กลุ่มโบราณสถานแห่งมหาพลิปุรัม
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
---|---|
ที่ตั้ง | มหาพลิปุรัม, อำเภอเจนคัลปัตตู, รัฐทมิฬนาฑู, ประเทศอินเดีย |
รวมถึง |
|
เกณฑ์พิจารณา | วัฒนธรรม: (i), (ii), (iii), (vi) |
อ้างอิง | 249 |
ขึ้นทะเบียน | 1984 (สมัยที่ 8th) |
พิกัด | 12°37′00″N 80°11′30″E / 12.6167°N 80.1917°E |
หมู่อนุสรณ์สถานที่มหาพลิปุรัม (Group of Monuments at Mahabalipuram) เป็นกลุ่มของอนุสรณ์สถานทางศาสนาที่สร้างขึ้นในศตวรรษที่เจ็ดถึงแปดในเมืองชายฝั่งและเมืองท่องเที่ยว มหาพลีปุรัม รัฐทมิฬนาฑู ประเทศอินเดีย เป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก[1][2][3] ตั้งอยู่บนชายหาดโคโรมนเฑลบนอ่าวเบงกอล ราว 60 กิโลเมตร (37 ไมล์) ทางใต้ของเจนไน เมืองหลวงของรัฐ[1]
หมู่อาคารนี้ประกอบด้วยโบสถ์พราหมณ์ (โฆยิล) และอนุสาวรีย์ทางศาสนารวม 40 แห่ง[4] รวมถึงงานสลักหินในที่เปิดที่ใหญ่ที่สุดในโลกแห่งหนึ่งคือ บุตรธิดาแห่งคงคา หรือ การไถ่บาปของอรชุน[1][5]
โบราณสถานต่าง ๆ เหล่านี้สร้างขึ้นในสมัยจักรวรรดิปัลลวะ[2][3][6] และเป็นที่เรียกขานในชื่อของเจดีย์ทั้งเจ็ด (Seven Pagodas) ในเอกสารตีพิมพ์ยุคโคโลเนียล ในวรรณกรรมบางชิ้นเรียกขานว่าเป็น หมู่เทวสถานมามัลลปุรัม หรือ หมู่เทวสถานมหาพลีปุรัม ในงานยุคใหม่ นับตั้งแต่การบูรณะในปี 1960 หมู่โบราณสถานเหล่านี้ได้อยู่ภายใต้การดูแลของกรมศึกษาโบราณคดีอินเดีย[7]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Mamallapuram, Encyclopedia Britannica
- ↑ 2.0 2.1 James G. Lochtefeld (2002). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: A-M. The Rosen Publishing Group. p. 399. ISBN 978-0-8239-3179-8.
- ↑ 3.0 3.1 "Group of Monuments at Mahabalipuram". UNESCO.org. สืบค้นเมื่อ 23 October 2012.
- ↑ National Geographic (2008). Sacred Places of a Lifetime: 500 of the World's Most Peaceful and Powerful Destinations. National Geographic Society. p. 154. ISBN 978-1-4262-0336-7.
- ↑ George Michell (1977). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. pp. 131–134. ISBN 978-0-226-53230-1.
- ↑ "Advisory body evaluation" (PDF). UNESCO.org. สืบค้นเมื่อ 23 October 2012.
- ↑ World Heritage Sites - Mahabalipuram, Archaeological Survey of India (2014)