พระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าเฮนรีที่ 2
พระบรมสาทิสลักษณ์พระเจ้าเฮนรี่ที่ 2 โดยศิลปินนิรนาม คริสต์ศตวรรษที่ 17
พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ
ครองราชย์19 ธันวาคม ค.ศ. 1154 – 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1189
ราชาภิเษก19 ธันวาคม ค.ศ. 1154
ก่อนหน้าพระเจ้าสตีเฟน
ถัดไปพระเจ้าริชาร์ดที่ 1
กษัตริย์พระองค์รองเฮนรียุวกษัตริย์
พระราชสมภพ5 มีนาคม ค.ศ. 1133
เลอม็อง เมน ราชอาณาจักรฝรั่งเศส
สวรรคต6 กรกฎาคม ค.ศ. 1189 (พระชนมายุ 56 พรรษา)
ปราสาทชีนง ชีนง แอ็งเดรลัวร์ ราชอาณาจักรฝรั่งเศส
ฝังพระบรมศพอารามฟองเทวฟรอด์ อ็องฌู ฝรั่งเศส
คู่อภิเษกอาลีเยนอร์แห่งอากีแตน
พระราชบุตร
ราชวงศ์แพลนแทแจเนต/อ็องณู[nb 1]
พระราชบิดาเจฟฟรีย์ที่ 5 เคานต์แห่งอ็องฌู
พระราชมารดาจักรพรรดินีมาทิลดา

พระเจ้าเฮนรีที่ 2[2] แห่งอังกฤษ (อังกฤษ: Henry II of England หรือ “Curtmantle”) (25 มีนาคม ค.ศ. 1133 – 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1189) เป็นพระเจ้าแผ่นดินราชอาณาจักรอังกฤษองค์แรกในสมัยราชวงศ์แพลนแทเจเนต

พระราชประวัติ[แก้]

เบื้องต้น[แก้]

พระเจ้าเฮนรีที่ 2 เสด็จพระราชสมภพที่เลอ มองส์ ในประเทศฝรั่งเศส เมื่อวันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. 1133 ซึ่งเป็นวันปึใหม่ตามประเพณีในเวลานั้น[3] เจฟฟรีย์ที่ 5 เคานต์แห่งอ็องฌูและจักรพรรดินีมาทิลดา พระราชบิดาและมารดาทรงอ้างสิทธิในราชบัลลังก์อังกฤษเพราะจักรพรรดินีมาทิลดาเป็นพระราชธิดาในพระเจ้าเฮนรีที่ 1 แห่งอังกฤษ เมื่อยังทรงพระเยาว์เฮนรีใช้ชีวิตอยู่ที่บริเวณอ็องฌู เมื่อพระชนมายุได้ 9 พรรษา โรเบิร์ต เอิร์ลที่ 1 แห่งกลอสเตอร์ ก็นำตัวเฮนรีไปอังกฤษปีหนี่ง ซึ่งเป็นที่ที่เฮนรีได้รับการศึกษาจากมาสเตอร์แม็ทธิวแห่งบริสตอล จากนั้นเฮนรีก็กลับไปอังกฤษอีกเมื่อ เมื่อพระชนมายุได้ 16 พรรษาเพื่อช่วยพระมารดาชิงราชบัลลังก์อังกฤษ

อภิเษกสมรสและพระราชบุตร[แก้]

พระเจ้าเฮนรีอภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม ค.ศ. 1152 ที่ มหาวิหารบอร์โดซ์เมื่อพระชนมายุได้ 19 พรรษากับเอลินอร์แห่งอากีแตนเป็นพิธีอย่างง่าย “โดยไม่มีพิธีรีตองตามที่ควรแก่ตำแหน่ง”[4] ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะสองเดือนก่อนหน้านั้นการแต่งงานของเอลินอร์กับพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศสเพิ่งถูกประกาศให้เป็นโมฆะ ความสัมพันธ์ระหว่างสองพระองค์เป็นความสัมพันธ์ที่รุนแรงและในที่สุดก็สิ้นสุดลงหลังจากที่เอเลเนอร์ยุให้พระโอรสแข็งข้อต่อเฮนรีในปี ค.ศ. 1173 เฮนรีจึงทรงกักตัวเอเลเนอร์ไว้ในวังเป็นเวลา 16 ปี [5]

พระเจ้าเฮนรีและเอลินอร์แห่งอากีแตนมีพระราชโอรสและธิดาด้วยกัน 8 พระองค์ คือ วิลเลียม เคานต์แห่งปัวตีเย เฮนรียุวกษัตริย์ พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษ เจฟฟรีย์ที่ 2 ดยุกแห่งบริตตานี พระเจ้าจอห์นแห่งอังกฤษ มาทิลดาแห่งอังกฤษ ดัชเชสแห่งแซกโซนี เอเลนอร์แห่งอังกฤษ สมเด็จพระราชินีแห่งกัสติยา และโจนแห่งอังกฤษ สมเด็จพระราชินีแห่งซิซิลี วิลเลียมสิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ เฮนรีเคานต์แห่งอ็องฌูจึงได้รับราชาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์ร่วมแทนที่ แต่ในเมื่อเฮนรีมิได้เป็นพระมหากษัตริย์ด้วยพระองค์เองจึงได้เรียกกันในพระนาม “เฮนรียุวกษัตริย์” (Henry the Young King) แทนที่จะมีพระนามว่าพระเจ้าเฮนรีที่ 3 ตามนิตินัยเฮนรีควรจะเป็นผู้สืบราชบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดา ริชาร์ดควรจะได้ดินแดนของพระราชมารดา และจอห์นควรจะเป็นลอร์ดแห่งไอร์แลนด์ แต่เหตุการณ์มิได้เป็นไปตามที่คาดหมายกันว่าควรจะเป็น

จอห์น สปีดสันนิษฐานกันว่าพระเจ้าเฮนรีและเอลินอร์มีพระโอรสด้วยกันอีกองค์หนึ่งเป็นผู้ชายชื่อฟิลลิป[6]แต่คงจะเสียชีวิตตั้งแต่ยังเป็นทารก[7]

นอกพระราชโอรสธิดากับเอลินอร์แล้วพระเจ้าเฮนรีก็ยังมีพระราชบุตรนอกสมรสอีกหลายคน ถึงแม้ว่าพระราชบุตรเหล่านี้จะไม่มีสิทธิในราชบัลลังก์ตามกฎหมายแต่ก็ยังเป็นสิ่งอาจจะทำให้เกิดปัญหากับผู้มิสิทธิโดยตรงต่อมา[8] วิลเลียมแห่งลองสปีเป็นหนึ่งในจำนวนพระราชบุตรนอกสมรสแต่ก็เป็นผู้ที่มีความพอใจกับตำแหน่งและที่ดินที่ได้มาในฐานะลูกนอกกฎหมาย แต่เจฟฟรีย์ บิชอปแห่งยอร์กเป็นอีกเรื่องหนึ่ง และเห็นกันว่าอาจจะเป็นปัญหาแก่พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 ได้ในอนาคต[8] เจฟฟรีเป็นผู้เดียวที่ดูแลพระเจ้าเฮนรีเมื่อใกล้จะสวรรคตซึ่งแม้แต่จอห์น แลกแลนด์พระราชโอรสองค์โปรดก็ทรงละทิ้งพระราชบิดา[9] เพื่อให้เจฟฟรีเลิกความหวังที่จะมีตำแหน่งสูงการปกครองพระเจ้าริชาร์ดก็ทรงบังคับให้เจฟฟรีย์ไปบวชที่ยอร์ก[8] พระราชบุตรนอกสมรสอีกองค์หนึ่ง มอร์แกนเป็นบิชอปแห่งเดอแรมแต่ก็มิได้รับการสถาปนาอย่างเป็นทางการเพราะถูกขัดขวางโดยสมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 3.[10]

ดูเพิ่ม[แก้]

หมายเหตุ[แก้]

  1. นักประวัติศาสตร์ต่างถกเถียงเรื่องนิยามของราชวงศ์แพลนแทเจเนตและอ็องณู บางแห่งถือว่าพระเจ้าเฮนรี่ที่ 2 เป็นต้นวงศ์ราชวงศ์แพลนแทแจเนต ในขณะที่บางแห่งถือว่าพระเจ้าเฮนรี่ที่ 2 พระเจ้าริชาร์ด และพระเจ้าจอหน์เป็นกษัตริย์ราชวงศ์อ็องณู และพระเจ้าเฮนรี่ที่ 3 เป็นปฐมกษัตริย์ราชวงศ์แพลนแทแจเนต[1]

อ้างอิง[แก้]

  1. Blockmans and Hoppenbrouwers, p.173; Aurell (2003); Vincent (2007a), pp.15–23; Power, pp.85–86; Warren, pp.228–229
  2. ราชบัณฑิตยสถาน, สารานุกรมประเทศในทวีปยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, ราชบัณฑิตยสถาน, 2550, หน้า 475
  3. Harvey, The Plantagenets, p.47
  4. Harvey, The Plantagenets, p.49
  5. Harvey, The Plantagenets, p.51
  6. John Speed's 1611 book, History Of Great Britain. His sources no longer exist
  7. Weir, Alison, Eleanor of Aquitaine: A Life, pp.154-155, Ballantine Books, 1999
  8. 8.0 8.1 8.2 Turner & Heiser, The Reign of Richard Lionheart
  9. Harvey, The Plantagenets
  10. British History Online Bishops of Durham เก็บถาวร 2011-07-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Retrieved 25 October 2007.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

ก่อนหน้า พระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ ถัดไป
พระเจ้าสตีเฟน
พระมหากษัตริย์อังกฤษ
(ราชวงศ์แพลนแทเจเนต)

(ค.ศ. 1154ค.ศ. 1189)
พระเจ้าริชาร์ดที่ 1