ข้ามไปเนื้อหา

ฉบับร่าง:อลอยเซีย ซิโตรโดรา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อลอยเซีย ซิโตรโดรา
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ แก้ไขการจำแนกนี้
อาณาจักร: พืช
Plantae
เคลด: พืชมีท่อลำเลียง
Tracheophytes
เคลด: พืชดอก
Angiosperms
เคลด: พืชใบเลี้ยงคู่แท้
Eudicots
เคลด: แอสเทอริด
Asterids
อันดับ: กะเพรา
Lamiales
วงศ์: วงศ์ผกากรอง
Verbenaceae
สกุล: สกุลอลอยเซีย
Aloysia
Paláu
สปีชีส์: Aloysia citrodora
ชื่อทวินาม
Aloysia citrodora
Paláu
ชื่อพ้อง[1]

Aloysia triphylla (L'Hér.) Britton
Lippia citriodora Kunth
Lippia triphylla (L'Hér.) Kuntze
Verbena triphylla L'Hér.
Zappania citrodora Lam.

เลม่อน เวอร์บีนา (ชื่อวิทยาศาสตร์: Aloysia citrodora) เป็นสปีชีส์หนึ่งของพืชมีดอกในวงศ์เวอร์บีนามีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาใต้ ชื่อเรียกอื่น ๆ ทั่วไปได้แก่ เลม่อน บีบรัช[2] สเปนและ โปรตุเกสได้นำเข้ามาในยุโรป ในศตวรรษที่ 17 และเพื่อนำมาปลูกเอาน้ำมันจากใบ[3]

เลม่อน เวอร์บีน่า เป็นไม้พุ่มยืนต้นหรือไม้พุ่มขนาดเล็ก (subshrub) ที่มีความสูงประมาณ 2–3 เมตร (7–10 ฟุต) ใบยาวประมาณ 8 เซนติเมตร (3 นิ้ว) ใบมีปลายแหลมหยาบเล็กน้อยเมื่อสัมผัส และมีกลิ่นเลมอนที่แรงเมื่อขยี้ (จึงเป็นที่มาของชื่อเฉพาะ ภาษาละตินที่ว่า citrodora ซึ่งมีความหมายว่า มีกลิ่นของเลม่อน)[4]

ช่อดอกสีม่วงหรือสีขาวเล็ก ๆ มักออกดอกในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิหรือต้นฤดูร้อน แม้ว่าเลม่อน เวอร์บีน่า ที่เลี้ยงในกระถางอาจไม่ออกดอกก็ตาม เป็นพืชยืนต้นในเขตร้อน[5] แต่ไวต่อความหนาวเย็น โดยจะผลัดใบเมื่ออุณหภูมิต่ำกว่า 0 องศาเซลเซียส (32 องศาฟาเรนไฮต์) แม้ว่าไม้ลำต้นจะทนต่ออุณหภูมิถึง −10 องศาเซลเซียส (14 องศาฟาเรนไฮต์)[ ต้องการอ้างอิง ] แนะนำให้ตัดแต่งกิ่งในช่วงฤดูใบไม้ผลิเพื่อให้ต้นไม้มีรูปร่างเป็นพุ่ม[6] เนื่องจากมีการใช้ประกอบอาหารมากมาย จึงทำให้พืชชนิดนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนและทำการตลาดอย่างกว้างขวางในฐานะพืชสำหรับสวนสมุนไพร

การนำไปใช้

[แก้]
เครื่องดื่มอินคาโคลา (Inca Kola) ที่มีรสชาติเลมอน เวอร์บีน่า [7]

ใบเลม่อน เวอร์บีน่า ใช้เพื่อเพิ่มรสชาติเลม่อนให้กับอาหารจำพวกปลาและผลิตภัณฑ์จากสัตว์ปีก เช่น เนื้อและไข่, การหมักผัก, น้ำสลัด, แยม, พุดดิ้ง, โยเกิร์ตกรีก และเครื่องดื่ม ใบยังใช้ทำเครื่องหอม (potpourri) ได้อีกด้วย[5] เลม่อน เวอร์บีน่า ใช้ทำชาสมุนไพร (herbal teas) และเป็นใช้แต่งกลิ่นเหล้าลิเคียว (liqueur)[7] มีการใช้เป็นยาแผนโบราณ (traditional medicine) ในประเทศแถบละตินอเมริกา[7] ในอดีตน้ำมันจะถูกกลั่นด้วยไอน้ำจากใบไม้เพื่อใช้ในอุตสาหกรรมน้ำหอม แต่น้ำมันนี้มีผลข้างเคียงทำให้ผิวแพ้ง่ายและเกิดการระคายเคืองผิวหนังที่เกิดจากสารเคมี (phototoxic)[8] ในสหภาพยุโรป น้ำมันหอมระเหยจากเวอร์บีน่า (Lippia citriodora Kunth) และสารสกัดอื่น ๆ นอกเหนือจากแบบบริสุทธิ์ ถูกห้ามนำมาใช้เมื่อนำมาใช้เป็นส่วนผสมของน้ำหอม (ข้อบังคับหมายเลข 1223/2009 ภาคผนวก II)[9]

ทางเคมี

[แก้]

สารเคมีหลักที่แยกได้ในน้ำมัน เลม่อน เวอร์บีน่า ได้แก่ ซิทรัล (citral) ประมาณ 30–35% เนรอล (nerol) และ เจอรานิออล[10] สารสกัดจาก เลม่อน เวอร์บีน่า ยังประกอบด้วยสารเวอร์บาสโคไซด์ด้วย (verbascoside) เนื่องจากพืชมีสารพฤกษเคมี หลายชนิดที่อาจทำหน้าที่เป็นซับสเตรต สำหรับเอนไซม์เกี่ยวกับเมแทบอลิซึมของยา เลม่อน เวอร์บีนา จึงอาจทำให้เกิดปฏิกิริยาระหว่างสมุนไพรกับยาได้ (herb-drug interactions)[7] อย่างไรก็ตาม น้ำมันเลมอน เวอร์บีน่า ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่าปลอดภัย (GRAS) โดยองค์การอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา เมื่อใช้เป็นสารปรุงแต่งกลิ่น[11] [12]

ชื่อพ้อง

[แก้]

ชื่อพ้องของ เลม่อน เวอร์บีน่า คือ Verbena triphylla L'Hér[13] Verbena citriodora Cav. - Lippia triphylla[13] และ Lippia citriodora[13]

เชิงอรรถและรายการอ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "อลอยเซีย ซิโตรโดรา". Germplasm Resources Information Network (GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA). {{citation}}: |access-date= ต้องการ |url= (help)
  2. ↑ Armada, J.; A. Barra (1992). "On Aloysia Palau (Verbenaceae)". Taxon. 41 (1): 88–90. doi:10.2307/1222497. JSTOR 1222497.
  3. ↑ Margaret Joan Roberts (2000). Margaret Roberts' A–Z Herbs: Identifying Herbs, How to Grow Herbs, the Uses of Herbs. Struik. p. 51. ISBN 978-1-86872-499-4.
  4. ↑ Harrison, Lorraine (2012). RHS Latin for gardeners. United Kingdom: Mitchell Beazley. p. 224. ISBN 9781845337315.
  5. ↑ 5.0 5.1 "Aloysia citriodora - Plant Finder". www.missouribotanicalgarden.org. สืบค้นเมื่อ 16 June 2019.
  6. ↑ "Lemon Verbena" (ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย). Australian Broadcasting Corporation. 21 May 2005. สืบค้นเมื่อ 16 June 2019.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 Bahramsoltani, Roodabeh; Rostamiasrabadi, Pourouchista; Shahpiri, Zahra; Marques, André M.; Rahimi, Roja; Farzaei, Mohammad Hosein (August 2018). "Aloysia citrodora Paláu (Lemon verbena): A review of phytochemistry and pharmacology". Journal of Ethnopharmacology. 222: 34–51. doi:10.1016/j.jep.2018.04.021. PMID 29698776.
  8. ↑ Groom, Nigel (บ.ก.). The new perfume handbook (2nd ed.). Blackie Academic & Professional. p. 344. ISBN 9780751404036.
  9. ↑ "Regulation (EC) No 1223/2009 of the European Parliament and of the Council of 30 November 2009 on cosmetic products". EUR-Lex. สืบค้นเมื่อ 2 June 2020.
  10. ↑ Lawless, J., The Illustrated Encyclopedia of Essential Oils, ISBN 1-85230-661-0 [ต้องการเลขหน้า]
  11. ↑ "Substances Added to Food (formerly EAFUS)". US Food and Drug Administration. 22 April 2019.
  12. ↑ "Substances Added to Food (formerly EAFUS)". US Food and Drug Administration. 22 April 2019.
  13. ↑ 13.0 13.1 13.2 "ITIS Standard Report Page: Aloysia citrodora". www.itis.gov. สืบค้นเมื่อ 16 June 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
  • ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Aloysia citrodora ที่วิกิสปีชีส์
หน้านี้จะถูกเพิ่มเข้าไปที่หมวดหมู่เหล่านี้เมื่อถูกเผยแพร่ไปยังเนมสเปซบททความ
หมวดหมู่:
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฉบับร่าง:อลอยเซีย_ซิโตรโดรา&oldid=11798637"