ไตรพันธมิตร

ไตรพันธมิตร
ไตรพันธมิตร; Dreibund; Hármas szövetség; Triplice alleanza; Tripla Alianță;
	1882–1914
	ไตรพันธมิตรใน ค.ศ. 1913 แสดงในสีแดง
สถานะ	พันธมิตรทางการทหาร
เมืองหลวง	ไม่มี (นิตินัย); เบอร์ลิน (พฤตินัย);
ยุคประวัติศาสตร์	ยุคสวยงาม
• ทวิพันธมิตร; (เยอรมนี / ออสเตรีย-ฮังการี)	7 ตุลาคม 1879
• ไตรพันธมิตร; (เยอรมนี / ออสเตรีย-ฮังการี / อิตาลี)	20 พฤษภาคม 1882
• โรมาเนียเข้าร่วมอย่างลับ ๆ	18 ตุลาคม 1883
• ยุบเลิก	28 มิถุนายน 1914
ก่อนหน้า	ถัดไป
	ทวิพันธมิตร
ฝ่ายมหาอำนาจกลาง

ธงชาติเยอรมนี

ธงชาติอิตาลี

ธงชาติออสเตรีย

ธงชาติฮังการี

ประมุขไตรพันธมิตร: วิลเฮ็ล์มที่ 1 (เยอรมนี), ฟรีดริชที่ 3 (เยอรมนี), วิลเฮ็ล์มที่ 2 (เยอรมนี), ฟรันทซ์ โยเซ็ฟที่ 1 (ออสเตรีย-ฮังการี), อุมแบร์โตที่ 1 (อิตาลี) และวิตโตรีโอ เอมานูเอเลที่ 3 (อิตาลี)

ไตรพันธมิตร (อังกฤษ: Triple Alliance) เป็นพันธมิตรทางการทหารระหว่างเยอรมนี ออสเตรีย-ฮังการี และอิตาลี ซึ่งจัดตั้งขึ้นตั้งแต่ ค.ศ. 1882^[1] กระทั่งสงครามโลกครั้งที่หนึ่งอุบัติขึ้นใน ค.ศ. 1914^[2] ประเทศภาคีให้สัญญาจะช่วยเหลือกันในกรณีที่ถูกโจมตีจากรัฐมหาอำนาจอื่นอีกสองรัฐ หรือในกรณีของเยอรมนีและอิตาลี หมายถึงการโจมตีจากฝรั่งเศสเพียงประเทศเดียว ในแถลงการณ์เพิ่มเติม อิตาลีระบุไว้ว่าข้อผูกพันของตนไม่อาจถือว่าเป็นการมุ่งต่อต้านสหราชอาณาจักร ไม่นานหลังจากต่ออายุพันธมิตรในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1902 อิตาลีได้ขยายการรับประกันที่คล้ายกันไปถึงฝรั่งเศสด้วยอย่างลับ ๆ^[1]

เมื่อเยอรมนีและออสเตรีย-ฮังการีพบว่าตนอยู่ในสภาวะสงครามในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1914 กับปรปักษ์ไตรภาคี ซึ่งประกอบด้วยอังกฤษ ฝรั่งเศส และพันธมิตรของฝรั่งเศส คือ รัสเซีย อิตาลีมีข้อผูกพันจะต้องให้การสนับสนุนฝ่ายมหาอำนาจกลาง แต่อิตาลีไม่ได้เข้าสู่สงครามเพราะไตรพันธมิตรเป็นพันธมิตรทางทหารเพื่อการป้องกัน และเยอรมนีกับออสเตรีย-ฮังการีเป็นฝ่ายรุกรานก่อน หลังจากนั้น อิตาลีเข้าร่วมสงครามโดยเข้ากับฝ่ายไตรภาคีต่อต้านออสเตรีย-ฮังการีในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1915^[2] และเยอรมนีในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1916

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 Charles Seymour (1916). The Diplomatic Background of the War, 1870–1914. Yale University Press. p. 35, 147.
↑ ^2.0 ^2.1 Robert Kann (1974). A History of the Habsburg Empire, 1526–1918. University of California Press. pp. 470–472.

[Seymour-1] 1.0 ^1.1 Charles Seymour (1916). The Diplomatic Background of the War, 1870–1914. Yale University Press. p. 35, 147.

[Kann-2] 2.0 ^2.1 Robert Kann (1974). A History of the Habsburg Empire, 1526–1918. University of California Press. pp. 470–472.

[1]

[2]

ด ค ก ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (1814–1919)
มหาอำนาจ	ออสเตรีย-ฮังการี ฝรั่งเศส เยอรมนี อิตาลี ญี่ปุ่น รัสเซีย สหราชอาณาจักร สหรัฐ
พันธมิตร	ไตรพันธมิตร ทวิพันธมิตร ไตรภาคี พันธมิตรฝรั่งเศส-รัสเซีย ความตกลงฉันทไมตรี ความตกลงอังกฤษ-รัสเซีย พันธมิตรอังกฤษ-ญี่ปุ่น สันนิบาตสามจักรพรรดิ พันธมิตรแปดชาติ สันนิบาตบอลข่าน
แนวโน้ม	การล่มสลายของจักรวรรดิออตโตมัน ปัญหาตะวันออก ปากส์บริตันนิกา ลัทธิจักรวรรดินิยมใหม่ ลัทธิอาณานิคมในทวีปแอฟริกา ในเอเชีย เดอะเกรตเกม การแย่งชิงประเทศจีน Open Door Policy ยุคเมจิ อุดมการณ์รวมกลุ่มสลาฟ การฟื้นสัมพันธไมตรีใหญ่
สนธิสัญญา และ ข้อตกลง	การประชุมใหญ่แห่งเวียนนา สนธิสัญญาแวร์ซาย (1871) สนธิสัญญาแฟรงก์เฟิร์ต สนธิสัญญาเบอร์ลิน สนธิสัญญาประกันพันธไมตรี สนธิสัญญาปารีส สนธิสัญญาโควิสโท ข้อตกลงทาฟต์-คะสึระ สนธิสัญญาอึลซา สนธิสัญญาผนวกดินแดนญี่ปุ่น–เกาหลี ความตกลงรักโกนีจี ความตกลงฝรั่งเศส-รัสเซีย ค.ศ. 1917
เหตุการณ์	การก่อตั้งโรมาเนีย การรวมชาติเยอรมัน การรวมชาติอิตาลี วิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ทางตะวันออก การประชุมใหญ่เบอร์ลิน การประชุมเบอร์ลิน การเยือนของกองทัพเรือครอนสตัดท์–ตูลง เวลโพลีทิค การแข่งขันอาวุธนาวี อังกฤษ-เยอรมนี เดรดนอต กฎหมายนาวิกเยอรมัน ออสเตรีย-อิตาลี อเมริกาใต้ เหตุการณ์ฟาโชดา ผนวกดินแดนฮาวาย การปิดล้อมกองทัพเรือเวเนซุเอลา ข้อพิพาทเขตแดนอะแลสกา วิกฤตการณ์โมร็อกโกครั้งที่หนึ่ง การประชุมอัลเจอซิรัส วิกฤตการณ์อกาดีร์ สนธิสัญญาเฟซ วิกฤตการณ์บอสเนีย วิกฤตการณ์เดือนกรกฎาคม
สงคราม	ฝรั่งเศส-ปรัสเซีย รัสเซีย-ตุรกี อังกฤษ–ซูลู อังกฤษ-อียิปต์ จีน-ฝรั่งเศส อังกฤษ–พม่าครั้งที่สาม จีน–ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง อิตาลี-อะบิสซิเนียครั้งที่หนึ่ง อังกฤษ–แซนซิบาร์ สเปน–สหรัฐ สงครามกล้วย ฟิลิปปินส์–สหรัฐ กบฏนักมวย บูร์ครั้งที่สอง รัสเซีย–ญี่ปุ่น อิตาลี-ตุรกี บอลข่าน ครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง กบฏแอลเบเนีย ครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง