เฉิน เฉิง
 | บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ เพราะใช้โปรแกรมแปล คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
เฉิน เฉิง | |
|---|---|
 เฉิน เฉิง ขณะดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีที่ไต้หวัน | |
| รองประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐจีน | |
| ดำรงตำแหน่ง 20 พฤษภาคม 1954 – 5 มีนาคม 1965 | |
| ประธานาธิบดี | เจียง ไคเชก |
| ก่อนหน้า | หลี่ จงเหริน |
| ถัดไป | หยาน เจียก้าน |
| นายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐจีน | |
| ดำรงตำแหน่ง 7 มีนาคม 1950 – 7 มิถุนายน 1954 | |
| ประธานาธิบดี | เจียง ไคเชก |
| รอง | จาง ลี่เชิง หฺวัง เฉากู่ |
| ก่อนหน้า | หยาน ซีชาน |
| ถัดไป | ยฺหวี หง-จฺวิน |
| ดำรงตำแหน่ง 30 มิถุนายน 1958 – 15 ธันวาม 1963 | |
| ประธานาธิบดี | เจียง ไคเชก |
| รอง | หฺวัง เฉากู่ หวัง ยฺหวินอู่ |
| ก่อนหน้า | ยฺหวี หง-จฺวิน |
| ถัดไป | หยาน เจียก้าน |
| ประธานคนที่ 2 ของรัฐบาลท้องถิ่นไต้หวันประจำภูมิภาค | |
| ดำรงตำแหน่ง 5 มกราคม 1949 – 21 ธันวาคม 1949 | |
| ประธานาธิบดี | เจียง ไคเชก หลี่ จงเหริน (รักษาการ) |
| ก่อนหน้า | เว่ย์ เต้าหมิง |
| ถัดไป | อู๋ กั๋วเจิน |
| หัวหน้าเจ้าหน้าที่คนที่ 1 แห่งกองทัพสาธารณรัฐจีน | |
| ดำรงตำแหน่ง 23 มีนาคม 1946 – 12 พฤษภาคม 1948 | |
| ประธานาธิบดี | เจียง ไคเชก |
| ก่อนหน้า | ตำแหน่งเพิ่งสถาปนา |
| ถัดไป | กู้ จู้ท่ง |
| ผู้บัญชาการทหารสูงสุดคนที่ 1 แห่งกองทัพเรือสาธารณรัฐจีน | |
| ดำรงตำแหน่ง 1 กรกฎาคม 1946 – 25 สิงหาคม 1948 | |
| ประธานาธิบดี | เจียง ไคเชก |
| ก่อนหน้า | ตำแหน่งเพิ่งสถาปนา |
| ถัดไป | กุ้ย หย่งชิง |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | มกราคม 4, 1897 ชิงเทียน, มณฑลเจ้อเจียง, ราชวงศ์ชิง |
| เสียชีวิต | 5 มีนาคม ค.ศ. 1965 (68 ปี) กรุงไทเป,  สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) |
| เชื้อชาติ | สาธารณรัฐจีน |
| พรรคการเมือง |  พรรคก๊กมินตั๋ง |
| คู่สมรส | Tan Xiang |
| บุตร | Chen Li-an |
| ญาติ | Tan Yankai (father-in-law) |
| อาชีพ | นักการเมือง, นักการทหาร |
| รางวัล | เครื่องอิสริยาภรณ์ตะวันสาดส่อง ท้องฟ้าสีคราม เครื่องอิสริยาภรณ์อินทรีเยอรมัน |
| ชื่อเล่น | จอมทัพน้อย |
| ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
| รับใช้ |  สาธารณรัฐจีน (ค.ศ. 1912–1949) |
| สังกัด | กองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีน กองทัพสาธารณรัฐจีน |
| ประจำการ | 1924–1950 |
| ยศ | นายพล |
| หน่วย | 11th division |
| บังคับบัญชา | กองทัพบกที่ 18 (กองทัพปฏิวัติแห่งชาติ) หมวด 11 (กองทัพปฏิวัติแห่งชาติ) |
| ผ่านศึก | |
เฉิน เฉิง (จีนตัวเต็ม: 陳誠; จีนตัวย่อ: 陈诚; พินอิน: Chén Chéng; 4 มกราคม ค.ศ. 1897 – 5 มีนาคม ค.ศ. 1965) เป็นนักการเมืองและการทหารของสาธารณรัฐจีน และเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการกองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีนโดยเป็นผู้บัญชาการในระหว่างสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง และ สงครามกลางเมืองจีน หลังจากที่ย้ายไปไต้หวันที่ส่วนท้ายของสงครามกลางเมืองที่เขาทำหน้าที่เป็น ผู้ว่าราชการจังหวัดไต้หวัน , รองประธานาธิบดีสาธารณรัฐจีน และ นายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐจีน เขายังเป็นตัวแทนของสาธารณรัฐจีน ในการเยี่ยมเยือนสหรัฐอเมริกา นอกจากนี้เขายังช่วยในการริเริ่มการปฏิรูปที่ดินและโครงการลดภาษีที่ทำให้ลัทธิคอมมิวนิสต์กลายเป็นสิ่งที่ไม่น่าสนใจในไต้หวันซึ่งชาวนาสามารถครอบครองที่ดินได้ นามแฝงของเขาคือ เฉิน ฉือซิว (陳辭修; Chén Cíxiū).
ประวัติ[แก้]
ชีวิตในช่วงแรก[แก้]
เฉิน เฉิง เกิดในเมืองชิงเทียน, มณฑลเจ้อเจียง เขาสำเร็จการศึกษาจาก โรงเรียนทหารเป่าติ้ง ในปี 1922 และเข้ามาศึกษาที่โรงเรียนการทหารหวงผู่ สองปีต่อมา ที่นี่เป็นที่ซึ่งเขาพบ เจียง ไคเชก เป็นครั้งแรกซึ่งในขณะนั้นเจียงก็ได้เป็นผู้อำนวยการของสถาบัน ต่อมาเฉินได้เข้าร่วมเป็นทหารของกองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีน และมีส่วนเข้าร่วมรบในการกรีฑาทัพขึ้นเหนือ
บทบาทในกองทัพ[แก้]
ในระหว่างการกรีฑาทัพขึ้นภาคเหนือ เฉินแสดงความสามารถในการเป็นผู้นำที่ยอดเยี่ยมของเขา ภายในหนึ่งปีแห่งการพิชิตเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากผู้บังคับบัญชาไปยังหน่วยงานต่างๆ
ต่อมาหลังจากการเดินทางเฉินก็เริ่มทำงานในสงครามต่อต้านขุนศึก ความสำเร็จของเขาในการต่อสู้เหล่านี้ทำให้เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งอีกครั้ง ในคราวนี้เขาได้รับตำแหน่งผู้บัญชาการของกองทัพบกที่ 18 (กองทัพปฏิวัติแห่งชาติ)
เฉิน เฉิงได้ร่วมรบกับเจียง ไคเชกกรีฑาทัพขึ้นเหนือสำเร็จ โค่นล้มรัฐบาลเป่ยหยาง เป็นผลให้เหล่าขุนศึกถูกปราบ แผ่นดินรวมเป็นหนึ่ง มีการจัดตั้งรัฐบาลใหม่ภายใต้รัฐบาลชาตินิยม หรือ "รัฐบาลจีนคณะชาติ" ของพรรคก๊กมินตั๋งที่กรุงหนานจิง ในระหว่างที่ทำพิธีจัดตั้งรัฐบาลเฉิน เฉิงได้ร่วมเป็นหนึ่งในพิธีที่กรุงหนานจิงด้วย
การงานที่รัฐบาลคณะชาติหนานจิง[แก้]
เมื่อได้มีการตั้งรัฐบาลจีนคณะชาติที่กรุงหนานจิงแล้ว รัฐบาลจีนขณะนั้นได้รับความช่วยเหลือทางทหารจากรัฐบาลนาซีเยอรมัน เฉิน เฉิงได้รับมอบหมายให้เป็นผู้คุมและผู้ติดต่อกับเจ้าหน้าที่เยอรมัน ในการฝึกกองทัพที่เขาบัญชาการอยู่ นอกจากนี้เฉิน เฉิงยังได้เดินทางบินไปศึกษาดูงานที่เยอรมนีหลายครั้ง จนได้รับแต่งตั้งเป็นหนึ่งในคณะทูตทหารจีนประจำเยอรมันและได้รับมอบเครื่องอิสริยาภรณ์อินทรีเยอรมัน
การต่อต้านคอมมิวนิสต์[แก้]
สงครามกลางเมืองจีนครั้งแรก[แก้]
เริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1931 เฉินได้รับมอบหมายให้ปราบปรามพรรคคอมมิวนิสต์จีน ซึ่งมีกองทัพเป็นของตนเองคือกองทัพปลดปล่อยประชาชนจีนหรือ "กองทัพแดง" ภารกิจของเฉินในการรบต่าง ๆ เพื่อค้นหากำลังหลักของกองทัพแดง หน่วยของเฉินประสบกับการบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก ในการรณรงค์ต่อต้านคอมมิวนิสต์ครั้งที่ห้าในที่สุดเขาก็สามารถเอาชนะพวกคอมมิวนิสต์ได้และบีบให้กองทัพแดงเปิดฉากการเดินทัพทางไกล
การรณรงค์ต่อต้านกองทัพแดงสิ้นสุดลงหลังจาก อุบัติการณ์ซีอาน ซึ่งเจียงไคเชกและเจ้าหน้าที่ของเขาถูกบังคับให้ตกลงร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์ เป็นการสิ้นสุดสงครามกลางเมืองจีนชั่วคราว พรรคก๊กมินตั๋งและพรรคคอมมิวนิสต์จีนร่วมมือกันเพื่อต่อต้านการรุกรานประเทศจีนของกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น
สงครามต่อต้านญี่ปุ่น[แก้]
สงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง[แก้]
ในระหว่างยุทธการเซี่ยงไฮ้ เขาเป็นหนึ่งในผู้ช่วยทหารชั้นนำของเจียงไคเชก เฉินมีแนวความคิดที่จะแสวงหาการกระทำที่เด็ดขาดในภาคใต้แทนที่จะเผชิญหน้ากับญี่ปุ่นในภาคเหนือของจีน ซึ่งกองกำลังชาตินิยมอยู่ในสภาพที่ไม่ดีและขาดพาหนะขนส่ง หลังจากการล่มสลายของเมืองเซี่ยงไฮ้และเมืองหลวงหนานจิง ทำให้รัฐบาลจีนคณะชาติย้ายเมืองหลวงหนีไปเมืองอู่ฮั่น เฉินได้ย้ายไปตั้งหลักที่เมืองหูเป่ย เพื่อวางแผนบัญชาการรบป้องกันเมืองอู่ฮั่นในยุทธการอู่ฮั่น ในช่วงปี ค.ศ. 1938 อู่ฮั่นเป็นฐานทัพบัญชาการใหญ่ชั่วคราวของกองทัพจีน อย่างไรก็ตามกองทัพญี่ปุ่นสามารถเอาชนะกองทัพจีนได้แม้ว่าจะประสบกับความสูญเสียหนักและอู่ฮั่นถูกญี่ปุ่นเข้ายึด เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1938
ในปีต่อๆมาของสงคราม เฉิน เฉิงได้รับมอบหมายในการวางแผนป้องการเมืองฉางชาในยุทธการฉางชาและได้รับชัยชนะอย่างงดงามเป็นครั้งแรกต่อกองทัพญี่ปุ่น ในปี ค.ศ. 1943 เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการกองกำลังรบนอกประเทศของจีนในการรบที่พม่า
เนื่องจากเฉินได้มีอาการเจ็บป่วยบ่อยๆ การบัญชาการของเขาได้ถูกแทนที่โดย เหว่ย หลี่หวง ซึ่งได้รับตำแหน่งให้ทำการแทน
-
เฉิน เฉิงในช่วงสงครามต่อต้านญี่ปุ่นที่เมืองฉงชิ่ง -
เฉิน เฉิงในยุทธการที่อู่ฮั่น -
เฉิน เฉิงที่เมืองฉงชิ่ง
สงครามกลางเมืองจีน[แก้]
หลังจากสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สองสิ้นสุดลง เฉินกลายเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่กองทัพสาธารณรัฐและผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพเรือ เขาทำตามคำสั่งของจอมทัพเจียง ไคเชกในการปราบปรามพรรคคอมมิวนิสต์จีนให้สิ้นซากและเริ่มโจมตีพื้นที่ "ปลดปล่อย" ของกองทัพปลดปล่อยประชาชนจีน การโจมตีของเขาครั้งนี้เป็นการเปิดฉากสงครามกลางเมืองจีนอีกครั้ง
ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1947 เจียง ไคเชกได้แต่งตั้งเฉินเป็นผู้อำนวยการสำนักงานฐานทัพใหญ่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือบริเวณแถบแมนจูเรีย โดยให้เป็นผู้บังคับบัญชากองกำลังจีนคณะชาติในการต่อต้านคอมมิวนิสต์ในพื้นที่ดังกล่าว เฉิน เฉิงทำผิดพลาดครั้งสำคัญในการตัดสินใจยุบกองกำลังรักษาความปลอดภัยในท้องถิ่นเพราะพวกเขาเคยร่วมมือและรับใช้ในกองทัพแมนจูกัวของญี่ปุ่น เพียงเพราะเห็นว่าเป็นมรดกของผู้รุกรานชาวญี่ปุ่น อันเป็นผลให้ความแข็งแกร่งของกองทัพคณะชาติในแมนจูเรียลดลงจาก 1.3 ล้านเหลือน้อยกว่า 480,000 นาย นอกจากนี้เขายังสั่งปลดผู้บัญชาการทหารที่มีความสามารถมากที่สุดเช่น ตู้ หยูหมิง, ซุนลี่เจน, เจิ้งตงกวนและเฉินหมิงเหริน เป็นผลให้เขาประสบความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ต่อพรรคคอมมิวนิสต์และทำให้เจียงไคเชกถึงกับตำหนิเฉินอย่างรุนแรงที่หนานจิงและส่งเหว่ย หลี่หวงไปแทนที่เขาอีกครั้งในการรบต่อต้านคอมมิวนิสต์ที่เฉิ่นหยางในฐานะผู้บัญชาการทหารสูงสุดแทนเขา[1] แต่กองทัพของเหว่ย หลี่หวงก็ไม่สามารถป้องกันกองทัพคอมมิวนิสต์ได้จึงประสบกับความพ่ายแพ้ เมื่อ ปี ค.ศ. 1949 รัฐบาลคณะชาติของพรรคก๊กมินตั๋งได้พ่ายแพ้สงครามกลางเมืองจีนให้กับพรรคคอมมิวนิสต์จีนและหนีไปตั้งรัฐบาลผลัดถิ่นที่เกาะไต้หวัน เฉิน เฉิงได้หลบหนีไปไต้หวันอย่างปลอดภัยและเพื่อรักษาโรคกระเพาะอาหารเรื้อรังของเขา
ที่ไต้หวัน[แก้]
เจียงไคเชกได้แต่งตั้งเฉินเป็นผู้ว่าการมณฑลไต้หวันในปี ค.ศ. 1949 เพื่อวางแผนการพัฒนาของไต้หวันให้เป็นหนึ่งในฐานที่มั่นของก๊กมินตั๋ง หลังจากที่กองกำลังคณะชาติถอยกลับมายังไต้หวันเฉินก็วางมือจากกองทัพและหันมาดำรงตำแหน่งพลเรือนที่สำคัญเช่น ตำแหน่งรองผู้บริหารพรรคก๊กมินตั๋ง, รองประธานาธิบดีและนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐจีน
ในช่วงเวลาหลายปีที่เขาอยู่ที่ไต้หวันเขาได้แนะนำการปฏิรูปที่ดินและเศรษฐกิจต่างๆและดำเนินการบูรณะไต้หวัน ความคิดริเริ่มของนโยบาย "การลดค่าเช่า 375" ของเฉินนั้นมีจุดประสงค์ด้วยการหยุดการแพร่กระจายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในไต้หวัน นโยบายดังกล่าวทำให้เกษตรกรผู้เช่าต้องจ่ายเงินให้แก่เจ้าของที่ดินที่ 37.5% ของการเก็บเกี่ยว ก่อนที่จะมีคำสั่งเจ้าของที่ดินมักจะหาเงินมากกว่าครึ่งหนึ่งของค่าตอบแทน[2] เขาสร้างผลงานที่โดดเด่นให้ประชาชนชื่นชมกับการเปิดตัวโครงการก่อสร้างหลายแห่ง หนึ่งในนั้นคือ เขื่อนสือเหมิน ในมณฑลเถาหยวน ซึ่งช่วยแก้ปัญหาน้ำท่วมในขณะเดียวกันก็ช่วยเพิ่มจำนวนผลผลิตข้าว
ด้านการต่างประเทศ[แก้]
-
เฉิน เฉิง ในฐานะรองประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐจีน (นั่งตรงกลาง) ในช่วงการเยือนสหรัฐอเมริกา โดยมีรองประธานาธิบดีลินดอน บี. จอห์นสัน (ซ้าย) และประธานาธิบดีจอห์น เอฟ. เคนเนดี (ขวา) ให้การต้อนรับที่ทำเนียบขาว -
เฉิน เฉิงกำลังหารือเรื่องเศรษฐกิจกับรองประธานาธิบดีลินดอน บี. จอห์นสัน (ซ้าย) และประธานาธิบดีจอห์น เอฟ. เคนเนดี (ขวา) ในวันที่ 31 กรกฎาคม ค.ศ. 1961
เสียชีวิต[แก้]
เฉิน เฉิง เสียชีวิตใน ค.ศ. 1956 เพราะเนื้องอกในตับ ต่อมาในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1995 มีการย้ายอัฐิของเขาไปไว้ที่ฝัวกวางชานในเทศมณฑลเกาสฺยง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Taylor, Jay (2009). The Generalissimo: Chiang Kai-shek and the Struggle for Modern China. Harvard University Press. p. 381.
- ↑ Han Cheung (1 January 2017). "Taiwan in Time:The unwilling politician". Taipei Times. สืบค้นเมื่อ 1 January 2017.