ประธานาธิบดีอิหร่าน
| ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐอิสลามอิหร่าน | |
|---|---|
 ตราประจำตำแหน่ง | |
| รายงานต่อ | ผู้นำสูงสุดอิหร่าน |
| จวน | Sa'dabad Palace |
| ที่ว่าการ | เตหะราน |
| ผู้แต่งตั้ง | การเลือกตั้งโดยตรง |
| วาระ | สี่ปี (สูงสุดสองสมัย) |
| ผู้ประเดิมตำแหน่ง | แอโบลแฮแซน แบนีแซดร์ |
| สถาปนา | 4 กุมภาพันธ์ 2523; 44 ปีก่อน |
| เงินตอบแทน | 27 ล้านเรียล/เดือน[1] |
| เว็บไซต์ | เว็บไซต์ทางการ |
_(cropped).jpg)
ประธานาธิบดีอิหร่าน (เปอร์เซีย: رئیسجمهور ایران) เป็นตำแหน่งหัวหน้ารัฐบาลของสาธารณรัฐอิสลามอิหร่าน ถือเป็นเจ้าหน้าที่รัฐระดับสูงสุดของประเทศ การแต่งตั้งประธานาธิบดีต้องได้รับการเห็นชอบจากผู้นำสูงสุดอิหร่านก่อนที่จะทำการสาบานตนต่อศาลและรัฐสภา ผู้นำสูงสุดอิหร่านมีอำนาจเต็มในการปลดประธานาธิบดีได้ทุกเมื่อ[2] ประธานาธิบดีอิหร่านมีหน้าที่ลงนามตราใช้กฎหมาย และสนองคำสั่งของผู้นำสูงสุดอิหร่านผู้ทำหน้าที่ประมุขแห่งรัฐ[3][4] ประธานาธิบดีอิหร่านแตกต่างจากประธานาธิบดีของหลายประเทศ ประธานาธิบดีอิหร่านไม่ได้ผูกขาดอำนาจบัญชาเหนือรัฐบาล อำนาจบัญชารัฐบาลแทบทั้งหมดอยู่ในมือของผู้นำสูงสุดอิหร่าน ประธานาธิบดีอิหร่านมาจากการเลือกตั้งโดยตรง มีวาระดำรงตำแหน่งสมัยละสี่ปี และห้ามดำรงตำแหน่งเกินกว่าสองสมัยหรือมากกว่า 8 ปี
คุณสมบัติผู้สมัครรับเลือกตั้งชิงตำแหน่งประธานาธิบดีถูกกำหนดโดยมาตรา 9 แห่งรัฐธรรมนูญสาธารณรัฐอิสลามอิหร่าน การเลือกตั้งประธานาธิบดีและการเลือกตั้งอื่น ๆ ทั้งหมดในประเทศอิหร่านถูกกำหนดโดยผู้นำสูงสุดอิหร่าน หน้าที่ของประธานาธิบดีได้แก่: ตรากฎหมายและปฏิบัติตามผู้นำสูงสุด, ลงนามสนธิสัญญากับต่างชาติหรือองค์กรระหว่างประเทศ, กำกับดูแลแผนยุทธศาสตร์ชาติ การงบประมาณ และการจ้างงานของรัฐเป็นต้น[5][6][7][8] ประธานาธิบดีอิหร่านยังมีหน้าที่แต่งตั้งคณะรัฐมนตรีโดยความยินยอมของรัฐสภาและผู้นำสูงสุด ผู้นำสูงสุดมีอำนาจปลดรัฐมนตรีได้ทุกเมื่อโดยไม่ต้องผ่านรัฐสภาหรือประธานาธิบดี[9][10][11] ผู้นำสูงสุดเป็นผู้เลือกรัฐมนตรีว่าการกลาโหม รัฐมนตรีว่าการข่าวกรอง และรัฐมนตรีการต่างประเทศโดยตรง[12]
ประธานาธิบดีอิหร่านคนปัจจุบันคือเอบรอฮีม แรอีซี ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ พ.ศ. 2564 ถัดจากแฮแซน โรว์ฮอนี ประธานาธิบดีแรอีซีมีกำหนดครบวาระการดำรงตำแหน่งใน พ.ศ. 2568
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "حقوق رئیس جمهور و نمایندگان چقدر است؟". Mashreghnews.ir. 2019-06-29. สืบค้นเมื่อ 2019-07-09.
- ↑ "PressTV-Leader endorses Rouhani as Iran's president". Presstv.ir. 2017-08-03. สืบค้นเมื่อ 2019-07-09.
- ↑ (see Article 110 of the constitution)
- ↑ Axel Tschentscher. "ICL - Iran - Constitution". Servat.unibe.ch. สืบค้นเมื่อ 2019-07-09.
- ↑ "Iran's Khamenei hits out at Rafsanjani in rare public rebuke". Middle East Eye.
- ↑ "Khamenei says Iran must go green - Al-Monitor: the Pulse of the Middle East". Al-Monitor.
- ↑ Mahmoud Ahmadinejad Accessed 5-23-2008
- ↑ Louis Charbonneau and Parisa Hafezi (16 May 2014). "Exclusive: Iran pursues ballistic missile work, complicating nuclear talks". Reuters.
- ↑ "Iranian lawmakers warn Ahmadinejad to accept intelligence chief as political feud deepens". CP. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-08. สืบค้นเมื่อ 2017-05-21.
- ↑ "BBC NEWS - Middle East - Iranian vice-president 'sacked'".
- ↑ Amir Saeed Vakil,Pouryya Askary (2004). constitution in now law like order. p. 362.
- ↑ "Did Khamenei block Rouhani's science minister?". Al-monitor.com. 2017-10-23. สืบค้นเมื่อ 2019-07-09.
|  | |
