ทางรถไฟสายภูเขาแห่งอินเดีย
| แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
|---|---|
 | |
| ที่ตั้ง | ประเทศอินเดีย |
| รวมถึง | แม่แบบ:Numbered list |
| เกณฑ์พิจารณา | วัฒนธรรม: (ii), (iv) |
| อ้างอิง | 944ter |
| ขึ้นทะเบียน | 1999 (สมัยที่ 23) |
| เพิ่มเติม | 2005, 2008 |
| พื้นที่ | 89 ha (0.34 sq mi) |
| พื้นที่กันชน | 645 ha (2.49 sq mi) |
  1 2 3 1 = สายดาร์จีลิงหิมาลัย, 2 = สายภูเขานิลคีรี, 3 = สายกาลกา-ศิมลา | |
ทางรถไฟสายภูเขาแห่งอินเดีย (อังกฤษ: Mountain railways of India) หมายถึงรถไฟสายต่าง ๆ ที่สร้างและวิ่งไปตามภูเขาในประเทศอินเดีย ปัจจุบันทางรถไฟสายภูเขาจำนวนสามสาย ได้แก่ สายดาร์จีลิงหิมาลัย, สายภูเขานิลคีรี และสายกาลกา-ศิมลา ซึ่งได้รับสถานะแหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก นอกจากนี้ยังมีสายเขามาเตรันที่อยู่ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกขั้นต้น (Tentative)[1] ทั้งสี่สายที่กล่าวมาเป็นรางรถไฟแบบเกจแคบ และสายนิลคีรียังเป็นรางรถไฟแบบแร็คแห่งเดียวในอินเดีย
ทางรถไฟสายภูเขาบางสาย เช่น สายลุมดิง-พาทารปุระ ได้ถูกปรับเป็นทางรถไฟแบบ 1,676 mm (5 ft 6 in) เกจกว้าง ซึ่งเป็นแบบมาตรฐานของประเทศ บางสาย เช่น สายหุบเขากังครา กำลังอยู่ภายใต้การปรับปรุงเพื่อเป็นแบบเกจกว้าง บางสาย เช่น สายชัมมู-พรมูลละ กำลังก่อสร้างอยู่ และนอกจกานี้ยังมีอีกหลายสายที่อยู่ในระยะวางแผน เช่น ศรีนคร–เลห์, พิลาสปุระ-เลห์, ชัมมู-ปูฉ และ โจตจารธาม โดยทางรถไฟที่สร้างใหม่เหล่านี้จะสร้างด้วยเกจขนาด 1,676 mm (5 ft 6 in) ทั้งสิ้น
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mountain Railways of India". whc.unesco.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-06-08.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
