อินเตอร์คอสมอส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อินเตอร์คอสมอส
Интеркосмос (รัสเซีย)
ภาพรวมหน่วยงาน
ก่อตั้ง1967; 57 ปีที่แล้ว (1967)
  • เที่ยวบินแรก: Vertikal 1
  • 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1970 (1970-11-28)
  • ขนส่งลูกเรือเที่ยวแรก: โซยุช 28
  • 2 มีนาคม ค.ศ. 1978 (1978-03-02)
  • เที่ยวบินสุดท้าย: อินเตอร์คอสมอส 26
  • 2 มีนาคม ค.ศ. 1994 (1994-03-02)
ยุบเลิกค.ศ. 1994 (1994)
เขตอำนาจ
สำนักงานใหญ่สหภาพโซเวียต
หน่วยงานแม่
ลูกสังกัดหน่วยงาน
แผนที่
{{{map_alt}}}
  ผู้ให้บริการการบินในอวกาศ (สหภาพโซเวียต)
  ผู้เข้าร่วม
  ข้อเสนอที่ถูกปฏิเสธ (ฟินแลนด์)

อินเตอร์คอสมอส (รัสเซีย: Интеркосмос) เป็นโครงการอวกาศของสหภาพโซเวียต มีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยเหลือพันธมิตรของสหภาพโซเวียตด้านภารกิจทางอวกาศทั้งแบบมีมนุษย์และแบบไม่มีมนุษย์

ประเทศที่เข้าร่วมโครงการนี้ได้แก่ชาติในยุโรปตะวันออกซึ่งเป็นสมาชิกกติกาสัญญาวอร์ซอ, สภาเพื่อความช่วยเหลือซึ่งกันและกันทางเศรษฐกิจ และชาติสังคมนิยมอื่น ๆ อย่างอัฟกานิสถาน, คิวบา, มองโกเลีย และเวียดนาม นอกจากนี้ ชาติไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดที่นิยมสหภาพโซเวียตอย่างอินเดียและซีเรีย รวมทั้งฝรั่งเศส (ซึ่งเป็นชาติทุนนิยมและเป็นพันธมิตรกับสหรัฐอเมริกาหรือนาโตในบางครั้ง) ก็เข้าร่วมโครงการด้วย

ภารกิจแบบมีมนุษย์[แก้]

วันที่ หลัก สำรอง ประเทศ ภารกิจ สถานีอวกาศ
2 มีนาคม 1978 วลัดยิมีร์ แรแม็ก[1] โอลด์ฌิค แป็ลชาก

เชโกสโลวาเกีย

โซยุช 28
ซะลูท 6
27 มิถุนาคม 1978 มีรอสวัฟ แคร์มัตแชฟสกี แซนอน ยังกอฟสกี

โปแลนด์

โซยุช 30
ซะลูท 6
26 สิงหาคม 1978 ซีคมุนท์ เยน เอเบอร์ฮาร์ท เคิลล์เนอร์

เยอรมนีตะวันออก

โซยุช 31
ซะลูท 6
10 เมษายน 1979 แกออร์กี อีวานอฟ อาแล็กซันดร์ อาแล็กซันดรอฟ

บัลแกเรีย

โซยุช 33
ซะลูท 6
(การเชื่อมต่อยานกับสถานีอวกาศล้มเหลว)
26 พฤษภาคม 1980 แบร์ตอล็อน ฟอร์ก็อช เบ-ลอ มัดยอรี

ฮังการี

โซยุช 36
ซะลูท 6
23 กรกฎาคม 1980 ฝั่ม ตวน บู่ย ทัญ เลียม

เวียดนาม

โซยุช 37
ซะลูท 6
18 กันยายน 1980 อาร์นัลโด ตามาโย เมนเดซ โฮเซ โลเปซ ฟัลกอน

คิวบา

โซยุช 38
ซะลูท 6
23 มีนาคม 1981 จุกเดร์เดมิดีน กูร์รักชา ไมดาร์จาวิน กันโซริก

มองโกเลีย

โซยุช 39
ซะลูท 6
14 พฤษภาคม 1981 ดูมีตรู ปรูนารีอู ดูมีตรู เดดีอู

โรมาเนีย

โซยุช 40
ซะลูท 6
24 มิถุนายน 1982 ฌ็อง-ลู เครเตียง ปาทริก โบดรี

ฝรั่งเศส

โซยุซ ที-6
ซะลูท 7
2 เมษายน 1984 ราเกซ เชอร์มา รวิศ มัลโหตรา

อินเดีย

โซยุซ ที-11
ซะลูท 7
22 กรกฎาคม 1987 มุฮัมมัด อะห์มัด ฟาริส

ซีเรีย

โซยุซ ทีเอ็ม-3
มีร์
6 การกฏาคม 1988 อาแล็กซันดร์ อาแล็กซันดรอฟ กราซีมีร์ สตอยานอฟ

บัลแกเรีย

โซยุซ ทีเอ็ม-5
มีร์
29 สิงหาคม 1988 อับดุล อาฮัด โมห์มันด์[2] โมฮัมมัด เดารัน กูลัม มาซุม

อัฟกานิสถาน

โซยุซ ทีเอ็ม-6
มีร์
26 พฤศจิกายน 1988 ฌ็อง-ลู เครเตียง มีแชล ตอญีนี

ฝรั่งเศส

โซยุซ ทีเอ็ม-7
มีร์
2 ธันวาคม 1990 Toyohiro Akiyama Ryoko Kikuchi

ญี่ปุ่น

โซยุซ ทีเอ็ม-11
มีร์
18 พฤษภาคม 1991 Helen Sharman Timothy Mace

สหราชอาณาจักร

โซยุซ ทีเอ็ม-12
มีร์
2 ตุลาคม 1991 Franz Viehböck Clemens Lothaller

ออสเตรีย

โซยุซ ทีเอ็ม-13
มีร์

ดูเพื่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Roberts, Andrew Lawrence (2005). From Good King Wenceslas to the Good Soldier Švejk: a dictionary of Czech popular culture. Budapest: Central European University Press. p. 141. ISBN 963-7326-26-X.
  2. Bunch, Bryan; Hellemans, Alexander (2004). The history of science and technology: a browser's guide to the great discoveries, inventions, and the people who made them, from the dawn of time to today. New York: Houghton Mifflin Harcourt. p. 679. ISBN 0-618-22123-9.