ความดันโลหิตในปอดสูง

ความดันโลหิตในปอดสูง
จุลภาพแสดงรอยรูปตาข่ายในปอดในภาวะความดันโลหิตในปอดสูง
บัญชีจำแนกและลิงก์ไปภายนอก
ICD-10	I27.0, I27.2
ICD-9	416.0
DiseasesDB	10998
MedlinePlus	000112
eMedicine	radio/583 med/1962
MeSH	D006976

ความดันโลหิตในปอดสูง (อังกฤษ: Pulmonary hypertension) เป็นการเพิ่มขึ้นของความดันเลือดในหลอดเลือดแดงสู่ปอดและหลอดเลือดดำจากปอดหรือหลอดเลือดในปอดหลอดอื่นๆ ซึ่งนำมาสู่อาการหายใจลำบาก, เวียนศีรษะ, หมดสติชั่วคราว, ขาบวม หรืออาการอื่นๆ ความดันโลหิตในปอดสูงอาจเกิดขึ้นได้อย่างเฉียบพลัน อาการนี้ถูกบัญญัติขึ้นโดย แอรนส์ ฟอน รอมแบร์ก (Ernst von Romberg) ในปี ค.ศ. 1891 ปัจจุบันยังเป็นการยากที่จะอธิบายสาเหตุของโรคนี้อย่างชัดเจน โรคนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตปีละราว 125-150 คนในสหรัฐอเมริกา และมีอัตราผู้ป่วยที่ 4 ต่อประชากร 1000 คนในสหรัฐ และ 6 ต่อประชากร 1000 คนในยุโรป สตรีมีความเสี่ยงที่จะเป็นโรคนี้มากกว่าผู้ชาย

สัญญาณและอาการ

สัญญาณและอาการของการเกิดความดันโลหิตในปอดสูง ประกอบด้วยลักษณะต่อไปนี้:

2

The unnamed parameter 2= is no longer supported. Please see the documentation for {{columns-list}}.

• หายใจลำบาก
• เจ็บหน้าอก
• ชีพจรเร็วขึ้น
• เจ็บด้านขวาของท้อง
• เบื่ออาหาร
• ปวดหัวอ่อนๆ
• ขาหรือข้อเท้าพอง
• เขียวคล้ำ

นอกจากนี้ การเสพสารประเภทโคเคน, เมทแอมฟีตะมีน (ยาบ้า), เอทานอล ซึ่งนำไปสู่ภาวะตับแข็ง หรือการสูบบุหรี่ ก็เป็นปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดโรคได้

แหล่งข้อมูลอื่น

• Pulmonary Hypertension Association
• The Merck Manual Home Edition: Pulmonary Hypertension
• Pulmonary Arterial Hypertension database