กัวหยง
กัวหยง (ช่างกวาน ยง) | |
|---|---|
| 上官雝 | |
| ผู้จัดการทัพกลาง (行中典軍 สิงจงเตี่ยนจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ขุนพลปราบเชลย (討虜將軍 เถาหลู่เจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ |
| เสียชีวิต | ไม่ทราบ |
| อาชีพ | ขุนพล |
กัวหยง[1] มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า ช่างกวาน ยง (จีน: 上官雝; พินอิน: Shàngguān Yōng) เป็นขุนพลของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน
ประวัติ[แก้]
ในปี ค.ศ. 231 จูกัดเหลียงอัครมหาเสนาบดีและผู้สำเร็จราชการแห่งจ๊กก๊กนำทัพบุกขึ้นเหนือครั้งที่ 4 เวลานั้นลิเงียมรับผิดชอบด้านการขนส่งเสบียง ในช่วงฤดูร้อนถึงฤดูใบไม้ร่วงเกิดฝนตกหนักอย่างต่อเนื่อง จึงไม่สามารถส่งเสบียงไปถึงได้ทัน ลิเงียมจึงส่งหู จง[a] (狐忠) ที่ปรึกษาทัพ (參軍 ชานจฺวิน) และเฉิง ฟาน (成藩) ผู้ตรวจการทัพ (督軍 ตูจฺวิน) นำจดหมายไปแจ้งจูกัดเหลียงขอให้ถอนทัพ หลังจูกัดเหลียงได้รับจดหมายจึงถอยทัพกลับ แต่เมือทัพจ๊กก๊กยกกลับมา ลิเงียมกลับพยายามจะหนีความผิดของตนฐานส่งเสบียงล่าช้าด้วยการโยนให้เป็นความผิดของจูกัดเหลียงที่ถอนทัพกลับมาไม่รุดหน้า จูกัดเหลียงกับเหล่าขุนพลนายทหารที่ติดตามจูกัดเหลียงในการทัพบุกขึ้นเหนือจึงร่วมกันเขียนฎีกาเสนอจักรพรรดิเล่าเสี้ยนให้ปลดลิเงียมออกจากราชการไปเป็นสามัญชน กัวหยงในเวลานั้นมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการทัพกลาง (行中典軍 สิงจงเตี่ยนจฺวิน) และขุนพลปราบเชลย (討虜將軍 เถาหลู่เจียงจฺวิน) ได้ร่วมเขียนฎีกาด้วย[2]
ในนิยายสามก๊ก[แก้]
ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กในศตวรรษที่ 14 กัวหยงมีชื่อในภาษาจีนกลางว่า กวาน ยง (จีน: 官雝; พินอิน: Guān Yōng) ปรากฏเป็นตัวละครในเนื้อเรื่องตอนที่ 91[b] โดยระบุว่าเป็นหนึ่งในขุนพลที่ติดตามร่วมรบการในบุกขึ้นเหนือของจูกัดเหลียงครั้งแรก
ดูเพิ่ม[แก้]
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ อาจเป็นบุคคลเดียวกันกับม้าตง (馬忠 หม่า จง) ซึ่งเดิมมีชื่อสกุลว่า "หู" (狐)
- ↑ ตรงกับสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 70[1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 ("แล้วขงเบ้งก็ถวายบังคมลามาที่อยู่ จึงจัดแจงนายทหารสามสิบคน อุยเอี๋ยน เตียวเอ๊ก อองเป๋ง ลิอิ๋น ลิหงี ม้าต้าย เลียวฮัว ม้าตง เตียวหงี เล่าตำ เปงจี๋ ม้าเจ๊ก อ้วนหลิม งออี้ โกเสียง งอปัน เอียวหงี เล่าเป๋า เคาอิ้น เตงหำ เล่าปิ้น กัวหยง ออจี้ เงี้ยมอ้าน เหียนสิบ ตอหงี ตอกี๋ เซงฮู ฮวนกี๋ อวนเกี๋ยน ตังควด กวนหิน เตียวเปา จะยกไปตีเมืองฮูโต๋") "สามก๊ก ตอนที่ ๗๐". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ August 9, 2023.
- ↑ (輒與行中軍師車騎將軍都鄉侯臣劉琰，使持節前軍師征西大將軍領涼州刺史南鄭侯臣魏延、前將軍都亭侯臣袁綝、左將軍領荊州刺史高陽鄉侯臣吳壹、督前部右將軍玄鄉侯臣高翔、督後部後將軍安樂亭侯臣吳班、領長史綏軍將軍臣楊儀、督左部行中監軍揚武將軍臣鄧芝、行前監軍征南將軍臣劉巴、行中護軍偏將軍臣費禕、行前護軍偏將軍漢成亭侯臣許允、行左護軍篤信中郎將臣丁咸、行右護軍偏將軍臣劉敏、行護軍征南將軍當陽亭侯臣姜維、行中典軍討虜將軍臣上官雝、行中參軍昭武中郎將臣胡濟、行參軍建義將軍臣閻晏、行參軍偏將軍臣爨習、行參軍裨將軍臣杜義、行參軍武略中郎將臣杜祺、行參軍綏戎都尉盛勃、領從事中郎武略中郎將臣樊岐等議，輒解平任，免官祿、節傳、印綬、符策，削其爵土。) อรรถาธิบายจากกงเหวินช่างช่างชู (公文上尚書) ในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 40.
บรรณานุกรม[แก้]
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อจู้).
- ล่อกวนตง (ศตวรรษที่ 14). สามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้).