จักรพรรดิเจียชิ่ง

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ จักรพรรดิเหรินจง

เจียชิ่ง
จักรพรรดิราชวงศ์ชิง
ครองราชย์	9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1796 – 2 กันยายน ค.ศ. 1820 (24 ปี 206 วัน)
ก่อนหน้า	จักรพรรดิเฉียนหลง
ถัดไป	จักรพรรดิเต้ากวง
ผู้สำเร็จราชการ	จักรพรรดิเฉียนหลง (1796-1799)
พระราชสมภพ	(1760-11-13)13 พฤศจิกายน 1760 Old Summer Palace, Beijing หย่งเยี่ยน
สวรรคต	2 กันยายน ค.ศ. 1820(1820-09-02) (59 ปี) Chengde summer palace, modern Hebei
ฝังพระศพ	สุสานหลวงตะวันตกแห่งราชวงศ์ชิง
จักรพรรดินี	จักรพรรดินีเซี่ยวซูรุ่ย จักรพรรดินีเซี่ยวเหอรุ่ย
พระราชบุตร	Mianmu, Prince Mu Princess Zhuangjing องค์ชายเหมียนหนิง Princess Zhuangjing Princess Huian Miankai, Prince Dun Mianxin, Prince Rui Mianyu, Prince Hui
รัชศก จีน: เจียชิ่ง (Jiāqìng 嘉慶 1796 - 1821) แมนจู: Saicungga fengšen ( ᠰᠠᡳᠴᡠᠩᡤᠠ ᡶᡝᠩᡧᡝᠨ ) พระสมัญญานาม จักรพรรดิ Shòutiān Xìngyùn Fūhuà Suīyóu Chóngwén จิงหวู่ กวงอู Xiàogōng Qínjiǎn Duānmǐn Yīngzhé Ruì 受天興運敷化綏猷崇文經武光裕孝恭勤儉端敏英哲睿皇帝 พระอารามนาม Qing เหรินจง 清仁宗
ราชสกุล	House of Aisin-Gioro
พระราชบิดา	จักรพรรดิเฉียนหลง
พระราชมารดา	จักรพรรดินีเซี่ยวอี๋ฉุน
ช่วงเวลา
เหตุการณ์สำคัญ	ประหาร เหอเชิน

จักรพรรดิเจียชิ่ง (จีนตัวย่อ: 嘉庆; จีนตัวเต็ม: 嘉慶; พินอิน: Jiāqìng 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2303 – 2 กันยายน พ.ศ. 2363) พงศาวดารไทยเรียก เกียเข้ง เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 6 แห่งราชวงศ์ชิงและจักรพรรดิชิงองค์ที่ 5 ที่ปกครองแผ่นดินจีนโดยชอบธรรม จากปี ค.ศ. 1796 ถึงปี ค.ศ. 1820 พระองค์ดำเนินคดี เหอเชิน จอมทุจริตซึ่งเป็นคนโปรดของพระราชบิดา และพยายามคืนความสงบเรียบร้อยภายในจักรวรรดิต้าชิง ควบคุมการลักลอบขน ฝิ่น ภายในประเทศจีน

พระราชประวัติ

จักรพรรดิเจียชิ่งประสูติใน พระราชวังฤดูร้อนเดิม 8 กิโลเมตร (5 ไมล์) ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกำแพงเมือง ปักกิ่ง พระนามส่วนพระองค์คือ หย่งเยี่ยน (永琰) ต่อมาเปลี่ยนเป็น หย่งเยี่ยน (顒琰) เมื่อทรงเป็นจักรพรรดิ ตัวอักษรจีน คำว่า หย่ง ในพระนามของพระองค์เปลี่ยนจาก 永 เป็น 顒 ความแปลกใหม่นี้ได้รับการแนะนำโดยจักรพรรดิเฉียนหลง ที่เชื่อว่าไม่ควรมีภาษาจีนที่ใช้กันทั่วไป เนื่องมาจากธรรมเนียมการตั้งพระนามต้องห้ามในราชวงศ์มาช้านาน

เจ้าชายหย่งเยี่ยนเป็นพระราชโอรสองค์ที่ 15 ของจักรพรรดิเฉียนหลง พระราชมารดาของพระองค์คือ พระมเหสีหลิง บุตรสาวของ เว่ย ชิงไท่ (魏清泰) ขุนนางชาวฮั่นซึ่งครอบครัวได้รวมเข้ากับ แปดกองธง ของแมนจูมาเป็นเวลานานเป็นส่วนหนึ่งของกองธงฮั่น

จักรพรรดิเฉียนหลงเดิมมีพระราชโอรสอีก 2 พระองค์ในพระทัยสำหรับการสืบทอดต่อจากพระองค์ แต่ทั้ง 2 พระองค์สิ้นพระชนม์อย่างรวดเร็วด้วยโรคภัยต่าง ๆ เพราะฉะนั้นในเดือนธันวาคม ปี ค.ศ. 1773 พระองค์เลือกเจ้าชายหย่งเยี่ยนเป็นผู้สืบทอดของพระองค์เป็นการลับ ในปี ค.ศ. 1789 จักรพรรดิเฉียนหลงสถาปนาเจ้าชายหย่งเยี่ยนเป็น เจี่ยชินหวัง (嘉親王)

เสด็จขึ้นครองราชบัลลังก์

ในเดือนตุลาคม ปี ค.ศ. 1795 ปีที่ 60 ในรัชสมัยของพระองค์ จักรพรรดิเฉียนหลงประกาศความตั้งพระทัยที่จะสละราชบัลลังก์เพื่อเจี่ยชินหวัง พระองค์ตัดสินพระทัยครั้งนี้เพราะพระองค์รู้สึกว่าเป็นการหมิ่นพระเกียรติที่จะปกครองนานกว่าพระอัยกาของพระองค์ จักรพรรดิคังซี ที่ครองบัลลังก์มา 61 ปี เจี่ยชินหวังเสด็จขึ้นครองบัลลังก์และรับศักราช เจียชิ่ง ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1796 ดังนั้นพระองค์จึงเป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ว่าจักรพรรดิเจียชิ่ง อย่างไรก็ตาม ตลอด 3 ปีจักรพรรดิเจียชิ่งเป็นเพียงจักรพรรดิในนามเพราะการตัดสินพระทัยยังคงกระทำโดยพระราชบิดาของพระองค์ ซึ่งกลายเป็น ไท่ช่างหวัง (พระเจ้าหลวง) หลังการสละราชบัลลังก์ของพระองค์

หลังการสวรรคตของจักรพรรดิเฉียนหลงในต้นเดือนกุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1799 จักรพรรดิเจียชิ่งเข้าควบคุมราชสำนักและดำเนินคดี เหอเชิน ขุนนางคนโปรดของพระราชบิดา เหอเชินถูกตั้งข้อหาทุจริตและใช้อำนาจโดยมิชอบ เขาถูกปลดออกจากตำแหน่ง ทรัพย์สินของเขาถูกยึด และมีพระบัญชาให้ฆ่าตัวตาย ลูกสะใภ้ของเหอเชิน เจ้าหญิงกู้หลุนเหอเซี่ยว พระขนิษฐาต่างพระมารดาของจักรพรรดิเจียชิ่งรอดพ้นจากการลงโทษและได้รับทรัพย์สินเล็กน้อยจากที่ดินของเหอเชิน

ในเวลานั้น จักรวรรดิต้าชิงเผชิญหน้ากับการก่อกบฏภายในที่สำคัญที่สุดคือ กบฏบัวขาวครั้งใหญ่ (1796–1804) และกบฏกลุ่มชนเหมียว (1795–1806)

เปลี่ยนชื่อเวียดนาม

จักรพรรดิเจียชิ่งปฏิเสธคำขอของ จักรพรรดิซา ล็อง ผู้ปกครองเวียดนามที่จะเปลี่ยนชื่อประเทศของพระองค์เป็น นามเวียด พระองค์เปลี่ยนชื่อแทนเป็น เวียดนาม พงศาวดารของเวียดนามมีจดหมายโต้ตอบทางการทูตเกี่ยวกับการตั้งชื่อ

ต่อต้านศาสนาคริสต์

ประมวลกฎหมายต้าชิง มาตราหนึ่งเรื่อง ข้อห้ามเกี่ยวกับพ่อมดและแม่มด (禁止師巫邪術) ในปี ค.ศ. 1811 มีการเพิ่มประโยคโดยอ้างอิงถึงศาสนาคริสต์ แก้ไขเมื่อ ค.ศ. 1815 และ ค.ศ. 1817 แก้ไขรูปแบบครั้งสุดท้ายในปี ค.ศ. 1839 ภายใต้ จักรพรรดิเต้ากวัง และยกเลิกในปี ค.ศ. 1870 ภายใต้ จักรพรรดิถงจื้อ มีการตัดสินประหารชีวิตชาวยุโรปเพราะเผยแพร่ ศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ในหมู่ชาวจีนฮั่นและชาวแมนจู คริสเตียนที่ไม่กลับใจถูกส่งไปยังเมืองมุสลิมใน ซินเจียง ให้เป็นทาสผู้นำมุสลิม

สวรรคตและการฝังพระศพ

ในวันที่ 2 กันยายน ค.ศ. 1820 จักรพรรดิเจียชิ่งเสด็จสวรรคตที่ สถานที่พักร้อนและหมู่วัดในเฉิงเต๋อ (熱河行宫) 230 กิโลเมตร (140 ไมล์) ตะวันออกเฉียงเหนือของ ปักกิ่ง ซึ่งเป็นช่วงที่ราชสำนักมาพำนักพักร้อน ชิงฉือเกา หรือ ต้นฉบับประวัติศาตร์ราชวงศ์ชิง ไม่ได้บันทึกสาเหตุการสวรรคต บางคนกล่าวว่าพระองค์สวรรคตหลังจากถูกฟ้าผ่า แต่บางทฤษฎีว่าพระองค์สวรรคตด้วยพระโรคหลอดเลือดสมอง เนื่องจากจักรพรรดิมีพระวรกายค่อนข้างอ้วน พระองค์ถูกสืบทอดราชบัลลังก์โดยโอรสองค์ที่สองของพระองค์ เจ้าชายเหมียนหนิง ซึ่งกลายเป็นที่รู้จักในพระนาม จักรพรรดิเต้ากวัง

จักรพรรดิเจียชิ่งถูกฝังอยู่กลาง สุสานหลวงตะวันตกแห่งราชวงศ์ชิง 120 กิโลเมตร (75 ไมล์) ทางตะวันตกเฉียงใต้ของ ปักกิ่ง

พระบรมวงศานุวงศ์

• พระราชบิดา: จักรพรรดิเฉียนหลง
• พระราชมารดา: จักรพรรดินีเซี่ยวอี๋ฉุน

ฮองเฮา (皇后)

พระบรมสาลิสลักษณ์	พระนาม/พระราชอิสริยยศ	พระราชบุตร	พระราชสกุลเดิม
	จักรพรรดินีเซี่ยวซูรุ่ย (孝淑睿皇后) ฐานันดรศักดิ์ รัชศกเฉียนหลง ท่านหญิงสีถ่าล่า ( 2 ตุลาคม ค.ศ. 1760) ตี๋ฝูจิ้น (嫡福晉; 5 มิถุนายน ค.ศ. 1774) รัชศกเจียชิ่ง ฮองเฮา (皇后; 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1796) ฮองเฮาเซี่ยวซู (孝淑皇后; ตั้งแต่พฤษภาคม/มิถุนายน ค.ศ. 1797) รัชศกเต้ากวง ฮองเฮาเซี่ยวซูรุ่ย (孝淑睿皇后; เมษายน/พฤษภาคม ค.ศ. 1821)	พระราชโอรส จักรพรรดิเต้ากวง จื้อชินอ๋อง (智親王) องค์ชายรองเหมียนหนิง (綿寧,1782–1850) พระราชธิดา องค์หญิงรอง(ไม่ปรากฏพระนาม) (1780–1783) องค์หญิงสี่กู้หลุนจวงจิ้งกงจู่(莊静固伦公主,1784–1811)	สกุลสี่ถ่าล่า (喜塔臘)
	จักรพรรดินีเซี่ยวเหอรุ่ย (孝和睿皇后) ฐานันดรศักดิ์ รัชศกเฉียนหลง เช่อฝูจิ้น (側福晉; 1790) รัชศกเจียชิ่ง กุ้ยเฟย (貴妃; 12 กุมภาพันธ์ 1796) หวงกุ้ยเฟย (皇貴妃; 14 มิถุนายน 1797) ฮองเฮา (皇后; 27 พฤษภาคม 1801) รัชศกเต้ากวง กงฉือฮองไทเฮา(恭慈皇太后; 2 กันยายน 1820) ฮองเฮาเซี่ยวเหอรุ่ย (孝和睿皇后; 12 เมษายน 1850)	พระราชโอรส ตุนเค่อชินอ๋อง (惇恪親王,1819-1838) องค์ชายสามเหมียนข่าย (綿恺,1795–1838) รุ่ยหวยชินอ๋อง (瑞懷親王,1819-1828) องค์ชายสี่เหมียนซิน (綿忻,1805–1828) พระราชธิดา องค์หญิงเจ็ด(ไม่ปรากฏพระนาม) (1793–1795)	สกุลหนิ่วฮู่ลู่ (鈕祜祿)

หวงกุ้ยเฟย (皇貴妃)

พระบรมสาลิสลักษณ์	พระนาม/พระราชอิสริยยศ	พระราชบุตร	พระราชสกุลเดิม
	เหออวี้หวงกุ้ยเฟย (和裕皇貴妃) รัชศกเฉียนหลง เก๋อเก๋อ (格格; 1776) รัชศกเจียชิ่ง เสียนเฟย (諴妃; 1796) เสียนกุ้ยเฟย (諴貴妃; 1808) รัชศกเจ้ากวง เสียนซีหวงกุ้ยไท่เฟย (諴禧皇貴太妃; 1820) เหออวี้หวงกุ้ยเฟย (和裕皇貴妃; 1834)	พระราชโอรส มู่จวิ้นอ๋อง (穆郡王) สถาปนาหลังสิ้นพระชนม์ องค์ชายใหญ่(ไม่ปรากฏพระนาม) (1779–1780) พระราชธิดา องค์หญิงจวงจิ้งเหอซั่วกงจวู่ (莊敬和硕公主,1781–1811)	สกุลหลิวเจีย (劉佳)
	กงซุ่นหวงกุ้ยเฟย (恭順皇貴妃)	พระราชโอรส ฮุ่ยตวนชินอ๋อง (惠端親王,1820-1865) องค์ชายห้าเหมียนหยู (綿愉,1814–1865) พระราชธิดา องค์หญิงแปด(ไม่ปรากฏพระนาม) (1805-1806) องค์หญิงเก้าฮุ่ยมิ่นกู้หลุนกงจู่(慧愍固伦公主,1811–1815)	สกุลหนิ่วฮู่ลู่ (鈕祜祿)

เฟย (妃)

พระนาม/พระราชอิสริยยศ	พระราชบุตร	พระราชสกุลเดิม
ฮว๋าเฟย (華妃)	พระราชโอรส องค์หญิงหก(ไม่ปรากฏพระนาม) (1789–1790)	สกุลโฮ่วเจีย (侯佳)
ซูเฟย (恕妃)		สกุลหวานเหยียน (完顏)
จวงเฟย (莊妃)		สกุลหวัง (王)
ซิ่นเฟย (信妃)		สกุลหลิวเจีย (劉佳)

ผิน (嬪)

พระนาม/พระราชอิสริยยศ	พระราชบุตร	พระราชสกุลเดิม
เจี่ยนผิน (簡嬪)	พระราชธิดา องค์หญิงใหญ่(ไม่ปรากฏพระนาม) (1780–1783)	สกุลกวนเจีย (關佳)
ซุ่นผิน (遜嬪)	พระราชธิดา องค์หญิงฮุ่ยอันเหอซั่วกงจวู่ (慧安和硕公主,1786–1795)	สกุลเฉินเจีย (沈佳)
เอินผิน (恩嬪)		สกุลอูหย่า (烏雅)
หรงผิน (榮嬪)		สกุลเหลียง (梁)
ฉุนผิน (淳嬪)		สกุลต่งเจีย (董佳)
อันผิน (安嬪)		สกุลซูหวานหนีกัวเอ่อร์เจีย (蘇完尼瓜爾佳)

พระราชโอรส

• องค์ชายไม่ปรากฏพระนาม (1779–1780) มู่จวิ้นอ๋อง (穆郡王) สถาปนาหลังสิ้นพระชนม์;พระโอรสในเหออวี้หวงกุ้ยเฟย
• องค์ชายเหมียนหนิง (綿寧,1782–1850) จื้อชินอ๋อง (智親王) ภายหลังเป็นจักรพรรดิ;พระโอรสในจักรพรรดินีเซี่ยวซูรุ่ย
• องค์ชายเหมียนข่าย (綿恺,1795–1838) ตุนเค่อชินอ๋อง (惇恪親王,1819-1838) พระโอรสในจักรพรรดินีเซี่ยวเหอรุ่ย
• องค์ชายเหมียนซิน (綿忻,1805–1828) รุ้ยหวยชินอ๋อง (瑞懷親王,1819-1828) พระโอรสในจักรพรรดินีเซี่ยวเหอรุ่ย
• องค์ชายเหมียนหยู (綿愉,1814–1865) ฮุ่ยตวนชินอ๋อง (惠端親王,1820-1865) พระโอรสในกงซุ่นหวงกุ้ยเฟย

พระราชธิดา

• องค์หญิงไม่ปรากฏพระนาม (1780–1783) พระธิดาในเจี่ยนผิน
• องค์หญิงไม่ปรากฏพระนาม (1780–1783) พระธิดาในจักรพรรดินีเซี่ยวซูรุ่ย
• องค์หญิงจวงจิ้งเหอซั่วกงจวู่ (莊敬和硕公主,1781–1811) พระธิดาในเหออวี้หวงกุ้ยเฟย
• องค์หญิงจวงจิ้งกู้หลุนกงจวู่ (莊静固伦公主,1784–1811) พระธิดาในจักรพรรดินีเซี่ยวซูรุ่ย
• องค์หญิงฮุ่ยอันเหอซั่วกงจวู่ (慧安和硕公主,1786–1795) พระธิดาในซุ่นผิน
• องค์หญิงไม่ปรากฏพระนาม (1789–1790) พระธิดาในหัวเฟย
• องค์หญิงไม่ปรากฏพระนาม (1793–1795) พระธิดาในจักรพรรดินีเซี่ยวเหอรุ่ย
• องค์หญิงไม่ปรากฏพระนาม (1805-1806) พระธิดาในกงซุ่นหวงกุ้ยเฟย
• องค์หญิงฮุ่ยมิ่นกู้หลุนกงจวู่ (慧愍固伦公主,1811–1815) พระธิดาในกงซุ่นหวงกุ้ยเฟย

ราชตระกูล

พงศาวลีของจักรพรรดิเจียชิ่ง

16. จักรพรรดิชุ่นจื้อ               8. จักรพรรดิคังซี                       17. จักรพรรดินีเซี่ยวคังจาง               4. จักรพรรดิยงเจิ้ง                             9. จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน                       2. จักรพรรดิเฉียนหลง                                   5. จักรพรรดินีเซี่ยวเชิ่งเซี่ยน                             1. จักรพรรดิเจียชิ่ง                                         3. จักรพรรดินีเซี่ยวอี๋ฉุน

อ้างอิง

(ขอ)​เพิ่มเติม

จักรพรรดิ​ ลำดับที่ (หรือรัชกาลที่)​ 7

แห่ง ราชวงศ์​ชิง ของ จักรวรรดิ​ต้าชิง

(โดยชาวแมนจู)​ Qìng Royal

ตรงกับ​ช่วง ศตวรรษ​ ที่ 18 โดยทรง

เป็น​ จักรพรรดิ​ เลือดผสม บิดา เป็น

ชาวแมนจู และ มารดา เป็น ชาวฮั่น

.... ในรัชสมัยนี้ มี​เหตุการณ์​ที่ไม่สู้ดี

เกิดขึ้นหลายเหตุการณ์​ ทั้งจาก

ขุนนาง เชื้อพระวงศ์​ .... ฯลฯ

ที่ไม่เกรงกลัว ต่อ องค์​ฮ่องเต้ หรือ

จักรพรรดิ​ จึงได้กระทำการต่างๆ

ให้เกิดความเดือดร้อน ​ทั่วแผ่นดิน

ด้วยเหตุนี้​ จึงได้มีการก่อกบฏ​ โดย

ชาวฮั่นที่ต้องการปกครองตนเอง

ซึ่งไม่ต้องการทนกับการต้องถูก

ปกครอง โดยชาวแมนจู ได้เกิด

ที่มาของ คำว่า "ต้านชิงกู้หมิง"

.... แม้จะพยายามทำหน้าที่ให้ดี

เพียงใด แต่บางอย่างไม่สามารถ

เปลี่ยนแปลงได้ จึงได้สวรรคต

ด้วยยังทุกข์​ในพระทัย เฉกเช่น

โอรสสวรรค์​ หรือ สมมติ​เทพ อีก

มากมาย ....

[*]​ขอบคุณ​ ที่มา ของ ข้อมูล​ ค่ะ

https://www.blockdit.com/posts/5e21166c489b2b0cb0716293

ก่อนหน้า		จักรพรรดิเจียชิ่ง		ถัดไป
จักรพรรดิเฉียนหลง		จักรพรรดิจีน (พ.ศ. 2339 - พ.ศ. 2363)		จักรพรรดิเต้ากวง