ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อาณาจักรมเยาะอู้"
from wiki english |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 48: | บรรทัด 48: | ||
|capital = ลอน กเจต (1429–1430)<br />มเยาะอู (1430–1785) |
|capital = ลอน กเจต (1429–1430)<br />มเยาะอู (1430–1785) |
||
|common_languages = [[ภาษายะไข่]] |
|common_languages = [[ภาษายะไข่]] |
||
|religion = พุทธ[[เถรวาท]] |
|religion = พุทธศาสนา[[เถรวาท]] |
||
|government_type = ราชาธิปไตย |
|government_type = ราชาธิปไตย |
||
|title_leader = พระมหากษัตริย์ |
|title_leader = พระมหากษัตริย์ |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:51, 22 พฤศจิกายน 2559
ราชอาณาจักรมเยาะอู | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ค.ศ. 1429–ค.ศ. 1785 | |||||||||
| สถานะ | (ค.ศ. 1429 – ค.ศ. 1433) | ||||||||
| เมืองหลวง | ลอน กเจต (1429–1430) มเยาะอู (1430–1785) | ||||||||
| ภาษาทั่วไป | ภาษายะไข่ | ||||||||
| ศาสนา | พุทธศาสนาเถรวาท | ||||||||
| การปกครอง | ราชาธิปไตย | ||||||||
| พระมหากษัตริย์ | |||||||||
• ค.ศ. 1429–1433 | พระเจ้านรเมขลา | ||||||||
• ค.ศ. 1531-1554 | มิน บิน | ||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||
• ก่อตั้งราชวงศ์ | 18 เมษายน ค.ศ. 1429 | ||||||||
• อาณาจักรล่มสลาย | 2 มกราคม ค.ศ. 1785 | ||||||||
| |||||||||
| ประวัติศาสตร์พม่า |
|---|
 |
|
|
|
|
|
ตัวเลขคือปีคริสต์ศักราช BCE หมายถึง ปีก่อนคริสต์ศักราช |
ราชอาณาจักรมเยาะอู (Kingdom of Mrauk-U) เป็นราชอาณาจักรที่มีเมืองหลวงที่เมืองมเยาะอู ใกล้กับชายฝั่งตะวันออกของอ่าวเบงกอล ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของบังกลาเทศและรัฐยะไข่ในประเทศพม่า ปกครองตนเองเป็นอิสระระหว่าง พ.ศ. 2072 - 2328 ก่อนจะถูกราชวงศ์คองบองของพม่ายึดครอง[1]
ประวัติศาสตร์
.jpg)
มเยาะอูเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรอาระกันเมื่อ พ.ศ. 1974 เมื่อเมืองเติบโตขึ้น มีการสร้างวัดและเจดีย์ต่างๆมากมาย และยังคงเหลืออยู่จนถึงปัจุบัน ในราวพุทธศตวรรษที่ 20 - 23 ที่เมืองมเยาะอูเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรอาระกันนั้น มีพ่อค้าชาวต่างชาติเข้ามาค้าขายมากมาย รวมทั้งชาวโปรตุเกสและชาวดัตช์ [2]
พระเจ้านรเมขลา (พ.ศ. 1947 - 1977) หรือมิน ซอว์ หม่อง เป็นกษัตริย์ของราชอาณาจักรมเยาะอู พระองค์ได้ลี้ภัยไปยังเบงกอลนานถึง 24 ปี กลับมาครองราชสมบัติในอาระกันเมื่อ พ.ศ. 1973 โดยได้รับความช่วยเหลือทางทหารจากสุลต่านแห่งเบงกอล ชาวเบงกาลีส่วนหนึ่งเดินทางเข้ามาในยะไข่พร้อมกับพระองค์และกลายเป็นชาวโรฮีนจาในบริเวณนี้ [2] พระเจ้านรเมขลายกดินแดนบางส่วนให้สุลต่านแห่งเบงกอล และพระองค์ปกครองดินแดนในฐานะรัฐบรรณาการของเบงกอล และได้รับพระนามแบบอิสลามด้วยแม้จะเป็นชาวพุทธ เหรียญทองดีนาร์ของเบงกอลสามารถใช้ได้ภายในราชอาณาจักร เหรียญที่สร้างในสมัยพระเจ้านรเมขลาด้านหนึ่งเป็นแบบพม่า อีกด้านเป็นแบบเปอร์เซีย [2]
หลังจากได้รับเอกราชจากสุลต่านแห่งเบงกอล กษัตรย์ยะไข่ยังคงใช้พระนามแบบมุสลิมอยู่ [3] กษัตริย์ถือว่าตนเป็นสุลต่านและทำตามแบบจักรวรรดิโมกุลแม้ว่าตนเป็นชาวพุทธ มีการจ้างมุสลิมเข้ารับราชการในตำแหน่งต่างๆ[4]ระหว่าง พ.ศ. 2074 - 2172 มีชาวโปรตุเกสมาค้าทาสชาวเบงกาลีตามบริเวณแนวชายฝั่งของยะไข่ ประชากรมุสลิมเบงกาลีเพิ่มขึ้นในพุทธศตวรรษที่ 22 และมีการจ้างงานที่หลากหลายในยะไข่ ส่วนหนึ่งเป็นล่ามภาษาอาหรับ ภาษาเบงกาลี และภาษาเปอร์เซียในศาล แม้ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวพุทธ แต่ก็ดำเนินการตามแบบของรัฐสุลต่านแห่งเบงกอลอยู่มาก[5] ยะไข่สูญเสียการควบคุมเบงกอลตะวันออกเฉียงใต้เมื่อราชวงศ์โมกุลรุกรานเข้ามาในจิตตะกอง
เมืองมเยาะอูที่สร้างโดยพระเจ้านรเมขลาเป็นราชธานีอยู่นาน 355 ปี เมืองนี้เป็นที่รู้จักในยุโรปเมื่อฟรีอาร์ เซบาสเตียน มันริก เดินทางมาถึงเมื่อ พ.ศ. 2178 ในสมัยพระเจ้าสิริสุธรรมมา (Thiri Thudhamma) พระมหามุนี พระพุทธรูปที่ปัจจุบันอยู่ในมัณฑะเลย์ เดิมอยู่มเยาะอู ภายในเมืองมะเยาะอูมีคลองมากมาย ใช้ในการคมนาคม และมีวัดเป็นจำนวนมาก[2]
อ้างอิง
- ↑ Maung Maung Tin, Vol. 2, p. 25
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Richard, Arthus (2002). History of Rakhine. Boston, MD: Lexington Books. p. 23. ISBN 0-7391-0356-3. สืบค้นเมื่อ 8 July 2012. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "yegar23" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน - ↑ Yegar, Moshe (2002). Between integration and secession: The Muslim communities of the Southern Philippines, Southern Thailand, and Western Burma / Myanmar. Lanham, MD: Lexington Books. pp. 23–4. ISBN 0739103563. สืบค้นเมื่อ 8 July 2012.
- ↑ Yegar, Moshe (2002). Between integration and secession: The Muslim communities of the Southern Philippines, Southern Thailand, and Western Burma / Myanmar. Lanham, MD: Lexington Books. p. 24. ISBN 0739103563. สืบค้นเมื่อ 8 July 2012.
- ↑ (Aye Chan 2005, p. 398)
- Charney, Michael W. (1993). 'Arakan, Min Yazagyi, and the Portuguese: The Relationship Between the Growth of Arakanese Imperial Power and Portuguese Mercenaries on the Fringe of Mainland Southeast Asia 1517-1617.' Masters dissertation, Ohio University.
- Hall, D.G.E. (1960). Burma (3rd ed.). Hutchinson University Library. ISBN 978-1-4067-3503-1.
- Harvey, G. E. (1925). History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. London: Frank Cass & Co. Ltd.
- Htin Aung, Maung (1967). A History of Burma. New York and London: Columbia University Press.
- Maung Maung Tin (1905). Konbaung Hset Maha Yazawin (ภาษาBurmese). Vol. 2 (2004 ed.). Yangon: Department of Universities History Research, University of Yangon.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์) - Myat Soe, บ.ก. (1964). Myanma Swezon Kyan (ภาษาBurmese). Vol. 9 (1 ed.). Yangon: Sarpay Beikman.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์) - Myint-U, Thant (2006). The River of Lost Footsteps--Histories of Burma. Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0-374-16342-6. ISBN 0-374-16342-1.
- Phayre, Lt. Gen. Sir Arthur P. (1883). History of Burma (1967 ed.). London: Susil Gupta.
- Encyclopædia Britannica. 1984 Edition. Vol. VII, p. 76