พีระมิดชั้น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พีระมิดชั้น
ซากปรักหักพังของพีระมิดอยู่พ้นจากพื้นทะเลทรายเพียงไม่กี่เมตร ซึ่งอยู่ท่ามกลางกองทรายและก้อนอิฐ
ซากปรักหักหักของพีระมิดชั้น
ยังไม่แน่ว่าฟาโรห์พระองค์ใดเป็นเจ้าของพีระมิด แต่อาจจะเป็นของฟาโรห์บาคา จากราชวงศ์ที่สาม
พิกัดทางภูมิศาสตร์29°55′58″N 31°09′41″E / 29.932820°N 31.161262°E / 29.932820; 31.161262 (Pyramid of Khaba)
การก่อสร้างประมาณ 2630 ปีก่อนคริสตกาล
ประเภทพีระมิดขั้นบันได (เดิมน่าจะเคยมีห้าชั้น)
วัสดุหินธรรมชาติและอิฐโคลน
ความสูงเดินน่าจะสูงประมาณ 42–45 m (138–148 ft) แต่ในปัจจุบันเหลือเพียง 17 m (56 ft)
ฐาน84 m (276 ft)
ความชัน68°

พีระมิดชั้น (เรียกในภาษาอาหรับว่า อัลฮะรัม อัลมิดะว์วัร, อาหรับ: الهرم المدور, แปลว่า 'พีระมิดเนินหิน') เป็นพีระมิดขั้นบันไดที่อยู่ในสภาพปรักหักพังตั้งแต่สมัยราชวงศ์ที่สามแห่งอียิปต์ (ระหว่าง 2686 ปีก่อนคริสตกาล จนถึง 2613 ปีก่อนคริสตกาล) และตั้งอยู่ในสุสานหลวงของซาวยัต อัลอัรยัน ไม่ทราบว่าฟาโรห์พระองค์ใดเป็นทรงเป็นเจ้าของพีระมิดแห่งนี้อย่างแน่ชัดและอาจจะเป็นพีระมิดของฟาโรห์คาบา อย่างไรก็ตาม สถาปัตยกรรมพีระมิดนั้นคล้ายคลึงกับพีระมิดที่ถูกฝังของฟาโรห์เซเคมเคต และด้วยเหตุดังกล่าวจึงมีข้อมูลแน่ชัดถึงราชวงศ์ที่สาม

พีระมิดถูกขุดค้นเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 โดยทีมงาน 2 ทีมที่รายงานการประมาณที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับขนาดและจำนวนห้องใต้ดิน ไม่พบสิ่งของใดๆ ในระหว่างการขุดค้น และไม่พบร่องรอยของการฝังศพ ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีความชัดเจนว่าพีระมิดถูกใช้เป็นที่ฝังพระบรมศพของฟาโรห์หรือถูกทิ้งร้างหลังจากการเสด็จสวรรคตก่อนเวลาอันควรของฟาโรห์

ในช่วงเวลาของการก่อสร้าง พีระมิดถูกล้อมรอบด้วยสุสาน ซึ่งมีมาสตาบาขนาดใหญ่ที่เป็นของขุนนางระดับสูงของรัฐในช่วงราชวงศ์ที่สาม วิหารบูชาพระบรมศพถูกสร้างขึ้นทางด้านตะวันออกของพีระมิด และวิหารรับพระบรมศพอาจอยู่ห่างจากพีระมิดหลายร้อยเมตร ในปัจจุบันนี้ พีระมิดตั้งอยู่ในขอบเขตของเขตทหารที่จำกัด ยกเว้นการขุดค้นภายในพื้นที่ในปัจจุบัน

ผังของพีระมิดชั้น

ประวัติการสำรวจพีระมิด[แก้]

พีระมิดชั้นได้รับการตรวจสอบและสำรวจสภาพแวดล้อมครั้งแรกในปี ค.ศ. 1839 โดยจอห์น เช เพอร์ริง ไม่นานหลังจากนั้น ในปี ค.ศ. 1848 คาร์ล ริชาร์ด เล็พซีอุส ระบุว่าพีระมิดดังกล่าวเป็นพีระมิดหมายเลข 14 ซึ่งระบุว่าเป็นพีระมิดหมายเลข 14 ในรายชื่อของพีระมิดช่วงแรก ๆ ของเล็พซิอุส[1][2] ประมาณ 40 ปีต่อมา ในปี ค.ศ. 1886 แกสตัน มัสเปโร พยายามค้นหาทางเข้าทางเดินใต้ดินของพีระมิด แต่ไม่สำเร็จ ซึ่งฌาคส์ เดอ มอร์แกนได้ค้นพบทางเข้าในปี ค.ศ. 1896[3] โดยเดอ มอร์แกนได้ทำการขุดค้นพีระมิด แต่ต้องหยุดลงหลังจากจัการกับบันไดทางลงสองสามขั้นแรกได้[4][5]

จากนั้นมีการสำรวจเพิ่มเติมในปี ค.ศ. 1900 โดยอเลสซานโดร บาร์ซานติ[3] ซึ่งเป็นผู้เปิดปล่องทางเข้าแนวตั้งที่นำไปสู่ห้องฝังพระบรมศพ เมื่อบาร์ซานติเห็นว่าทางเดินและห้องหลายห้องดูเหมือนยังไม่แล้วเสร็จและทั้งหมดไม่ปรากฏโบราณวัตถุใดเลย จึงถือว่าพีระมิดดังกล่าวไม่เคยถูกใช้งานเลย[3] หลังจากนั้นไม่นาน ในปี ค.ศ. 1910–1911 จอร์จ ไรส์เนอร์และคลาเรนซ์ เอส. ฟิชเชอร์ ได้สำรวจบนพื้นที่ดังกล่าวอีกครั้ง[6] โดยขุดค้นด้านนอกทางทิศเหนือและทิศตะวันออกของพีระมิด ตลอดจนสุสานรอบๆ[2][4][5][7] ขนาดของพีรามิดตามที่ประเมินโดย บาร์ซานติ, ไรส์เนอร์ และฟิชเชอร์นั้นแตกต่างกันอย่างมาก และถึงแม้แต่จำนวนของห้องชุดใต้ดินที่ทั้งสามคนรายงานก็ยังขัดแย้งกัน[8] และน่าเสียดายที่พีระมิดอยู่ในเขตทหารที่โดยจำกัดตั้งแต่ปี ค.ศ. 1970 และด้วยเหตุดังกล่วจึงไม่มีการขุดค้นที่นั่นเลยตั้งแต่งานสำรวจอย่างไม่ละเอียดของไรส์เนอร์และฟิชเชอร์[4][5] ทำให้โครงสร้างใต้พีระมิดยังคงเป็นปริศนา ยิ่งกว่านั้น พีระมิดโดดทับถมโดยทราย ส่งผลการประมาณขนาดของพีระมิดในปัจจุบันนั้นยังเป็นอุปสรรค[8]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Karl Richard Lepsius: Denkmäler aus Aegypten und Aethiopien, Text 1, p.128, Pyramid no. XIV, available online.
  2. ↑ 2.0 2.1 Mark Lehner: Z500 and The Layer Pyramid of Zawiyet-el-Aryan, Excerpt available online เก็บถาวร 2014-10-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 Alexandre Barsanti: Ouverture de la pyramide de Zaouiet el-Aryân, Annales du service des antiquités de l'Égypte, Vol. 2, 1902, pp. 92-94, available online.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 Rainer Stadelmann: King Huni: His Monuments and His Place in the History of the Old Kingdom. In: Zahi A. Hawass, Janet Richards (Hrsg.): The Archaeology and Art of Ancient Egypt. Essays in Honor of David B. O’Connor. Band II, Conceil Suprême des Antiquités de l’Égypte, Kairo 2007, p. 425–431, available online
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 Miroslav Verner: Die Pyramiden. Rowohlt, Wiesbaden 1999, ISBN 3-499-60890-1, p. 174-177.
  6. ↑ G.A. Reisner and C.S. Fisher: "The Work of the Harvard University - Museum of Fine Arts Egyptian Expedition" (pyramid of Zawiyet el-Aryan), Bulletin of the Museum of Fine Arts (BMFA) 9, Boston, No. 54 Vol. IX (December 1911), pp. 54-59, available online เก็บถาวร 2014-04-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  7. ↑ Dows Dunham: Zawiyet el-Aryan - The Cemeteries Adjacent To The Layer Pyramid, Museum of Fine Art, Boston 1978, ISBN 978-0-87846-108-0
  8. ↑ 8.0 8.1 Aidan Dodson: The Layer Pyramid of Zawiyet El-Aryan Its Layout and Context, Journal of the American Research Center in Egypt, Vol. 37 (2000), pp. 81-90, Available online


เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=พีระมิดชั้น&oldid=11413696"