โฮเง็ง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
| ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
โฮเง็ง (ญี่ปุ่น: 保元 โรมาจิ: Hōgen) เป็น ศักราชของญี่ปุ่น หลังปี คิวจู และก่อนปี เฮจิ ช่วงเวลานี้กินเวลาหลายปีตั้งแต่ เมษายน ค.ศ. 1156 - เมษายน ค.ศ. 1159[1] จักรพรรดิผู้ครองราชย์คือ จักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ (後白河天皇) และ จักรพรรดินิโจ (二条天皇)[2]
เปลี่ยนปีรัชศก[แก้]
- 24 มกราคม ค.ศ. 1156 : ได้มีประกาศใช้ปีรัชศก โฮเง็ง เพื่อแสดงถึงการเริ่มต้นรัชสมัยของจักรพรรดิองค์ใหม่คือ จักรพรรดิโกะ-ชิระกะวะ เพราะปีรัชศก คิวจู ได้สิ้นสุดลงแล้วโดยได้มีการบังคับใช้อย่างเป็นทางการเมื่อปีคิวจูที่ 3 เมื่อวันที่ 27 เดือน 4 ตรงกับ วันที่ 18 พฤษภาคม ค.ศ. 1156[3]
เหตุการณ์ในปีโฮเง็ง[แก้]
- 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1156 (วันที่ 2 เดือน 7 ปี โฮเง็ง ที่ 1): ไดโจโฮโอ โทะบะ สวรรคตเมื่อพระชนมายุ 54 พรรษา[4]
- 28 กรกฎาคม - 16 สิงหาคม ค.ศ. 1156 (วันที่ 10 - 19 เดือน 7 ปี โฮเง็ง ที่ 1):กบฏปีโฮเง็ง[5] บางทีรู้จักในชื่อ การจลาจลปีโฮเง็ง หรือ สงครามปีโฮเง็ง
- ค.ศ. 1156 (เดือน 9 ปี โฮเง็ง ที่ 1): ฟุจิวะระ ซะเนะโยะชิ ซึ่งดำรงตำแหน่ง ไนไดจิง ได้รับแต่งตั้งให้เป็น ซาไดจิง โดยฟุจิวะระ โคะเระมิชิ ซึ่งเป็น ไดนะงง ได้รับแต่งตั้งให้เป็นไนไดจิงแทนซะเนะโยะชิโดยหลังจากสงครามปีโฮเง็งได้มีการปฏิรูปราชสำนักทำให้จักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะทรงเข้ามาควบคุมราชสำนัก
- ค.ศ. 1157 (เดือน 8 ปี โฮเง็ง ที่ 2):ซันโจ ซาเนยูกิ ถูกปลดออกจากตำแหน่ง ไดโจไดจิง และในเดือนเดียวกัน ซาไดจิง ซาเนโยชิ ถึงแก่อสัญกรรม อูไดจิง ฟูจิวาระ โนะ มูเนซูเกะ เป็นไดโจไดจิงแทนซาเนยูกิ ไนไดจิง โคเรมิชิ เป็นซาไดจิงแทนตำแหน่งที่ว่าง ฟูจิวาระ โนะ โมโรซาเนะ บุตรชายวัย 15 ปีของ คัมปากุ ฟุจิวะระ โนะ ทะดะมิชิ เป็นอูไดจิงและ ไดนะงง ซันโจ คิโนริ บุตรชายของซาเนยูกิเป็นไนไดจิง[6]
- ค.ศ. 1157 (ปีโฮเง็ง ที่ 3, เดือน 10):ได้มีการวางฐานรากสำหรับท้องพระโรงใหญ่ (dairi) ในพระราชวัง ภายในพระราชวังไม่มีสิ่งก่อสร้างมาตั้งแต่สมัย จักรพรรดิชิรากาวะ[6]
- 6 สิงหาคม ค.ศ. 1158 (วันที่ 11 เดือน 8 ปี โฮเง็ง ที่ 3):ในปีที่ 3 ของรัชสมัยจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ องค์จักรพรรดิสละราชบัลลังก์ และสืบทอดราชบัลลังก์โดยพระราชโอรสองค์ใหญ่ของพระองค์[7]
- ค.ศ. 1158 (เดือน 8 ปี โฮเง็ง ที่ 3): จักรพรรดินิโจทรงประกอบพระราชพิธีบรมราชาภิเษกที่ พระราชวังหลวงเฮอัง
ตารางเทียบศักราช[แก้]
| โฮเง็ง | 1 | 2 | 3 | 4 |
|---|---|---|---|---|
| ค.ศ. | 1156 | 1157 | 1158 | 1159 |
| พ.ศ. | 1699 | 1700 | 1701 | 1702 |
บรรณานุกรม[แก้]
- ↑ Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Hōgen" in Japan Encyclopedia, p. 339, p. 339, ที่ Google Books; n.b., Louis-Frédéric is pseudonym of Louis-Frédéric Nussbaum, see Deutsche Nationalbibliothek Authority File.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des emepereurs du japon, pp. 188-194; Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 326-329; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, pp. 205-212.
- ↑ Brown, p. 327.
- ↑ Brown, p. 321; Kitagawa, H. (1975). The Tale of the Heike, p.783.
- ↑ Kitagawa, p. 783.
- ↑ 6.0 6.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อt190 - ↑ Titsingh, p. 190; Brown, p. 327; Varley, p. 44, 209; a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.
อ้างอิง[แก้]
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Nussbaum, Louis-Frédéric and Käthe Roth. (2005). Japan encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01753-5; OCLC 58053128
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). A Chronicle of Gods and Sovereigns: Jinnō Shōtōki of Kitabatake Chikafusa. New York: Columbia University Press. ISBN 9780231049405; OCLC 6042764
