ข้ามไปเนื้อหา

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3
ภาพหน้าปกวิดีโอเกมที่วางจำหน่ายในอเมริกาเหนือ แสดงมาริโอกำลังบินด้วยหมวกทานุกิ
ผู้พัฒนานินเท็นโดอาร์แอนด์ดี4
ผู้จัดจำหน่ายนินเท็นโด
กำกับ
อำนวยการผลิตชิเงรุ มิยาโมโตะ
ออกแบบ
โปรแกรมเมอร์โทชิฮิโกะ นากาโกะ
ศิลปิน
แต่งเพลงโคจิ คนโดะ
ชุดซูเปอร์มาริโอ
เครื่องเล่นนินเท็นโดเอนเทอร์เทนเมนต์ซิสเตม, อาร์เคด (เพลย์ชอยซ์-10), เกมบอยอัดวานซ์
วางจำหน่ายแฟมิคอม
  • JP: 23 ตุลาคม ค.ศ. 1988[3]
เพลย์ชอยซ์-10
  • NA: 15 กรกฎาคม ค.ศ. 1989
เอ็นอีเอส
  • NA: 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1990[5]
  • PAL: 29 สิงหาคม ค.ศ. 1991[4]
แนวแพลตฟอร์ม
รูปแบบเล่นคนเดียว, เล่นหลายคน

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3[a] เป็นเกมแพลตฟอร์มที่พัฒนาโดย นินเท็นโดเอนเทอร์เทนเมนต์อะแนลลิซิสแอนด์ดิเวลเลิพเมินต์ นำโดย ชิเงรุ มิยาโมโตะกับทาคาชิ เทซุกะ และจัดจำหน่ายโดย นินเท็นโด สำหรับเครื่องแฟมิคอม วางจำหน่ายในญี่ปุ่นเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 1988, ในอเมริกาเหนือเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1990 และในยุโรปเมื่อวันที่ 29 สิงหาคม ค.ศ. 1991

ผู้เล่นควบคุมพี่น้อง มาริโอหรือลุยจิ เพื่อไปช่วยเหลือ เจ้าหญิงพีช และผู้ปกครองอาณาจักรทั้งเจ็ดจากตัวร้าย คุปปะ เช่นเดียวกับเกมมาริโอก่อนหน้านี้ พวกเขาเอาชนะศัตรูด้วยการเหยียบหรือใช้ไอเทมที่มอบพลังเวทย์มนตร์ นอกจากนี้ พวกเขายังมีความสามารถใหม่ ๆ รวมถึงการบินและการไถลลงเนินด้วย ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 นำเสนอองค์ประกอบมากมายที่กลายมาเป็นหลักสำคัญของ ซูเปอร์มาริโอ เช่น ลูก ๆ ของคุปปะ (โคกุปปะ) และ แผนที่โลกเพื่อเข้าสู่เลเวล

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ได้รับการยกย่องจากนักวิจารณ์ถึงรูปแบบการเล่นที่ท้าทาย และถือเป็นหนึ่งในวิดีโอเกมที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาลและเป็นเกมแฟมิคอมที่ขายดีที่สุดอันดับที่สาม ด้วยยอดขาย 17 ล้านชุดทั่วโลก นอกจากนี้ยังเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดแอนิเมชันชุดทางโทรทัศน์ ที่ผลิตโดย ดีไอซีเอนเทอร์เทนเมนต์

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ได้รับการสร้างใหม่ สำหรับเครื่องซูเปอร์แฟมิคอม โดยเป็นส่วนหนึ่งของ ซูเปอร์มาริโอออล-สตาส์ ใน ค.ศ. 1993 และสำหรับเกมบอยอัดวานซ์ ในชื่อ ซูเปอร์มาริโออัดวานซ์ 4: ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ใน ค.ศ. 2003 เกมวางจำหน่ายอีกครั้งบนบริการเวอร์ชวลคอนโซลของวียูและ3ดีเอส และเคยรวมอยู่ในเอ็นอีเอสคลาสสิกมินิ เกมวางจำหน่ายอีกครั้งเมื่อวันที่ 19 กันยายน ค.ศ. 2018 บนบริการนินเท็นโด สวิตช์ ออนไลน์ พร้อมเพิ่มเน็ตเพลย์

การเล่น

[แก้]

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เป็นเกมแพลตฟอร์มแบบเลื่อนด้านข้างสองมิติ โดยผู้เล่นควบคุมมาริโอหรือลุยจิ เกมมีรูปแบบการเล่นเกมที่คล้ายกับเกมก่อนหน้านี้ ได้แก่ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์, ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์: เดอะลอสต์เลเวลส์ และ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 2 ขณะเดียวกันก็แนะนำองค์ประกอบใหม่ ๆ หลายอย่าง นอกเหนือจากการวิ่งและกระโดดที่พบในเกมก่อนหน้านี้แล้ว ตัวละครของผู้เล่นยังสามารถไถลลงมาตามทางลาด หยิบและขว้างสิ่งของบางอย่าง และปีนเถาวัลย์ได้อย่างอิสระ มีการแนะนำพาวเวอร์-อัพใหม่ ๆ รวมถึง ซูเปอร์ลีฟและทานูกิสูต ซึ่งทำให้มาริโอบินและลอยได้[6] โลกในเกมประกอบด้วยอาณาจักรแปดแห่ง ซึ่งแต่ละแห่งจะแบ่งออกเป็นหลายเลเวล โลกทั้งแปดแห่งมีธีมภาพที่แตกต่างกัน โลกแรกเป็นหญ้าและโลกที่สองคือ "เดเซิร์ตแลนด์" (หรือ "เดเซิร์ตฮิลล์" ในเวอร์ชัน PRG0 ของญี่ปุ่นและอเมริกาเหนือ) ประกอบด้วยเลเวลที่ปกคลุมด้วยทรายพร้อมปิรามิด ในขณะที่ด่านในโลกที่สี่คือ "ไจแอนต์แลนด์" ("บิกไอแลนด์") ประกอบด้วยอุปสรรคและศัตรูที่มีความสูงและความกว้างปกติสองเท่า[7]

ผู้เล่นเดินทางในเกมผ่านหน้าจอสองแบบ ได้แก่ แผนที่โอเวอร์เวิลด์และเส้นทาง แผนที่โอเวอร์เวิลด์จะแสดงภาพอาณาจักรปัจจุบันจากด้านบนและมีเส้นทางหลายเส้น ตั้งแต่ทางเริ่มต้นของโลกไปยังปราสาท เส้นทางเหล่านี้เชื่อมต่อกับแผงการกระทำ ป้อมปราการและไอคอนแผนที่อื่น ๆ และให้ผู้เล่นเลือกเส้นทางต่าง ๆ เพื่อไปถึงเป้าหมายของอาณาจักรได้ การย้ายตัวละครบนหน้าจอไปยังแผงการกระทำหรือป้อมปราการจะช่วยให้เข้าถึงเลเวลนั้นได้ ซึ่งเป็นเส้นตรงที่เต็มไปด้วยอุปสรรคและศัตรู เกมส่วนใหญ่เกิดขึ้นในเลเวลเหล่านี้ โดยผู้เล่นจะต้องเคลื่อนที่ไปตามฉากด้วยการพุ่งตัว กระโดด บิน ว่ายน้ำ หลบหรือเอาชนะศัตรู[8][9] ผู้เล่นเริ่มต้นด้วยชีวิตจำนวนหนึ่ง และอาจได้รับชีวิตเพิ่มเติมได้โดยการเก็บเห็ดจุดเขียว 1-อัพ ที่ซ่อนอยู่ในอิฐ หรือโดยการรวบรวมเหรียญ 100 เหรียญ นอกเหนือจากวิธีการอื่น ๆ มาริโอและลุยจิจะสูญเสียชีวิตหากได้รับความเสียหายเล็กน้อย ตกลงไปในลาวาหรือหลุมลึกหรือหมดเวลา เกมจะจบลงก่อนกำหนด เมื่อสูญเสียชีวิตทั้งหมด แม้ว่าผู้เล่นจะเล่นต่อจากจุดเริ่มต้นของโลกที่พวกเขาสูญเสียชีวิตสุดท้ายได้โดยเลือก "คอนตินิว" หากผู้เล่นเลือกที่จะคอนตินิว ป้อมปราการและเลเวลของศัตรูทั้งหมด รวมถึงเลเวลรถถังและเรือจากโลกที่แปดที่ผู้เล่นได้ผ่านมาแล้วจะยังคงผ่านต่อไป และประตูที่ถูกล็อกไว้ซึ่งปลดล็อกแล้วจะยังคงปลดล็อกต่อไปด้วย วิธีนี้ทำให้ผู้เล่นสามารถดำเนินการต่อจากระดับป้อมปราการสุดท้ายที่ผ่านได้ในกรณีส่วนใหญ่ นอกจากนี้ ผู้เล่นยังสามารถเก็บไอเท็มทั้งหมดไว้ในคลังได้อีกด้วย

การผ่านด่านต่าง ๆ จะทำให้ผู้เล่นสามารถผ่านแผนที่โอเวอร์เวิลด์และไปยังโลกถัดไปได้ แต่ละโลกจะมีด่านสุดท้ายที่มีบอสให้ปราบ เจ็ดโลกแรกจะมีเรือเหาะที่ควบคุมโดยโคกุปปะตัวใดตัวหนึ่ง ในขณะที่ผู้เล่นจะต้องต่อสู้กับคุปปะในปราสาทของเขาในโลกที่แปดในฐานะบอสสุดท้าย ไอคอนแผนที่อื่น ๆ ได้แก่ ก้อนหินขนาดใหญ่และประตูที่ล็อคซึ่งกีดขวางเส้นทาง มินิเกมและหน้าจอโบนัสบนแผนที่ช่วยให้ผู้เล่นมีโอกาสได้รับพลังพิเศษและชีวิตเพิ่มเติม พาวเวอร์อัปที่ได้รับจากมินิเกมเหล่านี้จะถูกเก็บไว้ในพื้นที่สำรอง และผู้เล่นสามารถเปิดใช้งานได้จากหน้าจอแผนที่[8][9]

นอกจากไอเท็มพิเศษจากเกมก่อนหน้านี้อย่าง ซูเปอร์มัชรูม, ซูเปอร์สตาร์และไฟเออร์ฟลาวเวอร์แล้ว ยังมีการเพิ่มพาวเวอร์อัปใหม่ที่ให้ผู้เล่นมีตัวเลือกเพิ่มขึ้น ได้แก่ ซูเปอร์ลีฟและทานูกิสูต ให้มาริโอ้มีลักษณะเป็นแรคคูนและทานูกิตามลำดับ ทำให้เขาสามารถบินได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ นอกจากนี้ ทานูกิสูตยังทำให้เขาสามารถแปลงร่างเป็นรูปปั้นมาริโอเพื่อหลีกเลี่ยงศัตรูได้ในระยะเวลาสั้น ๆ การเปลี่ยนเป็นรูปปั้นทานูกิขณะกระโดดจะทำให้มาริโอทุบพื้นและฆ่าศัตรูที่อยู่ใต้ตัวเขาโดยตรง นี่เป็นการปรากฏตัวครั้งแรกของท่า "ทุบพื้น" มาตรฐานในวิดีโอเกมชุด มาริโอ[10] "ฟรอกสูต" ใหม่จะเพิ่มความเร็วและความคล่องตัวของตัวละครใต้น้ำได้อย่างมาก และเพิ่มความสูงในการกระโดดบนบก ชุดใหม่อีกชุดมีชื่อว่า แฮมเมอร์สูต ซึ่งให้มาริโอมีรูปลักษณ์เหมือนศัตรูชื่อ แฮมเมอร์บราเธอส์ และทำให้เขาสามารถขว้างค้อนใส่ศัตรูและต้านทานการโจมตีด้วยไฟได้เมื่ออยู่ในท่าหมอบ

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 มีตัวเลือกผู้เล่นหลายคน ที่จะให้ผู้เล่นสองคนเล่นเกมโดยผลัดกันนำทางบนแผนที่โอเวอร์เวิลด์และเข้าถึงด่านต่าง ๆ ผู้เล่นคนแรกจะควบคุมมาริโอ ในขณะที่คนอื่นจะควบคุมลุยจิ (มาริโอเปลี่ยนสี) ในโหมดนี้ ผู้เล่นจะสามารถเข้าถึงมินิเกมต่าง ๆ ได้หลายเกม รวมถึงเกมรีเมกจากเกมอาร์เคด มาริโอบราเธอส์ ต้นฉบับ ซึ่งผู้เล่นคนหนึ่งจะมีโอกาสขโมยการ์ดของผู้อื่นได้ แต่อาจเสียเทิร์นหากแพ้มินิเกม[11]

โครงเรื่องและตัวละคร

[แก้]
ข้อมูลเพิ่มเติม: รายชื่อตัวละครในแฟรนไชส์มาริโอ

โครงเรื่องของ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 มีอธิบายไว้ในคู่มือการเล่น เกมดำเนินเรื่องในโลกเห็ดซึ่งถูกรุกรานโดย โคกุปปะ ลูกทั้งเจ็ดของคุปปะ เหล่าโคกุปปะพิชิตอาณาจักรทั้งเจ็ดด้วยการขโมยไม้กายสิทธิ์วิเศษของกษัตริย์ และใช้มันแปลงร่างพระองค์ให้กลายเป็นสัตว์ เจ้าหญิงพีชส่งมาริโอและลุยจิเดินทางไปยังอาณาจักรแต่ละแห่ง เพื่อค้นหาไม้กายสิทธิ์ที่ถูกขโมยไป และฟื้นฟูกษัตริย์ของอาณาจักรให้กลับคืนสู่สภาพปกติ[12]

มาริโอและลุยจิได้รับจดหมายและไอเท็มพิเศษจากเจ้าหญิงพีชหลังจากช่วยกษัตริย์ทั้งหกพระองค์แรกได้สำเร็จ เมื่อพวกเขาช่วยกษัตริย์องค์ที่เจ็ดได้สำเร็จ พวกเขากลับได้รับจดหมายจากคุปปะแทน โดยจดหมายนั้นอวดอ้างว่าเขาลักพาตัวเจ้าหญิงพีชและขังเธอไว้ในปราสาทของอาณาจักรของเขาเองที่ชื่อว่าดาร์กแลนด์[13] พี่น้องเดินทางผ่านดาร์กแลนด์ เข้าไปในปราสาทของเขา และเอาชนะคุปปะในการต่อสู้ เกมจบลงด้วยการที่เจ้าหญิงพีชได้รับการปลดปล่อยจากปราสาท[14]

ชิเงรุ มิยาโมโตะ กล่าวว่า ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ได้รับการออกแบบให้เป็น ละครเวที โดยในฉากเริ่มต้นที่มีชื่อเกมมีม่านเวทีที่ถูกเปิดออก และในเวอร์ชันแฟมิคอมดั้งเดิม วัตถุในเกมจะห้อยลงมาจากทางเดินนอกจอ ยึดติดกับพื้นหลังหรือสร้างเงาบนเส้นขอบฟ้า เมื่อมาริโอเล่นจบด่าน เขาจะเดินออกจากเวที[15]

การพัฒนาและวางจำหน่าย

[แก้]
ชิเงรุ มิยาโมโตะและทาคาชิ เทซุกะ ผู้กำกับ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3

การพัฒนาเริ่มต้นไม่นานหลังการวางจำหน่าย ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 2 บนเครื่องแฟมิคอมดิสก์ซิสเตม เมื่อ ค.ศ. 1986[16] ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 พัฒนาโดย นินเท็นโดเอนเทอร์เทนเมนต์อะแนลลิซิสแอนด์ดิเวลเลิพเมินต์ ประกอบด้วยทีมงานมากกว่าสิบคน เกมใช้เวลาพัฒนามากกว่าสองปีจึงจะเสร็จสมบูรณ์[17][18] งบประมาณในการพัฒนาเมื่อแปลงเป็นดอลลาร์สหรัฐแล้ว ประมาณ 800,000 ดอลลาร์สหรัฐ[19] ถึง 1.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[20] (2.1–3.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เมื่อปรับค่าเงินตามอัตราเงินเฟ้อ) ผู้พัฒนา ชิเงรุ มิยาโมโตะ ทำหน้าที่เป็นผู้กำกับ เขาทำงานอย่างใกล้ชิดกับนักออกแบบและโปรแกรมเมอร์ในขั้นตอนแนวคิดและขั้นตอนสุดท้าย เพื่อสนับสนุนการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอย่างอิสระ มิยาโมโตะคิดว่าแนวคิดที่น่าสนใจและแปลกใหม่เป็นกุญแจสำคัญในการสร้างเกมที่ประสบความสำเร็จ[18] แต่เดิม ทีมงานตั้งใจให้เกมนี้เล่นจากมุมมองแบบไอโซเมตริก แต่ผู้พัฒนาพบว่าการทำเช่นนี้ทำให้การกะตำแหน่งในการกระโดดทำได้ยากเกินไป ดังนั้นเกมจึงถูกเปลี่ยนเป็นมุมมองด้านข้างแบบสองมิติแบบที่ใช้ในเกมก่อนหน้านี้ องค์ประกอบไอโซเมตริกบางส่วนยังคงอยู่ เช่น พื้นกระดานหมากรุกที่ปรากฏบนหน้าจอที่แสดงชื่อเกม[16] งานพิกเซลอาร์ตทั้งหมดของเกมถูกวาดโดยใช้คอมพิวเตอร์ธุรกิจ ฟูจิตสึ เอฟเอ็ม อาร์-50 เอชดี ในขณะที่คอมพิวเตอร์เมนเฟรม เอชพี 64000 พร้อมการ์ดโปรเซสเซอร์ 6502 ถูกใช้ในการเขียนและทดสอบโคด[21]

เกมได้รับการออกแบบมาให้ดึงดูดผู้เล่นที่มีทักษะหลากหลายระดับ เพื่อช่วยเหลือผู้เล่นที่มีทักษะน้อยถึงไม่มีทักษะเลย เหรียญโบนัสและ 1-อัพ จึงมีมากขึ้นในโลกก่อนหน้านี้ ในขณะที่โลกในภายหลังจะนำเสนอความท้าทายที่ซับซ้อนมากขึ้นสำหรับผู้เล่นที่มีประสบการณ์ ในโหมดสองผู้เล่น ผู้เล่นจะสลับกันเล่นเพื่อรักษาสมดุลเวลาการเล่น[18] ทีมพัฒนาได้แนะนำพาวเวอร์อัพและแนวคิดใหม่ ๆ ที่จะทำให้มาริโอมีรูปลักษณ์ของสิ่งมีชีวิตชนิดต่าง ๆ เพื่อให้เขาได้รับความสามารถใหม่ แนวคิดในช่วงแรกคือเปลี่ยนมาริโอให้กลายเป็น เซนทอร์ แต่กลับถูกยกเลิกไปและเปลี่ยนเป็นหางแรคคูนซึ่งมีความสามารถในการบินที่จำกัดแทน[17][18] มีการเพิ่มเครื่องแต่งกายอื่น ๆ ที่มีความสามารถแตกต่างกันเข้าไปในการแสดงของเขา และเลเวลต่าง ๆ ก็ถูกออกแบบมาเพื่อใช้ประโยชน์จากความสามารถเหล่านี้[22] มีการเพิ่มศัตรูใหม่ ๆ เข้ามาเพื่อเพิ่มความหลากหลายให้กับเกม พร้อมทั้งศัตรูแบบต่าง ๆ จากเกมก่อนหน้านี้ ได้แก่ กูมบา, แฮมเมอร์บราเธอส์และคูปาทรูปา[17][22]

ศัตรูบางตัวที่ออกแบบมาสำหรับ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ได้รับแรงบันดาลใจจากประสบการณ์ส่วนตัวของทีม ตัวอย่างเช่น ศัตรูที่ชื่อว่า เชนชอมป์ ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่เห่าและถูกล่ามโซ่ไว้ มีดวงตาและฟันที่พุ่งเข้าหาผู้เล่นเมื่ออยู่ใกล้ ๆ นั้น ได้รับแรงบันดาลใจมาจากช่วงวัยเด็กของมิยาโมโตะ ซึ่งมีสุนัขตัวหนึ่งพุ่งเข้าหาเขา แต่กลับถูกดึงออกไปจากเขา[18] โคกุปปะ ซึ่งเป็นลูก ๆ ของคุปปะ ได้รับการออกแบบให้มีรูปลักษณ์และบุคลิกภาพที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว มิยาโมโตะได้สร้างตัวละครขึ้นมาโดยอ้างอิงจากโปรแกรมเมอร์เจ็ดคนของเขาเพื่อเป็นการยกย่องผลงานและความพยายามของพวกเขา[17][18] นินเท็นโดแห่งอเมริกาตั้งชื่อ โคกุปปะ ตามชื่อนักดนตรีที่มีชื่อเสียง ตัวอย่างเช่น ตัวละคร "ลูทวิช ฟัน คุปปะ" และ "รอย คุปปะ" ตั้งชื่อตาม ลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟิน และ รอย ออร์บิสัน ตามลำดับ[23]

กราฟิกตัวละครถูกสร้างขึ้นด้วยเครื่องสร้างกราฟิกพิเศษ ("คาแรกเตอร์เจเนเรเตอร์คอมพิวเตอร์เอดส์ดีไซน์") ที่สร้างชุดของรูปทรงกราฟิกที่ใช้ในเกม รูปร่างในชุดได้รับการกำหนดหมายเลขที่โคดของเกมใช้ในการเข้าถึงและรวมกันเพื่อสร้างภาพที่สมบูรณ์บนหน้าจอแบบเวลาจริง[18] ตลับของ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ใช้ เอ็มเอ็มซี3 เอซิก ที่กำหนดเองของนินเท็นโด เพื่อเพิ่มขีดความสามารถของแฟมิคอม ชิปเอ็มเอ็มซี3 ช่วยให้มีไทล์เคลื่อนไหวได้, เพิ่มแรมเพื่อการเลื่อนแบบทแยง และตัวจับเวลาเส้นสแกนเพื่อแยกหน้าจอ เกมใช้ฟังก์ชันเหล่านี้เพื่อแบ่งหน้าจอเกมออกเป็นสองส่วน คือ พื้นที่เล่นที่ด้านบนและแถบสถานะที่ด้านล่าง บนแผนที่โลก แถบสถานะยังทำหน้าที่เป็นช่องเก็บของสำหรับไอเทมและพาวเวอร์อัป วิธีนี้จะทำให้ส่วนบนเลื่อนได้ในขณะที่ตัวละครนำทางไปบนเวทีในขณะที่ส่วนล่างยังคงอยู่คงที่เพื่อแสดงข้อความและข้อมูลอื่น ๆ[24]

เพลงประกอบใน ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 แต่งโดย โคจิ คนโดะ ผู้แต่งเพลงใหม่หลายเพลงรวมถึงทำนองที่กลับมาจาก ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ ตามที่คนโดะกล่าวไว้ เขาแต่งเพลงโดยอิงจากสิ่งที่เขาเชื่อว่าเหมาะกับแต่ละด่าน มากกว่าจะเน้นไปที่การแต่งเพลงแนวใดแนวหนึ่ง เกมดังกล่าวจึงเป็นเกมที่เขาแต่งเพลงได้ยากที่สุด[25] คนโดะทดลองกับเพลงหลายแนว โดยไม่แน่ใจว่าจะทำตามเพลงจากเกมแรกอย่างไร หลังจากได้ยินหลายคนบอกว่ามันฟังดูคล้ายกับดนตรีแนวละตินหรือผสมผสานมาก,[16] และได้คิดทำนองที่แตกต่างกันออกมาหลายแบบตลอดการพัฒนา ก่อนจะมาลงตัวที่ทำนองที่นำมาใช้ในเกมในที่สุด[25] ทีมพัฒนาตัดสินใจว่าการใส่เพลงบนหน้าเริ่มต้นเกมนั้นไม่จำเป็น[25]

ปัญหาการขาดแคลนชิปรอมในช่วง ค.ศ. 1988[26] ร่วมกับการเตรียมการสำหรับเกม ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 2 ของนินเท็นโด ทำให้พวกเขาไม่สามารถวางจำหน่ายเกมต่าง ๆ ในอเมริกาเหนือตามกำหนดการเดิมได้ นินเท็นโดพาวเวอร์ ระบุว่าปัญหานี้ทำให้วิดีโอเกม รวมถึง ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 และ เซลดา 2: ดิแอดเวนเจอร์ออฟลิงก์ วางจำหน่ายล่าช้า[27] อย่างไรก็ตาม ความล่าช้านี้ทำให้นินเท็นโดมีโอกาสโปรโมตเกมดังกล่าวในรูปแบบภาพยนตร์ ใน ค.ศ. 1989 ทอม พอลแล็ก แห่ง ยูนิเวอร์แซลสตูดิโอส์ ได้ติดต่อแผนกการตลาดของนินเท็นโดออฟอเมริกา เกี่ยวกับภาพยนตร์เกี่ยวกับวิดีโอเกม โดยได้รับแรงบันดาลใจจากการแข่งขันวิดีโอเกมของนินเท็นโด พอลแล็กจึงจินตนาการถึงรูปแบบวิดีโอเกมของภาพยนตร์เรื่อง ทอมมี สำหรับกลุ่มผู้ชมที่อายุน้อย นินเท็นโดได้อนุญาตให้ใช้ผลิตภัณฑ์ของตนเพื่อนำไปรวมไว้ในภาพยนตร์เรื่อง เดอะวิซาร์ด ในระหว่างการสร้างภาพยนตร์ ผู้สร้างภาพยนตร์ได้ร้องขอและได้รับการอนุมัติจากนินเท็นโด เกี่ยวกับบทภาพยนตร์และการแสดงถึงเกมของบริษัท[28] ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ที่แสดงในภาพยนตร์และถูกนำมาใช้ในฉากสุดท้ายที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันวิดีโอเกม[28][29] ภาพยนตร์ฉายในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1989 ในช่วงระหว่างการวางจำหน่ายเกมบนเครื่องคอนโซลในญี่ปุ่นและอเมริกาเหนือ[30]

งบประมาณการตลาดสำหรับ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 อยู่ที่ 25 ล้านดอลลาร์สหรัฐ,[31] ทำให้มีงบประมาณการพัฒนาและการตลาดรวมของเกมอยู่ที่ 25.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (66.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เมื่อปรับตามอัตราเงินเฟ้อ)

การตอบรับ

[แก้]
การตอบรับ
คะแนนรีวิว
สิ่งพิมพ์เผยแพร่คะแนน
แฟมิคอมวี
อักทูเอลเลอร์ซอฟต์แวร์มาร์ก11/12[33]ไม่มี
คอมพิวเตอร์แอนด์วิดีโอเกมส์98%[34]ไม่มี
อิเล็กทรอนิกเกมมิงมันท์ลี36/40[35]ไม่มี
ยูโรเกมเมอร์ไม่มี10/10[36]
แฟมิซือ35/40[37]ไม่มี
เกมสปอตไม่มี9/10[38]
ไอจีเอ็นไม่มี9.5/10[39]
เจกซ์วิดีโอ.คอมไม่มี19/20[40]
นินเท็นโดไลฟ์ไม่มี10/10[41]
โททัล!98%[42]ไม่มี
เกมโซน93%[43]ไม่มี
มีนมะชีนส์98%[8]ไม่มี
คะแนนการรวม
เกมแรงกิงส์98% (6 บทวิจารณ์)[32]ไม่มี

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ได้รับการยกย่องจากสื่อเกี่ยวกับวิดีโอเกม และถูกมองว่าเป็นเกมที่ดีที่สุดที่เปิดตัวในแฟมิคอม[44][45][46][47][48] พอล แรนด์, ทิม บูนและแฟรงค์ โอคอนเนอร์ บรรณาธิการของ คอมพิวเตอร์แอนด์วิดีโอเกมส์ ให้คะแนนเกมนี้ 98% พร้อมยกย่องถึงการเล่น, การเล่นซ้ำ, เสียงและกราฟิกของเกม บูนแสดงความคิดเห็นว่า เกมนี้แทบจะไร้ที่ติในด้านความ "น่าทึ่งอย่างเหลือเชื่อและแทบจะวางไม่ลงเลยถ้าไม่มีสัญญาณเตือนไฟไหม้ และถึงแม้จะทำได้แบบนั้น คุณก็ยังพบว่าตัวเองต้องแบกรับความผิดหวังไว้มากมาย"แรนด์ เรียก ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เป็นวิดีโอเกมที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา โดยขนานนามว่าเป็น "โมนาลิซา แห่งการเล่นเกม" และกล่าวว่ามัน "น่าอัศจรรย์อย่างน่าอัศจรรย์ในทุกแง่มุม, ทุกรูปทรงและทุกรูปแบบ" โอคอนเนอร์กล่าวว่าเกม "ทำให้ โซนิคเดอะเฮดจ์ฮ็อก นั้นดูเหมือนเช้าวันอาทิตย์ที่ฝนตกหนักและยังสามารถทำเงินได้ทัดเทียมกับ ซูเปอร์มาริโอเวิลด์ ของเครื่องซูเปอร์แฟมิคอมอีกด้วย"[34]

นิตยสารญี่ปุ่น แฟมิซือ ให้คะแนนเกมนี้ 35 จาก 40[37] จูเลียน ริกนอลล์ จาก มีนมะชีนส์ กล่าวถึง ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ว่าเป็น "วิดีโอเกมที่ดีที่สุด" ที่เขาเคยเล่น โดยอ้างถึงความน่าติดตาม ความลุ่มลึกและความท้าทายของเกม นักวิจารณ์ มีนมะชีนส์ คนที่สอง แมตต์ รีแกน คาดการณ์ว่าเกมนี้จะเป็นเกมขายดีในสหราชอาณาจักร และเห็นด้วยกับคำชมของริกนอลล์โดยเรียกเกมนี้ว่า "เกมที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง" รีแกนกล่าวเพิ่มเติมว่า เกมดังกล่าวมีองค์ประกอบต่าง ๆ ที่ทดสอบ "สมองและการตอบสนอง" ของผู้เล่น และถึงแม้กราฟิกจะดูเรียบง่าย แต่ก็ "หลากหลายอย่างเหลือเชื่อ"[8] นินเท็นโดเพาเวอร์ ให้คะแนนสูงในด้านกราฟิก, เสียง, ความท้าทาย, การเล่นเกมและความเพลิดเพลินจากการเล่นเกมตัวอย่าง[9] ไอเท็มที่ซ่อนอยู่ในเลเวลต่าง ๆ ของเกม เช่น นกหวีดวาร์ป ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี: ริกนอลล์มองว่าไอเท็มเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของความน่าติดของเกม และ เดวิด เชฟ กล่าวว่าการพบไอเท็มเหล่านี้ทำให้รู้สึกพึงพอใจ[8][49]

การวิจารณ์มุ่งเน้นไปที่บางแง่มุมของเกม ริกนอลล์อธิบายว่าระบบเสียงและภาพนั้นล้าสมัยเมื่อเทียบกับเกมบนเมกาไดรฟ์/เจเนซิสและซูเปอร์แฟมิคอม (โดยเครื่องเล่นเกมเครื่องหลังนี้ได้เปิดตัวในภูมิภาคอื่น ๆ แล้ว ณ เวลาที่ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 วางจำหน่ายในยุโรป)[8]

ยอดขาย

[แก้]

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 กลายเป็นเกมที่ขายดีที่สุด[22] โดยติดอันดับสูงสุดในชาร์ตยอดขายของ แฟมิซือ ในญี่ปุ่นเมื่อเดือนธันวาคม ค.ศ. 1988[50] และเดือนมกราคม ค.ศ. 1989[50] และกลายเป็นเกมที่ขายดีที่สุดอันดับที่สองใน ค.ศ. 1988 รองจาก ดราก้อนเควสต์ III[51] ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 กลายเป็นเกมที่ขายดีที่สุดอันดับที่สองในญี่ปุ่น (แบบไม่รวมเครื่องเล่นเกม) เมื่อกลาง ค.ศ. 1989 รองจาก ดราก้อนเควสต์ III[52] ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 กลายมาเป็นเกมขายดีที่สุดใน ค.ศ. 1989 ในญี่ปุ่น เหนือกว่า เตตริส ที่อยู่อันดับที่สอง[53] และยังติดอันดับสูงสุดในชาร์ตยอดขายของญี่ปุ่นในเดือนมกราคม ค.ศ. 1990[54] เกมมียอดขาย 4 ล้านชุดในญี่ปุ่นเมื่อ ค.ศ. 1993[55]

การที่เกม ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 รวมอยู่ในภาพยนตร์เรื่อง เดอะวิชาร์ด ถือเป็นตัวอย่างที่สร้างความคาดหวังอย่างสูงในสหรัฐ ก่อนที่จะวางจำหน่ายเกมในอเมริกาเหนือ[30][56] ลีวาย บูคานัน จาก ไอจีเอ็น มองว่าการปรากฏตัวของเกมในภาพยนตร์เป็นองค์ประกอบที่ขโมยซีน โดยเรียกภาพยนตร์ดังกล่าวว่าเป็น "โฆษณาเกมความยาว 90 นาที"[57] เกมมียอดขาย 250,000 ชุดในช่วงสองวันแรกหลังจากเปิดตัว ตามที่โฆษกหญิงของนินเท็นโดกล่าว[58] และยังคงเป็นเกมขายดีอันดับต้น ๆ ในสหรัฐจนถึงเดือนเมษายน[59] และเดือนมิถุนายน[60] ถึงเดือนกันยายน ค.ศ. 1990[61] เกมมียอดขายมากกว่า 8 ล้านชุดใน ค.ศ. 1990[62][63] นักเขียน เดวิด เชฟ กล่าวใน ค.ศ. 1993 ว่า เกมมียอดขาย 11 ล้านชุดแบบไม่รวมเครื่องเล่นเกมในญี่ปุ่นและสหรัฐ โดยแสดงความเห็นว่า ในแง่ของอุตสาหกรรมเพลง เกมได้รับการรับรองในระดับแพลตตินัมถึง 11 ครั้ง[55] เกมทำเงิน $595,000,000 (เทียบเท่ากับ $1,390,000,000 ในปี 2023) ในสหรัฐให้กับนินเท็นโดในช่วงต้น ค.ศ. 1992[20] และทำเงินมากกว่าภาพยนตร์ อี.ที. เพื่อนรัก (1982), แบทแมน (1989) และ จูราสสิค พาร์ค กำเนิดใหม่ไดโนเสาร์ (1993)[64] เกมยังได้รับความนิยมในภูมิภาคอื่น เช่น ยุโรปและสิงคโปร์[65]

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ขายได้ 14 ล้านชุดภายใน ค.ศ. 1995[66] และ 15 ล้านชุดภายใน ค.ศ. 1998[67] เกมขายได้มากกว่า 17 ล้านชุดทั่วโลกภายในปี ค.ศ. 2000 และครองสถิติเป็นวิดีโอเกมที่ไม่ได้รวมเครื่องเล่นเกมที่ขายดีที่สุดมาเป็นเวลานาน[68][69] ณ ค.ศ. 2011 ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เคยเป็นวิดีโอเกมสำหรับเล่นในบ้านแบบไม่รวมเครื่องเล่นเกมที่ขายดีที่สุด โดยเมื่อปรับตามอัตราเงินเฟ้อใน ค.ศ. 2011 อยู่ที่ $1,700,000,000 (เทียบเท่ากับ $2,300,000,000 ในปี 2023)[70] เกมเรดาร์ รายงานใน ค.ศ. 2013 ว่า เกมมียอดขายมากกว่า 18 ล้านชุดสำหรับเรื่องแฟมิคอม[71] เกมอินฟอร์เมอร์ รายงานในนิตยสารฉบับเดือนตุลาคม ค.ศ. 2009 ว่าเวอร์ชันเวอร์ชวลคอนโซลมียอดขายมากกว่าหนึ่งล้านชุด[72]

รางวัล

[แก้]

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ได้รับรางวัลเกมแอ็กชันยอดเยี่ยมใน รางวัลเกมยอดฮิตยอดเยี่ยม ประจำปี 1988 ของนิตยสาร แฟมิคอมซือชิน (แฟมิซือ)[73] ใน ค.ศ. 1989 แฟมิซือ ได้มอบรางวัลเกมแอ็กชันยอดเยี่ยมที่เริ่มต้นตั้งแต่ ค.ศ. 1983 ให้กับเกมนี้[74]

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ได้รับการชื่นชมจากนักวิจารณ์ในยุคใหม่ที่มองว่าเป็นเกมที่ดีที่สุดตลอดกาล และยังปรากฏอยู่ในรายชื่อเกมยอดนิยมหลายรายการ เกมติดอันดับที่ 20 ในรายชื่อเกมยอดนิยม 30 อันดับแรกของ นินเท็นโดเพาเวอร์ ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1989[75] เกมติด 10 อันดับแรกในอีกไม่กี่เดือนต่อมาและขึ้นถึงอันดับหนึ่งในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1990[76][77] เกมยังคงอยู่ใน 20 อันดับแรกมานานกว่าห้าปี[78] และมากกว่าทศวรรษต่อมา นิตยสารได้จัดอันดับเกมอยู่ในอันดับที่ 6 ในรายชื่อ 200 เกมนินเท็นโดที่ยอดเยี่ยมที่สุด[79] นินเท็นโดเพาเวอร์ ได้จัดอันดับ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ให้เป็นวิดีโอเกมแฟมิคอมที่ดีที่สุดเป็นอันดับสองในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2008 โดยยกย่องว่าทำให้วิดีโอเกมชุดนี้มีความซับซ้อนมากยิ่งขึ้น และแนะนำความสามารถใหม่ ๆ ที่กลายมาเป็นความสามารถประจำตัวของวิดีโอเกมชุดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา[80] เกมติดอันดับที่ 11 ตามหลัง ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ ใน "100 เกมนินเท็นโดที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล" ของ ออฟฟิเชียลนินเท็นโดแมกกาซีน[81] เอดจ์ ถือว่า ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เป็นเกมที่โดดเด่นที่สุดของนินเท็นโดประจำ ค.ศ. 1989 และได้แสดงความเห็นว่า ความสำเร็จของเกมดังกล่าวนั้นแซงหน้าสถิติยอดขายของ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ โดยเกมภาคแรกนั้นขายได้ 40 ล้านชุด แต่เป็นการขายพ่วงกับเครื่องแฟมิคอม[82] พวกเขาชื่นชมแผนที่โลกว่าเป็นทางเลือกที่หรูหราแทนเมนูในการเลือกเลเวล[83] สกรูแอตเทก เรียก ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ใน ค.ศ. 2007 ว่าเป็นเกม มาริโอ ที่ดีที่สุดในวิดีโอเกมชุด รวมถึงเป็นเกมที่ดีที่สุดบนแฟมิคอม โดยกล่าวถึงกราฟิก, พลังพิเศษ, ความลับและความนิยม และสรุปว่า "สุดยอดมาก" และกล่าวว่า "หากคุณยังไม่เคยสัมผัสความยิ่งใหญ่นี้ เราขอแสดงความเสียใจด้วย"[84][85] จากการสำรวจโดย เดงเกกิ พบว่าเกมนี้เสมอกับ ซูเปอร์มาริโอเวิลด์ ในฐานะวิดีโอเกมอันดับสามที่ผู้อ่านเล่นเป็นครั้งแรก[86] เกมเรดาร์ยังเรียกเกมดังกล่าวว่าเป็นเกมแฟมิคอมที่ดีที่สุด โดยกล่าวว่า แม้ว่า ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ จะเป็นเกมที่กำหนดแนวเกมของตัวเอง แต่ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ก็ได้ทำให้สมบูรณ์แบบ[87] เกมส์มาสเตอร์ ได้จัดอันดับเกมเวอร์ชันแฟมิคอมอยู่ที่ 99 ในรายชื่อ "100 เกมยอดนิยมตลอดกาล" ใน ค.ศ. 1996[88]

อีเลกทรอนิกเกมมิงมันท์ลี จัดอันดับเกมเวอร์ชันออล-สตาร์ให้เป็นเกมคอนโซลที่ดีที่สุดตลอดกาลเป็นอันดับที่สอง (ตามหลัง เตตริส) เมื่อ ค.ศ. 1997 โดยกล่าวว่าเกม "ได้นำซีรีส์กลับไปสู่รากเหง้า แต่ขยายจากเกมต้นฉบับในทุก ๆ ทางที่จินตนาการได้ ไม่มีเกมอื่นใดอีกที่สามารถดึงเอาจิตวิญญาณแห่งการผจญภัยและความมหัศจรรย์ที่พบในมาริโอ 3 กลับมาได้"[89] เกมติดอันดับหนึ่งในรายชื่อ "เกมยอดนิยม" ของ ไอจีเอ็น หลายรายการ ใน ค.ศ. 2005 พวกเขาจัดอันดับเกมอยู่อันดับที่ 23 ในรายชื่อเกมยอดนิยม 100 อันดับแรก และยกย่องระบบควบคุมที่แม่นยำและง่าย[90] บรรณาธิการ ไอจีเอ็น จากสหรัฐ, สหราชอาณาจักรและออสเตรเลีย จัดอันดับ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 อยู่อันดับที่ 39 ในรายชื่อเกมยอดนิยม 100 อันดับแรกประจำ ค.ศ. 2007 โดยกล่าวถึงการออกแบบที่ "ชาญฉลาด" ของมิยาโมโตะ พวกเขายังแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมว่าเกมดังกล่าวได้รับการปรับปรุงจาก "แนวคิดที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว" ของเกมก่อนหน้าด้วยการเพิ่มพลังและศัตรูใหม่[17] ผู้ใช้และผู้อ่านเว็บไซต์จัดอันดับเกมให้อยู่ในอันดับต้น ๆ ของรายชื่อที่คล้ายกัน: อันดับที่ 32 ใน ค.ศ. 2005 และอันดับที่ 21 ใน ค.ศ. 2006[91][92] เกมอินฟอร์เมอร์ จัดอันดับให้ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 อยู่อันดับที่ 9 ในรายชื่อ "200 เกมยอดนิยมตลอดกาล" เมื่อ ค.ศ. 2009 โดยกล่าวว่านี่คือ "เกมที่มีพลังอันน่าเหลือเชื่อที่เราจะไม่ลืมในเร็ว ๆ นี้"[72] ซึ่งลดลงมาหนึ่งอันดับจากการจัดอันดับครั้งก่อนหน้านี้ของ เกมอินฟอร์เมอร์ เมื่อ ค.ศ. 2001[93] เอดจ์ จัดอันดับเกมอยู่อันดับที่ 20 ในรายชื่อ "100 เกมที่ดีที่สุดที่จะเล่นในปัจจุบัน" โดยเรียกเกมนี้ว่า "เกม 8 บิตหนึ่งเกมที่ยังคงโดดเด่นจนถึงทุกวันนี้ โดยไม่ต้องมีคำเตือนใด ๆ"[94] ยูจีโอ จัดอันดับให้ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 อยู่ในรายชื่อ "50 เกมยอดนิยมที่มีอยู่ใน 3ดีเอส" และเรียกเกมนี้ว่า "อาจกล่าวได้ว่าเป็นเกมมาริโอที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เคยมีมา"[95] เกมสปอต จัดอันดับเกมไว้ในรายชื่อเกมที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล[96] ยูเอสเกมเมอร์ จัดอันดับเกมนี้ให้เป็นเกมแพลตฟอร์ม มาริโอ ที่ดีที่สุดอันดับที่สาม[97] ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 อยู่อันดับที่ 34 ในรายชื่อ "วิดีโอเกมที่ดีที่สุดตลอดกาลที่ได้รับการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์" ของวาร์ปโซนด์ ซึ่งเป็นการวิเคราะห์เชิงสถิติจากรายชื่อ "เกมยอดนิยม" 44 รายการที่เผยแพร่ระหว่าง ค.ศ. 1995 ถึง 2016[98]

การวางจำหน่ายใหม่และการสร้างใหม่

[แก้]
ข้อมูลเพิ่มเติม: ซูเปอร์มาริโออัดวานซ์ 4: ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3

เกมเวอร์ชันแฟมิคอมได้รับการพอร์ตไปยังเครื่องคอนโซลต่าง ๆ ของนินเทนโด โดยเป็นเกมที่สามารถดาวน์โหลดได้บนเวอร์ชวลคอนโซล ซึ่งเป็นเล่นผ่านการจำลองคอนโซลใน ค.ศ. 2007 สำหรับวีและใน ค.ศ. 2014 สำหรับนินเท็นโด 3ดีเอสและวียู[99][100] เกมเป็นหนึ่งในสามสิบเกมที่ได้รับการติดตั้งล่วงหน้าในคอนโซล เอ็นอีเอสคลาสสิกเอดิชัน[16] และบนบริการ นินเท็นโด สวิตช์ ออนไลน์[101]

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เคยรวมอยู่ในเกม ซูเปอร์มาริโอออล-สตาส์ เมื่อ ค.ศ. 1993 ซึ่งเป็นเกมที่รวบรวมเกม ซูเปอร์มาริโอ บนแฟมิคอม ที่มีกราฟิกและเสียงที่ได้รับการปรับปรุงใหม่[102] ต่อมาได้วางจำหน่ายสำหรับเครื่องวีใน ค.ศ. 2010[103] และบริการ นินเท็นโด สวิตช์ ออนไลน์ ใน ค.ศ. 2020

ซูเปอร์มาริโอ 3 สเปเชียล เป็นเกมเถื่อนที่พอร์ตลงเครื่อง เกมบอยคัลเลอร์ วางจำหน่ายใน ค.ศ. 2000 เกมเวอร์ชันนี้พัฒนาในฮ่องกงและถูกตัดทอนให้เหลือเพียง 5 เลเวลเท่านั้น เรย์ บาร์นโฮลต์ อดีตนักข่าวของ 1อัพ.คอม วิจารณ์ ซูเปอร์มาริโอ 3 สเปเชียล ว่าเป็น "ซอฟต์แวร์ที่แย่ แย่มากและห่วยแตก" บาร์นโฮลต์วิจารณ์ว่าเกมมีความยาวที่สั้นมาก การควบคุมที่ "ห่วยแตก" ทำให้เขาเปรียบเทียบการเคลื่อนไหวของมาริโอเหมือนกับ "โซนิคเมา" การออกแบบฉาก สีสันและดนตรีที่แย่และไม่มีตอนจบที่เหมาะสม[104]

ซูเปอร์มาริโออัดวานซ์ 4: ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เกมเวอร์ชันเกมบอยอัดวานซ์ วางจำหน่ายใน ค.ศ. 2003 นอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงภาพและเสียงจาก ซูเปอร์มาริโอออล-สตาส์ แล้ว เวอร์ชันนี้ยังรองรับอุปกรณ์เสริม นินเทนโด อี-รีดเดอร์ ซึ่งช่วยให้ผู้เล่นสามารถเข้าถึงเลเวลใหม่ ๆ และพลังเพิ่มที่เก็บไว้ในการ์ด อี-รีดเดอร์ ได้อีกด้วย[105]

มรดก

[แก้]

ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 แนะนำองค์ประกอบหลายอย่างที่ส่งต่อไปยังเกม มาริโอ เกมต่อ ๆ มา[81] แผนที่โลกที่คล้ายกันถูกใช้ใน ซูเปอร์มาริโอเวิลด์, ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ดีเอ็กซ์ และ นิวซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ และความสามารถในการบินของมาริโอได้กลายมาเป็นคุณสมบัติเด่นในเกม เช่น ซูเปอร์มาริโอเวิลด์, ซูเปอร์มาริโอ 64 และ ซูเปอร์มาริโอกาแล็กซี[17][106][107] ไอเท็ม "ซูเปอร์ลีฟ" ของเกมกลับมาอีกครั้งในเกม มาริโอ ล่าสุดสำหรับเครื่อง นินเท็นโด 3ดีเอส เช่น ซูเปอร์มาริโอ3ดีแลนด์, มาริโอคาร์ต 7 และ นิวซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 2 ผมสีแดงของคุปปะ ได้รับความนิยมครั้งแรกในเกม และกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของรูปลักษณ์มาตรฐานของเขาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา[17]

แอนิเมชันชุดทางโทรทัศน์เรื่อง ดิแอดเวนเจอส์ออฟซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 สร้างตั้งแต่เดือนกันยายนถึงธันวาคม ค.ศ. 1990 โดย ดีไอซีเอนเทอร์เทนเมนต์ ซึ่งเป็นการร่วมมือระหว่าง เอ็นบีซีและนินเทนโดออฟอเมริกา รายการนี้ออกอากาศทุกสัปดาห์ในเช้าวันเสาร์ทางช่องเอ็นบีซี ควบคู่ไปกับปีที่ 2 ของ กัปตันเอ็น: เดอะเกมมาสเตอร์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของรายการ กัปตันเอ็น & ดิแอดเวนเจอส์ออฟซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ความยาว 1 ชั่วโมง ซึ่งมีทั้งหมด 26 ตอน และมีตัวละคร ศัตรู และฉากต่าง ๆ มากมายจากวิดีโอเกม โดยโคกุปปะดั้งเดิมทั้ง 7 ตัวมีชื่อที่แตกต่างกันตามบุคลิก และยังได้รับการจัดลำดับอายุใหม่ด้วย[108] ผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ของนินเทนโดก็มีองค์ประกอบต่าง ๆ ของเกมด้วยเช่นกัน เพลงจากเกม ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ปรากฏใน นินเทนโดซาวด์ซีเลกชันคุปปะ ซึ่งเป็นอัลบั้มรวมเพลงจากเกมของนินเทนโด[109] ฉากและกราฟิกของเกมเป็นธีมพื้นหลังในเกม เตตริสดีเอส ของ นินเทนโด ดีเอส ในปี ค.ศ. 2006[110] โคกุปปะยังเป็นบอสโลกใน ซูเปอร์มาริโอเวิลด์, มาริโออิสมิสซิง!, โยชิส์ซาฟารี, โฮเทลมาริโอ และ นิวซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ ทุกเกม ยกเว้น นิวซูเปอร์มาริโอบราเธอส์[111][112] บูมบูม บอสอีกหนึ่งตัวจากเกม ปรากฏตัวอีกครั้งใน ซูเปอร์มาริโอ3ดีแลนด์ และ ซูเปอร์มาริโอ3ดีเวิลด์ พร้อมกับตัวหญิงที่ถือบูมเมอแรงที่ชื่อ ปอมปอม[113] ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เป็นหนึ่งในเกมที่นำเสนอเป็นธีมในทั้ง ซูเปอร์มาริโอเมกเกอร์ และ ซูเปอร์มาริโอเมกเกอร์ 2[114][115]

ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 จอห์น คาร์แม็กและทอม ฮอลล์ นักพัฒนาเกมได้พัฒนา ไอบีเอ็มพีซี โคลนของ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 โดยใช้ซอฟต์แวร์ อะแดปทิฟไทล์รีเฟรช ที่เป็นนวัตกรรมใหม่ของพวกเขา ซึ่งสามารถแสดงกราฟิกแบบเลื่อนด้านข้างที่ราบรื่นบนการ์ด อีจีเอ พวกเขาได้สาธิตให้ผู้นำของนินเทนโดได้เห็น ซึ่งพวกเขาก็ประทับใจกับเดโมนี้ แต่ปฏิเสธที่จะโคลนเพื่อความเป็นเอกสิทธิ์[116] คาร์แม็กและฮอลล์ก่อตั้ง อิดซอฟต์แวร์ และพัฒนาเกม คอมมานเดอร์คีน ซึ่งเป็นเกมแพลตฟอร์มที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3[117][118][119][120][121] เดโมเกม ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ไม่ได้มีการแบ่งปันอย่างง่ายดาย แต่มีการค้นพบสำเนาที่ใช้งานได้และเก็บรักษาไว้ใน มิวเซียมออฟเพลย์ ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2021[122]

นิตยสาร แฟมิคอมซือชิน (แฟมิซือ) มอบสถิติโลกให้กับเกม ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1993 สำหรับการมีหนังสือคู่มือกลยุทธ์ตีพิมพ์มากที่สุด โดยมีหนังสือกลยุทธ์สำหรับเกมนี้ตีพิมพ์ไปแล้ว 20 เล่ม[123]

ณ งานการประชุมนักพัฒนาเกมใน ค.ศ. 2007 เฮนรี โลวูด ผู้ดูแลจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ร่วมกับนักออกแบบเกม วอร์เรน สเปกเตอร์และสตีฟ เมอเรตสกี, แมตเตโอ บิตตันติ นักวิจัยด้านวิชาการและคริสโตเฟอร์ แกรนต์ นักข่าวเกม ได้ยกย่องให้ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3 เป็นหนึ่งใน 10 วิดีโอเกมที่สำคัญที่สุดตลอดกาล โดยเป็นสมาชิกของ "เกมแคนอน" ที่ได้รับเลือกถูกส่งไปที่หอสมุดรัฐสภาเนื่องจาก "มีความสำคัญทางวัฒนธรรมหรือมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์"[124][125] เดอะนิวยอร์กไทมส์ รายงานว่า แกรนต์กล่าวว่าการรวมเกมนี้เข้ามาเป็นเพราะว่า การเล่นที่ไม่เป็นเส้นตรงของเกมนั้นเป็น "เสาหลักของเกมร่วมสมัย" และยังให้ผู้เล่นสามารถเดินหน้าและถอยหลังในแต่ละด่านได้[124] เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 2020 สำเนาที่ปิดผนึกพร้อมภาพปกอีกแบบหนึ่งที่หายากซึ่งมีคำว่า "Bros." ทางด้านซ้ายแทนที่จะเป็นตรงกลาง ขายไปในราคา 156,000 ดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งถือเป็นจำนวนเงินที่จ่ายไปมากที่สุดสำหรับวิดีโอเกมในยุคนั้น[126]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ (ญี่ปุ่น: スーパーマリオブラザーズ3; โรมาจิ: Sūpā Mario Burazāzu 3)

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Knorr, Alyse (April 27, 2016). "The Making (And Legacy) Of Super Mario Bros. 3". Kotaku. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 27, 2020. สืบค้นเมื่อ March 20, 2020.
  2. ↑ "Super Mario Bros. Developer Interview". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 1, 2017. สืบค้นเมื่อ December 9, 2016.
  3. ↑ "Wii U Super Mario Bros. 3". Nintendo. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 17, 2014. สืบค้นเมื่อ June 28, 2014.
  4. ↑ "Super Mario Bros. 3 International Releases". Giant Bomb. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 16, 2014. สืบค้นเมื่อ June 28, 2014.
  5. ↑ "The history of Super Mario". mario.nintendo.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 1, 2021. สืบค้นเมื่อ 2020-09-03.
  6. ↑ "Mario's Basic Moves". Nintendo Power: Strategy Guide. Vol. SG1 no. 13. Nintendo. 1990. p. 4.
  7. ↑ Super Mario Bros. 3 Instruction Booklet (PDF). Nintendo of America. February 12, 1990. pp. 30–34. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ November 5, 2019. สืบค้นเมื่อ February 16, 2020.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 8.5 Mean Machine Staff (ตุลาคม 1991). "Nintendo Review: Super Mario Bros. 3". Mean Machines. No. 13. EMAP. pp. 56–59. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 26, 2009. สืบค้นเมื่อ ตุลาคม 26, 2006.
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 Nintendo Power Staff (January–February 1990). "Previews: Super Mario Bros. 3". Nintendo Power. No. 10. Nintendo. pp. 56–59.
  10. ↑ "Ground Pound – Super Mario World 3D". IGN. November 26, 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 30, 2014. สืบค้นเมื่อ June 28, 2014.
  11. ↑ "How To Play The 2 Player Game". Super Mario Bros. 3 Instruction Booklet (PDF). Nintendo of America. February 12, 1990. p. 27. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ November 5, 2019. สืบค้นเมื่อ February 16, 2020.
  12. ↑ Super Mario Bros. 3 manual (PDF). USA: Nintendo. 1990. p. 5. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ November 5, 2019. สืบค้นเมื่อ February 16, 2020.
  13. ↑ Nintendo (February 12, 1990). Super Mario Bros. 3 (Nintendo Entertainment System). Nintendo. Level/area: World 7 castle. Bowser: Yo! I kidnapped the princess while you were running around. She's here in my castle, if you dare to try and rescue her. Ha ha ha...
  14. ↑ "Super Mario Bros. 3 Review". FlyingOmelette. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 4, 2014. สืบค้นเมื่อ July 26, 2014.
  15. ↑ Schreier, Jason (September 10, 2015). "Miyamoto Confirms That Super Mario Bros. 3 Was A Play". Kotaku. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 11, 2015. สืบค้นเมื่อ September 10, 2015.
  16. ↑ 16.0 16.1 16.2 16.3 "Super Mario Bros. and Super Mario Bros. 3 developer interviews- NES Classic Edition". Nintendo of America. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 1, 2017. สืบค้นเมื่อ November 18, 2017.
  17. ↑ 17.0 17.1 17.2 17.3 17.4 17.5 17.6 "IGN Top 100 Games 2007: 39 Super Mario Bros. 3". IGN. 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ เมษายน 9, 2017. สืบค้นเมื่อ มกราคม 25, 2009.
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 18.3 18.4 18.5 18.6 Nintendo Power Staff (January–February 1990). "The Making of Super Mario Bros. 3". Nintendo Power. No. 10. Nintendo. pp. 20–23.
  19. ↑ Casey Corr, O. (December 16, 1990). "Move To Level Two – Ho A Hurdle, Dodge A Fireball On The Way To Finding The Spirit Of America's Favorite Toy". Seattle Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 28, 2018. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  20. ↑ 20.0 20.1 "Unlikely Hero Creates Games and Profits". Leisure Line. Australia: Leisure & Allied Industries. June 1992. pp. 25–6.
  21. ↑ Murata, Eiichi (1989). The Stars of Famicom Games 社会科 はこばれてくるしくみシリーズ―11 ファミコンゲームの主役たち ゲームソフトの制作と流通 [The Stars of Famicom Games] (ภาษาญี่ปุ่น). Japan: Nintendo, PHP Institute.
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 McLaughlin, Rus (พฤศจิกายน 8, 2007). "IGN Presents: The History of the Super Mario Bros". IGN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 17, 2012. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 3, 2022.
  23. ↑ "Nintendo Feature: 10 Amazing Mario Facts". Official Nintendo Magazine. April 30, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2012. สืบค้นเมื่อ August 5, 2010.
  24. ↑ Nintendo Power Staff (January 1991). "Why Your Game Paks Never Forget". Nintendo Power. No. 20. Nintendo. pp. 28–31.
  25. ↑ 25.0 25.1 25.2 Mackey, Bob (December 10, 2014). "Super Mario's Maestro: A Q&A with Nintendo's Koji Kondo". US Games. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 9, 2018. สืบค้นเมื่อ February 8, 2018.
  26. ↑ Pollack, Andrew (March 12, 1988). "Shortage of Memory Chips Has Industry Scrambling". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 23, 2022. สืบค้นเมื่อ July 19, 2019.
  27. ↑ Sheff, David (1993). "Game Masters". Game Over: How Nintendo Zapped an American Industry, Captured Your Dollars, and Enslaved Your Children. Random House. p. 222. ISBN 0-679-40469-4.
  28. ↑ 28.0 28.1 Sheff, David (1993). "The Grinch Who Stole Christmas". Game Over: How Nintendo Zapped an American Industry, Captured Your Dollars, and Enslaved Your Children. Random House. pp. 190–191. ISBN 0-679-40469-4.
  29. ↑ McFerran, Damien (April 2008). "The Making of The Wizard". Retro Gamer. No. 49. Imagine Publishing. pp. 84–87.
  30. ↑ 30.0 30.1 Matti, Michele (November–December 1989). "NES Journal: The Wizard". Nintendo Power. No. 9. Nintendo. p. 90.
  31. ↑ "Nintendo fuels "Mario Mania" with "Super Mario Bros. 3". The Indianapolis Star. April 9, 1990. p. 22. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 11, 2023. สืบค้นเมื่อ April 11, 2023 – โดยทาง Newspapers.com.
  32. ↑ "Super Mario Bros. 3 for NES". GameRankings. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 28, 2014. สืบค้นเมื่อ June 26, 2014.
  33. ↑ Man (January 1992). "Super Mario Bros. 3". Aktueller Software Markt (ภาษาเยอรมัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 12, 2021. สืบค้นเมื่อ July 11, 2021.
  34. ↑ 34.0 34.1 Rand, Paul (November 1991). "Computer and Video Games Magazine, issue 120". Computer and Video Games. pp. 23–8. สืบค้นเมื่อ June 28, 2014.
  35. ↑ "Electronic Gaming Review Crew: Super Mario Bros. 3". Electronic Gaming Monthly (ภาษาอังกฤษ). No. 9 (1990 Video Game Preview). April 1990. p. 10.
  36. ↑ Whitehead, Dan (10 November 2007). "Virtual Console Roundup". Eurogamer (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 25, 2019. สืบค้นเมื่อ 26 February 2021.
  37. ↑ 37.0 37.1 "スーパーマリオブラザーズ3 [ファミコン] / ファミ通.com". Famitsu. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 9, 2018. สืบค้นเมื่อ July 23, 2018.
  38. ↑ Provo, Frank. "Super Mario Bros 3 Review". GameSpot. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 11, 2013. สืบค้นเมื่อ December 4, 2012.
  39. ↑ Thomas, Lucas M. (November 12, 2007). "Super Mario Bros. 3 Review". IGN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 25, 2013. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  40. ↑ Jefa57 (June 17, 2011). "Test de Super Mario Bros. 3 sur Nes". Jeuxvideo.com (ภาษาฝรั่งเศส). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 28, 2011. สืบค้นเมื่อ July 11, 2021.
  41. ↑ "Review: Super Mario Bros. 3 (Wii Virtual Console / NES)". Nintendo Life. 6 November 2007. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 25, 2021. สืบค้นเมื่อ 26 February 2021.
  42. ↑ "Super Mario Bros. 3". Total!. No. 1. January 1992. pp. 12–5.
  43. ↑ "Super Mario Bros 3" (PDF). Game Zone. No. 1 (November 1991). 8 October 1991. pp. 40–2. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ October 24, 2021. สืบค้นเมื่อ February 26, 2021.
  44. ↑ "50 Best NES Games Of All Time". Nintendo Life (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2023-08-21. สืบค้นเมื่อ 2023-11-07.
  45. ↑ Top 100 NES Games - IGN.com (ภาษาอังกฤษ), เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 14, 2021, สืบค้นเมื่อ 2023-11-07
  46. ↑ Laib, Shawn; Byrd, Matthew (2022-09-30). "25 Best NES Games of All Time". Den of Geek (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 7, 2023. สืบค้นเมื่อ 2023-11-07.
  47. ↑ Thorpe, Josh WestContributions from Nick; published, Retro Gamer Team (2022-06-19). "The 10 best NES games of all-time". gamesradar (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 21, 2021. สืบค้นเมื่อ 2023-11-07.
  48. ↑ "Every Single NES Game, Ranked From Best to Worst". Ranker (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-07.
  49. ↑ Sheff, David (1993). "I, Mario". Game Over: How Nintendo Zapped an American Industry, Captured Your Dollars, and Enslaved Your Children (1st ed.). Random House. p. 53. ISBN 0-679-40469-4.
  50. ↑ 50.0 50.1 "ファミコン通信 TOP 30: 1月20日" [Famicom Tsūshin Top 30: January 20]. Famicom Tsūshin (ภาษาญี่ปุ่น). Vol. 1989 no. 3. 3 February 1989. pp. 10–1. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 24, 2021. สืบค้นเมื่อ March 14, 2021.
  51. ↑ "グーム売上ベスト10" [Best 10 Game Sales]. Family Computer Magazine (ภาษาญี่ปุ่น). 12 February 1989. p. 116.
  52. ↑ "総合TOP50" [Total Top 50]. ファミコン通信 〜 '89全ソフトカタログ [Famicom Tsūshin: '89 All Software Catalog]. Famicom Tsūshin (ภาษาญี่ปุ่น). 15 September 1989. p. 78. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 7, 2020. สืบค้นเมื่อ March 14, 2021.
  53. ↑ "グーム売上ベスト10" [Best 10 Game Sales]. Family Computer Magazine (ภาษาญี่ปุ่น). 23 February 1990. p. 133.
  54. ↑ "Weekly Famimaga Hit Chart! (12/25～1/28)". Family Computer Magazine (ภาษาญี่ปุ่น). Tokuma Shoten. 23 February 1990. pp. 134–6.
  55. ↑ 55.0 55.1 Sheff, David (1993). "A New Leader of the Club". Game Over: How Nintendo Zapped an American Industry, Captured Your Dollars, and Enslaved Your Children (1st ed.). Random House. pp. 3–5. ISBN 0-679-40469-4.
  56. ↑ Roush, George (มิถุนายน 18, 2008). "Watching The Wizard". IGN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ สิงหาคม 27, 2009. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 3, 2022.
  57. ↑ Buchanan, Levi (มิถุนายน 18, 2008). "The 90-Minute Super Mario Bros. 3 Commercial". IGN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ ธันวาคม 15, 2008. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 3, 2022.
  58. ↑ "U.S. Parents! Get Ready For The 3rd Invasion Of Super Mario Bros". Chicago Tribune. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 18, 2018. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  59. ↑ "U.S.A. TOP 10". Famicom Tsūshin (ภาษาญี่ปุ่น). Vol. 1990 no. 10/11. 11 May 1990.
  60. ↑ "U.S.A. TOP 10: 6月22日" [U.S.A. Top 10: June 22]. Famicom Tsūshin (ภาษาญี่ปุ่น). Vol. 1990 no. 14. 6 July 1990. p. 10.
  61. ↑ "U.S.A. TOP 15: 9月28日" [U.S.A. Top 15: September 28]. Famicom Tsūshin (ภาษาญี่ปุ่น). Vol. 1990 no. 22. 26 October 1990. p. 10.
  62. ↑ Ehrlich, Willie (6 January 1991). "Beeping Invasion". Lancaster Eagle-Gazette. p. 13. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 7, 2021. สืบค้นเมื่อ 6 January 2021. Super Mario Bros. 3 sold more than eight million units after its introduction last March.
  63. ↑ "Good Housekeeping". Good Housekeeping. Vol. 212. Hearst Corporation. 1991. p. 152. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 10, 2022. สืบค้นเมื่อ September 24, 2021. 8 million Super Mario Bros. 3 games were sold in 1990
  64. ↑ Real, Michael R.; Real, Michael (26 September 1996). Exploring Media Culture: A Guide. SAGE Publishing. p. 81. ISBN 978-0-8039-5877-7. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 10, 2022. สืบค้นเมื่อ October 9, 2021.
  65. ↑ "Nintendo: Super Mario Bros 3". Computer and Video Games. No. 125 (April 1994). 15 March 1994. p. 57.
  66. ↑ Symposium, University of Manchester Broadcasting (1995). The Post-broadcasting Age: New Technologies, New Communities : Papers from the 25th and 26th University of Manchester Broadcasting Symposia. University of Luton Press. p. 27. ISBN 978-1-86020-502-6. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 10, 2022. สืบค้นเมื่อ September 24, 2021. One game, Super Mario Brothers 3, has sold 14 million copies and has generated more money than the movie ET. Nintendo now makes greater profits than all of the American movie studios combined.
  67. ↑ "Best-Selling Video Game". The Guinness Book of Records 1999. Guinness World Records Limited. September 10, 1998. p. 171. ISBN 978-0-9652383-9-7.
  68. ↑ Kent, Steven L. (2000). "Chapter 23: Run for the Money". The First Quarter: A 25-year History of Video Games. BWD Press. p. 334. ISBN 978-0-9704755-0-3. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 10, 2022. สืบค้นเมื่อ October 22, 2021. Nintendo sold more than 17 million copies of Super Mario Bros. 3 worldwide, setting a lasting sales record for a game cartridge that was not packed in with console hardware.
  69. ↑ Boutros, Daniel (August 4, 2006). "A Detailed Cross-Examination of Yesterday and Today's Best-Selling Platform Games". Game Developer. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 20, 2015. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  70. ↑ Morris, Chris (March 24, 2011). "Call of Duty, Guitar Hero Top All-Time Best Selling List". CNBC. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 15, 2012. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  71. ↑ Gilbert, Henry (October 23, 2013). "25 things we still love about Super Mario Bros. 3 25 years later". GamesRadar. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 28, 2019. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  72. ↑ 72.0 72.1 The Game Informer staff (December 2009). "The Top 200 Games of All Time". Game Informer. No. 200. pp. 44–79. ISSN 1067-6392. OCLC 27315596.
  73. ↑ "'88 ベストヒットゲーム大賞" ['88 Best Hit Game Awards]. Famicom Tsūshin (ภาษาญี่ปุ่น). Vol. 1989 no. 3. 3 February 1989. pp. 6–9. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 24, 2021. สืบค้นเมื่อ March 14, 2021.
  74. ↑ "'83〜'89 ベストヒットゲーム大賞" ['83〜'89 Best Hit Game Awards]. ファミコン通信 〜 '89全ソフトカタログ [Famicom Tsūshin: '89 All Software Catalog]. Famicom Tsūshin. 15 September 1989. p. 138. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 16, 2021. สืบค้นเมื่อ March 14, 2021.
  75. ↑ Nintendo Power Staff (September–October 1989). "Nintendo Power Top 30". Nintendo Power. No. 8. Nintendo. p. 82.
  76. ↑ Nintendo Power Staff (March–April 1990). "Nintendo Power Top 30". Nintendo Power. No. 11. Nintendo. pp. 40–41.
  77. ↑ Nintendo Power Staff (May–June 1990). "Nintendo Power Top 30". Nintendo Power. No. 12. Nintendo. pp. 42–43.
  78. ↑ Nintendo Power Staff (January 1995). "Power Charts". Nintendo Power. No. 68. Nintendo. p. 101.
  79. ↑ "NP Top 200". Nintendo Power. No. 200. Nintendo. February 2006. pp. 58–66.
  80. ↑ "Nintendo Power: The 20th Anniversary Issue!". Nintendo Power. Vol. 231 no. 231. San Francisco, California: Future US. August 2008. p. 71.
  81. ↑ 81.0 81.1 East, Tom. "100 Best Nintendo Games – Part Five". Official Nintendo Magazine. Future plc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ มีนาคม 7, 2012. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 25, 2009.
  82. ↑ Edge Staff (July 2007). "Who Dares Wins". Edge. No. 177. Future Publishing. pp. 63–65.
  83. ↑ Edge Staff (September 2008). "Return to Main Menu". Edge. No. 192. Future Publishing. pp. 71–72.
  84. ↑ "Top Ten NES Games". ScrewAttack. ScrewAttack's Top 10. GameTrailers. ตุลาคม 16, 2007. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ พฤษภาคม 20, 2009. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 6, 2009.
  85. ↑ "Top Ten Mario Games". ScrewAttack. ScrewAttack's Top 10. GameTrailers. กรกฎาคม 24, 2007. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ พฤษภาคม 27, 2009. สืบค้นเมื่อ มกราคม 24, 2009.
  86. ↑ 【アンケート結果発表】初めてプレイしたゲームソフトはなんですか？ (ภาษาญี่ปุ่น). Dengeki. กรกฎาคม 9, 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 6, 2009. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 5, 2009.
  87. ↑ "Best NES Games of all time". GamesRadar. April 16, 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 30, 2015. สืบค้นเมื่อ December 5, 2013.
  88. ↑ "Top 100 Games of All Time" (PDF). GamesMaster (44): 74. July 1996. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ July 5, 2022. สืบค้นเมื่อ July 3, 2022.
  89. ↑ "100 Best Games of All Time". Electronic Gaming Monthly. No. 100. Ziff Davis. November 1997. p. 156. Note: Contrary to the title, the intro to the article (on page 100) explicitly states that the list covers console video games only, meaning PC games and arcade games were not eligible.
  90. ↑ "IGN's Top 100 Games: 21–30". IGN. 2005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กรกฎาคม 18, 2011. สืบค้นเมื่อ มกราคม 25, 2009.
  91. ↑ "Top 99 Games of All Time: Reader's Pick". IGN. 2005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 7, 2009. สืบค้นเมื่อ มกราคม 25, 2009.
  92. ↑ "Readers' Picks Top 100 Games: 21–30". IGN. 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 29, 2012. สืบค้นเมื่อ มกราคม 25, 2009.
  93. ↑ Cork, Jeff (November 16, 2009). "Game Informer's Top 100 Games of All Time (Circa Issue 100)". Game Informer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 19, 2016. สืบค้นเมื่อ December 10, 2013.
  94. ↑ Edge Staff (March 9, 2009). "The 100 Best Games To Play Today". Edge Online. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 29, 2014. สืบค้นเมื่อ January 21, 2014.
  95. ↑ Sal Basile (July 6, 2010). "The Top 50 Games That Belong On the 3DS". UGO. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 15, 2011. สืบค้นเมื่อ April 25, 2011.
  96. ↑ Davis, Ryan. "The Greatest Games of All Time". GameSpot. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 22, 2012. สืบค้นเมื่อ April 25, 2012.
  97. ↑ Parish, Jeremy (September 9, 2015). "Page 3: What's the Greatest Mario Game Ever? We Ranked Them All, and You Can Too!". USgamer. Gamer Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 10, 2015. สืบค้นเมื่อ September 11, 2015.
  98. ↑ Scalzo, John (January 20, 2017). "The Scientifically Proven Best Video Games of All Time #34: Super Mario Bros. 3". Warp Zoned. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 12, 2017. สืบค้นเมื่อ March 12, 2017.
  99. ↑ Provo, Frank (ธันวาคม 19, 2007). "Super Mario Bros. 3 Review". GameSpot. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 8, 2009. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 3, 2022.
  100. ↑ Schreier, Jason (April 17, 2014). "Super Mario Bros. 3 Finally Comes To Wii U And 3DS Today". Kotaku. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 19, 2014. สืบค้นเมื่อ June 28, 2014.
  101. ↑ "NES and Super NES – Nintendo Switch Online". Nintendo. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 9, 2019. สืบค้นเมื่อ September 9, 2019.
  102. ↑ "Super Mario All-Stars for SNES: Release Summary". GameSpot. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 14, 2009. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  103. ↑ Yeung, Karlie (October 28, 2010). "Super Mario All-Stars Wii Coming to North America". Nintendo World Report. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 13, 2013. สืบค้นเมื่อ May 4, 2013.
  104. ↑ Barnholt, Ray (October 29, 2003). "Super Mario 3 Special". Crunk Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 26, 2022. สืบค้นเมื่อ December 17, 2022.
  105. ↑ Davis, Ryan (October 17, 2003). "Super Mario Advance 4: Super Mario Bros. 3 Review". GameSpot. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 23, 2013. สืบค้นเมื่อ January 27, 2009.
  106. ↑ Official Super Mario 64 Player's Guide. Nintendo. 1996.
  107. ↑ Harris, Craig (พฤษภาคม 6, 2006). "New Super Mario Bros". IGN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 2, 2009. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 3, 2022.
  108. ↑ Nintendo Power Staff (September–October 1990). "On the Air: SMB3". Nintendo Power. No. 16. Nintendo. p. 89.
  109. ↑ "「クラブニンテンドー」の交換アイテムに"元気が出る"音楽CD「クッパ」が登場！" (ภาษาญี่ปุ่น). Dengeki. ธันวาคม 16, 2004. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ สิงหาคม 22, 2009. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 5, 2009.
  110. ↑ 石田, 賀津男 (สิงหาคม 6, 2008). "任天堂、マリオなどが登場する定番パズルゲームDS「テトリスDS」" (ภาษาญี่ปุ่น). Impress Watch. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 12, 2009. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 5, 2009.
  111. ↑ Thomas, Lucas M. (June 3, 2009). "E3 2009: Return of the Koopalings?". IGN. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 12, 2009. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  112. ↑ "New Super Mario Bros. Wii Stage Demo" (Flash). GameSpot. June 4, 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 12, 2012. สืบค้นเมื่อ December 12, 2009.
  113. ↑ "Boom Boom & Pom Pom". IGN. November 23, 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 14, 2014. สืบค้นเมื่อ June 8, 2014.
  114. ↑ "Super Mario Maker Review", IGN, September 2, 2015, เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 5, 2019, สืบค้นเมื่อ 2019-11-21
  115. ↑ "Super Mario Maker 2: The Kotaku Review". Kotaku. June 28, 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-11-21.
  116. ↑ Frank, Allegra (December 14, 2015). "Doom dev shares rare Super Mario Bros. 3 PC demo". Polygon. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 13, 2021. สืบค้นเมื่อ July 13, 2021.
  117. ↑ Kushner, David (2004) [2003]. Masters of Doom: how two guys created an empire and transformed pop culture. New York, NY: Random House, Inc. p. 50, 57. ISBN 978-0-375-50524-9. OCLC 50129329.
  118. ↑ Orland, Kyle (ธันวาคม 14, 2015). "Here's what id Software's PC port of Mario 3 could have looked like". Ars Technica. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ มีนาคม 10, 2016. สืบค้นเมื่อ ธันวาคม 15, 2015.
  119. ↑ "Dangerous Dave in Copyright Infringement on John Romero's Site". John Romero. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 13, 2014. สืบค้นเมื่อ December 15, 2014.
  120. ↑ "A Look Back at Commander Keen". October 18, 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 10, 2014. สืบค้นเมื่อ October 18, 2014.
  121. ↑ Super Mario Bros. 3 Demo (1990). John Romero. 1990. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ ธันวาคม 15, 2015. สืบค้นเมื่อ ธันวาคม 15, 2015.
  122. ↑ Gurwin, Gabe (July 13, 2021). "Id Software's Super Mario Bros. 3 PC Port Found In The Wild". GameSpot. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 13, 2021. สืบค้นเมื่อ July 13, 2021.
  123. ↑ "Bravo World Record!". Famicom Tsūshin (ภาษาญี่ปุ่น). No. 226. 16 April 1993. p. 81.
  124. ↑ 124.0 124.1 Chaplin, Heather (2007-03-12). "Video Games – Report". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 19, 2022. สืบค้นเมื่อ 2019-11-21.
  125. ↑ "Canon 2.0". Game Developer. November 12, 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 3, 2022. สืบค้นเมื่อ May 3, 2022.
  126. ↑ Porter, Jon (November 23, 2020). "A different Super Mario Bros. game now holds the title for most expensive ever sold". The Verge. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 12, 2021. สืบค้นเมื่อ November 23, 2020.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิตำรามีตำราในหัวข้อ ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์ 3
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ซูเปอร์มาริโอบราเธอส์_3&oldid=12015226"