ข้ามไปเนื้อหา

เลขาธิการคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เลขาธิการใหญ่คณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม
Tổng Bí thư Ban Chấp hành Trung ương Đảng Cộng sản Việt Nam
ธงประจำพรรค
ผู้ดำรงตำแหน่งคนปัจจุบัน
โต เลิม
ตั้งแต่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2567‎
(0 ปี 73 วัน)
การเรียกขานสหาย
จวนสำนักงานกลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม 1A Hung Vuong เดียนเบียน เขตบาดิ่ญ ฮานอย
ผู้แต่งตั้งคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม
วาระ5 ปี
ผู้ประเดิมตำแหน่งเจิ่น ฟู้
สถาปนา27 ตุลาคม พ.ศ. 2483
เว็บไซต์Trang web Đảng Cộng sản Việt Nam

เลขาธิการใหญ่คณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม (เวียดนาม: Tổng Bí thư Ban Chấp hành Trung ương Đảng Cộng sản Việt Nam) (อังกฤษ: General Secretary of the Central Committee of the Communist Party of Vietnam) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2494 ถึง พ.ศ. 2519 เป็นสำนักงานสูงสุดในพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามและโดยทั่วไปมักเรียกว่า ผู้นำสูงสุดแห่งเวียดนาม หรือเป็นที่รู้จักกันในนาม เลขาธิการเอก (เวียดนาม: Bí thư Thứ nhất) ในช่วงปี พ.ศ. 2494 ถึง พ.ศ. 2512 ตำแหน่งเลขาธิการเป็นตำแหน่งที่สูงสุดเป็นลำดับที่สองรองจากตำแหน่งประธานพรรคแรงงานเวียดนาม ซึ่งมีท่านโฮจิมินห์ดำรงตำแหน่งประธานอยู่ เลขาธิการใหญ่ยังเป็นเลขาธิการของคณะกรรมาธิการทหารส่วนกลางซึ่งเป็นผู้นำองค์กรพรรคในกิจการทหาร[1] ในช่วงเวลาหนึ่งของประวัติศาสตร์ตำแหน่งเลขาธิการใหญ่มีความหมายเปรียบเสมือนกันกับผู้นำสูงสุดของเวียดนาม เลขาธิการคนปัจจุบันคือเหงียน ฟู้ จ่องและเขาได้รับการจัดอันดับให้ลำดับที่หนึ่งในโปลิตบูโร

ประวัติ

[แก้]

เจิ่น ฟู้ซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีน ได้รับเลือกเป็นเลขาธิการคนแรกของพรรค หนึ่งปีหลังจากได้รับเลือกเขาถูกทางการฝรั่งเศสตัดสินจำคุกเนื่องจากจัดกิจกรรมต่อต้านฝรั่งเศส เขาเสียชีวิตในคุกในปีเดียวกัน[2] ผู้รับช่วงเป็นเลขาธิการคนที่ 2 โดยพฤตินัยคือ เลอ ห่ง ฟอง เลขาธิการ OEC ซึ่งเป็นผู้นำพรรคโดยผ่านสำนักงานเลขาธิการคณะกรรมการบริหารพรรคแห่งโพ้นทะเล (OEC) เหตุที่ได้เป็นเลขาธิการพรรคเพราะคณะกรรมการกลางถูกปราบปรามทั้งหมด[3] ต่อมาในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2478 ในการประชุมพรรคครั้งแรกที่มาเก๊า ฮ่า หุ่ย เติบ ได้รับเลือกให้เป็นเลขาธิการคนที่ 3 จนถึงวันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2481 ในที่ประชุมคณะกรรมการพรรค ณ บาเดียม กรุงไซ่ง่อน ฮ่าหุ่ยเติบได้ลาออกจากตำแหน่ง เดือนพฤษภาคมเขาถูกเจ้าหน้าที่ฝรั่งเศสจับกุมและถูกประหารในวันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2484 [4] ในวันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2481 หลังการลาออกของเลขาธิการคนที่ 3 เหงียน วัน กื่อได้รับเลือกเป็นเลขาธิการคนที่ 4 ต่อมาในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2483 วันกื่อถูกเจ้าหน้าที่ฝรั่งเศสจับกุม และถูกประหารชีวิตโดยการยิงในวันที่ วันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2484 ท่ามกลางวิกฤติของพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีนที่ถูกทางการฝรั่งเศสกวาดล้างผู้นำพรรคหลายคน ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2484 เจื่อง จิญได้รับเลือกเป็นเลขาธิการคนที่ 5[5] โดยบทความใน NhânDân เมื่อวันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2494 ได้กล่าวถึงบทบาทของเจื่องจิญในฐานะ "ผู้สร้างและผู้บัญชาการ" ของการปฏิวัติในขณะที่โฮจิมินห์ถูกเรียกว่า "จิตวิญญาณของการปฏิวัติเวียดนามและการต่อต้านของเวียดนาม"[6] ในปีพ.ศ. 2488 พรรคคอมมิวนิสต์อินโดจินได้สลายตัวทำให้เจื่องจิญพ้นจากตำแหน่งเลขาธิการใหญ่ตามสภาพพรรค และในปี พ.ศ. 2499 ได้ก่อตั้งพรรคใหม่อีกครั้งในนามพรรคแรงงานเวียดนาม จิญกลับมาเป็นเลขาธิการเอกคนที่ 1(5) แต่เนื่องจากบทบาทของเขาในการรณรงค์ปฏิรูปที่ดินอย่างรุนแรงจิญจึงต้องลาออก[7] โฮจิมินห์จึงเข้ารับตำแหน่งเลขาธิการเอกพรรคแรงงานเวียดนามต่อเป็นคนที่ 2(6) แต่ได้แต่งตั้งให้เล สวนเป็นรักษาการเลขาธิการเอกโดยทันที[8]เนื่องจากโฮเป็นประธานพรรคอีกตำแหน่ง ต่อมาในปี พ.ศ. 2503 เล สวนได้รับเลือกให้เป็นเลขาธิการเอกคนที่ 3(7) และเป็นผู้นำสูงสุดลำดับที่สองจนกระทั่งโฮจิมินห์เสียชีวิตในวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2512[9]

นับตั้งแต่วันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2512 เล สวนเป็นผู้นำของเวียดนามที่ไม่ได้ประสบปัญหาใดๆเหมือนอย่างผู้นำรุ่นก่อนๆจนกระทั่งเขาเสียชีวิตลงในวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2529[10] โดยเลสวนได้เสียชีวิตลงก่อนการประชุมพรรคแห่งชาติครั้งต่อไปเพียงสองเดือน ผู้รับช่วงคนถัดมาคือเจื่อง จิญอดีตเลขาธิการพรรคสองสมัยและเขาเป็นผู้นำที่ดำรงตำแหน่งมากที่สุดเป็นอันดับสองและหลังจากโฮจิมินห์เสียชีวิตไปแล้วจิญกลายเป็นนักการเมืองที่มีอำนาจมากในเวียดนาม โดยในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2529 จิญได้รับการลงมติให้พ้นจากตำแหน่งตามวาระในที่ประชุมพรรคแห่งชาติชุดที่ 6 เหลือเพียงตำแหน่งประธานาธิบดี และที่ประชุมใหญ่ได้ลงมติเลือกเลขาธิการใหญ่คนที่ 8 เป็นเหงียน วัน ลิญ[11] โดยสื่อตะวันตกมักเรียกเขาว่า "กอร์บาชอฟแห่งเวียดนาม" เนื่องจากนโยบายปฏิรูปเศรษฐกิจ(โด๋ยเม้ย)ของเขา[12] ในปี พ.ศ. 2534 เหงียน วัน ลิญได้ลาออกจากเลขาธิการพรรคเนื่องจากปัญหาทางสุขภาพของเขา และที่ประชุมใหญ่พรรคแห่งชาติชุด 7 ได้ลงมติรับรองให้โด๋ เหมื่อยเป็นเลขาธิการพรรคคนที่ 9[13]และในการประชุมพรรคชุดที่ 8 ในปี พ.ศ. 2539 เหมื่อยก็ได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคอีกสมัยในาภาวะที่พรรคแบ่งเป็นสองฝ่าย แต่หลังจากดำรงตำแหน่งสมัยที่สองเพียงหนึ่งปีในการประชุมใหญ่ครั้งที่ 4 ของคณะกรรมการกลางชุดที่ 8 เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2540 ได้ให้โดเหมื่อยพ้นจากตำแหน่งเนื่องจากปัญหาระหว่างฝ่ายอนุรักษ์นิยมซึ่งนำโดยโด๋เหมื่อยและฝ่ายปฏิรูปของเหงียนวันลิญ ที่ประชุมใหญ่พรรคชุดที่ 8 จึงได้ลงมติเลือก[14]พลโทอาวุโสเล ขา เฟียวเป็นเลขาธิการพรรคคนที่ 10 และเขาได้เป็นผู้ประนีประนอมการแบ่งฝักแบ่งฝ่ายแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเนื่องจากถูกมองว่าเป็นผู้สนับสนุนฝ่ายโด๋เมื่อย และในปี 2544 ก่อนการประชุมพรรคแห่งชาติครั้งที่ 9 เมื่อคณะกรรมการกลางคว่ำการตัดสินใจของโปลิตบูโร เสียงข้างมากในที่ประชุมคณะกรรมการกลางได้ลงมติให้เฟียวพ้นจากตำแหน่งเลขาธิการพรรค[15] และที่ประชุมพรรคได้ลงมติเลือกหน่อง ดุ๊ก หมันห์เป็นเลขาธิการพรรคต่อจากเลขาเฟียว และดุ๊กหมันห์ได้รับการพิจารณาให้เป็นผู้สร้างสรรค์สิ่งใหม่ เขายังเป็นเลขาธิการคนแรกที่สำเร็จการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย[16] ดุ๊กหมันห์ดำรงตำแหน่งอยู่สองสมัยจึงได้พ้นจากตำแหน่งในปี 2554 และที่ประชุมใหญ่คณะกรรมการกลางพรรคชุดที่ 11 ได้เลือกเหงียน ฟู้ จ่องให้รับตำแหน่งเป็นเลขาธิการใหญ่คนปัจจุบันซึ่งปัจจุบันฟู้จ่องได้รับเลือกเป็นสมัยที่ 3 และตอนนี้เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นบุคคลที่มีอำนาจทางการเมืองมากที่สุดในเวียดนาม [17]

เลขาธิการใหญ่เป็นประธานในการทำงานของคณะกรรมการกลางพรรค, สมาชิกโปลิตบูโร และเป็นประธานการประชุมกับผู้นำคนสำคัญ(ระเบียบการทำงานของคณะกรรมการกลาง, 2554)

รายนามเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์

[แก้]
เลขาธิการใหญ่คณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์แห่งอินโดจีน
Tổng Bí thư Ban Chấp hành Trung ương Đảng Cộng sản Đông Dương
ลำดับ ภาพ ชื่อ
(อายุขัย) 		เริ่ม สิ้นสุด อันดับ
[note 1] 		คณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์
1(1) A young man, in a suit with a pale shirt and dark tie เจิ่น ฟู้
(พ.ศ. 2447 – 2474) 		27 ตุลาคม พ.ศ. 2473 6 กันยายน พ.ศ. 2474 1 คณะกรรมการกลางเฉพาะกาล
(พ.ศ. 2473–78)
2(2) A young man, in a suit with a pale shirt and dark tie เลอ ห่ง ฟอง
(พ.ศ. 2445 – 2485) 		27 ตุลาคม พ.ศ. 2474 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2479 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ I (พ.ศ. 2478–88)
3(3) A young man, in a suit with a pale shirt and dark tie ฮ่า หุ่ย เติบ
(พ.ศ. 2449 – 2484) 		26 กรกฎาคม พ.ศ. 2479 30 มีนาคม พ.ศ. 2481 1
4(4) A young man, in a pale shirt and dark jacket เหงียน วัน กื่อ(นักปฏิวัติ)
(พ.ศ. 2455 – 2484) 		30 มีนาคม พ.ศ. 2481 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2483 1
5(5) A balding man looking to the left, dressed in a dark jascket buttoned to the neck เจื่อง จิญ
(พ.ศ. 2450 – 2531) 		9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2483 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2488 1
[note 2] 		คณะกรรมการกลางชุดที่ I (พ.ศ. 2478–88)
เลขาธิการเอกคณะกรรมการกลางพรรคแรงงานเวียดนาม
Bí thư Thứ nhất Ban Chấp hành Trung ương Đảng Lao động Việt Nam
ลำดับ ภาพ ชื่อ
(อายุขัย) 		เริ่ม สิ้นสุด อันดับ คณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์
5(1) A balding man looking to the left, dressed in a dark jascket buttoned to the neck เจื่อง จิญ
(พ.ศ. 2450 – 2531) 		19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2494 5 ตุลาคม พ.ศ. 2499 2 คณะกรรมการกลางชุดที่ II (พ.ศ. 2494–2503)
6(2) A thin-faced man with a long beard wearing traditional clothing โฮจิมินห์
(พ.ศ. 2433 – 2512) 		5 ตุลาคม พ.ศ. 2499 10 กันยายน พ.ศ. 2503 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ II (พ.ศ. 2494–2503)
คณะกรรมการกลางชุดที่ III (พ.ศ. 2503–19)
7(3) A young man, in a suit with a pale shirt and dark tie เล สวน
(พ.ศ. 2450 – 2529) 		10 กันยายน พ.ศ. 2503 20 ธันวาคม พ.ศ. 2519 2
[note 3]
1
(พ.ศ. 2512-2519)
เลขาธิการใหญ่คณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม
Tổng Bí thư Ban Chấp hành Trung ương Đảng Cộng sản Việt Nam
7 A young man, in a suit with a pale shirt and dark tie เล สวน
(พ.ศ. 2450 – 2529) 		20 ธันวาคม พ.ศ. 2519 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2529 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ IV (พ.ศ. 2519–25)
คณะกรรมการกลางชุดที่ V (พ.ศ. 2525–29)
5 A balding man looking to the left, dressed in a dark jacket buttoned to the neck เจื่อง จิญ
(พ.ศ. 2450 – 2531) 		14 กรกฎาคม พ.ศ. 2529 18 ธันวาคม พ.ศ. 2529 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ V (พ.ศ. 2525–29)
8 A An old dark hair man wearing suit and tie เหงียน วัน ลิญ
(พ.ศ. 2458 – 2541) 		18 ธันวาคม พ.ศ. 2529 28 มิถุนายน พ.ศ. 2534 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ VI (พ.ศ. 2529–34)
9 An old graying man wearing suit and tie โด๋ เหมื่อย
(พ.ศ. 2460 – 2561) 		28 มิถุนายน พ.ศ. 2534 26 ธันวาคม พ.ศ. 2540 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ VII (พ.ศ. 2534–39)
คณะกรรมการกลางชุดที่ VIII (พ.ศ. 2539–44)
10 พลโทอาวุโส เล ขา เฟียว
(พ.ศ. 2474 – 2563)[note 4] 		26 ธันวาคม พ.ศ. 2540 22 เมษายน พ.ศ. 2544 1
11 a man with greying black hair, wearing a suit and tie หน่อง ดุ๊ก หมันห์
(พ.ศ. 2483 – 2563) 		22 เมษายน พ.ศ. 2544 19 มกราคม พ.ศ. 2554 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ IX (พ.ศ. 2544–49)
คณะกรรมการกลางชุดที่ X (พ.ศ. 2549–54)
12 เหงียน ฟู้ จ่อง
(พ.ศ. 2487 – 2567) 		19 มกราคม พ.ศ. 2554 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2567 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ XI (2011–16)
คณะกรรมการกลางชุดที่ XII (2016–21)
คณะกรรมการกลางชุดที่ XIII (2021–26)
13 โต เลิม
(พ.ศ. 2500 – ) 		3 สิงหาคม พ.ศ. 2567‎ อยู่ในตำแหน่ง 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ XIII (2021–26)
ประธานคณะกรรมการกลางพรรคแรงงานเวียดนาม
Chủ tịch Ban Chấp hành Trung ương Đảng Lao động Việt Nam
ลำดับ ภาพ ชื่อ
(อายุไข) 		เริ่มต้น สิ้นสุด อันดับ คณะกรรมการกลางคอมมิวนิสต์เวียดนาม
* A thin-faced man with a long beard wearing traditional clothing โฮจิมินห์
(พ.ศ. 2433 – 2512) 		19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2494 2 กันยายน พ.ศ. 2512 1 คณะกรรมการกลางชุดที่ II (พ.ศ. 2494–2503)
คณะกรรมการกลางชุดที่ III (พ.ศ. 2503–19)

Notes

[แก้]
  1. ↑ การจัดอันดับผู้มีอำนาจในโปลิตบูโร
  2. ↑ เขาได้รับการจัดอันดับที่ 1 จนถึง การปฏิวัติเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2488 ที่นำโดย โฮจิมินห์.
  3. ↑ เขาอยู่ในอันดับที่ 2 จนกระทั่งโฮจิมินห์ประธานพรรคแรงงานเวียดนามได้เสียชีวิตลงเมื่อวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2512[9]
  4. ↑ ได้รับการยืนยันว่าเขาได้เสียชีวิตในวันที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2563

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Porter 1993, pp. 83–84.
  2. ↑ Dodd, Lewis & Emmons 2003, p. 557.
  3. ↑ Brocheux 2007, p. 60.
  4. ↑ Quinn-Judge 2002, p. 225.
  5. ↑ Currey 2005, p. 61.
  6. ↑ Quinn-Judge 2002, pp. 1–2.
  7. ↑ Thai 1985, pp. 27–29.
  8. ↑ Ooi 2004, p. 777.
  9. ↑ 9.0 9.1 Brocheux 2007, p. 174.
  10. ↑ Woods 2002, p. 74.
  11. ↑ Corfield 2008, pp. 111–112.
  12. ↑ Mason & Mason 1997, p. 313.
  13. ↑ "March of the poor and friendless (Vietnamese Communist Party holds its 7th Congress)". The Economist. 29 June 1991.
  14. ↑ Largo 2002, pp. 10–13.
  15. ↑ "The Lessons of Le Kha Phieu: Changing Rules in Vietnamese politics". JSTOR. 2001-04-01. สืบค้นเมื่อ 2021-04-06.
  16. ↑ "Modernising leader for Vietnam". บีบีซี เวิลด์นิวส์. BBC Online. 22 April 2001. สืบค้นเมื่อ 27 April 2012.
  17. ↑ "Party Congress announces CPVCC Politburo members". Government of the Socialist Republic of Vietnam. 19 January 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-04-04. สืบค้นเมื่อ 23 April 2012.

บรรณานุกรม

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เลขาธิการคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม&oldid=11665340"