ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วลาดีมีร์ เลนิน"

| term_start = [[30 ธันวาคม]] [[ค.ศ. 1922|1922]]

| term_end = [[21 มกราคม]] [[ค.ศ. 1924|1924]]

| term_start2 = [[17 พฤศจิกายน]] [[ค.ศ. 1903|1903]]

| term_end2 = [[21 มกราคม]] [[ค.ศ. 1924|1924]]

วลาดีมีร์ทำให้ตัวเองแตกต่างกับคนอื่นด้วยการศึกษาภาษาละตินและกรีก ชีวิตวัยเด็กของเขามีเหตุการณ์น่าเศร้า 2 อย่าง คือ ในปี [[พ.ศ. 2429]] พ่อของเขาเสียชีวิตด้วยโรคเลือดออกในสมอง และในเดือนพฤษภาคม [[พ.ศ. 2430]] พี่ชายของเขา [[อะเลคซันดร์ อุลยานอฟ]] ถูกแขวนคอในข้อหามีส่วนร่วมในการวางแผนลอบปลงพระชนม์[[ซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 3|ซาร์อะเลคซันดร์ที่ 3]] เหตุการณ์หลังนี้ทำให้วลาดีมีร์เริ่มมีความคิดอย่าง ''ถึงราก (Radical)'' (ผู้เขียนประวัติของเลนินได้เขียนว่าเหตุการณ์นี้เป็นศูนย์รวมของความกล้าหาญในการปฏิวัติของเลนิน) ต่อมาในปีนั้น วลาดีมีร์ก็ถูกจับกุมและไล่ออกจากมหาวิทยาลัยคาซานด้วยข้อหาที่ว่าวลาดีมีร์เข้าร่วมในการประท้วงของนักศึกษา เขาได้ศึกษาต่อด้วยตัวเองและได้รับใบอนุญาตให้ประกอบอาชีพทางกฎหมายได้ในปี [[พ.ศ. 2434]]

แทนที่วลาดีมีร์จะประกอบอาชีพทางกฎหมาย วลาดีมีร์กลับมีส่วนรวมในความพยายาม[[โฆษณาชวนเชื่อ]]เพื่อ[[การปฏิวัติ]] และการศึกษา[[ลัทธิมาร์กซ]]มากขึ้นเรื่อย ๆ วลาดีมีร์ทำกิจกรรมต่าง ๆ ของเขาใน[[เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก]]เป็นส่วนมาก ต่อมา ในวันที่ [[7 ธันวาคม]] [[พ.ศ. 2438]] วลาดีมีร์ก็ถูกจับกุมและคุมขังเป็นเวลา 1 ปี หลังจากนั้นก็ถูกเนรเทศไปที่หมู่บ้านชูเชนสโกเยใน[[ไซบีเรีย]]ดังกล่าวมาแล้ว

ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2441 วลาดีมีร์แต่งงานกับ นาเดชด้า ครุปสกายา ซึ่งเป็นนักเคลื่อนไหว[[สังคมนิยม]] ต่อมาในเดือนเมษายน [[พ.ศ. 2442]] เขาได้พิมพ์หนังสือเล่มหนึ่งชื่อว่า ''พัฒนาการของระบบทุนนิยมในรัสเซีย'' ต่อมาในปี [พ.ศ. 2442] การเนรเทศของเขาก็ได้สิ้นสุดลง วลาดีมีร์ได้เดินทางทั้งภายในรัสเซียและไปยังส่วนต่าง ๆ ของยุโรป และได้พิมพ์หนังสือพิมพ์อิสกรา เช่นเดียวกับสิ่งพิมพ์และหนังสืออื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิวัติ

เขาได้ร่วมกิจกรรมของพรรคแรงงานสังคมประชาธิปไตยของรัสเซีย และในปี [[พ.ศ. 2446]] เขาได้เป็นผู้นำฝ่าย[[บอลเชวิค]]ภายในพรรค ภายหลังจากที่แตกแยกกับกลุ่มเมนเชวิกที่ได้แรงบันดาลใจส่วนหนึ่งมาจากงานของเลนินชื่อว่า จะทำอะไรในอนาคต (What is to be done?) ในปี [[พ.ศ. 2449]] เลนินได้รับเลือกเข้าไปในคณะกรรมการบริหารพรรคแรงงานสังคมประชาธิปไตยของรัสเซีย ในปี [[พ.ศ. 2450]] เขาได้ย้ายไปอยู่ที่ฟินแลนด์ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย เขาได้ท่องเที่ยวไปในยุโรปต่อและร่วมในการประชุมและกิจกรรมของพวกสังคมนิยมในหลายๆแห่ง รวมถึงการประชุมซิมเมอร์วัลด์ในปี [[พ.ศ. 2458]] ด้วย เมื่อ อิเนสซ่า อาร์วัลด์ ออกมาจากรัสเซียแล้วตั้งถิ่นฐานในปารีส เธอก็ได้พบกับเลนิน และสมาชิกบอลเชวิกคนอื่น ๆ ที่ถูกเนรเทศมา ในที่สุดเธอก็ได้กลายเป็นสหายของเลนิน

ในวันที่ [[16 เมษายน]] [[พ.ศ. 2460]] เขาได้ออกจากสวิตเซอร์แลนด์กลับไปยังเมือง[[เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก]] (เปโตรกราด) ในรัสเซียหลังจากที่[[ซาร์นิโคลัสที่ 2]] ถูกโค่นล้ม และมีบทบาทสำคัญในขบวนการบอลเชวิก เขาได้พิมพ์เมษาวิจารณ์ (April Theses) ต่อมาหลังจากความล้มเหลวในการประท้วงของคนงาน เลนินได้หนีไปยัง[[ฟินแลนด์]]เพื่อความปลอดภัย เขากลับมาในเดือนตุลาคมปีเดียวกัน และได้ปลุกระดมทหารให้ลุกขึ้นปฏิวัติโดยมีคำขวัญว่า “อำนาจทั้งหมดเพื่อโซเวียตทั้งหลาย” (คำว่า โซเวียต แปลว่า สภา) เพื่อต่อต้านรัฐบาลชั่วคราวที่นำโดย [[อเล็กซานดร์ เคเรนสกี้]] ความคิดของเลนินเกี่ยวกับรัฐบาลนั้นเขียนอยู่ในบทความเรื่อง “รัฐและการปฏิวัติ” ซึ่งเรียกร้องให้มีระบบการปกครองใหม่ที่มีรากฐานมากจากสภาของคนงานหรือโซเวียต