อุทยานดอกไม้
อุทยานดอกไม้ เป็นเพลงลูกกรุงของไทยที่มีเนื้อหากล่าวถึงพรรณไม้ดอกมากที่สุด 49 ชนิด แต่งคำร้องโดย สกนธ์ มิตรานนท์ แต่งทำนองโดย ชูศักดิ์ รัศมีโรจน์ ขับร้องโดย วงจันทร์ ไพโรจน์ เพลงนี้แต่งขึ้นใน พ.ศ. 2499 ภายหลังมีการนำเพลงนี้ไปล้อเลียน อาทิ อุทยานผลไม้ ขับร้องโดย สุรพล สมบัติเจริญ และ อุทยานผี ขับร้องโดย มีศักดิ์ นาครัตน์
เนื้อเพลง[แก้]
- ชมผกา จำปา จำปี
- กุหลาบ ราตรี พะยอม อังกาบ ทั้ง กรรณิการ์
- ลำดวน นมแมว ซ่อนกลิ่น ยี่โถ ชงโค มณฑา
- สายหยุด เฟื่องฟ้า ชบา และสร้อยทอง
- บานบุรี ยี่สุ่น ขจร
- ประดู่ พุดซ้อน พลับพลึง หงอนไก่ พิกุล ควรปอง
- งาม ทานตะวัน รักเร่ กาหลง ประยงค์ พวงทอง
- บานชื่น สุขสอง พุทธชาด สะอาดแซม
- พิศ พวงชมพู กระดังงา เลื้อยเคียงคู่ ดูสุดสวย แฉล้ม
- รสสุคนธ์ บุนนาค นางแย้ม สารภี ที่ถูกใจ
- งาม อุบล ปน จันทน์กระพ้อ
- ผีเสื้อ แตกกอ พร้อม เล็บมือนาง พุดตาน กล้วยไม้
- ดาวเรือง อัญชัน ยี่หุบ มะลิวัลย์ แลวิไล
- ชูช่อไสว เร้าใจในอุทยาน
- คำว่าชมผกา มีความหมายสมบูรณ์อยู่แล้วคือการชมดอกไม้ (ผกา แปลว่าดอกไม้) ไม่มีเหตุผลใดที่ผู้ประพันธ์เนื้อร้องจะตัดทอนชื่อผกากรองมาใส่ไว้ในเพลง ฉะนั้นคำว่าผกาในบทเพลงนี้จึงไม่ใช่ชื่อพรรณไม้
- ในอีกมุมหนึ่ง ผู้แต่งพยายามที่จะใส่ดอกไม้ในเนื้อเพลงให้มากที่สุด ดังนั้น แม้จะต้องตัดทอนชื่อเต็มของดอกผกากรองไปบ้าง แต่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องตัดเอาพรรณดอกไม้ออกไปจากเพลงแต่อย่างใด
*คำที่ถูกต้องคือ "จันทน์กระพ้อ"
มีเดีย[แก้]
พรรณไม้ดอกทั้งหมดที่ปรากฏในบทเพลง[แก้]
|
1. จำปา |