ข้ามไปเนื้อหา

ธันเดอร์บอลล์ 007

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ธันเดอร์บอลล์ 007
กำกับเทอเรนซ์ ยัง
บทภาพยนตร์ริชาร์ด เมบอม
จอห์น ฮอปกินส์
สร้างจากบทภาพยนตร์โดย
แจ็ก วิตทิงแฮม
เนื้อเรื่องโดย
เควิน แมกคลอรี
แจ็ก วิตทิงแฮม
เอียน เฟลมมิง
อำนวยการสร้างเควิน แมกคลอรี
นักแสดงนำฌอน คอนเนอรี
คลอดีน ออเกอร์
อะดอลโฟ เซลี
ลูเซียนา พอลูซี
ริก ฟาน นัตเตอร์
กำกับภาพเท็ด มัวร์
ตัดต่อปีเตอร์ ฮันต์
เออร์เนสต์ ฮอสเลอร์
ดนตรีประกอบจอห์น แบร์รี
บริษัทผู้สร้าง
ผู้จัดจำหน่ายยูไนเต็ดอาร์ตติสต์
วันฉาย
  • 9 ธันวาคม ค.ศ. 1965 (1965-12-09) (โตเกียว, รอบปฐมทัศน์)
  • 21 ธันวาคม ค.ศ. 1965 (1965-12-21) (สหรัฐ)
  • 29 ธันวาคม ค.ศ. 1965 (1965-12-29) (สหราชอาณาจักร)
ความยาว130 นาที
ประเทศสหราชอาณาจักร
สหรัฐ
ภาษาอังกฤษ
ทุนสร้าง9 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
ทำเงิน141.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

ธันเดอร์บอลล์ 007 (อังกฤษ: Thunderball) เป็นภาพยนตร์แนวสายลับฉายเมื่อปี ค.ศ. 1965 เป็นภาพยนตร์เรื่องที่สี่ใน ภาพยนตร์ชุด เจมส์ บอนด์ ที่สร้างโดย อีออนโปรดักชันส์ แสดงนำโดย ฌอน คอนเนอรี เป็น เจมส์ บอนด์ สายลับเอ็มไอ6 ภาพยนตร์ดัดแปลงจากนวนิยายชื่อเดียวกันของเอียน เฟลมมิง ซึ่งนำเค้าโครงมาจากเนื้อเรื่องต้นฉบับโดย เควิน แมกคลอรี, แจ็ก วิตทิงแฮมและเฟลมมิง กำกับโดย เทอเรนซ์ ยัง ซึ่งเป็นการกำกับภาพยนตร์บอนด์เรื่องที่สามและเรื่องสุดท้ายของเขาและเขียนบทโดย ริชาร์ด เมบอมและจอห์น ฮอปกินส์ ภาพยนตร์เรื่องนี้ควรจะเป็นภาพยนตร์เรื่องแรกของภาพยนตร์ชุด เจมส์ บอนด์ ถ้าไม่ใช่เพราะมีข้อพิพาททางกฎหมายเกี่ยวกับปัญหาลิขสิทธิ์[1]

ภาพยนตร์เล่าเรื่องภารกิจของบอนด์ที่ต้องตามหาระเบิดปรมาณูเนโทจำนวนสองลูก ซึ่งถูกขโมยไปโดยสเปกเตอร์ โดยเรียกค่าไถ่มูลค่า 100 ล้านปอนด์ เพื่อแลกกับการไม่ทำลายเมืองใหญ่ที่ไม่ระบุว่าที่ไหนทั้งในสหราชอาณาจักรหรือสหรัฐ (ต่อมาเปิดเผยว่าเป็น ไมแอมี) การค้นหาของบอนด์พาเขาไป บาฮามาส ซึ่งเขาได้เผชิญหน้า เอมิลิโอ ลาร์โก นักเล่นไพ่, สวมที่ปิดตาและเป็นหมายเลขสองของสเปกเตอร์ บอนด์ได้รับความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ซีไอเอ เฟลิกซ์ ไลเทอร์ และผู้หญิงของลาร์โก โดมิโน เดอวัล ในที่สุดก็นำไปสู่การต่อสู้ใต้น้ำระหว่างบอนด์กับลูกสมุนของลาร์โก ภาพยนตร์มีการสร้างที่ซับซ้อนด้วยมีกองถ่ายถึงสี่กองและประมาณหนึ่งในสี่ของภาพยนตร์นั้นเป็นฉากใต้น้ำ[2] ธันเดอร์บอลล์ 007 เป็นภาพยนตร์บอนด์เรื่องแรกที่ถ่ายทำโดยใช้อัตราส่วนจอกว้างของพานาวิชันและเป็นเรื่องแรกที่ความยาวเกินสองชั่วโมง

ธันเดอร์บอลล์ 007 มีส่วนเกี่ยวข้องกับข้อพิพาททางกฎหมายในปี ค.ศ. 1961 เมื่อเควิน แมกคลอรีและแจ็ก วิตทิงแฮม อดีตผู้ร่วมงานของเอียน เฟลมมิง ฟ้องร้องเขาหลังการตีพิมพ์ของนวนิยายไม่นานนัก อ้างว่าเขานำเค้าโครงมาจากบทภาพยนตร์ที่ทั้งสามคนร่วมกันเขียนให้กับภาพยนตร์เจมส์ บอนด์ซึ่งไม่ได้สร้าง[3] ศาลตัดสินคดีนี้อนุญาตให้แมกคลอรีรักษาสิทธิ์ในการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์จากเนื้อเรื่องของนวนิยาย, โครงเรื่องและตัวละครและแมกคลอรีมีชื่อเป็นผู้อำนวยการสร้างคนเดียวในภาพยนตร์เรื่องนี้ ผู้อำนวยการสร้างของภาพยนตร์ชุดบอนด์ อัลเบิร์ต อาร์. บรอคโคลีและแฮรรี ซอลต์ซแมน กลัวภาพยนตร์คู่แข่งของแมกคลอรีจะอยู่นอกเหนือจากการควบคุมของพวกเขา บรอคโคลีและซอลต์ซแมนจึงทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการสร้างฝ่ายบริหารแทน[4]

ภาพยนตร์ประสบความสำเร็จโดยทำเงินทั้งหมด 141.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐทั่วโลก ทำเงินมากกว่าภาพยนตร์บอนด์สามเรื่องก่อนหน้านี้ ในปี ค.ศ. 1966 จอห์น สเตียร์ส ชนะเลิศรางวัลออสการ์ สาขาเทคนิคพิเศษยอดเยี่ยม[5] และ เคน แอดัม ผู้ออกแบบงานสร้าง ยังได้เข้าชิงรางวัลแบฟตา[6] ธันเดอร์บอลล์ 007 เป็นภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จในด้านการเงินมากที่สุดของภาพยนตร์ชุด เจมส์ บอนด์ ในอเมริกาเหนือ เมื่อปรับอัตราเงินเฟ้อของราคาตั๋ว[7] นักวิจารณ์และผู้ชมบางคนชื่นชมภาพยนตร์เรื่องนี้ ในขณะที่คนอื่น ๆ พบว่าฉากโลดโผนในน้ำนั้นซ้ำซากและความยาวของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ยาวเกินไป ในปี ค.ศ. 1983 วอร์เนอร์บราเธอส์ ฉายภาพยนตร์ที่ดัดแปลงจากนวนิยายเรื่องที่สอง ใช้ชื่อว่า พยัคฆ์เหนือพยัคฆ์ มีแมกคลอรีเป็นผู้อำนวยการสร้างฝ่ายบริหาร

เรื่องย่อ

[แก้]

องค์กร SPECTRE ศัตรูตลอดกาลของบอนด์ หลังจากโดนบอนด์ขัดขวางแผนการหลายครั้ง ทำให้ศักดิ์ศรีและเงินรายได้จากธุรกิจชั่วๆของพวกมันตกลงไปมาก จนในที่สุดพวกมันก็ได้วางแผนการครั้งใหญ่ คือ ขโมยหัวรบนิวเคลียร์ไปและขู่ว่าจะระเบิดสถานที่สำคัญ เว้นแต่ทางการจะยอมจ่ายค่าไถ่มา แต่มีหรือที่ทางการจะยอมจ่ายค่าไถ่ง่ายๆ เพราะยังมีสายลับพระกาฬ เจมส์ บอนด์ (Sean Connery) อยู่ทั้งคน

ตัวละครหลัก

[แก้]
นักแสดง รับบทเป็น
ฌอน คอนเนอรี่ (Sean Connery) เจมส์ บอนด์ (James Bond)
เบอร์นาร์ด ลี (Bernard Lee) เอ็ม (M) เจ้านายของบอนด์
เดสมอนด์ เลเวลีน (Desmond Llewelyn) คิว (Q) นักประดิษฐ์สิงของไฮเท็คให้บอนด์ใช้
ลอยส์ แม๊กส์เวลล์ (Lois Maxwell) มันนี่เพ็นนี (Lois Maxwell) เลขาของเอ็ม
คลอดีน ออเกอร์ (Claudine Auger) โดมิโน วิตาลี (Domino Vitali) ผู้หญิงของบอนด์ประจำตอน
อดอลโฟ เซลี (Adolfo Celi) เอมิลิโอ ลาร์โก (Emilio Largo) ศัตรูประจำตอน
ริค แวน นัตเตอร์ (Rik Van Nutter) เฟลิกซ์ ไลเทอร์ (Felix Leiter) เพื่อนสายลับจาก CIA
แอนโทนี ดาวสัน (Anthony Dawson) เอิร์นส์ สตาฟโร โบลเฟลด์ (Ernst Stavro Blofeld) ศัตรูหลักประจำตอน
อีริค พอลแมน (Eric Pohlmann) เอิร์นส์ สตาฟโร โบลเฟลด์ (เป็นคนพากย์เสียง) (Ernst Stavro Blofeld)

อ้างอิง

[แก้]
  1. Johnson, Ted (15 พฤศจิกายน 2013). "MGM, 'James Bond' Producer End Decades-Long War Over 007". variety.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2018. สืบค้นเมื่อ 4 พฤษภาคม 2018.
  2. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ making of
  3. "McClory, Sony and Bond: A History Lesson". Universal Exports.net. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 ธันวาคม 2007. สืบค้นเมื่อ 23 ธันวาคม 2007.
  4. Culhane, John (9 กรกฎาคม 1989). "'Broccoli . . . Cubby Broccoli' : How a Long Island vegetable farmer became the man who produced all of the real James Bond movies". Los Angeles Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มิถุนายน 2015. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน 2015.
  5. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ academy
  6. "BAFTA Awards 1965". British Academy of Film and Television Arts. สืบค้นเมื่อ 16 January 2008.
  7. "James Bond Movies at the Box Office". Box Office Mojo. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 เมษายน 2013. สืบค้นเมื่อ 6 มิถุนายน 2017.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]