เล่าปิ้น
เล่าปิ้น (หลิว หมิ่น) | |
|---|---|
| 劉敏 | |
| ผู้พิทักษ์ทัพซ้าย (左護軍 จั่วฮู่จฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ขุนพลพิทักษ์ทัพ (護軍將軍 ฮู่จฺวินเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ เขตหลิงหลิง มณฑลหูหนาน |
| เสียชีวิต | ไม่ทราบ |
| ญาติ | เจียวอ้วน (ลูกพี่ลูกน้อง) |
| อาชีพ | ขุนนาง |
| บรรดาศักดิ์ | ยฺหวินถิงโหว (雲亭侯) |
เล่าปิ้น[1] มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลิว หมิ่น (จีน: 劉敏; พินอิน: Liú Mǐn) เป็นขุนนางและนักเขียนอักษรวิจิตรของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน
ประวัติ[แก้]
เล่าปิ้นเป็นชาวอำเภอเฉวียนหลิง (泉陵縣 เฉฺวียนหลิงเซี่ยน) เมืองเลงเหลง (零陵郡 หลิงหลิงจฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันคือเขตหลิงหลิง มณฑลหูหนาน เป็นลูกพี่ลูกน้องของเจียวอ้วน เล่าปิ้นขึ้นมามีตำแหน่งเป็นผู้พิทักษ์ทัพซ้าย (左護軍 จั่วฮู่จฺวิน) และขุนพลพิทักษ์ทัพ (護軍將軍 ฮู่จฺวินเจียงจฺวิน) เล่าปิ้นร่วมกับอองเป๋งซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาในการป้องกันเมืองฮันต๋งจากการบุกของวุยก๊ก
ในปี ค.ศ. 244 เมื่อโจซองนำทัพวุยก๊กโจมตีจ๊กก๊ก ที่ปรึกษาบางคนในกองทัพเห็นว่าไม่ควรไปเผชิญหน้ากับข้าศึกในทุ่งโล่งและสิ่งที่ควรทำคือการป้องกันเมือง เมื่อเวลาผ่านไปทัพข้าศึกจะถอยไปเอง แต่เล่าปิ้นไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ เนื่องจากครอบครัวเกษตรกรหลายครอบครัวยังคงทำงานในที่ดินของตนในขณะที่ยังไม่มีการเก็บข้าวในยุ้งฉาง หากปล่อยให้ข้าศึกเข้ามาในที่ดิน ก็จะสูญเสียเสบียงทั้งหมดไป เล่าปิ้นจึงนำทหารใต้บังคับบัญชาพร้อมด้วยอองเป๋งเข้ายึดเขาซิงชื่อชาน (興勢山) เล่าปิ้นปักธงจำนวนไปแนวยาวร้อยกว่าลี้ระหว่างป้อมปราการเพื่อทำให้มองเหมือนว่ามีกองทัพใหญ่กว่าที่มีอยู่จริง เมื่อกำลังเสริมจากจ๊กก๊กนำโดยบิฮุยมาถึง ทัพวุยก๊กก็จำต้องถอยทัพ เล่าปิ้นได้รับบรรดาศักดิ์ยฺหวินถิงโหว (雲亭侯) จากความชอบในการศึก[2]
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ("แล้วขงเบ้งก็ถวายบังคมลามาที่อยู่ จึงจัดแจงนายทหารสามสิบคน อุยเอี๋ยน เตียวเอ๊ก อองเป๋ง ลิอิ๋น ลิหงี ม้าต้าย เลียวฮัว ม้าตง เตียวหงี เล่าตำ เปงจี๋ ม้าเจ๊ก อ้วนหลิม งออี้ โกเสียง งอปัน เอียวหงี เล่าเป๋า เคาอิ้น เตงหำ เล่าปิ้น กัวหยง ออจี้ เงี้ยมอ้าน เหียนสิบ ตอหงี ตอกี๋ เซงฮู ฮวนกี๋ อวนเกี๋ยน ตังควด กวนหิน เตียวเปา จะยกไปตีเมืองฮูโต๋") "สามก๊ก ตอนที่ ๗๐". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ August 25, 2023.
- ↑ (劉敏，左護軍、揚威將軍，與鎮北大將軍王平懼鎮漢巾。魏遣大將軍曹爽襲蜀時，時議者或謂但可守城，不出拒敵，必自引退。敏以為男女布野，農谷棲畝，若聽敵人，則大事去矣。遂帥所領與平據興勢，多張旗幟，彌亙百餘里。會大將軍費禕從成都至，魏軍即退。敏以功封雲亭侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
บรรณานุกรม[แก้]
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).