ยิงธนูชิงแชมป์โลก

ยิงธนูชิงแชมป์โลก
สถานะ	ดำเนินการอยู่
ประเภท	รายการกีฬา
วันที่	แตกต่างกัน
ความถี่	ประจำปี
ประเทศ	แตกต่างกัน
ประเดิม	ค.ศ. 1931

ยิงธนูชิงแชมป์โลก (อังกฤษ: World Archery Championships) เป็นการแข่งขันกีฬายิงธนูที่จัดโดยสหพันธ์กีฬายิงธนูสากล (WA) การแข่งขันครั้งแรกที่จัดขึ้นภายใต้ชื่อนี้เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2474

การแข่งขันยิงธนูมีหลายรูปแบบ แต่โดยทั่วไปแล้วการแข่งขันชิงแชมป์โลกจะสงวนไว้สำหรับ 3 รายการต่อไปนี้ ^[1]

การแข่งขันชิงแชมป์โลกกลางแจ้งในการยิงธนูเป้าหมาย
การแข่งขันชิงแชมป์โลกในร่มในการยิงธนูเป้าหมาย
การแข่งขันชิงแชมป์โลกในสนามยิงธนู

ในจำนวนนี้ การแข่งขันชิงแชมป์โลกกลางแจ้งประเภทเป้าหมายยิงธนูมักเรียกง่าย ๆ ว่า ยิงธนูชิงแชมป์โลก (World Archery Championships) และผู้ชนะมักเรียกง่าย ๆ ว่า "แชมป์โลก" การแข่งขันชิงแชมป์กลางแจ้งนั้นจัดขึ้นโดยมีเป้าหมายคงที่ในระยะทางที่กำหนด โดยใช้คันธนูที่หลากหลาย เช่น คันธนูโค้งกลับ (Recurve Bow) จากปี ค.ศ. 1931 และ คันธนูทดกำลัง ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1995

แม้ว่าจะไม่เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง แต่การแข่งขันชิงแชมป์โลกยังจัดขึ้นในการยิงธนูสำหรับเยาวชน (ประเภทกลางแจ้งเท่านั้น - รายการสำหรับเยาวชนในสนามและในร่มจะจัดขึ้นควบคู่ไปกับการแข่งขันระดับอาวุโส), ยิงธนูคนพิการ, การยิงธนูในมหาวิทยาลัย และ 3D ยิงธนูสามมิติ การแข่งขันสกียิงธนูชิงแชมป์โลกจัดขึ้นครั้งล่าสุดในปี พ.ศ. 2550 แต่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขันหมุนเวียนในปัจจุบัน^[2] หลังจากการบรรจุกีฬายิงธนูเป็นชนิดกีฬาถาวรในกีฬามหาวิทยาลัยโลกฤดูร้อน การแข่งขันชิงแชมป์โลกของมหาวิทยาลัยจะหยุดเป็นส่วนหนึ่งของยิงธนูชิงแชมป์โลกโดยเปลี่ยนแปลงในปี ค.ศ. 2014^[2]

กลางแจ้ง

ครั้งที่	ปี ค.ศ.	สถานที่	รายการ
1	1931	ลวิว	2
2	1932	วอร์ซอ	2
3	1933	ลอนดอน	4
4	1934	โบสตัด	4
5	1935	บรัสเซลส์	4
6	1936	ปราก	4
7	1937	ปารีส	4
8	1938	ลอนดอน	4
9	1939	ออสโล	4
10	1946	สต็อกโฮล์ม	4
11	1947	ปราก	4
12	1948	ลอนดอน	4
13	1949	ปารีส	4
14	1950	โคเปนเฮเกน	4
15	1952	บรัสเซลส์	4
16	1954	ออสโล	4
17	1955	เฮลซิงกิ	4
18	1957	ปราก	4
19	1958	บรัสเซลส์	4
20	1959	สต็อกโฮล์ม	4
21	1961	ออสโล	4
22	1963	เฮลซิงกิ	4
23	1965	เว็สเตอรวส	4
24	1967	อาเมอร์สโฟร์ต	4
25	1969	หุบเขาฟอร์จ	4
26	1971	ยอร์ก	4
27	1973	เกรอนอบล์	4
28	1975	อินเทอร์ลาเคิน	4
29	1977	แคนเบอร์รา	4
30	1979	เบอร์ลินตะวันตก	4
31	1981	ปันตาอาลา	4
32	1983	ลอสแอนเจลิส	4
33	1985	โซล	4
34	1987	แอดิเลด	4
35	1989	โลซาน	4
36	1991	กรากุฟ	4
37	1993	อันทัลยา	4
38	1995	จาการ์ตา	8
39	1997	วิกตอเรีย	8
40	1999	ไรออม	8
41	2001	ปักกิ่ง	8
42	2003	นครนิวยอร์ก	8
43	2005	มาดริด	8
44	2007	ไลพ์ซิช	8
45	2009	อุลซัน	8
46	2011	ตูริน	10
47	2013	อันทัลยา	10
48	2015	โคเปนเฮเกน	10
49	2017	เม็กซิโกซิตี	10
50	2019	เซร์โทเคนบอส	10
51	2021	แยงตอน	10
52	2023	เบอร์ลิน	10
53	2025	ควังจู^[3]^[4]