บรรดาศักดิ์อังกฤษ

ฐานันดรศักดิ์ยุโรป
จักรพรรดิ / ไคเซอร์ / ซาร์
กษัตริย์สูงสุด / มหาราช
กษัตริย์ / ราชินีนาถ
อาร์ชดยุก / เซซาเรวิช
แกรนด์พรินซ์ แกรนด์ดยุก
เจ้าผู้คัดเลือก / เจ้าชาย / เจ้าหญิง / มกุฏราชกุมาร / อินฟันเต / โดแฟ็ง
ดยุก
เฟือสท์
มาร์ควิส / มาร์คกราฟ / ลันท์กราฟ / ฟัลทซ์กราฟ
เคานต์ / เอิร์ล / กราฟ / บวร์คกราฟ
ไวเคานต์ / วีดาม
บารอน / ไฟรแฮร์
บารอเนต / อัศวินจักรวรรดิ
อัศวิน / เดม / ลอร์ด / เลดี
เอ็สไควร์ / เอดเลอร์ / สุภาพบุรุษ / ยุงเคอร์
Ministerialis

บรรดาศักดิ์อังกฤษ (อังกฤษ: Peerage of England) ประกอบด้วยบรรดาศักดิ์ขุนนางอังกฤษที่พระราชทานให้ในสมัยของราชอาณาจักรอังกฤษช่วงก่อนสมัยพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1707 ซึ่งในปีนั้นอังกฤษและสกอตแลนด์ได้รวมกันเป็นสหราชอาณาจักร

ขุนนางอังกฤษสามารถแบ่งได้สองประเภทหลักๆ ได้แก่ขุนนางสืบตระกูล (hereditary peer) กับขุนนางตลอดชีพ (life peer) ขุนนางอังกฤษประกอบไปด้วยบรรดาศักดิ์ห้าชั้นเรียงจากสูงไปต่ำดังนี้

• ดยุก (Duke) สตรีเรียก ดัชเชส (Duchess)
• มาร์ควิส (Marquess) สตรีเรียก มาร์เชอเนส (Marchioness)
• เอิร์ล (Earl) สตรีเรียก เคาน์เตส (Countess)
• ไวเคานต์ (Viscount) สตรีเรียก ไวเคาน์เตส (Viscountess)
• บารอน (Baron) สตรีเรียก บารอเนส (Baroness)

นอกจากนี้ยังมีการแต่งตั้งอภิชน (Aristocrat) อันเป็นชนชั้นสูงที่มิใช่ขุนนาง ได่แก่ตำแหน่งอัศวิน (Knight) ซึ่งมีคำนำหน้าว่าเซอร์ และตำแหน่งบารอเนต (Baronet) ซึ่งมีคำนำหน้าว่าลอร์ด โดยถือว่าบารอเนตอยู่สูงกว่าอัศวินทั้งปวง

อภิสิทธิ์

ในอดีต ขุนนางจะมีอภิสิทธิ์บางประการ อภิสิทธิ์เหล่านี้ไม่มีผลในปัจจุบันแล้ว ได้แก่:

• สิทธิที่จะถูกไต่สวนในศาลสจวตใหญ่ ตุลาการในศาลนี้ด้วยเป็นขุนนางด้วยกัน
• สิทธิที่จะเข้าเฝ้าพระเจ้าแผ่นดิน
• สิทธิที่จะได้รับความคุ้มกันจากการถูกจับกุมในคดีแพ่ง