คุรุอมรทาส
คุรุอมรทาส | |
|---|---|
 ภาพของคุรุอมรทาส | |
| ชื่ออื่น | คุรุองค์ที่ 3 |
| ส่วนบุคคล | |
| เกิด | อมรทาส 5 พฤษภาคม ค.ศ.1479 |
| มรณภาพ | 1 กันยายน ค.ศ. 1574 (95 ปี) |
| ศาสนา | ศาสนาซิกข์ |
| คู่สมรส | Mata Mansa Devi |
| บุตร | Bhai Mohan, Bhai Mohri, Bibi Dani, และ Bibi Bhani |
| บุพการี | Tej Bhan กับ Mata Lachmi |
| ชื่ออื่น | คุรุองค์ที่ 3 |
| ตำแหน่งชั้นสูง | |
| ผู้ดำรงตำแหน่งก่อนหน้า | คุรุอังคัต |
| ผู้ดำรงตำแหน่งถัดมา | คุรุรามทาส |
คุรุอมรทาส (อังกฤษ: Guru Amar Das; ปัญจาบ: ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ) เป็นคุรุศาสดาองค์ที่ 3 ของศาสนาซิกข์[2]
เดิมทีท่านนับถือลัทธิไวษณพในศาสนาฮินดู[3][4] จนกระทั่งเมื่อท่านได้ฟังบีบี อมโร (Bibi Amro) ผู้เป็นภรรยาของหลานชายท่านกำลังสวดเพลงสวดของท่านคุรุนานัก ทำให้ท่านเกิดความสนใจในศาสนาซิกข์ขึ้นเป็นอย่างมาก[3] ท่านอมรทาสจึงได้ขอให้บีบี อมโร พาท่านไปพบกับบิดาของนางซึ่งคือคุรุอังคัต ผู้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้นำสูงสุดของซิกข์ในขณะนั้น[5] ท่านได้เปลี่ยนศาสนาเป็นซิกข์ในปี ค.ศ. 1539 หลังพบกับท่านคุรุอังคัต ด้วยอายุ 60 ปี และปรณิบัติรับใช้ท่านคุรุอังคัตอย่างดี[6] ท่านได้รับแต่งตั้งเป็นคุรุศาสดาองค์ถัดไปโดยคุรุอังคัตก่อนการเสียชีวิตของคุรุอังคัตในปี ค.ศ. 1552[7]
คุรุอมรทาสถือเป็นนักพัฒนาที่สำคัญของศาสนาซิกข์ เช่น การริเริ่มองค์กร "มานชิ" (Manji)[5][3], การแต่งหนังสือรวมเพลงสวด "โปธิ" (Pothi) ซึ่งช่วยให้การแต่งคัมภีร์แรก "อดิ กรันตะ" (Adi Granth) ของคุรุรามดาส ผู้เป็นคุรุศาสดาองค์ถัดมาเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว และการสร้างประเพณีและพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน ได้แก่ การตั้งชื่อบุตร-ธิดา, พิธีมงคลสมรส (อนันตขาราช; Anand Karaj) และ พิธีศพ และ รวมถึงเทศกาลซิกข์ เช่น ดิวาลี (Diwali), มัคขี (Maghi) และ วิสาขี (Vaisakhi) และท่านได้ประกาศให้หริมันทิรสาหิบเป็นศาสนสถานที่เป็นศูนย์รวมของซิกข์
ท่านคุรุเสียชีวิตลงด้วยอายุ 95 ปี และแต่งตั้งภัย เชธา (Bhai Jetha) บุตรเขยของท่านเป็นคุรุศาสดาองค์ถัดไป พร้อมมอบชื่อใหม่ว่า "คุรุรามดาส" อันแปลว่า ผู้รับใช้ของพระเจ้า[3][8]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อeosamardas - ↑ "BBC – Religions – Sikhism: Guru Angad Dev".
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Louis E. Fenech; W. H. McLeod (2014). Historical Dictionary of Sikhism. Rowman & Littlefield. pp. 29–30. ISBN 978-1-4422-3601-1.
- ↑ Gopal Singh (1971). The Religion of the Sikhs. Allied. p. 11. ISBN 978-0-210-22296-6.
Guru Amar Das was a farmer-trader and a strong Vaishnavite before he met Guru Angad at a fairly advanced age.
- ↑ 5.0 5.1 William Owen Cole; Piara Singh Sambhi (1995). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. pp. 20–21. ISBN 978-1-898723-13-4.
- ↑ Arvind-Pal Singh Mandair (2013). Sikhism: A Guide for the Perplexed. Bloomsbury. p. 37. ISBN 978-1-4411-0231-7.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อFarhadian2015p342 - ↑ H. S. Singha (2000). The Encyclopedia of Sikhism (over 1000 Entries). Hemkunt Press. pp. 14–17, 52–56. ISBN 978-81-7010-301-1.
| ก่อนหน้า | คุรุอมรทาส | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| คุรุอังคัต | 
|
คุรุศาสดาของศาสนาซิกข์ |
|
คุรุรามทาส |
