ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อาณาจักรหงสาวดี"
Cuteystudio (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 11: | บรรทัด 11: | ||
|year_start = พ.ศ. 1830 |
|year_start = พ.ศ. 1830 |
||
|date_start = 4 เมษายน |
|date_start = 4 เมษายน |
||
|event_end = |
|event_end =การล่มสลายของหงสาวดีครั้งที่ 2 |
||
|year_end = พ.ศ. 2094 |
|year_end = พ.ศ. 2094 |
||
|date_end = 12 มีนาคม |
|date_end = 12 มีนาคม |
||
| บรรทัด 20: | บรรทัด 20: | ||
|event3 = ยุคทอง |
|event3 = ยุคทอง |
||
|date_event3 = พ.ศ. 1969 - 2077 |
|date_event3 = พ.ศ. 1969 - 2077 |
||
|event4 = [[สงคราม |
|event4 = [[สงครามตองอู–หงสาวดี (พ.ศ. 2077–2084)|การล่มสลายของหงสาวดีครั้งที่ 1]] |
||
|date_event4 = พ.ศ. 2077 - 2082 |
|date_event4 = พ.ศ. 2077 - 2082 |
||
|p1 = อาณาจักรพุกาม |
|p1 = อาณาจักรพุกาม |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 06:52, 5 กันยายน 2562
อาณาจักรหงสาวดี ဟံသာဝတီ ပဲခူး နေပြည်တော် | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พ.ศ. 1830–พ.ศ. 2094 | |||||||||
 ธงอาณาจักรหงสาวดี | |||||||||
 อาณาจักรหงสาวดี ประมาณ พ.ศ. 1993 | |||||||||
| สถานะ | อาณาจักร | ||||||||
| เมืองหลวง | มะตะบัน (พ.ศ. 1830 - 1906) ดอนวุน (พ.ศ. 1906 - 1912) หงสาวดี (พ.ศ. 1912 - 2082, พ.ศ. 2093 - 2095) | ||||||||
| ภาษาทั่วไป | ภาษามอญ | ||||||||
| ศาสนา | ศาสนาพุทธนิกายเถรวาท | ||||||||
| การปกครอง | สมบูรณาญาสิทธิราชย์ | ||||||||
| พระมหากษัตริย์ | |||||||||
• พ.ศ. 1830 - 1850 | พระเจ้าฟ้ารั่ว | ||||||||
• พ.ศ. 1927 -1964 | พระเจ้าราชาธิราช | ||||||||
• พ.ศ. 2097 - 2114 | พระนางเชงสอบู | ||||||||
• พ.ศ. 2114 - 2035 | พระเจ้าธรรมเจดีย์ | ||||||||
• พ.ศ. 2069 - 2082 | พระเจ้าสการวุตพี | ||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||
• ก่อตั้งอาณาจักร | 4 เมษายน พ.ศ. 1830 | ||||||||
• ประเทศราชของอาณาจักรสุโขทัย | พ.ศ. 1836 - 1873 | ||||||||
| พ.ศ. 1928 - 1967 | |||||||||
• ยุคทอง | พ.ศ. 1969 - 2077 | ||||||||
| พ.ศ. 2077 - 2082 | |||||||||
• การล่มสลายของหงสาวดีครั้งที่ 2 | 12 มีนาคม พ.ศ. 2094 | ||||||||
| |||||||||
อาณาจักรหงสาวดี (พม่า: ဟံသာဝတီ ပဲခူး နေပြည်တော်; มอญ: ဟံသာဝတဳ, [hɔŋsawətɔe]; บางครั้งเรียก กรุงหงสาวดี หรืออย่างสั้น พะโค) เป็นอาณาจักรที่ปกครองพม่าตอนล่างตั้งแต่ พ.ศ. 1830 จนถึง พ.ศ. 2082 และระหว่าง พ.ศ. 2093 - 2095 เป็นอาณาจักรของผู้ที่พูดภาษามอญ ก่อตั้งในฐานะรามัญประเทศ (พม่า: ရာမညဒေသ, มอญ: ရးမည) โดยพระเจ้าฟ้ารั่วหรือมะกะโท หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรพุกามใน พ.ศ. 1830[1]: 205–206, 209 ในฐานะประเทศราชของอาณาจักรสุโขทัยและราชวงศ์หยวนของมองโกลที่ปกครองจีน[2] อาณาจักรนี้เป็นอิสระจากสุโขทัยใน พ.ศ. 1873 แต่ยังมีความสัมพันธ์แบบหลวม ๆ กับศูนย์กลางอำนาจหลักในขณะนั้นคือ ที่ราบลุ่มแม่น้ำอิรวดี พะโค และเมาะตะมะ เมาะตะมะเกิดกบฏขึ้นใน พ.ศ. 1906 - 1931
ประวัติศาสตร์
การปกครองของพระเจ้าราชาธิราชใน พ.ศ. 1927 -1964 ได้รวมอาณาจักรของชาวมอญเข้าเป็นหนึ่งเดียวและประสบความสำเร็จในการต้านทานการรุกรานจากอาณาจักรอังวะ อาณาจักรของผู้ที่พูดภาษาพม่าจากทางเหนือ ในสงครามสี่สิบปี (พ.ศ. 1928 - 1967) และสามารถขยายตัวไปทางตะวันตกได้อาณาจักรยะไข่ ไว้ในอำนาจระหว่าง พ.ศ. 1956 - 1964 เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ถือเป็นชัยชนะของอาณาจักรหงสาวดีในฐานะที่สามารถขัดขวางการสถาปนาจักรวรรดิพุกามอีกครั้งของอาณาจักรอังวะ หลังสงครามหงสาวดีได้ช่วยเหลือรัฐบรรณาการทางตอนใต้ของอังวะคือ อาณาจักรแปร และอาณาจักรตองอูในการก่อกบฏต่ออังวะ
หลังสงครามหงสาวดีเข้าสู่ยุคทองในขณะที่อาณาจักรอังวะตกต่ำลง ในราว พ.ศ. 1963 - 2073 หงสาวดีเป็นอาณาจักรที่มีอำนาจมากที่สุดในยุคหลังจักรวรรดิอังวะ ภายใต้การปกครองของกษัตริย์หลายพระองค์ เช่น พญารามที่ 1 พระนางเชงสอบู พระเจ้าธรรมเจดีย์ และพญารามที่ 2 อาณาจักรมีบทบาทสำคัญทางการค้าในบริเวณมหาสมุทรอินเดีย และเป็นศูนย์กลางของศาสนาพุทธนิกายเถรวาท และมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับศรีลังกา[3]
อาณาจักรค่อย ๆ อ่อนแอลงตั้งแต่ พ.ศ. 2077 ในการรุกรานของอาณาจักรตองอูจากพม่าตอนบน พระเจ้าสการะวุตพีไม่สามารถต่อต้านอาณาจักรตองอูที่นำโดยพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้และพระเจ้าบุเรงนอง ตองอูเข้ายึดครองหงสาวดีและที่ราบลุ่มแม่น้ำอิระวดีใน พ.ศ. 2081 - 2082 และเมาะตะมะใน พ.ศ. 2084 [4] อาณาจักรนี้ฟื้นตัวขึ้นมาได้อีกครั้งใน พ.ศ. 2093 หลังจากพระเจ้าตะเบงชะเวตี้สิ้นพระชนม์ แต่มีอำนาจปกครองเพียงแค่เมืองหงสาวดี ก่อนถูกพระเจ้าบุเรงนองปราบได้อย่างรวดเร็วในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2094
แม้ว่ากษัตริย์ในราชวงศ์ตองอูจะปกครองพม่าตอนล่างจนถึงพุทธศตวรรษที่ 23 แต่ยุคทองของอาณาจักรหงสาวดียังเป็นที่จดจำของชาวมอญในพม่าตอนล่าง ปี พ.ศ. 2283 ได้มีการก่อกบฎต่อต้านราชวงศ์ตองอูที่อ่อนแอและก่อตั้งอาณาจักรหงสาวดีใหม่
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ Coedès, George (1968). Walter F. Vella (บ.ก.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
- ↑ Htin Aung 1967: 78–80
- ↑ Myint-U 2006: 64–65
- ↑ Harvey 1925: 153–157
- Harvey, G. E. (1925). History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. London: Frank Cass & Co. Ltd.
- Htin Aung, Maung (1967). A History of Burma. New York and London: Cambridge University Press.
- Myint-U, Thant (2006). The River of Lost Footsteps—Histories of Burma. Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0-374-16342-6.
- Pan Hla, Nai (1968). Razadarit Ayedawbon (ภาษาBurmese) (8th printing, 2004 ed.). Yangon: Armanthit Sarpay.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)