จอร์จ เวอาห์
| จอร์จ เวอาห์ | |
|---|---|
| |
| ประธานาธิบดีไลบีเรีย คนที่ 25 | |
| อยู่ในวาระ | |
| เริ่มดำรงตำแหน่ง 16 มกราคม ค.ศ. 2018 | |
| รองประธานาธิบดี | จีเวล ฮาวเวิร์ด เทย์เลอร์ |
| ก่อนหน้า | เอลเลน จอห์นสัน เซอร์ลีฟ |
| สมาชิกวุฒิสภา จากเทศมณฑลมอนต์เซอร์ราโด | |
| ดำรงตำแหน่ง 14 มกราคม ค.ศ. 2015 – 16 มกราคม ค.ศ.2018 | |
| ก่อนหน้า | จอยซ์ มูซู ฟรีแมน-ซูโม |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | จอร์จ ทาวลอน มันเนห์ ออปปง อุสมาน เวอาห์ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1966 (52 ปี)[1] มอนโรเวีย, ประเทศไลบีเรีย |
| พลเมือง |  ไลบีเรีย ฝรั่งเศส |
| พรรคการเมือง | Congress for Democratic Change |
| คู่สมรส | Clar Weah (ชาวจาไมกา)[2] |
| บุตร | 3, รวม จอร์จ |
| ศิษย์เก่า | Parkwood University DeVry University |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |||
|---|---|---|---|
| ตำแหน่ง | กองหน้าตัวเป้า | ||
| สโมสรเยาวชน | |||
| 1981–1984 | Young Survivors Claratown | ||
| 1984–1985 | Bongrange Company | ||
| สโมสรอาชีพ* | |||
| ปี | ทีม | ลงเล่น† | (ประตู)† |
| 1985–1986 | Mighty Barrolle | 10 | (7) |
| 1986–1987 | Invincible Eleven | 23 | (24) |
| 1987 | Africa Sports | 2 | (1) |
| 1987–1988 | Tonnerre Yaoundé | 18 | (14) |
| 1988–1992 | มอนาโก | 103 | (47) |
| 1992–1995 | ปารีแซ็ง-แฌร์แม็งn | 96 | (32) |
| 1995–2000 | มิลาน | 114 | (46) |
| 2000 | → เชลซี (ยืมตัว) | 11 | (3) |
| 2000 | แมนเชสเตอร์ซิตี | 7 | (1) |
| 2000–2001 | มาร์แซย์ | 19 | (5) |
| 2001–2003 | Al Jazira | 8 | (13) |
| รวม | 411 | (193) | |
| ทีมชาติ | |||
| 1987–2003 | ไลบีเรีย | 60 | (22) |
|
* นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น | |||
จอร์จ ทาวลอน มันเนห์ ออปปง อุสมาน เวอาห์ (อังกฤษ: George Tawlon Manneh Oppong Ousman Weah; เกิดวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1966) เป็นประธานาธิบดีไลบีเรียคนที่ 25 และอดีตนักฟุตบอลอาชีพ เคยเล่นในตำแหน่งกองหน้าตัวเป้า
กำเนิดและเริ่มต้นอาชีพการค้าแข้ง[แก้]
เวอาห์เกิดเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ.1966 ที่เมืองมอนโรเวีย ประเทศไลบีเรีย เขาเกิดมาในย่านสลัมของเมืองหลวงของประเทศกาฬทวีปแห่งนี้ ทำให้มีความยากจนข้นแค้นอย่างมาก แต่เขาเล่นฟุตบอลจนเตะตาสโมสรในไลบีเรียได้นำตัวเขามาร่วมทีมไมจ์ตี บาร์โรลล์ โดยกดไป 7 ประตูจาก 10 นัด จนได้เข้ามาร่วมทีมอินวินซิเบิล อิเลฟเว่น โดยกดไป 24 จากการลงเล่น 23 นัด จนได้เข้าร่วมทีมแอฟริกา สปอตส์ ถึงแม้จะลงเล่นแค่ 2 นัด แต่ก็ยิงได้ 1 ประตู ซึ่งถือว่าไม่น่าเกลียดนัก จึงได้เข้ามาร่วมทีมทอนเนอร์เร่ ยาอูนเดโดยยิงไป 14 ประตูจาก 18 นัดจนไปเตะตาอาร์แซน แวงแกร์ จนได้เข้าร่วมทีม โมนาโก และโชว์ฟอร์มได้ดีอย่างมาก ทำให้เขาได้มาเล่นที่ปารีส แซ็ง-แชร์แม็ง และก็รักษามาตรฐานเดิมไว้ได้ จนได้ย้ายไปสโมสรฟุตบอลเอซีมิลาน และนั่นทำให้เขาโชว์ฟอร์มที่เรียกได้ว่าสุดยอดมากขึ้นมา จนได้บัลลงดอร์เลยทีเดียว ก่อนบั้นปลายชีวิตจะย้ายไปร่วมทีมสโมสรฟุตบอลเชลซี,สโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ซิตี้,โอลิมปิกมาร์กเซย และ สโมสรฟุตบอลอัลจาซีรา ตามลำดับจนกระทั่งเลิกเล่นในปี 2003 หลังจากนั้นเขาก็เล่นการเมืองและลงเลือกตั้งในปี 2005 แต่แพ้ จนกระทั่ง 2017 เขาชนะการเลือกตั้งจนได้เป็นประธานาธิบดีของไลบีเรียได้สำเร็จ
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "FIFA Magazine – An idol for African footballers". FIFA. Archived from the original on 19 July 2006. สืบค้นเมื่อ 6 December 2006.
- ↑ Mabande, Ben (4 October 2017). "Jamaican "First Lady" for Liberia Excites Jamaicans worldwide". Globe Afrique. สืบค้นเมื่อ 29 December 2017./
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Player profile and statistics – www.liberiansoccer.com
- Criticism of Weah's campaign for presidency
- Biography on UNICEF's homepage
- Italian Profile
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
