สิงอี้เฉวียน
สิงอี้เฉวียน (จีน: 形意拳; พินอิน: xíng yì quán) เป็นหนึ่งในศิลปะต่อสู้ป้องกันตัวของบู๊ตึ๊ง[1] คำว่า สิง (形) แปลว่า รูปลักษณ์ ส่วนคำว่า อี้ (意) หมายถึง จิต เมื่อรวมกันจึงเข้าใจได้ว่า มวยสิงอี้ให้ความสำคัญแก่การฝึกจิตสำนึกและรูปลักษณ์[2] ลักษณะของมวยสิงอี้คือการโจมตีเป็นเส้นตรงอย่างรุนแรงและทรงพลังในระยะสั้น ผู้ฝึกฝนมวยสิงอี้ใช้การเคลื่อนไหวประสานเพื่อสร้างพลังงานที่ใช้ในการเอาชนะคู่ต่อสู้ในขณะนั้นก็ป้องกันตัวพร้อมกับที่โจมตี รูปแบบวัธีจะแตกต่างกันไปตามสำนักแต่ทุกสำนักจะฝึกต่อสู้มือเปล่าโดยมีทั้งแบบเคลื่อนไหวเดียวและหลายรูปแบบ รวมถึงการฝึกฝนการใช้อาวุธที่มีระบบกระบวนท่าเดียวกับการฝึกต่อสู้มือเปล่า ความเข้าใจพื้นฐานในการเคลื่อนไหวร่างกายได้ถูกกำหนดจากการใช้ทวนหรือไม้พลอง
ประวัติ[แก้]
ตำนาน[แก้]
หลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรของมวยสิ่งอีเฉวียนสามารถแกะรอยไปได้ถึงช่วงศตวรรษที่18 ถึงหม่า เสวี่ยหลี่แห่งมณฑลเหอหนานและ ไต้หลงปังแห่งมณฑลซานซี ตำนานได้กล่าวถึงนายพลเยว่ เฟย์ผู้มีชื่อเสียงในสมัยราชวงศ์ซ่งว่าเป็นผู้สร้างมวยสิงอี้[3] แต่ทฤษฎีนี้ก็ยังไม่เป็นที่ยืนยัน[4]
จากหนังสือ Henan Orthodox Xingyi Quan อาจารย์มวยสิงอี้ไต้หลงปังเคยเขียนตำราอารัมภบทของมวยหกประสาน ในนั้นว่าด้วยวัยเด็กของเยว่ เฟย์ที่ได้รับการสอนในการต่อสู้ด้วยทวนและได้พัฒนาจนมีความเชี่ยวชาญและในที่สุดก็ได้ทักษะทวนสร้างวิชามวยขึ้นมาชื่อว่าอี้หยวน หรือ "มวยจิตใจ" ที่ได้เป็นที่ยกย่องว่าเป็นมวนที่มีความประณีตล้ำลึกกว่ามวยที่เคยมีมา[5]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Sun Lu Tang (2000). Xing Yi Quan Xue. Unique Publications. p. 3. ISBN 0-86568-185-6.
- ↑ "หลักการและจุดเด่นของมวยสิ่งอี้". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-04-27. สืบค้นเมื่อ 2015-26-11.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ Article by martial arts historian Brian Kennedy
- ↑ http://daixinyi.blogspot.se/2010/04/10-questions-about-xinyiquan-by-zhang.html
- ↑ Pei, Xirong and Li, Yang’an. Henan Orthodox Xingyi Quan. Trans. Joseph Candrall. Pinole: Smiling Tiger Press, 1994.
