ชินโซ อาเบะ

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อาเบะ ชินโซ
安倍 晋三
นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น
ดำรงตำแหน่ง
26 กันยายน พ.ศ. 2549 – 26 กันยายน พ.ศ. 2550
กษัตริย์จักรพรรดิอากิฮิโตะ
ก่อนหน้าจุนอิจิโร โคอิซูมิ
ถัดไปยาซูโอะ ฟูกูดะ
ดำรงตำแหน่ง
26 ธันวาคม พ.ศ. 2555 – 16 กันยายน พ.ศ. 2563
กษัตริย์จักรพรรดิอากิฮิโตะ
จักรพรรดินารูฮิโตะ
รองนายกรัฐมนตรีทาโร อาโซ
ก่อนหน้าโยชิฮิโกะ โนดะ
ถัดไปโยชิฮิเดะ ซูงะ
หัวหน้าพรรคเสรีประชาธิปไตย
ดำรงตำแหน่ง
20 กันยายน พ.ศ. 2549 – 26 กันยายน พ.ศ. 2550
เลขาธิการพรรคสึโตมุ เทคบ
ฮิเดนาโอะ นากางาวะ
ทาโร อาโซ
ก่อนหน้าจุนอิจิโร โคอิซูมิ
ถัดไปยาซูโอะ ฟูกูดะ
ดำรงตำแหน่ง
26 กันยายน พ.ศ. 2555 – 14 กันยายน พ.ศ. 2563
รองหัวหน้าพรรคมาซาฮิโกะ โคมุระ
เลขาธิการพรรคชิเงรุ อิชิบะ
ซาดะคาซุ ทานิคากิ
โทชิฮิโระ นิไคย
ก่อนหน้าซาดะคาซุ ทานิคากิ
ถัดไปโยชิฮิเดะ ซูงะ
ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎรญี่ปุ่น
ดำรงตำแหน่ง
26 กันยายน พ.ศ. 2555 – 26 ธันวาคม พ.ศ. 2555
กษัตริย์จักรพรรดิอากิฮิโตะ
นายกรัฐมนตรีโยชิฮิโกะ โนดะ
ก่อนหน้าซาดะคาซุ ทานิคากิ
ถัดไปบังริ ไคเอะดะ
เลขาธิการคณะรัฐมนตรีญี่ปุ่น
ดำรงตำแหน่ง
31 ตุลาคม พ.ศ. 2548 – 26 กันยายน พ.ศ. 2549
นายกรัฐมนตรีจุนอิจิโร โคอิซูมิ
ก่อนหน้าฮิโรยูกิ โฮโซดะ
ถัดไปยาซูฮิซะ ชิโฮซากิ
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรญี่ปุ่น
เริ่มดำรงตำแหน่ง
20 ตุลาคม พ.ศ. 2539
ก่อนหน้าเขตเลือกตั้งใหม่
เขตเลือกตั้งจังหวัดยามางูจิ เขต 4
คะแนนเสียง86,258 (58.40%)
ดำรงตำแหน่ง
18 กรกฎาคม พ.ศ. 2536 – 20 ตุลาคม พ.ศ. 2539
ก่อนหน้าเขตเลือกตั้งใหม่
ถัดไปมาซาฮิโกะ โคมุระ
เขตเลือกตั้งจังหวัดยามางูจิ เขต 1
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด21 กันยายน พ.ศ. 2497 (69 ปี)
นางาโตะ จังหวัดยามางูจิ ประเทศญี่ปุ่น
ศาสนาพุทธชินโต[1][2]
พรรคการเมืองเสรีประชาธิปไตย
คู่สมรสอากิเอะ มัตสึซากิ

ชินโซ อาเบะ (ญี่ปุ่น: 安倍 晋三; โรมาจิ: Abe Shinzō; เกิด 21 กันยายน พ.ศ. 2497) เป็นนักการเมืองชาวญี่ปุ่น นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นคนที่ 57 และหัวหน้าพรรคเสรีปรระชาธิปไตย (LDP) ตั้งแต่ปี 2555 ถึง 2563 และก่อนหน้านั้นระหว่างปี 2549 ถึง 2550 เขายังเป็นเลขาธิการคณะรัฐมนตรีระหว่างปี 2548 ถึง 2549 นับเป็นนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นที่ครองตำแหน่งนานที่สุดในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น

อาเบะเกิดที่เมืองนางาโตะ จังหวัดยามางูจิ และได้ศึกษาด้านรัฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเซเกะ และศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยเซาเทิร์นแคลิฟอร์เนีย ในสหรัฐอเมริกา ภายหลังจบการศึกษา ได้ทำงานกับบริษัทโคเบะสตีล และได้ลาออกในปี 2525 เพื่อเข้ามาเล่นการเมือง เมื่อวันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2550 อาเบะได้ประกาศว่าจะลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี โดยเขาและคณะรัฐมนตรีทั้งคณะได้ลาออกพร้อมกันในวันที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2550 อย่างไรก็ตามอาเบะก็ได้รับเลือกเป็นนายกรัฐมนตรีอีกครั้งเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2555 และได้ประกาศยุบสภาในวันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 ก่อนครบวาระตำแหน่ง เพื่อลงสมัครรับเลือกตั้งใหม่ในวันที่ 14 ธันวาคม 2557

อาเบะเป็นนักอนุรักษนิยม ซึ่งนักวิจารณ์การเมืองเรียกเขาอย่างแพร่หลายว่าเป็นชาตินิยมฝ่ายขวา[3][4][5][6] เขาเป็นสมาชิกของนิปปงไคจิ (日本会議) และมีทัศนะแบบแก้ไขประวัติศาสตร์ (revisionist) ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น[7] รวมทั้งการปฏิเสธบทบาทของรัฐบาลในการบีบบังคับเกณฑ์หญิงบำเรอระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง[8] ซึ่งทำให้เกิดความตึงเครียดกับประเทศเกาหลีใต้[9][10] เขาถือว่าเป็นสายแข็งในประเด็นเกาหลีเหนือ และส่งเสริมการทบทวนมาตรา 9 ของรัฐธรรมนูญเพื่อเปิดให้ญี่ปุ่นมีกองทัพ[11][12] อาเบะมีชื่อเสียงระดับนานาชาติในด้านนโยบายเศรษฐกิจของเขา ชื่อ "อะเบะโนมิกส์" ซึ่งมีการอัดฉีดปริมาณเงิน การกระตุ้นการคลัง และการปฏิรูปโครงสร้าง[13]

วันที่ 28 สิงหาคม 2563 อาเบะประกาศลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเนื่องจากลำไส้ใหญ่อักเสบมีแผล (ulcerative colitis) และสุขภาพที่ไม่แข็งแรง เขาระบุว่าเขาจะยังคงดำรงตำแหน่งต่อไปจนกว่าพรรคพรรคเสรีประชาธิปไตยที่ตนเป็นหัวหน้าพรรคจะเลือกผู้สืบทอด[14][15] โดยตัวเต็งที่จะมาเข้ารับหน้าที่แทน ได้แก่ ทาโร อาโซ รองนายกรัฐมนตรีที่ดำรงตำแหน่งมายาวนานและอดีตนายกรัฐมนตรี โยชิฮิเดะ ซูงะ เลขาธิการคณะรัฐมนตรีของอาเบะ; ชิเกรุ อิชิบะ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมที่เคยชิงตำแหน่งหัวหน้าพรรคกับอาเบะ ฟูมิโอะ คิชิดะ อดีตรัฐมนตรีต่างประเทศ และทาโร โคโนะ รัฐมนตรีกลาโหมคนปัจจุบัน[16]

ครอบครัวของอาเบะเป็นครอบครัวนักการเมือง โดยปู่ คัง อาเบะ และ พ่อ ชินตาโร อาเบะ ทั้งคู่เป็นนักการเมือง

บรรพบุรุษ

อ้างอิง

  1. ↑ http://www.sinseiren.org/ouen/kokugikon.html
  2. ↑ http://press.jodo.or.jp/press/2003/03/news.html
  3. ↑ Lucy Alexander (17 December 2012). "Landslide victory for Shinzo Abe in Japan election". The Times.
  4. ↑ "Japan election: Shinzo Abe set for record tenure". BBC News. 23 October 2017. สืบค้นเมื่อ 13 June 2019.
  5. ↑ Ohi, Akai (20 December 2018). "Two Kinds of Conservatives in Japanese Politics and Prime Minister Shinzo Abe's Tactics to Cope with Them". East-West Center. สืบค้นเมื่อ 13 June 2019.
  6. ↑ Justin McCurry (28 September 2012). "Shinzo Abe, an outspoken nationalist, takes reins at Japan's LDP, risking tensions with China, South Korea". GlobalPost.
  7. ↑ "Tea Party Politics in Japan" (New York Times - 2014/09/13)
  8. ↑ "Gov't distances itself from NHK head's 'comfort women' comment". Japan Today (ภาษาอังกฤษ). 27 January 2014. สืบค้นเมื่อ 22 July 2018.
  9. ↑ Abe, Shinzo (22 February 2013). Japan is Back (Speech). CSIS. สืบค้นเมื่อ 29 December 2015.
  10. ↑ "Abe meets Xi for first China-Japan summit in more than two years". The Japan Times. 10 November 2014. สืบค้นเมื่อ 29 December 2015.
  11. ↑ New Japanese Leader Looks to Expand Nation's Military, NewsHour, 20 September 2006.
  12. ↑ BBC website Japan upgrades its defence agency, bbc.co.uk, 9 January 2007.
  13. ↑ "Definition of Abenomics". Financial Times Lexicon. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 November 2017. สืบค้นเมื่อ 28 January 2014.
  14. ↑ "Shinzo Abe: Japan's PM resigns for health reasons". BBC. Retrieved 28 August 2020.
  15. ↑ "Japan PM Abe announces his resignation at press conference". Kyodo News. 28 สิงหาคม 2563. สืบค้นเมื่อ 28 สิงหาคม 2563.
  16. ↑ "Shinzo Abe, Japan’s Longest-Serving Leader, Resigns Because of Illness". 28 สิงหาคม 2563. สืบค้นเมื่อ 28 สิงหาคม 2563.


Stub icon

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ชินโซ_อาเบะ&oldid=9066317"