แผ่นดินไหวใหญ่ฮันชิน พ.ศ. 2538
 ความเสียหายในซันโนะมิยะ | |
 | |
| เวลาสากลเชิงพิกัด | 1995-01-16 20:46:53 |
|---|---|
| รหัสเหตุการณ์ ISC | 124708 |
| USGS-ANSS | ComCat |
| วันที่ท้องถิ่น | 17 มกราคม ค.ศ. 1995 (พ.ศ. 2538) |
| ระยะเวลา | 20วินาที |
| ขนาด | 6.9 Mw จาก USGS 7.3 Mw จากอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น |
| ความลึก | 9.94 ไมล์ (16 กิโลเมตร) |
| ศูนย์กลาง | 34°34′59″N 135°01′05″E / 34.583°N 135.018°E |
| รอยเลื่อน | โนจิมะ |
| ประเภท | รอยเลื่อนตามแนวระดับ |
| ประเทศที่ได้รับผลกระทบ |  ญี่ปุ่น (บริเวณทางใต้ของจังหวัดเฮียวโงะ) |
| ความเสียหายทั้งหมด | 10 ล้านล้านเยน |
| ระดับความรุนแรงที่รู้สึกได้ | ชินโดะ 7 XI (สุดขีด) |
| ค่าความเร่งสูงสุดของพื้นดิน | 0.91 g 891 Gal |
| สึนามิ | มี ขนาดเล็ก [1] |
| แผ่นดินไหวตาม | 190 ครั้ง |
| ผู้ประสบภัย | เสียชีวิต 6,434 คน, สูญหาย 3 คน บาดเจ็บ 43,792 คน ไร้ที่อยู่อาศัยประมาณ 300,000 คน |
แผ่นดินไหวใหญ่ฮันชิน[ก] (ญี่ปุ่น: 阪神・淡路大震災; โรมาจิ: Hanshin Awaji daishinsai; อังกฤษ: The Great Hanshin earthquake) หรือ แผ่นดินไหวโกเบ หรือชื่อทางการเรียกว่า แผ่นดินไหวใหญ่ฮันชิน - อาวาจิ เกิดขึ้นเมื่อวันอังคารที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2538 เวลา 05:46 น. ตามเวลาท้องถิ่น บริเวณตอนใต้ของจังหวัดเฮียวโงะ ประเทศญี่ปุ่น มีขนาด 6.9 ตามมาตราโมเมนต์ ลึกลงไปใต้ผิวโลก 16 กิโลเมตร จุดเหนือศูนย์กลางแผ่นดินไหวอยู่บริเวณเกาะอาวาจิ ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองโกเบ 20 กิโลเมตร ระยะเวลาการสั่นสะเทือนนานประมาณ 20 วินาที [2] มีผู้เสียชีวิตทั้งสิ้น 6,434 คน (นับถึงวันที่ 22 ธันวาคม 2538) ในจำนวนนี้ประมาณ 4,600 คน มาจากโกเบ ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุด และมีประชากรทั้งสิ้น 1.5 ล้านคน[3]
เหตุแผ่นดินไหวครั้งนี้ ร้ายแรงที่สุดในรอบ 72 ปี นับตั้งแต่แผ่นดินไหวครั้งใหญ่คันโต พ.ศ. 2466 ที่มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 140,000 คน ความเสียหายเบื้องต้น ทำให้บ้านเรือนพังพลายกว่า 200,000 หลัง, โครงสร้างยกระดับของทางด่วนสายฮันชิน พังทลายเป็นระยะทางประมาณ 630 เมตร[4] , ปั้นจั่นของท่าเรือโกเบเสียหายกว่าหนึ่งร้อยตัว มูลค่าตวามเสียหายทั้งสิ้นประมาณ 10 ล้านล้านเยน (ประมาณ 102.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) คิดเป็น 2.5% ของจีดีพีของญี่ปุ่นในปีนั้น
แผ่นดินไหว[แก้]
แผ่นดินไหวครั้งนี้เป็นหนึ่งในแผ่นดินไหวที่รุนแรงที่สุดในญี่ปุ่น เกิดจากการแผ่นทะเลฟิลิปปินชนกับแผ่นยูเรเชีย แผ่นดินไหวประเภทนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งโดยเฉพาะในภูมิภาคทางตะวันออกเฉียงเหนือของญี่ปุ่น แผ่นดินไหวครั้งนี้เป็นประเภทที่เรียกว่า "แผ่นดินไหวระดับตื้นในแผ่นดิน" หากเกิดในขนาดที่ต่ำก็สามารถสร้างความเสียหายได้เพราะเกิดขึ้นใกล้กับพื้นที่ที่มีประชากรสูงและเนื่องจากจุดศูนย์กลางของแผ่นดินไหวอยู่ตื้นแค่ 20 กม. แผ่นดินไหวเกิดขึ้นทางเหนือของเกาะอาวาจิ ซึ่งอยู่ทางใต้ของเมืองโคเบะ แรงสั่นกระจายไปทางตะวันตกเฉียงใต้ตามรอยเลื่อนโนจิมะ และไปทางตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งวิ่งผ่านใจกลางโคเบะ บริเวณที่ถูกแรงสั่นกระจายจากตะวันออกสู่ตะวันตก ซึ่งสอดคล้องกับการเคลื่อนที่ของเปลือกโลกเช่นเดียวกับการเกิดแผ่นดินไหวอื่น ๆ ที่บันทึกไว้ในภาคตะวันตกของญี่ปุ่นระหว่าง ค.ศ. 1891 และ ค.ศ. 1948 แผ่นดินไหวใน ค.ศ. 1995 มีกลไกการชนกันระหว่างแผ่นยูเรเชียกับแผ่นทะเลฟิลิปปิน
แผ่นดินไหวขนาด 7.3 เกิดขึ้นเมื่อเวลา 05:46 น. JST ในเช้าวันที่ 17 มกราคม ค.ศ. 1995 แผ่นดินไหวกินเวลา 20 วินาที ทิศใต้ของรอยเลื่อนโนจิมะเคลื่อนตัวไปทางขวา 1.5 เมตร และจมลงไป 1.2 เมตร และเกิดแผ่นดินไหวนำ ขนาด 3.7 เวลา 18:28 น. ของวันก่อนหน้า
ความรุนแรงของแผ่นดินไหว[แก้]
เป็นครั้งแรกที่แผ่นดินไหวในญี่ปุ่นถูกวัดอย่างเป็นทางการที่ความรุนแรงระดับ7 ระดับของสำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น(JMA) ระดับความรุนแรงแผ่นดินไหว ระดับ 5 และ 6 แบ่งออกเป็น 2 ระดับ คือ 5- 5+ และ 6- 6+ (ตั้งแต่เดือนตุลาคม ค.ศ. 1996) หลังแผ่นดินไหวมีการตรวจสอบทันทีโดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น สรุปว่าแรงสั่นสะเทือนจากแผ่นดินไหวครั้งนี้อยู่ที่ความรุนแรงระดับ 7 ในพื้นที่ทางเหนือของเกาะอาวาจิ และในเมืองโคเบะ,
| ความรุนแรง | ที่ตั้ง |
|---|---|
| 6 | ซูโมโตะ |
| 5 | โทโยกะ ฮิโกะเนะ เกียวโต |
| 4 | จังหวัดเฮียวโงะ, จังหวัดชิงะ, จังหวัดเกียวโต, จังหวัดฟูกูอิ, จังหวัดกิฟุ, จังหวัดมิเอะ, จังหวัดโอซากะ, จังหวัดวากายามะ, จังหวัดทตโตริ, จังหวัดโอกายามะ, จังหวัดฮิโรชิมะ, จังหวัดโทกูชิมะ, จังหวัดคางาวะ จังหวัดโคจิ และ จังหวัดนาระ |
| ความรุนแรง | จังหวัด | ที่ตั้ง | แผนที่ |
|---|---|---|---|
| 7 | เฮียวโงะ | โคเบะ ฮิงาชินาดะ, นาดาคุ, แขวงชูโอ , เฮียวโงะคุ, นางาตะคุ, ), นิชิโนมิยะ, อะชิยะ, ทาการาซูกะ, สึนะ, โฮคุดัน, อิจิโนะมิยะ |  พื้นที่ความรุนแรงแผ่นดินไหวระดับ7 (震度7) |
| 6 | โอซากะ | โอซากะ นิชิโยโดงาวะ, โทโยนากะ, อิเกดะ | |
| เฮียวโงะ | โคเบะ (แขวงทารูมิ, คิตะคุ, เขตนิชิ), อามางาซากิ, อากาชิ, อิตามิ, คาวานิชิ, อาวาจิ, ฮิงาชิอุระ, โกชิกิ |
ความเสียหาย[แก้]
เกิดความเสียหายเป็นวงกว้างและรุนแรง โครงสร้างอาคารได้รับความเสียหายที่ไม่สามารถแก้ไขได้เกือบ 400,000 แห่ง[7][8] เกิดไฟไหม้ประมาณ 300 แห่ง ไฟไหม้ได้ทำลายพื้นที่ส่วนใหญ่ของเมืองและเกิดการขาด น้ำ ไฟฟ้า และก๊าซหุงต้มในพื้นที่[9] ประชาชนไม่สามารถกลับบ้านได้เนื่องจากเกิดแผ่นดินไหวตามนานหลายวัน แผ่นดินไหวตามมีถึง 74 ครั้งที่รู้สึกได้ ผู้เสียชีวิตส่วนใหญ่เสียชีวิตในจังหวัดเฮียวโงะ
หนึ่งในห้าของอาคารในพื้นที่เสียหายอย่างรุนแรงจนไม่สามารถอยู่อาศัยได้ ประมาณ 22% ของสำนักงานในย่านธุรกิจกลางเมืองโคเบะไม่สามารถใช้งานได้ และกว่าครึ่งหนึ่งของอาคารในพื้นที่นั้นถือว่าไม่เหมาะสำหรับการอยู่อาศัย อาคารสูงที่สร้างขึ้นหลังจาก ค.ศ. 1981 ได้รับความเสียหายเล็กน้อย ถึงกระนั้นก็ยังมีอาคารบางหลังที่พังทลายและได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงแม้ว่าจะไม่มากเท่ากับอาคารที่สร้างขึ้นก่อน ค.ศ. 1981 อาคารที่ไม่ได้สร้างขึ้นตามมาตรฐานได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงเพราะโครงสร้างที่อ่อนแอ[10] บ้านแบบดั้งเดิมที่มีอายุมากส่วนใหญ่มีหลังคากระเบื้องหนักซึ่งมีน้ำหนักมากโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันพายุไต้ฝุ่นที่ผ่านโคเบะ แต่เมื่อเจอกับแผ่นดินไหวบ้านที่มีน้ำหนักมากก็เสียหายอย่างง่ายดาย บ้านที่ถูกสร้างใหม่มีผนังเสริมแรงและหลังคาที่เบากว่าเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหานี้แต่มีความอ่อนไหวต่อพายุไต้ฝุ่นมากขึ้น
ความเสียหายต่อทางหลวงและรถไฟใต้ดินเป็นภาพที่โด่งดังที่สุดของแผ่นดินไหว ภาพของทางด่วนฮันชินที่ถล่มลงปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์ทั่วโลก คนส่วนใหญ่ในญี่ปุ่นเชื่อว่าโครงสร้างเหล่านั้นค่อนข้างปลอดภัยเนื่องจากมีคอนกรีตเสริมเหล็ก แต่ต่อมาก็แสดงให้เห็นว่าโครงสร้างที่พังทลายส่วนใหญ่ถูกสร้างขึ้นตามกฎหมายอาคารที่บังคับใช้ในช่วงทศวรรษที่ ค.ศ. 1960 ทางด่วนยกระดับ 3 แห่งเสียหายในโกเบและนิชิโนมิยะ เส้นทางทั้งหมดปิดให้บริการจนถึงวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 1996 สะพานสามแห่งบนเส้นทางที่ 2 ได้รับความเสียหาย ทางด่วนเมชิงถูกปิดจนถึงวันที่ 17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1995 เพื่อเปิดทางให้รถกู้ภัย รถไฟส่วนใหญ่ในภูมิภาคได้รับความเสียหาย รถไฟโอซากะ - โกเบเปิดใช้งานเพียง 30% ความรุนแรงจากแผ่นดินไหวทำให้สถานีรถไฟไดไคถล่มส่งผลให้ทางหลวงหมายเลข 28 ถล่มตามลงมาด้วยทำให้ทั้งสายต้องปิดตัวลง หลังจากแผ่นดินไหวการเดินทางโดยรถไฟสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วโดยสามารถใช้งานได้ถึง 80% ในหนึ่งเดือน แต่ยังคงมีการจำกัดความเร็วจนถึงวันที่ 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1995
เกาะเทียมโดยเฉพาะร็อคโกะและเกาะพอร์ต ในโกเบได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงเนื่องจากแผ่นดินเหลว แต่เกาะเทียมที่เป็นที่ตั้งของท่าอากาศยานนานาชาติคันไซไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด เนื่องจากอยู่ไกลจากศูนย์กลางของแผ่นดินไหว และสร้างขึ้นตามมาตรฐานล่าสุด และสะพานอากาชิไคเกียวซึ่งอยู่ระหว่างการก่อสร้างและอยู่ใกล้กับจุดสูนย์กลางของแผ่นดินไหวมาก แต่กับไม่ได้รับความเสียหาย
การตั้งชื่อ[แก้]
นอกประเทศญี่ปุ่นมีการรู้จักแผ่นดินไหวในชื่อ "แผ่นดินไหวโกเบ" แต่ในญี่ปุ่นเรียกแผ่นดินไหวครั้งนี้อย่างเป็นทางการว่า "แผ่นดินไหวใหญ่ฮันชิน - อาวาจิ" (阪神・淡路大震災, Hanshin-Awaji Daishinsai) ฮันชินหมายถึงภูมิภาคระหว่างโอซากะและโกเบ ชื่อนี้ถูกเลือกโดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นใน1สัปดาห์หลังจากแผ่นดินไหว
จิตอาสา[แก้]
อาสาสมัครจากทั่วประเทศญี่ปุ่นมาบรรจบกันที่โกเบเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากแผ่นดินไหว ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2538 รัฐบาลได้ประกาศให้วันที่ 17 มกราคมเป็น "วันป้องกันและอาสาสมัครภัยพิบัติ" ของชาติ และสัปดาห์ระหว่างวันที่ 15 ถึง 21 มกราคม เป็น "สัปดาห์ป้องกันและอาสาสมัครภัยพิบัติ" เพื่อเป็นการบรรยาย การสัมมนา และกิจกรรมอื่นๆ ที่ออกแบบมาเพื่อส่งเสริมให้เกิดการเตรียมพร้อมและบรรเทาภัยพิบัติโดยสมัครใจ [11]
อนุสรณ์[แก้]
โกเบ รูมินาริ เป็นกิจกรรมที่จัดขึ้นในวันครบรอบแผ่นดินไหว จัดขึ้นประมาณสองสัปดาห์ทุกเดือนธันวาคม มีการตกแต่งด้วยซุ้มประตูด้วยไฟหลากสีที่รัฐบาลอิตาลีบริจาค จากถนนาจากร้านไดมารุในโมโตมาจิไปยังสวนสาธารณะฮิงาชิยูเอ็นจิ ตัวเลข "1.17" ขนาดใหญ่จะส่องสว่างในช่วงต้นของวันที่ 17 มกราคมของทุกปี
ภาพและสื่อ[แก้]
ดูภาพแผ่นดินไหวใหญ่ฮันชินทั้งหมดที่: ภาพแผ่นดินไหวใหญ่ฮันชินที่คอมมอนส์
ความเข้มของแรงสั่น
หน้าร้านขายสินค้าราคาถูกในเมืองมินาโตะกาวะ
รอยเลื่อนโนจิมะสาเหตุของแผ่นดินไหวครั้งนี้
อาคารถล่มลงมาปิดถนน
ผู้คนกำลังเดินผ่านซากอาคาร
ชายผู้รายงานสถานการณ์ความเสียหายทางโทรศัพท์มือถือที่สถานี Hankyu Sannomiya
อาคารที่เอียงจากแรงสั่น
_(4478740217).jpg)
_(4478769831).jpg)
เชิงอรรถ[แก้]
- ก. ^ ชื่อ ฮันชิน (ญี่ปุ่น: 阪神; โรมาจิ: Hanshin) มาจากอักษรคันจิตัวหลังของชื่อเมืองโอซากะ (大阪) และอักษรตัวหน้าของชื่อเมืองโกเบ (神戸) ซึ่งเป็นชื่อของทางด่วนฮันชิน ที่เชื่อมระหว่างโกเบกับโอซากะ
ดูเพิ่ม[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: แผ่นดินไหวใหญ่ฮันชิน พ.ศ. 2538 |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ https://www.data.jma.go.jp/svd/eqev/data/higai/higai-1995.html
- ↑ The City of Kobe (2009-01-01). "STATISTICS" (PDF). The Great Hanshin-Awaji Earthquake: Statistics and Restoration Progress. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2011-06-26. สืบค้นเมื่อ 2009-11-29.
- ↑ Kobe City FIRE Bureau (2006-01-17). "被害の状況". 阪神・淡路大震災. On the Site in Japanese of Kobe City FIRE Bureau. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2008-04-14. สืบค้นเมื่อ 2008-05-25.
- ↑ Gazetas, George; Anastasopoulos, Ioannis; Gerolymos, Nikos; Mylonakis, George; Syngros, Costis (2006). Rackwitz, Frank (บ.ก.). "The Collapse of the Hanshin Expressway (Fukae) Bridge, Kobe 1995: Soil-Foundation-Structure Interaction, Reconstruction, Seismic Isolation". Entwicklungen in der Bodenmechanik, Bodendynamik und Geotechnik (ภาษาอังกฤษ). Berlin, Heidelberg: Springer: 93–120. doi:10.1007/3-540-27438-3_7. ISBN 978-3-540-27438-4.
- ↑ "震度データベース検索". www.data.jma.go.jp. สืบค้นเมื่อ 2021-07-05.
- ↑ 気象庁(1997): 第2章 現地調査, 気象庁技術報告, 第119号
- ↑ http://cidbimena.desastres.hn/docum/crid/Abril2006/CD2/pdf/eng/doc8691/doc8691-a.pdf คอมฟอร์ท, หลุยส์ (1995)
- ↑ "Hyogoken-Nanbu (Kobe) Earthquake of January 17, 1995". web.archive.org. 2013-12-18.
- ↑ "- YouTube". www.youtube.com.
- ↑ www.coursehero.com https://www.coursehero.com/file/106953851/BSLIntroduction201307-epdf/. Missing or empty
|title=(help) - ↑ "'Disaster Prevention and Volunteerism Day' and 'Disaster Prevention and Volunteerism Week'" (ภาษาญี่ปุ่น). Cabinet Office, Government of Japan. December 15, 1995. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ May 25, 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-05-02.
พิกัดภูมิศาสตร์: 34°21′43″N 135°01′51″E / 34.36200°N 135.03073°E
