พระเจ้าฌ็องที่ 2 แห่งฝรั่งเศส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าฌ็องที่ 2
พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส
ครองราชย์22 สิงหาคม ค.ศ. 1350 - 8 เมษายน ค.ศ. 1364
ราชาภิเษก26 กันยายน ค.ศ. 1350
รัชกาลก่อนหน้าพระเจ้าฟิลิปที่ 6 แห่งฝรั่งเศส
รัชกาลถัดไปพระเจ้าชาร์ลที่ 5 แห่งฝรั่งเศส
พระราชสมภพ16 เมษายน ค.ศ. 1319
เลอมองส์ ในประเทศฝรั่งเศส
สวรรคต8 เมษายน ค.ศ. 1364
วังซาวอยในกรุงลอนดอนในราชอาณาจักรอังกฤษ
พระอัครมเหสีฌานน์แห่งโอแวร์ญ สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส
พระราชบุตรพระเจ้าชาร์ลที่ 5 แห่งฝรั่งเศส
พระเจ้าหลุยส์ที่ 1 แห่งเนเปิลส์
จอห์น ดยุคแห่งเบร์รี
ฟิลลิปเดอะโบลด์ ดยุคแห่งเบอร์กันดี
ฌานน์แห่งวาลัว สมเด็จพระราชินีแห่งนาวาร์
อิสซาเบลลาแห่งวาลัว
ราชวงศ์วาลัว
พระราชบิดาพระเจ้าฟิลิปที่ 6 แห่งฝรั่งเศส
พระราชมารดาฌานน์แห่งเบอร์กันดี สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส

พระเจ้าฌ็องที่ 2 แห่งฝรั่งเศส (อังกฤษ: John II of France หรือ John the Good หรือ ฝรั่งเศส: Jean le Bon) (16 เมษายน ค.ศ. 1319 - 8 เมษายน ค.ศ. 1364) ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศสองค์ที่สองของราชวงศ์วาลัว ผู้ทรงครองราชบัลลังก์ฝรั่งเศสระหว่างวันที่ 8 เมษายน ค.ศ. 1364 จนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 8 เมษายน ค.ศ. 1364 พระองค์ทรงได้รับความพ่ายแพ้ในยุทธการปัวตีเย (Battle of Poitiers) ในสงครามร้อยปีและทรงถูกจับตัวนำไปยังราชอาณาจักรอังกฤษ และเสด็จสวรรคตในอังกฤษหลังจากที่ทรงตัดสินพระทัยกลับไปเป็นนักโทษเป็นครั้งที่สองหลังจากเสด็จกลับไปฝรั่งเศสเพื่อหาทุนในการไถ่พระองค์คืนตามที่ฝ่ายอังกฤษเรียกร้องเป็นจำนวน 3,000,000 คราวน์แต่ไม่ทรงสามารถทำได้

พระเจ้าฌ็องที่ 2 เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 16 เมษายน ค.ศ. 1319 ที่เลอมองส์ในประเทศฝรั่งเศส พระองค์เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าฟิลิปที่ 6 แห่งฝรั่งเศส และฌานน์แห่งเบอร์กันดี ในปี ค.ศ. 1332 ทรงได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นเคานท์แห่งอองชู, เคานท์แห่งแมน และดยุคแห่งนอร์ม็องดี; ต่อมาในปี ค.ศ. 1344 พระองค์ก็ทรงได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นเคานท์แห่งปัวตีเย; ปีต่อมาดยุคแห่งอากีแตน และระหว่างปี ค.ศ. 1361 ถึงปี ค.ศ. 1363 ก็ทรงดำรงตำแหน่งเป็นดยุคแห่งเบอร์กันดี (ในชื่อจอห์นที่ 1) นอกจากนั้นแล้วการเสกสมรสของพระองค์กับฌานน์เคานเทสแห่งโอแวร์ญและบูโลญน์ก็ทำให้ทรงได้เป็นเคานท์แห่งโอแวร์ญและบูโลญน์ระหว่างปี ค.ศ. 1349 ถึงปี ค.ศ. 1360

พระเจ้าจอห์นเสด็จขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1350 ในฐานะพระมหากษัตริย์ทรงล้อมรอบพระองค์ด้วยผู้บริหารที่ไม่มีสมรรถภาพ และพระองค์เองก็พอพระทัยในการหาความสำราญส่วนพระองค์จากเงินในพระคลัง แต่ต่อมาก็ทรงทำหน้าที่การบริหารประเทศด้วยพระองค์เอง

อ้างอิง[แก้]

  • J. Deviosse, Jean Le Bon, Paris, 1985

ดูเพิ่ม[แก้]