วิกิพีเดีย:คู่มือการเขียน/การทับศัพท์ภาษาอาหรับ
การทับศัพท์ภาษาอาหรับที่ใช้ในปัจจุบันมีสองแบบ คือ แบบราชบัณฑิตยสถาน ซึ่งมีประกาศสำนักนายกรัฐมนตรีให้ใช้เป็นบรรทัดฐานเมื่อวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2554 และแบบที่กำหนดขึ้นโดย อิสรอฟีล ซึ่งเป็นมาตรฐานการสะกดที่ใช้ในมหาวิทยาลัยอิสลามยะลาและงานเขียนของนักวิชาการมุสลิมส่วนใหญ่เป็นหลัก
หลักเกณฑ์ของราชบัณฑิตยสถาน
[แก้]ข้อมูลในหน้านี้อาจไม่ตรงกับต้นฉบับ สำหรับข้อมูลต้นฉบับ สามารถดูได้ที่เว็บไซต์ราชกิจจานุเบกษา |
การทับศัพท์ภาษาอาหรับในที่นี้เป็นหลักการที่กำหนดตามราชบัณฑิตยสถาน (ปัจจุบันคือสำนักงานราชบัณฑิตยสภา)
หลักเกณฑ์การทับศัพท์ตามอักษรอาหรับ
[แก้]หลักทั่วไป
[แก้]1. การทับศัพท์ภาษาอาหรับตามหลักเกณฑ์นี้ยึดการออกเสียงภาษาอาหรับแบบที่ใช้ในการสื่อสารทั่วไป ไม่ได้ออกเสียงตามการอ่านพระคัมภีร์อัลกุรอาน หลักเกณฑ์นี้มีตารางเทียบอักษรอาหรับ เสียงของพยัญชนะอาหรับ (ในรูปสัทอักษร) อักษรไทยที่ใช้ในการทับศัพท์ อักษรโรมัน และมีตัวอย่างประกอบพร้อมความหมาย
2. ตัวอย่างของคำที่นำมาใช้ในหลักเกณฑ์นี้เป็นคำเดี่ยว คือคำที่ยังไม่ผันไวยากรณ์ และใช้วิธีการอ่านแบบหยุดคือไม่ออกเสียงท้าย ได้แก่ เสียงอุ ـُـ และเสียงอุน ـٌـ เช่น อัลมัสญิดุ อ่านเป็น อัลมัสญิด, อะบุน อ่านเป็น อับ
3. การออกเสียงที่แสดงไว้ในตาราง ได้ให้สัทอักษรในระบบสัทอักษรสากล (International Phonetic Alphabet หรือ IPA) ซึ่งแสดงประเภทของเสียง ลักษณะการออกเสียง และฐานที่เกิดของเสียง เช่น
- พยัญชนะ ب (บาอ์) เทียบสัทอักษร /b/ แสดงว่าเป็นเสียงหยุด ก้อง มีฐานที่เกิดที่ริมฝีปาก
- พยัญชนะ س (ซีน) เทียบสัทอักษร /s/ แสดงว่าเป็นเสียงเสียดแทรก ไม่ก้อง มีฐานที่เกิดที่ฐานฟันหรือปุ่มเหงือก
4. การเขียนภาษาอาหรับ จะเขียนพยัญชนะจากขวาไปซ้าย และมีรูปสระที่อาจอยู่ข้างบนหรือข้างล่าง
5. พยัญชนะในภาษาอาหรับหลายตัวไม่มีเสียงในภาษาไทย จำเป็นจะต้องเลือกอักษรไทยที่มีรูปต่างกันมาเทียบเพื่อแสดงให้เห็นว่าพยัญชนะในภาษาอาหรับเหล่านั้นมีเสียงต่างกัน[# 1] ดังนี้
5.1
5.2
5.2
5.4
5.5
5.6ด
ฎ
ต
ฏ
ค
ฆ
ซ
ส
ศ
ษ
ห
ฮ
ย
ญ=
=
=
=
=
=
=
=
=
=
=
=
=
=ดาล /d/
ฎ๊อด /dˤ/[# 2]
ตาอ์ /t/
ฏออ์ /tˤ/
คออ์ /x/
ฆอยน์, เฆน /ɣ/
ซัย /z/ ซออ์ /ðˤ/ และซีน /s/ ในตำแหน่งพยัญชนะต้น
ซีน /s/ ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย
ศ้อด /sˤ/
ษาอ์ /θ/ และษาล /ð/
หาอ์ /ħ/ ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย
หาอ์ /ħ/ ในตำแหน่งพยัญชนะต้น และฮาอ์ /h/
ยาอ์ /j/
ญีม /d͡ʒ/, /ɡ/ ในตำแหน่งพยัญชนะต้น
6. สระเอาะในพยางค์แรกให้ออกเสียงเบา เป็นเสียงสามัญ เช่น ضَلاَلْ ḍalāl เฎาะลาล = หลงผิด
7. การใช้เครื่องหมายทัณฑฆาตมีหลักเกณฑ์ดังนี้
- 7.1 คำที่มีเสียงพยัญชนะท้าย 2 เสียงหรือมากกว่า ให้ใส่เครื่องหมายทัณฑฆาตไว้ที่พยัญชนะตัวสุดท้าย เช่น
بَرْد
تَمْر
حَبْل
فَجْرbard
tamr
ḥabl
fajrบัรด์
ตัมร์
ฮับล์
ฟัจญร์"เย็น"
"อินทผลัม"
"เชือก"
"รุ่งอรุณ"
- 7.2 คำที่มีเสียงพยัญชนะอัยน์อยู่ในตำแหน่งพยัญชนะสะกด ซึ่งกำหนดให้ทับศัพท์เป็น อ์ หากมีพยัญชนะอื่นตามมา ให้เลื่อนเครื่องหมายทัณฑฆาตไปไว้บนพยัญชนะตัวสุดท้าย เช่น
كَعْب
لَعْبkaab
laabกะอบ์
ละอบ์"ส้นเท้า"
"การเล่น"
8. สระ ـَـ (a) ในภาษาอาหรับออกเสียงได้ 2 แบบคือ –ะ, –า หรือ เ–าะ, –อ ดังนี้
- 8.1 ออกเสียงเป็น –ะ เมื่ออยู่บนพยัญชนะ 20 ตัว ได้แก่
ا (อลิฟ) ب (บาอ์); b ي (ยาอ์); y ه (ฮาอ์); h و (วาว); w ن (นูน); n م (มีม); m ل (ลาม); l ك (ก๊าฟ); k ف (ฟาอ์); f ع (อัยน์) ش (ชีน, เชน); sh, š س (ซีน); s ز (ซัย); z ذ (ษาล); dh, z, ḏ د (ดาล); d ح (หาอ์); ḥ ج (ญีม); j, dj, ǧ ث (ษาอ์); th, ṯ ت (ตาอ์); t
- เช่น وَحْدَة waḥdah วะห์ดะฮ์ = เอกภาพ, عَدْل adl อัดล์ = ความยุติธรรม
- และจะออกเสียงเป็น –า เมื่อตามด้วยอลิฟ เช่น وَاجِبْ wājib วาญิบ = สิ่งจำเป็น
- 8.2 ออกเสียงเป็น เ–าะ เมื่ออยู่บนพยัญชนะ 8 ตัว ได้แก่
ض (ฎ๊อด); ḍ غ (ฆอยน์, เฆน); gh, ġ خ (คออ์); kh, ḵ, ẖ ق (ก๊อฟ); q ر (รออ์); r ص (ศ้อด); ṣ ط (ฏออ์); ṭ ظ (ซออ์); ẓ, dh
- เช่น خَلِيْفَة khalīfah เคาะลีฟะฮ์ = ตัวแทน
- และจะออกเสียงเป็น –อ เมื่อตามด้วยอลิฟ เช่น قَاعِدَة qāidah กออิดะฮ์ = หลักการ
9. การเขียนคำทับศัพท์ที่มี أَلْ (al) อยู่ข้างหน้า แม้ในอักษรโรมันจะเขียนโดยมีเครื่องหมายยัติภังค์คั่น เมื่อเขียนทับศัพท์ให้เขียนติดกัน เช่น
اَلْفَتْح
اَلْحَجal-fatḥ
al-ḥajอัลฟัตห์
อัลฮัจญ์"ชัยชนะ"
"การทำฮัจญ์"
10. การทับศัพท์คำที่มีการออกเสียงเชื่อมคำในภาษาอาหรับมีหลักดังนี้
- 10.1 การทับศัพท์คำ أَلْ ที่นำหน้าคำนาม
- คำว่า أَلْ ในภาษาอาหรับเป็นคำนำหน้านามเหมือนกับ the ในภาษาอังกฤษ เมื่อเติม أَلْ จะทำให้คำนามทั่วไป (نَكِرَة) กลายเป็นคำนามชี้เฉพาะ (مَعْرِفَة) ทันที ในการทับศัพท์มีหลักการดังนี้
- 10.1.1 เมื่อ أَلْ ตามด้วยพยัญชนะจันทรา (حروف قمرية) ซึ่งมี 14 ตัว ให้ทับศัพท์เป็น อัล ดังตัวอย่างต่อไปนี้
ลำดับ อักษรอาหรับ ตัวอย่าง อักษรอาหรับ อักษรโรมัน คำทับศัพท์ ความหมาย 1 (ﺃ (همزة الْأَمِين al-amīn อัลอะมีน ผู้ซื่อสัตย์ 2 ﺏ اَلْبَلَد al-balad อัลบะลัด เมือง 3 ﺡ اَلْحِكْمَة al-ḥikmah อัลฮิกมะฮ์ วิทยปัญญา 4 ﺝ اَلْجَزِيْرَة al-jazīrah อัลญะซีเราะฮ์ เกาะ 5 ﺥ اَلْخَلِيْفَة al-khalīfah อัลเคาะลีฟะฮ์ ตัวแทน, ผู้สืบทอด 6 ﻉ اَلْعِلْم al-ilm อัลอิลม์ ความรู้ 7 ﻍ اَلْغُلَام al-ghulām อัลฆุลาม เด็กหนุ่ม 8 ﻑ اَلْفَتْح al-fatḥ อัลฟัตห์ ชัยชนะ 9 ﻕ اَلْقُرْآن al-Qurān อัลกุรอาน คัมภีร์อัลกุรอาน 10 ﻙ اَلْكَلَام al-kalām อัลกะลาม คำพูด 11 ﻡ اَلْمَلِك al-malik อัลมะลิก กษัตริย์ 12 ﻭ اَلْوَزِيْر al-wazīr อัลวะซีร รัฐมนตรี 13 ـﻫ اَلْهِلَال al-hilāl อัลฮิลาล จันทร์เสี้ยว 14 ﻱ اَلْيَتِيْم al-yatīm อัลยะตีม เด็กกำพร้า
- 10.1.2 เมื่อ أَلْ ตามด้วยพยัญชนะสุริยัน (حروف شمسية) ซึ่งมี 14 ตัว ให้ทับศัพท์พยัญชนะต้นของคำที่ตามมาให้เป็นตัวสะกดแทน ดังตัวอย่างต่อไปนี้
ลำดับ อักษรอาหรับ ตัวอย่าง อักษรอาหรับ อักษรโรมัน คำทับศัพท์ ความหมาย 1 ﺕ اَلتَمْرِيْن at-tamrīn อัตตัมรีน แบบฝึกหัด 2 ﺙ اَلثَّلْج ath-thalj อัษษัลจญ์ น้ำแข็ง, หิมะ 3 ﺩ اَلدَّفْتَر ad-daftar อัดดัฟตัร สมุด 4 ﺫ اَلذَّهَب adh-dhahab อัษษะฮับ ทองคำ 5 ﺭ اَلرَّئِيْس ar-raīs อัรเราะอีส หัวหน้า, ผู้นำ 6 ﺯ اَلزُّجَاج az-zujāj อัซซุญาจญ์ แก้ว, กระจก 7 ﺱ اَلسُّرُوْر as-surūr อัสซุรูร ความปลื้มปีติ 8 ﺵ اَلشَّجَاعَة ash-shajāah อัชชะญาอะฮ์ ความกล้าหาญ 9 ﺹ اَلصِّيَام aṣ-ṣiyām อัศศิยาม การถือศีลอด 10 ﺽ اَلضَّعِيْف aḍ-ḍaīf อัฎเฎาะอีฟ ผู้อ่อนแอ 11 ﻁ اَلطَّهَارَة aṭ-ṭahārah อัฏเฏาะฮาเราะฮ์ ความสะอาด 12 ﻅ اَلظَّلَام aẓ-ẓalām อัซเซาะลาม ความมืด 13 ﻝ اَللَّيْل al-layl อัลลัยล์ กลางคืน 14 ﻥ اَلنَّيْل an-nail อันนัยล์ แม่น้ำไนล์
- 10.2 การทับศัพท์คำ أَلْ ที่มีคำนำมาข้างหน้า
- คำนามที่มีคำ أَلْ ประกอบข้างหน้า หากมีคำอื่นนำหน้า เมื่อทับศัพท์จะไม่ทับศัพท์สระ a ต้นพยางค์ของคำที่มี أَلْ อยู่ข้างหน้า แต่จะทับศัพท์สระของพยางค์ท้ายของคำที่นำมาข้างหน้าให้เชื่อมเสียงกับคำที่ตามมา เช่น คำว่า عَبْدُ الرَّحْمن Abdurrahmān ประกอบด้วยคำ 2 คำ คือ عَبْدُ abdu (อับดุ) และ الرَّحْمن arrahmān (อัรเราะห์มาน) คำ arrahmān (อัรเราะห์มาน) ประกอบขึ้นจาก อัล กับ เราะห์มาน จึงทับศัพท์เป็น อับดุรเราะห์มาน, คำว่า عَبْدُ الْكَرِيْم Abdulkarīm ประกอบด้วยคำ 2 คำคือ عَبْدُ abdu (อับดุ) และ الْكَرِيْم alkarīm (อัลกะรีม) คำ alkarīm (อัลกะรีม) ประกอบขึ้นจาก อัล กับ กะรีม จึงทับศัพท์เป็น อับดุลกะรีม
11. พยัญชนะอาหรับโดยทั่วไปมี 28 ตัว ถ้ารวมฮัมซะฮ์จะเป็น 29 ตัว มีชื่อดังนี้
อักษรอาหรับ ชื่อพยัญชนะ เสียง เทียบอักษร โรมัน ไทย ا อลิฟ (alif) - - อ ء ฮัมซะฮ์ (hamzah) ʔ - อ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น),
อ์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย)ب บาอ์ (bā) b b บ ت ตาอ์ (tā) t t ต ة a, at ah –ะฮ์, เ–าะฮ์ ث[# 3] ษาอ์ (thā) θ th, ṯ ษ ج ญีม (jīm) d͡ʒ, ɡ j, dj, ǧ ญ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น),
จญ์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย)ح หาอ์ (ḥā) ħ ḥ ฮ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น),
ห์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย)خ คออ์ (khā) x kh, ḵ, ẖ ค د ดาล (dāl) d d ด ذ ษาล (dhāl) ð dh, z, ḏ ษ ر รออ์ (rā) r r ร ز ซัย (zai) z z ซ س ซีน (sīn) s s ซ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น),
ส (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย)ش ชีน, เชน (shīn) ʃ sh, š ช ص ศ้อด (ṣād) sˤ ṣ ศ ض ฎ๊อด (ḍād) dˤ ḍ ฎ ط ฏออ์ (ṭā) tˤ ṭ ฏ ظ ซออ์ (ẓā) ðˤ ẓ, dh ซ ع อัยน์ (ayn) ʕ - อ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น),
อ์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย)غ ฆอยน์, เฆน (ghayn) ɣ gh, ġ ฆ ف ฟาอ์ (fā) f f ฟ ق ก๊อฟ (qāf) q q ก ك ก๊าฟ (kāf) k k ก ل ลาม (lām) l l ล م มีม (mīm) m m ม ن นูน (nūn) n n น و วาว (wāw) w w ว ه ฮาอ์ (hā) h h ฮ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น),
ฮ์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย)ي ยาอ์ (yā) j y ย
12. คำทับศัพท์ที่เป็นชื่อเฉพาะ ได้แก่ วัน เดือน ปี วันสำคัญทางศาสนาอิสลาม เวลาปฏิบัติละหมาด ชื่อคน ชื่อสถานที่ และคำอาหรับในปฏิทินหลวงได้จัดทำไว้เป็นภาคผนวก
- หมายเหตุ
- ↑ ตัวพยัญชนะไทยที่มีอยู่ 44 ตัวนั้น เป็นตัวอักษรที่ใช้ร่วมกับอักษรที่ใช้เขียนภาษาบาลีสันสกฤต 34 ตัว อีก 10 ตัว เป็นพยัญชนะที่ไทยสร้างขึ้นเพื่อรองรับเสียงในภาษาไทย แต่ในระบบเสียงของภาษาไทยนั้นมีหน่วยเสียงพยัญชนะอยู่เพียง 21 หน่วยเสียง ดังนั้น จึงมีตัวพยัญชนะหลายตัวที่ใช้แทนเสียงเดียวกันเมื่อเป็นพยัญชนะต้น เช่น ข ฃ ค ฅ ฆ แทนเสียง /kʰ/ ฐ ฑ ฒ ถ ท ธ แทนเสียง /tʰ/ ซ ศ ษ ส แทนเสียง /s/ เป็นต้น
อนึ่ง เนื่องจากภาษาไทยเป็นภาษาที่มีหน่วยเสียงวรรณยุกต์ ตัวพยัญชนะจึงจัดเป็นอักษรสูง อักษรกลาง อักษรต่ำ ซึ่งมีผลต่อการออกเสียงตามระบบวรรณยุกต์ด้วย ในการทับศัพท์คำที่ไม่มีวรรณยุกต์ ให้ถือว่าอักษรสูง อักษรต่ำนั้นมิได้มีอิทธิพลต่อการออกเสียงวรรณยุกต์ของพยางค์ เช่น คำที่เขียนว่า ษะฮับ หรือ ซะมาอ์ พยางค์หน้าใช้อักษรต่างกันเพราะเป็นเสียงพยัญชนะต่างกันในภาษาอาหรับ แต่ไม่ได้ต่างกันที่วรรณยุกต์ - ↑ สัญลักษณ์ /ˤ/ ใช้แทนเสียงที่มีลักษณะโคนลิ้นสู่ผนังคอ (pharyngealization) หมายความว่า การออกเสียงนี้ต้องถอยโคนลิ้นลงไปใกล้ที่ผนังคอส่วนที่อยู่เหนือกล่องเสียงตรงลูกกระเดือก เสียง /d/ กับเสียง /dˤ/ ต่างกันที่เสียง /d/ ออกเสียงคล้ายกับ ด ในภาษาไทย นั่นคือ ใช้ปลายลิ้นแตะที่โคนฟันเท่านั้น แต่เสียง /dˤ/ ต้องถอยโคนลิ้นลงไปใกล้ที่ผนังคอด้วย
- ↑ ในบางถิ่นออกเสียงคล้าย s
ตารางเทียบพยัญชนะ
[แก้]อักษรอาหรับ | ชื่อเรียก | เสียง | เทียบอักษร | ตัวอย่าง | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
โรมัน | ไทย | อักษรอาหรับ | อักษรโรมัน | คำทับศัพท์ | ความหมาย | |||
ا | อลิฟ (alif) | - | - | อ | إِسْلَام | Islām | อิสลาม | ชื่อศาสนา |
أَنْصَارِيْ | Anṣārī | อันศอรี | แห่งชาวอันศอร (ชื่อบุคคลชาย) | |||||
أُسَامَة | Usāmah | อุซามะฮ์ | ผู้กล้าหาญ (ชื่อบุคคลชาย) | |||||
ء | ฮัมซะฮ์ (hamzah) | ʔ | a[# 1] | อ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | أَبْ | ab | อับ | พ่อ |
อ์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย) | فَأْلٌ | faalun | ฟะอ์ลุน | ฤกษ์ | ||||
نَبَأْ | nabaa | นะบะอ์ | ข่าว | |||||
سَمَاء | samāa | ซะมาอ์ | ฟ้า | |||||
i[# 2] | อ | إِبِلْ | ibil | อิบิล | อูฐ | |||
u[# 3] | أُسْتَاذ | ustādh | อุสตาษ | ศาสตราจารย์ | ||||
ب | บาอ์ (bā) | b | b | บ | بَرْد | bard | บัรด์ | เย็น |
مَبْرُوْك | mabrūk | มับรูก | ขอแสดงความยินดี | |||||
مَكْتَبْ | maktab | มักตับ | สำนักงาน, โต๊ะเขียนหนังสือ | |||||
ت | ตาอ์ (tā) | t | t | ต | تَمْر | tamr | ตัมร์ | อินทผลัม |
مَتْحَفْ | matḥaf | มัตฮัฟ | พิพิธภัณฑ์ | |||||
بَيْت | bayt | บัยต์ | บ้าน | |||||
ة | a, at | ah | –ะฮ์ [เมื่ออยู่ท้ายคำและตามหลังพยัญชนะ 20 ตัว ได้แก่ ا (a), ب (b), ي (y), ه (h), و (w), ن (n), م (m), ل (l), ك (k), ف (f), ع (a), ش (sh), س (s), ز (z), ذ (dh), د (d), ﺡ (ḥ), ﺝ (j), ﺙ (th) และ ت (t)] | مَكَّة | Makkah | มักกะฮ์ | ชื่อเมือง | |
مَدِيْنَة | Madīnah | มะดีนะฮ์ | ชื่อเมือง | |||||
اَلْقَاعِدَة | Al-qāidah | อัลกออิดะฮ์ | หลักการ, ชื่อขบวนการ | |||||
مَرْوَة | Marwah | มัรวะฮ์ | ชื่อสถานที่ | |||||
เ–าะฮ์ [เมื่ออยู่ท้ายคำและตามหลังพยัญชนะ 8 ตัว ได้แก่ ض (ḍ), غ (gh), خ (kh), ق (q), ر (r), ص (ṣ), ط (ṭ) และ ظ (ẓ)] | اَلْجَزِيْرَة | al-jazīrah | อัลญะซีเราะฮ์ | เกาะ | ||||
رَابِطَة | rābiṭah | รอบิเฏาะฮ์ | สายสัมพันธ์ | |||||
حَفْصَة | Ḥafṣah | ฮัฟเศาะฮ์ | ชื่อผู้หญิง | |||||
وَثِيْقَة | wathīqah | วะษีเกาะฮ์ | เอกสาร | |||||
ث[# 4] | ษาอ์ (thā) | θ | th, ṯ | ษ | ثَوْب | thaob, ṯaob | เษาบ์ | เสื้อผ้า |
مُثْمِرْ | muthmir, muṯmir | มุษมิร | ให้ผล | |||||
حَدِيْثْ | ḥadīth, ḥadīṯ | ฮะดีษ | คำพูด | |||||
ج | ญีม (jīm) | d͡ʒ, ɡ | dj, j, ǧ | ญ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | جِهَاد | Jihād, Djihād, Ǧihād | ญิฮาด | การต่อสู้ |
จญ์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย) | فَجْر | fajr, fadjr, faǧr | ฟัจญร์ | รุ่งอรุณ | ||||
اَلْحَج | Al-ḥaj, Al-ḥadj, Al-ḥaǧ | อัลฮัจญ์ | การประกอบพิธีฮัจญ์ | |||||
ح | หาอ์ (ā) | ħ | ḥ | ฮ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | حَبْل | ḥabl | ฮับล์ | เชือก |
ห์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย) | أَحْمَد | Aḥmad | อะห์มัด | ผู้น่ายกย่อง, ผู้น่าสรรเสริญ (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
بَلَح | balaḥ | บะละห์ | อินทผลัมดิบ | |||||
خ | คออ์ (khā) | x | kh, ḵ, ẖ | ค | خِدْمَة | khidmah, ḵidmah, ẖidmah | คิดมะฮ์ | การบริการ |
نَخْلَة | nakhlah, naḵlah, naẖlah | นัคละฮ์ | ต้นอินทผลัม | |||||
أَخْ | akh, aḵ, aẖ | อัค | น้องชาย, พี่ชาย | |||||
د | ดาล (dāl) | d | d | ด | دَار | dār | ดาร | บ้าน |
مَدْرَسَة | madrasah | มัดเราะซะฮ์ | โรงเรียน | |||||
وَلَدْ | walad | วะลัด | เด็กผู้ชาย | |||||
ذ | ษาล (dhāl) | ð | dh, ḏ, z | ษ | ذَهَبْ | dhahab, ḏahab, zahab | ษะฮับ | ทองคำ |
مَذْهَبْ | madhhab, maḏhab, mazhab | มัษฮับ | แนวทาง, นิกาย | |||||
رَذَاذْ | radhādh, raḏāḏ, razāz | เราะษาษ | ฝนปรอย ๆ | |||||
ر | รออ์ (rā) | r | r | ร | رَسُوْل | rasūl | เราะซูล | ทูต |
أَرْكَان | arkān | อัรกาน | หลักสำคัญ, มุม | |||||
أَحْمَرْ | aḥmar | อะห์มัร | สีแดง | |||||
ز | ซัย (zai) | z | z | ซ | زَبِيْب | zabīb | ซะบีบ | ลูกเกด |
أَزْرَقْ | azraq | อัซร็อก | สีน้ำเงิน | |||||
عَزِيْز | Azīz | อะซีซ | ยิ่งใหญ่ (ชื่อบุคคลชาย) | |||||
س | ซีน (sīn) | s | s | ซ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | سَلْمَى | Salmā | ซัลมา | ผู้มีความสุข, ผู้มีความปลอดภัย (ชื่อบุคคลหญิง) |
مُوْسَى | Mūsā | มูซา | ชื่อศาสดาท่านหนึ่ง (ชื่อบุคคลชาย) | |||||
ส (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย) | حُسْنِىْ | Ḥusnī | ฮุสนี | ดี, สวย (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
قِيَاسْ | qiyās | กิยาส | การเทียบเคียง | |||||
ش | ชีน, เชน (shīn) | ʃ | sh, š | ช | شَمَالْ | shamāl, šamāl | ชะมาล | ทิศเหนือ |
مِشْمِشْ | mishmish, mišmiš | มิชมิช | ลูกท้อ | |||||
ص | ศ้อด (ṣād) | sˤ | ṣ | ศ | صَلَاة | ṣalāh | เศาะลาฮ์ | การละหมาด |
مِصْبَاح | miṣbāḥ | มิศบาห์ | ดวงประทีป | |||||
قِصَاصْ | qiṣāṣ | กิศอศ | การประหารชีวิตให้ตายตามกัน | |||||
ض | ฎ๊อด (ḍād) | dˤ | ḍ | ฎ | ضَلَالْ | ḍalāl | เฎาะลาล | หลงผิด |
أَضْحَى | Aḍḥā | อัฎฮา | (วันตรุษ) อัฎฮา | |||||
إِجْهَاضْ | ijhāḍ | อิจญ์ฮาฎ | การทำแท้ง | |||||
ط | ฏออ์ (ṭā) | tˤ | ṭ | ฏ | طَلَاق | ṭalāq | เฏาะลาก | การหย่า |
مَطْعَمْ | maṭam | มัฏอัม | ร้านอาหาร | |||||
نَشَاط | nashāṭ | นะชาฏ | ความกระตือรือร้น | |||||
ظ | ซออ์ (ẓā) | ðˤ | ẓ, dh | ซ | ظَلَام | ẓalām, dhalām | เซาะลาม | ความมืด |
مَظْلُوْم | maẓlūm, madhlūm | มัซลูม | ผู้ไม่ได้รับความเป็นธรรม | |||||
حَافِظْ | Ḥāfiẓ, Ḥāfidh | ฮาฟิซ | ผู้รักษา, ผู้ท่องจำ (ชื่อบุคคลชาย) | |||||
ع | อัยน์ (ayn) | ʕ | a[# 5] | อ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | عَذَاب | adhāb | อะษาบ | การทรมาน |
อ์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย) | شَعْبَان | shaabān | ชะอ์บาน | เดือนชะอ์บาน (เดือนที่ 8 ของปฏิทินอิสลาม) | ||||
نَافِعْ | nāfia | นาเฟียะอ์ | มีประโยชน์ | |||||
i[# 6] | อ | عِبَادَة | ibādah | อิบาดะฮ์ | ศาสนกิจ | |||
u[# 7] | عُمُوْم | umūm | อุมูม | ทั่วไป | ||||
غ | ฆอยน์, เฆน (ghayn) | ɣ | gh, ġ | ฆ | غُلَام | Ghulām, Ġulām | ฆุลาม | เด็กหนุ่ม, ทาส (ชื่อบุคคลชาย) |
مَغْرِب | maghrib, maġrib | มัฆริบ | เวลาพลบค่ำ | |||||
تَبْلِيْغ | tablīgh, tablīġ | ตับลีฆ | การเผยแผ่ | |||||
ف | ฟาอ์ (fā) | f | f | ฟ | فَسَاد | fasād | ฟะซาด | ความเสื่อมเสีย |
تَفْسِيْر | tafsīr | ตัฟซีร | การอธิบาย | |||||
خُسُوْف | khusūf | คุซูฟ | จันทรคราส | |||||
ق | ก๊อฟ (qāf) | q | q | ก | قُرْآن | Qurān | กุรอาน | คัมภีร์กุรอาน |
مَقْصُوْد | maqṣūd | มักศูด | จุดมุ่งหมาย | |||||
رَحِيْق | raḥīq | เราะฮีก | น้ำทิพย์ | |||||
ك | ก๊าฟ (kāf) | k | k | ก | كَعْبَة | Kabah | กะอ์บะฮ์ | วิหารกะอ์บะฮ์ |
مَكْتَب | maktab | มักตับ | สำนักงาน | |||||
مُبَارَك | mubārak | มุบาร็อก | เป็นสิริมงคล | |||||
ل | ลาม (lām) | l | l | ล | لَيْلَى | Laylā | ลัยลา | ราตรี, สดใส, ร่าเริง, รัตติกาล (ชื่อบุคคลหญิง) |
كَلْب | kalb | กัลบ์ | สุนัข | |||||
جَبَل | jabal | ญะบัล | ภูเขา | |||||
م | มีม (mīm) | m | m | ม | مَسْجِد | masjid | มัสญิด | มัสยิด, สุเหร่า |
أَمْثَال | amthāl | อัมษาล | อุทาหรณ์ | |||||
عَالِم | Ālim | อาลิม | ผู้รู้, ปราชญ์ (ชื่อบุคคลชาย) | |||||
ن | นูน (nūn) | n | n | น | نَبِي | nabī | นะบี | ผู้แจ้งข่าวจากพระเจ้า |
دُنْيَا | dunyā | ดุนยา | โลกนี้ | |||||
لَبَن | laban | ละบัน | นมเปรี้ยว | |||||
و | วาว (wāw) | w | w | ว | وَاجِب | wājib | วายิบ | สิ่งจำเป็น, หน้าที่ |
فَوْزِيْ | Fawzī | เฟาซี | ผู้พิชิต, ผู้ชนะ (ชื่อบุคคลชาย) | |||||
ه | ฮาอ์ (hā) | h | h | ฮ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | هِجْرَة | hijrah | ฮิจญ์เราะฮ์ | การอพยพ |
ฮ์ (ในตำแหน่งพยัญชนะท้าย) | أَهْلِي | ahlī | อะฮ์ลี | ครอบครัวของฉัน | ||||
لِمَهْ | limah | ลิมะฮ์ | เพราะเหตุใด | |||||
ي | ยาอ์ (yā) | j | y | ย | يَتِيْم | yatīm | ยะตีม | เด็กกำพร้า |
أَيْمَان | aymān | อัยมาน | คำสาบาน |
- หมายเหตุ
- ↑ ในการถอดฮัมซะฮ์เป็นอักษรโรมัน จะถอดตามรูปสระที่ตามมา
- ↑ ในการถอดฮัมซะฮ์เป็นอักษรโรมัน จะถอดตามรูปสระที่ตามมา
- ↑ ในการถอดฮัมซะฮ์เป็นอักษรโรมัน จะถอดตามรูปสระที่ตามมา
- ↑ ในบางถิ่นออกเสียงคล้าย s
- ↑ ในการถอดอัยน์เป็นอักษรโรมัน จะถอดตามรูปสระที่ตามมา
- ↑ ในการถอดอัยน์เป็นอักษรโรมัน จะถอดตามรูปสระที่ตามมา
- ↑ ในการถอดอัยน์เป็นอักษรโรมัน จะถอดตามรูปสระที่ตามมา
ตารางเทียบสระ
[แก้]อักษรอาหรับ | เทียบอักษร | ตัวอย่าง | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
โรมัน | ไทย | อักษรอาหรับ | อักษรโรมัน | คำทับศัพท์ | ความหมาย | |
ـَـ | a | –ะ | أَدَبْ | adab | อะดับ | มารยาท |
أَحْمَدْ | Aḥmad | อะห์มัด | ผู้น่ายกย่อง, ผู้น่าสรรเสริญ (ชื่อบุคคลชาย) | |||
a (เมื่อมีตัวสะกด) | –ั | شَتْم | shatm | ชัตม์ | ด่าว่า, กล่าวให้ร้าย | |
عَدْل | adl | อัดล์ | ความยุติธรรม | |||
آدَمْ | Ādam | อาดัม | มนุษย์ (ชื่อบุคคลชาย) | |||
تَمْر | tamr | ตัมร์ | อินทผลัม | |||
a [เมื่ออยู่บนพยัญชนะ 8 ตัว ได้แก่ ض (ḍ), غ (gh), خ (kh), ق (q), ر (r), ص (ṣ), ط (ṭ) และ ظ (ẓ)] | เ–าะ | خَبَرْ | khabar | เคาะบัร | ข่าว | |
رَسُوْل | rasūl | เราะซูล | ทูต | |||
مُصْطَفَى | Muṣṭafā | มุศเฏาะฟา | ผู้ถูกคัดเลือก (ชื่อบุคคลชาย) | |||
ā, aa | –า | سَالِمْ | Sālim | ซาลิม | ผู้มีความปลอดภัย (ชื่อบุคคลชาย) | |
وَاجِبْ | wājib | วาญิบ | สิ่งจำเป็น | |||
ā [เมื่ออยู่บนพยัญชนะ 8 ตัว ได้แก่ ض (ḍ), غ (gh), خ (kh), ق (q), ر (r), ص (ṣ), ط (ṭ) และ ظ (ẓ)] | –อ | خَالِدْ | Khālid | คอลิด | ผู้คงอยู่ (ชื่อบุคคลชาย) | |
صَادِق | Ṣādiq | ศอดิก | ผู้มีสัจจะ, มีความซื่อตรง (ชื่อบุคคลชาย) | |||
قَاعِدَة | qāidah | กออิดะฮ์ | หลักการ | |||
ai, ay | –ัย | سُلَيْمَانْ | Sulaymān | ซุลัยมาน | ผู้มีความสงบสุข (ชื่อบุคคลชาย) | |
فَيْصَل | Fayṣal | ฟัยศ็อล | ผู้พูดเก่ง, ผู้ตัดสิน (ชื่อบุคคลชาย) | |||
au, aw | เ–า | تَوْفِيقْ | taufīq | เตาฟีก | ความสำเร็จ | |
مَوْلِدْ | maulid | เมาลิด | สถานที่เกิด, วันเกิด | |||
ـِـ | i | –ิ | عِبَادَة | ibādah | อิบาดะฮ์ | ความเคารพภักดี |
مِفْتَاح | miftāḥ | มิฟตาห์ | ลูกกุญแจ | |||
i(a)a | เ–ียะอ์ [เมื่อตามด้วยพยัญชนะอัยน์ (ayn)] | نَافِعْ | Nāfia | นาเฟียะอ์ | มีประโยชน์ (ชื่อบุคคลชาย) | |
เ–ียอ์ [เมื่อตามด้วยพยัญชนะยาอ์ (yā) และพยัญชนะอัยน์ (ayn)] | سَمِيْع | Samiaa | ซะเมียอ์ | ผู้ได้ยิน (ชื่อบุคคลชาย) | ||
i(a)ḥ | เ–ียะห์ [เมื่อตามด้วยพยัญชนะหาอ์ (ḥā)] | صاَلِحْ | Ṣāliḥ | ศอเลียะห์ | ผู้มีคุณธรรม (ชื่อบุคคลชาย) | |
เ–ียห์ [(เมื่อตามด้วยพยัญชนะยาอ์ (yā) และพยัญชนะหาอ์ (ḥā)] | صَرِيْح | Ṣariaḥ | เศาะเรียห์ | ชัดเจน (ชื่อบุคคลชาย) | ||
ī | –ี | إِيْمَان | īmān | อีมาน | การศรัทธา | |
دِيْن | dīn | ดีน | ศาสนา | |||
ـُـ | u | –ุ | مُحَمَّد | Muḥammad | มุฮัมมัด | ผู้ที่ได้รับการสรรเสริญ (ชื่อบุคคลชาย) |
حُسْنِيْ | Ḥusnī | ฮุสนี | ดี, สวย (ชื่อบุคคลชาย) | |||
uaa | –ัวะอ์ | مُعْجِزَة | muaajizah | มัวะอ์ญิซะฮ์ | สิ่งมหัศจรรย์ | |
uaḥ | –ัวะห์ | مُحْسِن | muaḥsin | มัวะห์ซิน | ผู้ทำความดี | |
uwa | –ุวา | مُوَافَقَة | muwāfaqah | มุวาฟะเกาะฮ์ | การเห็นชอบ | |
ū | –ู | سُوْدَان | Sūdan | ซูดาน | ชื่อประเทศ | |
كُوْفَة | Kūfah | กูฟะฮ์ | ชื่อเมือง | |||
ـًـ | an [เมื่ออยู่บนพยัญชนะ 20 ตัว ได้แก่ ا (a), ب (b), ي (y), ه (h), و (w), ن (n), م (m), ل (l), ك (k), ف (f), ع (a), ش (sh), س (s), ز (z), ذ (dh), د (d), ﺡ (ḥ), ﺝ (j), ﺙ (th) และ ت (t)] | –ัน | أَدَباً | adaban | อะดะบัน | มารยาท |
سَلَفاً | salafan | ซะละฟัน | ก่อน | |||
an [เมื่ออยู่บนพยัญชนะ 8 ตัว ได้แก่ ض (ḍ), غ (gh), خ (kh), ق (q), ر (r), ص (ṣ), ط (ṭ) และ ظ (ẓ)] | –็อน | خَيْرًا | khairan | ค็อยร็อน | ความดี | |
رِزْقًا | rizqan | ริซก็อน | ปัจจัยยังชีพ | |||
ـٍـ | in | –ิน | هَادٍ | hādin | ฮาดิน | ผู้ให้แนวทาง |
عَالٍ | ālin | อาลิน | สูง | |||
ـٌـ | un | –ุน | بَابٌ | bābun | บาบุน | ประตู |
وَلَدٌ | waladun | วะละดุน | เด็กชาย |
หลักเกณฑ์การทับศัพท์ตามอักษรโรมัน
[แก้]การเขียนคำทับศัพท์ภาษาอาหรับนี้เป็นหลักการที่กำหนดตามราชบัณฑิตยสถาน
หลักทั่วไป
[แก้]1. การทับศัพท์ภาษาอาหรับตามหลักเกณฑ์นี้เป็นการถ่ายเสียงจากภาษาอาหรับที่เขียนด้วยอักษรโรมัน โดยเทียบเคียงกับหลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาอาหรับที่เขียนด้วยอักษรอาหรับ
2. เนื่องจากในปัจจุบันการถ่ายเสียงคำและชื่อเฉพาะจากภาษาอาหรับด้วยอักษรโรมันมีวิธีเขียนที่หลากหลาย แม้ว่าองค์การมาตรฐานสากล (International Organization for Standardization หรือ ISO) จะได้จัดทำมาตรฐานการถ่ายเสียงภาษาอาหรับเป็นอักษรโรมันไว้แล้ว แต่ก็ยังมิได้ใช้กันทั่วไป ในตารางการถ่ายเสียงสระและพยัญชนะภาษาอาหรับตามหลักเกณฑ์นี้จึงได้รวบรวมอักษรโรมันที่เทียบเสียงสระและพยัญชนะภาษาอาหรับแบบต่าง ๆ มาแสดงไว้เท่าที่จะทำได้ รวมทั้งแบบขององค์การมาตรฐานสากลด้วย โดยใส่ไว้ท้ายสุด เช่น
th, ṯ
kh, ḵ, ẖเทียบอักษรไทย ษ
เทียบอักษรไทย ค
3. ในตารางเทียบเสียงสระและพยัญชนะอาหรับ ได้ให้สัทอักษรสากล (IPA) ไว้ด้วย เพื่อแสดงประเภทของเสียง ลักษณะการออกเสียง และฐานที่เกิดของเสียงของสระหรือพยัญชนะนั้น ๆ เช่น
dh, z, ḏ
kh, ḵ, ẖ
sh, š/ð/
/x/
/ʃ/
4. เสียงพยัญชนะในภาษาอาหรับหลายเสียงไม่มีในภาษาไทย ในการทับศัพท์จึงได้เลือกพยัญชนะไทยที่มีเสียงใกล้เคียงและปรกติใช้เขียนคำที่รับจากภาษาบาลีสันสกฤตมาใช้แสดงเสียงเหล่านั้น เช่น
ฎ
ฆ
ศ
ษใช้แทนพยัญชนะ ḍ /dˤ/
ใช้แทนพยัญชนะ gh, ġ /ɣ/
ใช้แทนพยัญชนะ ṣ /sˤ/
ใช้แทนพยัญชนะ th, ṯ /θ/ และ dh, z, ḏ /ð/
อนึ่ง พยัญชนะไทยที่เป็นอักษรสูง เช่น ศ ษ ซึ่งนำมาใช้แทนเสียงพยัญชนะอาหรับ เป็นการนำมาใช้เพื่อแสดงว่าพยัญชนะนั้นแทนเสียงที่แตกต่างกับพยัญชนะอื่นเท่านั้น ไม่ได้แสดงว่าพยัญชนะดังกล่าวออกเสียงสูงอย่างในภาษาไทย
5. เสียงสระในภาษาอาหรับแยกเป็นเสียงสระสั้นและเสียงสระยาว ซึ่งทำให้คำมีความหมายต่างกัน ในการกำหนดหลักเกณฑ์การทับศัพท์จึงได้ใช้สระเสียงสั้นและสระเสียงยาวในภาษาไทยมาใช้แยกเสียง ดังกล่าว เช่น
Alī
Abbās
Al-Kūfah
Āminah=
=
=
=อะลี
อับบาส
อัลกูฟะฮ์
อามินะฮ์
อย่างไรก็ดี ในทางปฏิบัติ คำและชื่อภาษาอาหรับที่เขียนด้วยอักษรโรมันตามที่ปรากฏในเอกสารต่าง ๆ มักไม่แสดงเครื่องหมายที่บ่งบอกว่าเป็นเสียงยาว ฉะนั้นในการทับศัพท์ ผู้ใช้อาจถอดเสียงสระเป็นเสียงสั้นหรือยาวตามความเหมาะสมในการออกเสียง
6. สระ a และ ā ในภาษาอาหรับออกเสียงได้ 2 แบบ โดยมีหลักเกณฑ์ดังนี้
- 6.1 ออกเสียงเป็น –ะ และ –า เมื่อตามหลังพยัญชนะ b, d, dh, f, h, ḥ, j, k, l, m, n, s, sh, t, th, w, y และ z รวมทั้งเมื่ออยู่ต้นคำ เช่น
Alī
batūl
laṭīf
Salmā
ṣalāh=
=
=
=
=อะลี
บะตูล
ละฏีฟ
ซัลมา
เศาะลาฮ์
ยกเว้นพระนาม Allah ออกเสียงเป็น อัลเลาะฮ์ หรือ อัลลอฮ์ ทั้งนี้รวมทั้งคำนามที่เชื่อมกับพระนามนี้ด้วย เช่น Abdullah ออกเสียงเป็น อับดุลเลาะฮ์ หรือ อับดุลลอฮ์
- 6.2 ออกเสียงเป็น เ–าะ และ –อ เมื่อตามหลังพยัญชนะ ḍ, gh, kh, q, r, ṣ, ṭ และ ẓ เช่น
Muṣṭafā
Rahmān
Khālid
Qāsim
Ghālīyah=
=
=
=
=มุศเฏาะฟา
เราะห์มาน
คอลิด
กอซิม
ฆอลียะฮ์
7. เครื่องหมายทัณฑฆาตในภาษาไทยใช้ฆ่าอักษรที่ไม่ต้องการออกเสียง เช่น "ศัพท์" ในภาษาอาหรับจะออกเสียงพยัญชนะท้ายทุกเสียง เมื่อเป็นคำทับศัพท์ใส่เครื่องหมายทัณฑฆาตกำกับไว้เพื่อแสดงว่าเป็นเสียงพยัญชนะท้ายของพยางค์ ไม่ได้ฆ่าเสียงทั้งหมด มีหลักเกณฑ์ดังนี้
- 7.1 เสียงพยัญชนะท้ายที่ไม่สามารถออกเสียงตามอักขรวิธีไทยได้ให้ใส่เครื่องหมายทัณฑฆาตกำกับไว้ เช่น
Fitnah
Aḥmad=
=ฟัตนะฮ์
อะห์มัด
- 7.2 คำที่มีเสียงพยัญชนะท้าย 2 เสียงหรือมากกว่า ให้ใส่เครื่องหมายทัณฑฆาตไว้ที่พยัญชนะตัวสุดท้าย เช่น
ibn
bint=
=อิบน์
บินต์
8. คำที่มีคำ al อยู่ข้างหน้า แม้เมื่อเขียนด้วยอักษรโรมันจะมีเครื่องหมายยัติภังค์คั่น เมื่อเขียนทับศัพท์เป็นภาษาไทยให้เขียนติดกัน เช่น
Al-Muwahhidūn
Al-Kūfah=
=อัลมุวะฮ์ฮิดูน
อัลกูฟะฮ์
9. คำทับศัพท์ที่มีประกาศในราชกิจจานุเบกษา เช่น คำในพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง ใช้ตามนั้นได้ เช่น มะหะหมัด ฮิจเราะห์ ริยาด ราบัต กาตาร์
10. คำภาษาอาหรับที่รับมาใช้ในภาษาไทยเป็นเวลานานแล้ว และได้มีการเขียนคำไทยจนเป็นที่ยอมรับกันทั่วไป อาจใช้ตามรูปคำที่เขียนกัน เช่น มัสยิด เมกกะ อิหม่าม คอเต็บ บิหลั่น
ตารางเทียบพยัญชนะ
[แก้]อักษรโรมัน | เสียง | เทียบอักษร | ตัวอย่าง | |||
---|---|---|---|---|---|---|
อาหรับ | ไทย | คำอาหรับ (อักษรโรมัน) | คำทับศัพท์ | ความหมาย | ||
b | b | ﺏ (บาอ์) | บ | Badrī | บัดรี | จันทร์เพ็ญ, รัชนีกร (ชื่อบุคคลหญิง) |
ibn | อิบน์ | ลูก | ||||
d | d | ﺩ (ดาล) | ด | Dāwūd | ดาวูด | ชื่อนะบีท่านหนึ่ง (ชื่อบุคคลชาย) |
Saūd | ซะอูด | ความสุขทั้งหลาย, ความโชคดีทั้งหลาย (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
ḍ | dˤ | ﺽ (ฎ๊อด) | ฎ | Ḍiyāa | ฎิยาอ์ | รังสี, รัศมี (ชื่อบุคคลชาย) |
Iyāḍ | อิยาฎ | ผู้มาทดแทน, ที่ทดแทน (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
dh, z, ḏ | ð | ﺫ (ษาล) | ษ | Dhikrī, Zikrī, Ḏikrī | ษิกรี | การระลึกถึงของฉัน, ความจำของฉัน (ชื่อบุคคลชาย) |
Shadhwān, Shazwān, Šaḏwān | ชัษวาน | ที่มีกลิ่นหอมหลากหลาย, หอมหวล (ชื่อบุคคลหญิง) | ||||
f | f | ﻑ (ฟาอ์) | ฟ | Fayṣal | ฟัยศ็อล | ผู้พูดเก่ง, ผู้ตัดสิน, สุพจน์ (ชื่อบุคคลชาย) |
Hafṣah | ฮัฟเศาะฮ์ | คนที่อยูในวัยหนุ่มสาว (ชื่อบุคคลหญิง) | ||||
gh, ġ | ɣ | ﻍ (ฆอยน์, เฆน) | ฆ | Ghulām, Ġulām | ฆุลาม | เด็กชาย, ดนัย (ชื่อบุคคลชาย) |
Maghrib, Maġrib | มัฆริบ | ตะวันลับฟ้า (ชื่อประเทศโมร็อกโก) | ||||
h | h | ﻩ (ฮาอ์) | ฮ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | hijrah | ฮิจญ์เราะฮ์ | การอพยพ, ชื่อศักราชตามปฏิทินอิสลาม |
ฮ์ (ในตำแหน่งท้ายพยางค์) | Abdullah | อับดุลเลาะฮ์, อับดุลลอฮ์ | บ่าวของพระเจ้า (ชื่อบุคคลชาย) | |||
Ø, t | ة (ตาอ์) | Āishah | อาอิชะฮ์ | ผู้มีชีวิตอย่างผาสุก (ชื่อบุคคลหญิง) | ||
Shīah | ชีอะฮ์ | ชื่อนิกาย | ||||
ḥ | ħ | ﺡ (หาอ์) | ฮ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | Ḥanīfah | ฮะนีฟะฮ์ | ผู้ซื่อตรง (ชื่อบุคคลชาย, หญิง) |
ห์ (ในตำแหน่งท้ายพยางค์) | Aḥmad | อะห์มัด | ผู้น่ายกย่อง, ผู้น่าสรรเสริญ (ชื่อบุคคลชาย) | |||
j, dj, ǧ | d͡ʒ, ɡ | ﺝ (ญีม) | ญ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | Jihād, Djihād, Ǧihād | ญิฮาด | การต่อสู้ (ชื่อบุคคลชาย) |
จญ์ (ในตำแหน่งท้ายพยางค์) | Al-ḥaj, Al-ḥadj, Al-ḥaǧ | อัลฮัจญ์ | การประกอบพิธีฮัจญ์ | |||
k | k | ﻙ (ก๊าฟ) | ก | Karīm | กะรีม | ผู้มีใจเอื้ออารี (ชื่อบุคคลชาย) |
Mālik | มาลิก | ผู้ทรงสิทธิ์ (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
kh, ḵ, ẖ | x | ﺥ (คออ์) | ค | Khālid, Ḵālid, H̱ālid | คอลิด | ผู้คงอยู่, ธำรง (ชื่อบุคคลชาย) |
Mukhtār, Muḵtār, Muẖtār | มุคตาร | ผู้ที่ถูกเลือกสรรมา (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
l | l | ﻝ (ลาม) | ล | Laṭīf | ละฏีฟ | ผู้อ่อนน้อม, สุภาพ (ชื่อบุคคลชาย) |
Amal | อะมัล | ความหวัง, ความปรารถนา (ชื่อบุคคลหญิง) | ||||
m | m | ﻡ (มีม) | ม | Muḥammad | มุฮัมมัด | ผู้ที่ได้รับการสรรเสริญ (ชื่อศาสดา) |
Hakīm | ฮะกีม | ผู้ทรงความรู้, ปรีชา (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
n | n | ﻥ (นูน) | น | Nabī | นะบี | ผู้แจ้งข่าวจากพระเจ้า |
Imrān | อิมรอน | ความรุ่งเรือง (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
q | q | ﻕ (ก๊อฟ) | ก | Qurān | กุรอาน | คัมภีร์กุรอาน |
Ṣādiq | ศอดิก | ผู้มีสัจจะ, มีความซื่อตรง (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
r | r | ﺭ (รออ์) | ร | Rāshid | รอชิด | ผู้ชี้นำ, ผู้ฉลาดล้ำ (ชื่อบุคคลชาย) |
Samīr | ซะมีร | เพื่อนที่สนิท (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
s | s | ﺱ (ซีน) | ซ (ในตำแหน่งพยัญชนะต้น) | Salmā | ซัลมา | ผู้มีความสุข, มีความปลอดภัย (ชื่อบุคคลหญิง) |
ส (ในตำแหน่งท้ายพยางค์) | Abbās | อับบาส | ผู้กล้าหาญ, สิงโต (ชื่อบุคคลชาย) | |||
sh, š | ʃ | ﺵ (ชีน, เชน) | ช | Sharīf, Šarīf | ชะรีฟ | ผู้มีเกียรติ, ตระกูลสูง (ชื่อบุคคลชาย) |
Dānish, Dāniš | ดานิช | ความรู้, ปัญญา, ความฉลาด (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
ṣ | sˤ | ﺹ (ศ้อด) | ศ | Ṣālihīn | ศอลิฮีน | ผู้มีคุณธรรม (ชื่อบุคคลชาย) |
Khāliṣ | คอลิศ | บริสุทธิ์ใจ, มีใจบริสุทธิ์ (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
t | t | ﺕ (ตาอ์) | ต | Tasnīm | ตัสนีม | ตาน้ำที่อยูในสวรรค์ (ชื่อบุคคลหญิง) |
Nafaḥāt | นะฟะฮาต | ที่มีความขยัน, ส่วนที่ดี (ชื่อบุคคลหญิง) | ||||
ṭ | tˤ | ﻁ (ฏออ์) | ฏ | Ṭāah | ฏออะฮ์ | การภักดี, การนอบน้อม, สวามิภักดิ์ (ชื่อบุคคลหญิง) |
Nishāṭ | นิชาฏ | ชีวิตชีวา, เต็มไปด้วยพลังในชีวิต (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
th, ṯ[# 1] | θ | ﺙ (ษาอ์) | ษ | Tharīyah, Ṯarīyah | ษะรียะฮ์ | ที่มีความร่ำรวย, ที่มีความสมบูรณ์ (ชื่อบุคคลหญิง) |
Uthmān, Uṯmān | อุษมาน | ผู้เพียรพยายาม (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
w | w | ﻭ (วาว) | ว | Wāhid | วาฮิด | ผู้เป็นหนึ่ง (ชื่อบุคคลชาย) |
Wardah | วัรดะห์ | ดอกกุหลาบ (ชื่อบุคคลหญิง) | ||||
y | j | ﻱ (ยาอ์) | ย | Yazīd | ยะซีด | ที่เพิ่มพูน, ที่มีสิริมงคล (ชื่อบุคคลชาย) |
Suhayl | ซุฮัยล์ | ความสะดวก, ความง่ายดาย (ชื่อบุคคลชาย) | ||||
z | z | ﺯ (ซัย) | ซ | Ziyād | ซิยาด | ความมั่งคั่ง (ชื่อบุคคลชาย) |
Azīzah | อะซีซะฮ์ | มีอำนาจ (ชื่อบุคคลหญิง) | ||||
ẓ, dh | ðˤ | ﻅ (ซออ์) | ซ | Ẓahīr, Dhahīr | เซาะฮีร | ปรากฏให้เห็น, ชัดเจน (ชื่อบุคคลชาย) |
Ḥāfiẓ, Ḥāfidh | ฮาฟิซ | ผู้จดจำ (ชื่อบุคคลชาย) |
- หมายเหตุ
- ↑ ในบางถิ่นออกเสียงคล้าย s
ตารางเทียบสระ
[แก้]อักษรโรมัน | เทียบอักษร | ตัวอย่าง | |||
---|---|---|---|---|---|
อาหรับ | ไทย | คำอาหรับ (อักษรโรมัน) | คำทับศัพท์ | ความหมาย | |
a | ـَـ (ฟัตฮะฮ์) | –ะ | adab | อะดับ | มารยาท |
Farīdah | ฟะรีดะฮ์ | มารยาทที่พิเศษสุด, ลูกสาวคนเดียว (ชื่อบุคคลหญิง) | |||
a (เมื่อมีตัวสะกด) | ـَـ (ฟัตฮะฮ์) | –ั | Amr | อัมร์ | รุ่งเรือง, เจริญ (ชื่อบุคคลชาย) |
Halwā | ฮัลวา | ความหวาน, ความดีงาม (ชื่อบุคคลหญิง) | |||
a (เมื่อตามหลังพยัญชนะ 8 ตัว ได้แก่ ḍ, gh, kh, q, r, ṣ, ṭ และ ẓ) | ـَـ (ฟัตฮะฮ์) | เ–าะ | Rashīd | เราะชีด | ผู้ชี้นำ, ผู้ฉลาดล้ำ (ชื่อบุคคลชาย) |
Hafṣah | ฮัฟเศาะฮ์ | คนที่อยู่ในวัยหนุ่มสาว (ชื่อบุคคลหญิง) | |||
ā, aa | ـَـ (ฟัตฮะฮ์) | –า | Sālim | ซาลิม | ผู้มีความปลอดภัย, สงบ-สันติ, ไม่เจ็บไข้ (ชื่อบุคคลชาย) |
Salmān | ซัลมาน | ผู้มีความสงบสุข, ปลอดภัย (ชื่อบุคคลชาย) | |||
ā (เมื่อตามหลังพยัญชนะ 8 ตัว ได้แก่ ḍ, gh, kh, q, r, ṣ, ṭ และ ẓ) | ـَـ (ฟัตฮะฮ์) | –อ | Khālidah | คอลิดะฮ์ | ที่มีอายุยืน (ชื่อบุคคลหญิง) |
Qāḍī | กอฎี | ผู้ตัดสินพิพากษา, ตุลาการ (ชื่อบุคคลชาย) | |||
ai, ay | ـَـ (ฟัตฮะฮ์) | –ัย | Sulaymān | ซุลัยมาน | ผู้มีความสุข, ปลอดภัย (ชื่อบุคคลชาย) |
Fayrūz | ฟัยรูซ | เพชรพลอย, อัญมณี (ชื่อบุคคลชาย, หญิง) | |||
au, aw | ـَـ (ฟัตฮะฮ์) | เ–า | Sawdah | เซาดะฮ์ | ผู้มีอำนาจ, นักปกครอง, มีอิทธิพล (ชื่อบุคคลหญิง) |
Nawfal | เนาฟัล | ผู้เกื้อกูล (ชื่อบุคคลชาย) | |||
i | ـِـ (กัสเราะฮ์) | –ิ | Iyād | อิยาด | ผู้ช่วยเหลือ (ชื่อบุคคลชาย) |
Sihām | ซิฮาม | ลูกศร, หุ้นส่วน (ชื่อบุคคลหญิง) | |||
i(a)a | ـِـ (กัสเราะฮ์) | เ–ียะอ์ | Iaatimād | เอียะอ์ติมาด | การพึ่งพิง (ชื่อบุคคลชาย) |
Iaajāz | เอียะอ์ญาซ | ความอัศจรรย์ (ชื่อบุคคลชาย) | |||
i(a)h | ـِـ (กัสเราะฮ์) | เ–ียะห์ (ในตำแหน่งต้นคำ) | Iaḥsān | เอียะห์ซาน | ความดีงาม (ชื่อบุคคลชาย) |
–ียะห์ (ในตำแหน่งท้ายคำ) | Taqīah | ตะกียะห์ | ระวัง, รักษา (ชื่อบุคคลหญิง) | ||
Zāwīah | ซาวียะห์ | คม, หลักแหลม (ชื่อบุคคลหญิง) | |||
ī | ـِـ (กัสเราะฮ์) | –ี | Īmān | อีมาน | การศรัทธา (ชื่อบุคคลหญิง) |
Nūruddīn | นูรุดดีน | รัศมีแห่งศาสนา (ชื่อบุคคลชาย) | |||
u | ـُـ (ฎ็อมมะฮ์) | –ุ | Muḥammad | มุฮัมมัด | ผู้ได้รับการสรรเสริญ (ชื่อบุคคลชาย) |
Hindun | ฮินดุน | ความรัก, ความผูกพัน (ชื่อบุคคลหญิง) | |||
ua(a) | ـُـ (ฎ็อมมะฮ์) | –ัวะอ์ | Nuamān | นัวะอ์มาน | ความโปรดปราน, ที่โปรดปราน (ชื่อบุคคลชาย) |
Luabah | ลัวะอ์บะห์ | เกม, ของเล่น | |||
uah | ـُـ (ฎ็อมมะฮ์) | –ัวะห์ | Muahsin | มัวะห์ซิน | ผู้ทำความดี (ชื่อบุคคลชาย) |
Tuahfah | ตัวะห์ฟะห์ | ของขวัญ, ของมีค่า (ชื่อบุคคลหญิง) | |||
ū | ـُـ (ฎ็อมมะฮ์) | –ู | Ṣūfī | ศูฟี | ผู้บำเพ็ญตนให้บริสุทธิ์ (ชื่อบุคคลชาย) |
Aynūn | อัยนูน | ผู้มีตาโตและหวานซึ้ง (ชื่อบุคคลหญิง) |
หลักเกณฑ์ของอิสรอฟีล
[แก้]พยัญชนะ
[แก้]ข้อ | อักษร | ชื่ออักษร | ภาษาไทย | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|
1 | ﺀ/ ا | ฮัมซะฮฺ/อะลิฟ | อ, สระ อา | *ถ้าฮัมซะฮฺเป็นสุกูน จะเขียนเป็น <อ์> ในภาษาไทย เช่น <มะอ์มูร> |
2 | ﺏ | บาอุ | บ | . |
3 | ﺕ | ตาอุ | ต | . |
4 | ﺙ | ษาอุ | ษ | . |
5 | ﺝ | ญีม | ญ, จญ์ | ญะวาด, หัจญ์, ฮิจญ์เราะฮฺ, หิญิร |
6 | ﺡ | ฮาอุ | ฮ | . |
7 | ﺥ | คออุ | ค | . |
8 | ﺩ | ดาล | ด | . |
9 | ﺫ | ซาล | ซ | . |
10 | ﺭ | รออุ | ร | *ถ้าสะกดด้วย ฟัตหะฮฺ ในภาษาไทยเป็น <ร่อ>
|
11 | ﺯ | ซาย | ซ |
|
12 | ﺱ | ซีน | ซ, ส | .
|
13 | ﺵ | ชีน | ช | . |
14 | ﺹ | ศอด | ศ | .
|
15 | ﺽ | ฎอด | ฎ | ถ้าสะกดด้วยฎ็อมมะฮฺ หรือฎ็อมมะฮฺ+วาว ใช้ ด เป็น <ดุ> และ <ดู> เนื่องจากถ้าเขียนด้วย ฎ และ สระอุหรือสระอูแล้ว สระทั้งสอง จะไม่ปรากฏออกมา
|
16 | ﻁ | ฏออุ | ฏ | .
|
17 | ﻅ | ซออุ | ซ | .
|
18 | ﻉ | อัยนฺ | อ | .
|
19 | ﻍ | ฆีน | ฆ | .
|
20 | ﻑ | ฟาอุ | ฟ | . |
21 | ﻕ | กอฟ | ก | . |
22 | ﻙ | กาฟ | ก | .
ฏ
|
23 | ﻝ | ลาม | ล | . |
24 | ﻡ | มีม | ม | . |
25 | ﻥ | นูน | น | . |
26 | ﻭ | วาว | ว | . |
27 | ﻩ | ฮาอุ | ห, ฮ |
|
28 | ﻯ | ยาอุ | ย | .
|
สระ
[แก้]ข้อ | ชื่อสระ | เทียบกับสระไทย | หมายเหตุ |
---|---|---|---|
1 | ฟัตหะฮฺ | สระอะ | |
2 | กัสเราะฮฺ | สระอิ | |
3 | ฎ็อมมะฮฺ | สระอุ | |
4 | ฟัตหะฮฺ + อะลิฟ | สระอา | |
5 | กัสเราะฮฺ + ยาอุ | สระอี | |
6 | ฎ็อมมะฮฺ + วาว | สระอู | |
7 | ฟัตหะฮฺ + ยาอุ | อัย,เอ | ถ้าพยางค์นั้น ลงท้ายด้วยพยัญชนะ ที่เป็นสุกูน จะเป็น สระเอ เช่น <ฮุเซน> และ <กุเรช> จากเดิม <ฮุสอยนฺ> และ <กุรอยชฺ> เพื่อความสะดวกในการออกเสียง |
8 | ฟัตหะฮฺ + วาว | เอา เช่น <เลา> |
หมายเหตุ
[แก้]- ไม้ไต่คู้และสระออ <-็อ> ใช้กับ <ฎ>, <ฏ>, <ศ> เมื่อถอดรูป ฟัตหะห เช่น <ฎ็อ>, <ฏ็อ> <ศ็อ> และ <ก็อ> แต่อาจจะละ ไม้ไต่คู้ ไว้ในฐานที่เข้าใจ เช่น <ฎอ>, <ฏอ> และ <ศอ>
- ไม้เอกและสระออ< -่อ> ใช้กับ <ร> เมื่อถอดรูปฟัตหะฮฺ เช่น <ร่อซูล> แต่อาจจะละไว้ในฐานที่เข้าใจ เช่น <รอซูล>
- จะไม่มีการใช้ <ห> นำหน้าพยัญชนะเสียงต่ำ หรือ วรรณยุกต์ เช่น <อิหม่าม>, <อะมีรุ้ลมุมินีน> หรือ <อ๊าด> ที่ถูกต้องคือ <อิมาม>, <อะมีรุลมุมินีน> และ <อาด>
- ไม่มีการตัดสระอะเมื่อถอดรูปฟัตหะฮฺ นอกจากคำว่า นบี เท่านั้น เช่น <อบูบักรฺ> จะต้องเป็น <อะบูบักรฺ>
- จะไม่ใช้ การันต์ ในการถอดรูปสุกูน นอกจากกับ <ย์> สำหรับ ยาอุ ที่มีสัญลักษณ์ตัชดีด เช่น <อัลบุคอรีย์>, และ <อ์> ที่แสดงให้เห็นว่าเป็น ฮัมซะฮฺ เช่น <มะอ์มูน>