
- สถาบันการศึกษาขั้นสูง เพื่อการศึกษาสหวิทยาการ
- บัณฑิตวิทยาลัยศึกษาศาสตร์
- ศูนย์จีนเพื่อการวิจัยเศรษฐกิจ
- สำนักวิชาวิศวกรรมไฟฟ้าและวิทยาการคอมพิวเตอร์
- วิทยาลัยหยวนเป่ย
- ภาควิชาพละศึกษา
- สำนักวิชามาร์กซิส(ลัทธิ)
- สำนักวิชาภาษาต่างประเทศ
- ภาควิชา ภาษาและวรรณคดีอังกฤษ
- ภาควิชาสังคมวิทยา
- ภาควิชาสารสนเทศเพื่อการจัดการ
- โรงเรียนกฎหมาย
- วิทยาลัยการบริหารGuanghua
- สำนักวิชาเศรษฐศาสตร์
- สำนักวิชาการศึกษานานาชาติ
- ภาควิชาปรัชญา
- สำนักวิชาโบราณคดีและพิพิธภัณฑ์วิทยา
- ภาควิชาประวัติศาสตร์
- สำนักวิชาวารสาร และการสื่อสารมวลชน
- ภาควิชาจิตวิทยา
- สำนักวิชาผังเมืองและ วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม
- สำนักวิชา โลกและอวกาศ
- วิทยาศาสตร์สุขภาพ
- วิทยาลัยเคมี
- ภาควิชาภาษาจีนและวรรณคดี
- สำนักวิชาฟิสิกส์
- สำนักวิชาวิทยาศาสตร์คณิตศาสตร์
ศิษย์เก่าชาวไทยที่มีชื่อเสียง[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9480000159858[ลิงก์เสีย]
- ↑ https://www.topuniversities.com/university-rankings/world-university-rankings/2020
- ↑ Li, Xiaobing. [2007] (2007). A History of the Modern Chinese Army. University Press of Kentucky. ISBN 0813124387, 9780813124384. pg 13. pg 26–27.
- ↑ http://thai.cri.cn/247/2012/10/11/121s203035.htm
- ↑ http://www.oknation.net/blog/chineseclub/2013/02/28/entry-1
- ↑ http://www.dek-d.com/studyabroad/20287/
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-16. สืบค้นเมื่อ 2016-01-27.