รายชื่อประเทศเรียงตามจำนวนสายโทรศัพท์ในการใช้งาน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ด้านล่างนี้เป็น รายชื่อประเทศเรียงตามจำนวนสายโทรศัพท์ในการใช้งาน ข้อมูลส่วนมากมาจากเดอะเวิลด์แฟกต์บุ๊ก [1]

ลำดับที่ ประเทศ/ภูมิภาค จำนวนสายโทรศัพท์ ข้อมูลเมื่อ
  โลก 1.16 พันล้าน 2011 [2]
1  จีน 269,910,000 2011 [3]
2  สหรัฐ 114,000,000 2011
3  เยอรมนี 48,700,000 2009
4  ญี่ปุ่น 47,579,000 2008
5  รัสเซีย 44,959,000 2009
6  บราซิล 41,497,000 2009
7  ฝรั่งเศส 36,431,000 2009
8  สหราชอาณาจักร 33,209,000 2008
9  อิหร่าน 31,740,000 2014 [4]
10  อินเดีย 30,786,703 2012 [5]
11  อินโดนีเซีย 30,378,000 2008
12  เกาหลีใต้ 29,468,000 2011
13  เม็กซิโก 20,667,000 2008
14  สเปน 20,200,000 2008
15  อิตาลี 20,031,000 2008
16  แคนาดา 18,250,000 2008
17  ตุรกี 17,502,000 2008
18  ไต้หวัน 14,273,000 2008
19  ยูเครน 13,177,000 2008
20  โปแลนด์ 10,336,000 2008
21  เวียดนาม 10,175,000 2011
22  อาร์เจนตินา 9,631,000 2008
23  อียิปต์ 9,600,000 2008
24  ออสเตรเลีย 9,370,000 2008
25  เนเธอร์แลนด์ 7,324,000 2008
26  โคลอมเบีย 7,219,000 2010
27  ไทย 7,024,000 2008
28  เวเนซุเอลา 6,304,000 2008
29  กรีซ 5,975,000 2008
30  สวีเดน 5,323,000 2008
31  โรมาเนีย 5,306,000 2007
32  สวิตเซอร์แลนด์ 4,820,000 2008
33  ปากีสถาน 4,546,000 2008
34  เบลเยียม 4,457,000 2008
35  แอฟริกาใต้ 4,425,000 2008
36  มาเลเซีย 4,292,000 2008
37  โปรตุเกส 4,121,000 2008
38  ฮ่องกง 4,108,000 2008
39  ซาอุดีอาระเบีย 4,100,000 2008
40  ฟิลิปปินส์ 3,905,000 2008
41  เบลารุส 3,718,000 2008
42  ซีเรีย 3,633,000 2008
43  เปรู 3,550,604 2009 [6]
44  ชิลี 3,526,000 2008
45  ศรีลังกา 3,446,000 2008
46  คาซัคสถาน 3,410,000 2008
47  แอลจีเรีย 3,314,000 2008
48  ออสเตรีย 3,285,000 2008
49  อิสราเอล 3,100,000 2008
50  ฮังการี 3,094,000 2008
51  แอลเบเนีย 2,995,000 2008
52  โมร็อกโก 2,991,000 2008
53  เช็กเกีย 2,278,000 2008
54  บัลแกเรีย 2,258,000 2008
55  ไอร์แลนด์ 2,202,000 2008
56  เดนมาร์ก 2,062,000 2008
57  นอร์เวย์ 1,928,000 2008
58  เอกวาดอร์ 1,910,000 2008
59  สิงคโปร์ 1,857,000 2008
60  โครเอเชีย 1,851,000 2008
61  อุซเบกิสถาน 1,850,000 2008
62  นิวซีแลนด์ 1,750,000 2008
63  ฟินแลนด์ 1,650,000 2008
64  สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 1,508,000 2008
65  กัวเตมาลา 1,449,000 2008
66  คอสตาริกา 1,438,000 2008
67  บังกลาเทศ 1,390,000 2008
68  อาเซอร์ไบจาน 1,311,000 2008
69  ไนจีเรีย 1,308,000 2008
70  ตูนิเซีย 1,234,000 2008
71  เกาหลีเหนือ 1,180,000 2008
72  เยเมน 1,117,000 2008
73  มอลโดวา 1,115,000 2008
74  คิวบา 1,104,000 2008
75  สโลวาเกีย 1,098,000 2008
76  อิรัก 1,082,000 2008
77  เอลซัลวาดอร์ 1,077,000 2008
78  ปวยร์โตรีโก 1,038,000 2008
79  ลิเบีย 1,033,000 2008
80  บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา 1,031,000 2008
81  สโลวีเนีย 1,010,000 2008
82  สาธารณรัฐโดมินิกัน 985,700 2008
83  อุรุกวัย 959,300 2008
84  เอธิโอเปีย 908,900 2008
85  พม่า 829,000 2008
86  ฮอนดูรัส 825,800 2008
87  เนปาล 805,100 2008
88  ลิทัวเนีย 784,900 2008
89  เลบานอน 714,000 2008
90  โบลิเวีย 690,000 2008
91  อาร์มีเนีย 650,000 2008
92  ลัตเวีย 644,000 2008
93  จอร์เจีย 618,000 2008
94  คูเวต 541,000 2008
95  ปานามา 524,000 2008
96  จอร์แดน 503,000 2008
97  เอสโตเนีย 498,100 2008
98  คีร์กีซสถาน 494,500 2008
99  ปารากวัย 491,000 2008
100  เติร์กเมนิสถาน 478,000 2008

อ้างอิง[แก้]

  1. "The World Factbook". Cia.gov. สืบค้นเมื่อ 2016-01-06.
  2. "Telecommunications Industry Market Research | Plunkett Research, Ltd". Plunkettresearch.com. 1947-12-16. สืบค้นเมื่อ 2016-01-06.
  3. "China telcos announce March 2011 subscribers totals". China-screen-news.com. 2011-04-29. สืบค้นเมื่อ 2016-01-06.
  4. "خبرگزاری تسنیم - تعداد متقاضیان تلفن ثابت در کشور و شماره‌های آماده دایری". Tasnimnews.com. สืบค้นเมื่อ 2016-01-06.
  5. "Highlights on Telecom Subscription Data as on 31st December 2012" (PDF). Trai.gov.in. สืบค้นเมื่อ 2016-01-06.
  6. [1] เก็บถาวร 2012-03-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน [dead link]

รายการอ้างอิง[แก้]