หน่วยยามฝั่งฟิลิปปินส์
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
| หน่วยยามฝั่งฟิลิปปินส์ Tanod Baybayin ng Pilipinas | |
|---|---|
.svg) ตราประทับอย่างเป็นทางการ | |
 | |
.svg) ธง  ธงเรือ | |
| อักษรย่อ | PCG |
| คำขวัญ | "ช่วยชีวิต" |
| ข้อมูลองค์กร | |
| ก่อตั้ง | 10 ตุลาคม 1967 (ในฐานะหน่วยยามฝั่งฟิลิปปินส์) 26 ตุลาคม ค.ศ. 1905 – 19 ธันวาคม ค.ศ. 1913 (ในฐานะสำนักการเดินเรือ) 17 ตุลาคม ค.ศ. 1901 – 26 ตุลาคม ค.ศ. 1905 (ในฐานะสำนักหน่วยยามฝั่งและการขนส่ง) |
| เจ้าหน้าที่ | กำลังพล 17,000 นาย[1] |
| งบประมาณรายปี | 13.209 พันล้านเปโซฟิลิปปินส์ (274.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) (ค.ศ. 2021)[2] |
| โครงสร้างเขตอำนาจ | |
| เขตอำนาจในการปฏิบัติการ | ฟิลิปปินส์ |
| เขตอำนาจตามกฎหมาย | อาณาเขตทางทะเลของฟิลิปปินส์, น่านน้ำสากล |
| หน่วยงานปกครองหลัก | รัฐบาลฟิลิปปินส์ |
| หน่วยงานปกครองรอง | กรมการขนส่ง |
| บัญญัติตราสาร |
|
| สำนักงานใหญ่ | หน่วยยามฝั่งฟิลิปปินส์สำนักงานใหญ่แห่งชาติ พอร์ตแอเรีย มะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์ |
| ผู้บริหารหน่วยงาน | |
| หน่วยงานปกครอง | กรมการขนส่ง (ค.ศ. 2016–ปัจจุบัน) กรมการขนส่งและการสื่อสาร (ค.ศ. 1998–2016) กรมป้องกันอาณาจักร (ค.ศ. 1967–1998) กรมพาณิชย์และตำรวจ (ค.ศ. 1901–1913) |
| สิ่งอำนวยความสะดวก | |
| เรือลาดตระเวน | 62 ลำ |
| เรือสนับสนุน | 4 ลำ |
| เรือช่วยรบ | 469 ลำ |
| อากาศยาน | บริตเทน-นอร์แมน ไอแลนเดอร์ |
| เฮลิคอปเตอร์ | |
| ปฏิบัติการสำคัญ | |
| เว็บไซต์ | |
| หน่วยยามฝั่งฟิลิปปินส์ | |
หน่วยยามฝั่งฟิลิปปินส์ (ฟิลิปปินส์: Tanod Baybayin ng Pilipinas; อักษรย่อ; TBP, อังกฤษ: Philippine Coast Guard; อักษรย่อ: PCG) เป็นหน่วยสวมเครื่องแบบและติดอาวุธที่ได้รับมอบหมายให้บังคับใช้กฎหมายภายในน่านน้ำฟิลิปปินส์เป็นหลัก, ดำเนินการปฏิบัติการรักษาความปลอดภัยทางทะเล, ปกป้องชีวิตและทรัพย์สินในทะเล ตลอดจนปกป้องสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรทางทะเล เช่นเดียวกับหน่วยยามฝั่งทั่วโลก โดยหน่วยยามฝั่งนี้ยังทำหน้าที่เป็นกองกำลังติดอาวุธของกองทัพฟิลิปปินส์ในช่วงสงคราม
หน่วยยามฝั่งฟิลิปปินส์เป็นหน่วยงานที่มีความสัมพันธ์กับกรมการขนส่งของฟิลิปปินส์ ซึ่งปัจจุบันยังคงมีอยู่ทั่วทั้งกลุ่มเกาะ โดยมีเขตรักษาความปลอดภัยชายฝั่งสิบสามเขต, สถานีหน่วยยามฝั่งห้าสิบสี่แห่ง และสถานีหน่วยยามฝั่งย่อยมากกว่าหนึ่งร้อยเก้าสิบแห่ง ตั้งแต่บัสโก จังหวัดบาตาเนส ไปจนถึงโบนเกา จังหวัดตาวี-ตาวี[3]
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]การอ้างอิง
[แก้]- ↑ https://www.pna.gov.ph/articles/1104573
- ↑ "Marina, Coast Guard see lower 2020 budget, CAB gets more". PortCalls Asia. 25 January 2021. สืบค้นเมื่อ 31 January 2021.
- ↑ "Mission – Pulse of the Maritime Environment · Philippine Coast Guard — News". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 1, 2008. สืบค้นเมื่อ June 30, 2008.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- เว็บไซต์ทางการ
- History of the Philippine Coast Guard from Official website เก็บถาวร 2013-08-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Department of Transportation and Communications
| แอฟริกา | |
|---|---|
| เอเชีย | |
| ยุโรป |
|
| อเมริกาเหนือ | |
| โอเชียเนีย | |
| อเมริกาใต้ | |
 กองทัพกัมพูชา | .svg) | |
|---|---|---|
 กองทัพไทย | ||
 กองทัพบรูไน | ||
 กองทัพพม่า | ||
 กองทัพฟิลิปปินส์ | ||
 กองทัพมาเลเซีย | ||
 กองทัพประชาชนลาว | ||
 กองทัพประชาชนเวียดนาม | ||
 กองทัพสิงคโปร์ | ||
 กองทัพแห่งชาติอินโดนีเซีย | ||
 กิจกรรมทางการทหาร | ||
