ซาไดจิง
| ประเทศญี่ปุ่นก่อนสมัยใหม่ | |
|---|---|
 | |
| ส่วนหนึ่งของชุดการเมืองการปกครองในยุคนาระและยุคเฮอัง | |
| ไดโจกัง (สภาอำมาตย์) | |
อัครมหาเสนาบดี / ประธานสภา | ไดโจไดจิง |
| มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย | ซาไดจิง |
| มหาเสนาบดีฝ่ายขวา | อูไดจิง |
| มหาเสนาบดีกลาง | ไนไดจิง |
| อำมาตย์ใหญ่ | ไดนางง |
| อำมาตย์กลาง | ชูนางง |
| อำมาตย์น้อย | โชนางง |
| กรมทั้งแปด | |
กรมบริหารกลาง | นากัตสึกาซาโช |
| กรมพิธีการ | ชิกิบูโช |
| กรมอาลักษณ์ | จิบูโช |
| กรมมหาดไทย | มิมบูโช |
| กรมกลาโหม | เฮียวบูโช |
| กรมยุติธรรม | เกียวบูโช |
| กรมคลัง | โอคูราโช |
| กรมวัง | คูไนโช |
ซาไดจิง (ญี่ปุ่น: 左大臣 Sadaijin;[1] "มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย") เป็นตำแหน่งราชการในญี่ปุ่นปลายยุคนาระและยุคเฮอัง ปรากฏครั้งในประมวลกฎหมายอาซูกะคิโยมิฮาระ ฉบับ ค.ศ. 689 โดยเป็นส่วนหนึ่งของหน่วยงานกลางที่เรียก ไดโจกัง ซึ่งช่วงแรกประกอบด้วยเสนาบดีสามคน คือ ไดโจไดจิง (อัครมหาเสนาบดี), ซาไดจิง (มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย), และอูไดจิง (มหาเสนาบดีฝ่ายขวา) ต่อมา ได้รับการรวมไว้ในประมวลกฎหมายไทโฮ ฉบับ ค.ศ. 702[2]
ซาไดจิงเป็นมหาเสนาบดีชั้นสูง มีหน้าที่ควบคุมดูแลราชการงานเมืองทั้งปวงกับอูไดจิงซึ่งเป็นตำแหน่งรองลงมา แต่ซาไดจิงกับอูไดจิงก็เป็นรองไดโจไดจิงอีกทอดหนึ่ง[3]
ตำแหน่งซาไดจิง และตำแหน่งอื่น ๆ ในโครงสร้างไดโจกัง ค่อย ๆ ลดอำนาจลงในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 10–11 เพราะตระกูลฟูจิวาระเข้ามากำกับการเมืองมากขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งปลายคริสต์ศตวรรษที่ 12 เมื่อตระกูลมินาโมโตะยึดอำนาจจากกลุ่มคูเงะ ตำแหน่งนี้ก็สิ้นอำนาจลงโดยสิ้นเชิง แต่ไม่ปรากฏแน่ชัดว่า มีการยุบเลิกระบบไดโจกังอย่างเป็นทางการไปก่อนยุคเมจิแล้วหรือไม่
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary, Kenkyusha Limited, ISBN 4-7674-2015-6
- ↑ Hall, John Whitney et al. (1993). The Cambridge History of Japan, p. 232.
- ↑ Shin-meikai-kokugo-jiten,Sanseido Co., Ltd. Tokyo 1974