พญาพะโร

พญาพะโร ဗညားဗရူး
กษัตริย์แห่งหงสาวดี
ครองราชย์	ค.ศ. 1446–1451
ก่อนหน้า	พญารามที่ 1
ต่อไป	พญาเกียรติ์
ประสูติ	ป. ค.ศ. 1418 พะโค
สวรรคต	30 พฤษภาคม ค.ศ. 1451 แรม 15 ค่ำ เดือน 813 ME พะโค
ชายา	Ye Mibaya
ราชวงศ์	ฟ้ารั่ว
พระราชบิดา	Binnya Bye
พระราชมารดา	พระนางเชงสอบู
ศาสนา	พุทธเถรวาท

พญาพะโร (พม่า: ဗညားဗရူး บะญาบะยู, ออกเสียง: [bəɲá bəjú]; มอญ: ဗညားဗရောဝ်; ประมาณ 1418–1451) พงศาวดารมอญพม่าเรียกว่าพระยาแก่นท้าว เป็นพระเจ้าหงสาวดีรัชกาลที่ 12 ครองราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1446 ถึง 1451 พระองค์เป็นพระราชนัดดาและพระราชโอรสบุญธรรมของพญารามที่ 1 กษัตริย์รัชกาลที่ 11 ได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ภายหลังพระราชบิดาบุญธรรมสวรรคต ตลอด 5 ปีในรัชสมัยเป็นช่วงที่บ้านเมืองเจริญรุ่งเรืองและสงบสุขเพราะพญาพะโรมักจะปลอมพระองค์เป็นสามัญชนเดินทางไปทั่วอาณาจักรเพื่อตรวจสอบการทำงานของขุนนางท้องถิ่นรวมถึงศึกษาชีวิตความเป็นอยู่ของราษฎร

พญาพะโรสวรรคตเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1451 เนื่องจากถูกปลงพระชนม์โดยพระราชโอรสของพญาธรรมราชา กษัตริย์รัชกาลที่ 10 ซึ่งต่อมาขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นพญาเกียรติ์ กษัตริย์รัชกาลที่ 13