เอริช ฟ็อน มันชไตน์

เอริช ฟ็อน มันชไตน์
จอมพล เอริช ฟ็อน มันสไตน์ในปีค.ศ. 1938
ชื่อเกิด	ฟริทซ์ เอริช เกออร์ค เอดูอาร์ท ฟ็อน เลวินสกี
เกิด	24 พฤศจิกายน ค.ศ. 1887(1887-11-24) เบอร์ลิน ราชอาณาจักรปรัสเซีย, จักรวรรดิเยอรมัน
เสียชีวิต	9 มิถุนายน ค.ศ. 1973(1973-06-09) (85 ปี) เอียร์เชินเฮาเซิน รัฐบาวาเรีย, เยอรมนีตะวันตก
รับใช้	เยอรมนี (ถึง 1918) เยอรมนี (ถึง 1933) ไรช์เยอรมัน (ถึง 1945) เยอรมนีตะวันตก (ถึง 1956 ในฐานะที่ปรึกษา NATO)
ประจำการ	ค.ศ. 1906–1944 ค.ศ. 1949–56
ชั้นยศ	จอมพล
การยุทธ์	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สงครามโลกครั้งที่สอง การบุกครองโปแลนด์ ยุทธการที่ฝรั่งเศส ปฏิบัติการบาร์บารอสซา การล้อมเซวัสโตปอล การล้อมเลนินกราด ยุทธการที่สตาลินกราด ยุทธการที่คาร์คอฟครั้งที่ 3 ยุทธการเคิสก์ ยุทธการที่นีเปอร์
บำเหน็จ	กางเขนอัศวินติดใบโอ็คคาดดาบ
งานอื่น	ที่ปรึกษาทางทหารของเยอรมนีตะวันตก
ลายมือชื่อ

ฟริทซ์ เอริช เกออร์ค เอดูอาร์ท ฟ็อน เลวินสกี (เยอรมัน: Fritz Erich Georg Eduard von Lewinski) หรือเป็นที่รู้จักกันคือ เอริช ฟ็อน มันชไตน์ (เยอรมัน: Erich von Manstein) เป็นนายทหารบกและจอมพลเยอรมัน เป็นผู้บัญชาการทหารแวร์มัคท์ของนาซีเยอรมนีในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นนายพลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของไรช์ที่สาม หลังสงครามยุติ เขาเป็นที่ปรึกษาทางทหารของเนโท

ภูมิหลัง

มันชไตน์เกิดในตระกูลขุนนางปรัสเซีย ตระกูลเลวินสกีมีประวัติการรับราชการทหารมาอย่างยาวนาน มันชไตน์เข้ารับราชการทหารในช่วงวัยเยาว์และเคยปฏิบัติหน้าที่ในแนวรบด้านตะวันตกและด้านตะวันออกในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และมียศร้อยเอกในตอนที่สงครามยุติ ต่อมาในช่วงเว้นว่างสงคราม มันชไตน์ยังคงประจำการอยู่ในกองทัพ โดยมีส่วนในการฟื้นแสนยานุภาพของเยอรมนี

สงครามโลกครั้งที่สอง

กันยายน 1939 การบุกครองโปแลนด์จุดชนวนสงครามโลกครั้งที่สอง ขณะนั้นมันชไตน์มียศพันเอก และมีตำแหน่งเป็นเสนาธิการกลุ่มทัพใต้ของพลเอกอาวุโสแกร์ท ฟ็อน รุนท์ชเต็ท แผนยุทธศาสตร์ของมันชไตน์ถูกเลือกโดยอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ เพื่อใช้ในการบุกครองฝรั่งเศสในเดือนพฤษภาคม 1940 ซึ่งต่อมา แผนนี้ถูกขัดเกลาโดยพลเอกอาวุโสฟรันทซ์ ฮัลเดอร์ และนายทหารคนอื่นในกองบัญชาการใหญ่กองทัพบกเยอรมัน

กองทัพเยอรมันความคาดหมายว่า พวกเขาจะเผชิญการต่อต้านอย่างรุนแรงเมื่อเข้ารุกรานประเทศเนเธอร์แลนด์ ด้วยเหตุนี้ มันชไตน์จึงคิดแผนยุทธขึ้นใหม่ซึ่งต่อมาเรียกว่า "เคียวตัด" (Sichelschnitt) ซึ่งจะเข้าตีทางป่าอาร์แดนและรีบเจาะไปยังช่องแคบอังกฤษ เพื่อปิดล้อมกองทัพฝรั่งเศสและสัมพันธมิตรที่อยู่ในเบลเยียมและแฟลนเดอส์ ต่อมามันชไตน์เข้าร่วมในการรุกรานสหภาพโซเวียตในเดือนมิถุนายน 1941 และการล้อมเซวัสโตปอล (ค.ศ. 1941–1942) และได้รับยศจอมพลในปี 1942 เขายังได้มีส่วนร่วมในการล้อมเลนินกราด

โชคชะตาของเยอรมนีในช่วงสงครามพลิกกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบในปี 1942 โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยความพินาศย่อยยับจากยุทธการที่สตาลินกราด ที่มันชไตน์ได้ล้มเหลวในการบังคัญชาเพื่อการบรรเทาวงล้อม (ปฏิบัติการพายุฤดูหนาว) ในเดือนธันวาคม ต่อมาได้เป็นที่รู้จักกันคือ "การตีหลังมือ" (backhand blow) มันชไตน์ได้ทำโจมตีตอบโต้กลับในยุทธการที่คาร์คอฟครั้งที่ 3 (กุมภาพันธ์–มีนาคม ค.ศ. 1943) ได้เข้ายึดชิงดินแดนที่สำคัญกลับคืนและส่งผลทำให้เกิดการล้างผลาญของกองทัพโซเวียตไปสามกองทัพและการล่าถอยไปอีกสามกองทัพ เขาได้เป็นหนึ่งในผู้บัญชาการหลักที่ยุทธการที่คูสค์ (กรกฎาคม–สิงหาคม ค.ศ. 1943) หนึ่งในการรบของรถถังที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ ด้วยความไม่ลงรอยกันอย่างต่อเนืองของเขากับฮิตเลอร์ในการดำเนินสงครามต่อไปจนทำให้เขาต้องถูกปลดออกในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1944 เขาไม่ได้รับคำสั่งอีกเลยและถูกจับกุมเป็นเชลยโดยอังกฤษในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1945 หลายเดือนหลังความพ่ายแพ้ของเยอรมนี

หลังสงคราม

มันชไตน์เข้าให้ปากคำในการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์คหลักที่เกี่ยวกับข้อหาอาชญากรสงครามในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1946 และได้เตรียมเอกสาร, ที่พร้อมกับความทรงจำของเขาในภายหลัง, ได้ช่วยทำให้เกิดการปลูกฝังตำนานของ "แวร์มัคท์บริสุทธิ์"—เป็นตำนานที่เชื่อว่ากองทัพเยอรมันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับความโหดร้ายของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของนาซี

ในปี 1949 เขาถูกนำตัวขึ้นพิจารณาคดีในฮัมบวร์ค ในข้อหาก่ออาชญากรรมสงครามและถูกมีความผิดจากเก้าในสิบเจ็ดข้อหา รวมทั้งการรักษาชีวิตเชลยศึกที่ไม่ดีและความล้มเหลวในการปกป้องชีวิตพลเรือนในพื้นที่ใต้ความควบคุมของเขา เขาถูกพิพากษาโทษจำคุกเป็นเวลา 18 ปี ต่อมาได้รับอภัยลดโทษเหลือ 12 ปี แต่ติดคุกจริงเพียงสี่ปีแล้วจึงได้รับการปล่อยตัวในปี 1953

หลังถูกปล่อยตัว เขาได้เป็นที่ปรึกษาทางทหารให้แก่รัฐบาลเยอรมนีตะวันตกในช่วงปลายทศวรรษที่ 1950 เขาได้ช่วยสร้างกองทัพขึ้นมาใหม่อีกครั้ง บันทึกของเขา Verlorene Siege (ค.ศ. 1955) ได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษว่า Lost Victories ("ชัยชนะที่หายไป") มีเนื้อหาวิพากษ์วิจารณ์ภาวะผู้นำของฮิตเลอร์ และการบริหารกับเพียงด้านการทหารในช่วงยามสงคราม โดยไม่คำนึงถึงด้านการเมืองและศีลธรรม มันชไตน์ได้ถึงแก่กรรมใกล้กับมิวนิกในปี 1973

เกียรติยศ

อิสริยาภรณ์เยอรมัน

• กางเขนเหล็ก ชั้นสอง และชั้นหนึ่ง
• เครื่องอิสริยาภรณ์ราชวงศ์โฮเอินท์ซ็อลเลิร์นคาดดาบ ชั้นอัศวิน
• เครื่องราชอิสริยาภรณ์ฟรีดริชคาดดาบ ชั้นอัศวิน และชั้นหนึ่ง
• กางเขนฮันเซอ (แบบฮัมบวร์ค)
• กางเขนเกียรติยศสงครามโลก 1914/1918
• เข็มกลัดกางเขนเหล็ก (1939) ชั้นสอง และชั้นหนึ่ง
• กางเขนอัศวินแห่งกางเขนเหล็ก
  • กางเขนอัศวิน เมื่อ 19 กรกฎาคม 1940
  • ติดใบโอ็ค เมื่อ 14 มีนาคม 1943
  • คาดดาบ เมื่อ 30 มีนาคม 1944

ยศทหาร

• มีนาคม 1906: นักเรียนทำการนายร้อย (Fähnrich)
• มกราคม 1907: ร้อยตรี (Leutnant)
• มิถุนายน 1914: ร้อยโท (Oberleutnant)
• กรกฎาคม 1915: ร้อยเอก (Hauptman)
• กุมภาพันธ์ 1927: พันตรี (Major)
• เมษายน 1932: พันโท (Oberstleutnant)
• ธันวาคม 1933: พันเอก (Oberst)
• ตุลาคม 1936: พลตรี (Generalmajor)
• เมษายน 1939: พลโท (Generalleutnant)
• มิถุนายน 1940: พลเอกทหารราบ (General der Infanterie)
• มีนาคม 1942: พลเอกอาวุโส (Generaloberst)
• กรกฎาคม 1942: จอมพล (Generalfeldmarschall)

อ้างอิง

ก่อนหน้า		เอริช ฟ็อน มันชไตน์		ถัดไป
ไม่มี		ผู้บัญชาการกลุ่มทัพดอน (21 พฤศจิกายน 1942 – 12 กุมภาพันธ์ 1943)		ไม่มี
จอมพล มัคซีมีลีอาน ฟ็อน ไวชส์		ผู้บัญชาการกลุ่มทัพใต้ (12 กุมภาพันธ์ 1943 – 30 มีนาคม 1944)		พลเอกอาวุโส โยฮันเนิส ไฟรส์เนอร์