ซอยประตูชัย
 ทางเข้าซอยประตูชัย ปี พ.ศ.2553 | |
| ที่อยู่ | เขตบางรัก |
|---|---|
| ที่ตั้ง | กรุงเทพมหาหนคร ประเทศไทย |
| พิกัด | 13°43′50″N 100°31′55″E / 13.730443°N 100.5318478°E |
| สุดด้านใต้จาก | ถนนสุรวงศ์ |
| สุดด้านเหนือไป | ถนนพระรามสี่ |
| อื่น ๆ | |
| เป็นที่รู้จักจาก | ย่านบันเทิงเกย์ |
ซอยประตูชัย (หรือ "ซอยทไวไลต์"[1]) เป็นอดีตซอยในเขตบางรัก กรุงเทพมหานคร ที่เป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งบันเทิงเกย์[2][3] ธุรกิจส่วนใหญ่มีเป้าหมายเป็นกลุ่มนักท่องเที่ยวและพลเมืองต่างชาติ[1] ในระดับสากล ซอยประตูชัยเป็นที่รู้จักในฐานะศูนย์กลางย่านโคมแดงของชาวเกย์ในธุรกิจเพศของกรุงเทพมหานคร ซึ่งเป็นเมืองที่เป็นที่รู้จักในฐานะที่ตั้งของย่านโคมแดงสำหรับเกย์อีกจำนวนมาก[1] ที่อาจะเป็นที่รู้จักมากกว่าในชาวไทย กระนั้น ซอยประตูชัยเป็นที่รู้จักมากกว่าในบรรดาชาวต่างชาติ
ซอยประตูชัยปิดตัวลงในเดือนเมษายน พ.ศ.2562 โดยบาร์จำนวนหนึ่งย้ายไปเปิดในพื้นที่อื่นของพัฒน์พงศ์ ในขณะที่อีกส่วนปิดให้บริการถาวร นับตั้งแต่นั้นมา ที่ตั้งของซอยประตูชัยถูกซื้อและกลายมาเป็นคอนโดมีเนียมภายใต้ชื่อ คัลเจอร์ จุฬา ความสูง 32 ชั้น ของอนันดา ดีเวลลอปเม้นท์ ซึ่งคาดการณ์ว่าจะก่อสร้างแล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2568[4]
ที่ตั้งและรูปแบบ[แก้]
ซอยประตูชัยเป็นซอยรูปเลข "7" ตั้งอยู่ระหว่างถนนสุรวงศ์[5][6] กับ ถนนพระรามที่สี่ ตั้งอยู่ใกล้กับสถานีศาลาแดงของรถไฟฟ้าบีทีเอส และสถานีสีลมของรถไฟใต้ดิน ซอยประตูชัยเป็นซอยตันและมีการจราจรทางรถเข้าออกซอยที่น้อยกว่าเมื่อเทียบกับพัฒน์พงศ์[7]
ประวัติศาสตร์[แก้]
โอ๊ต มณเฑียร อดีตศิลปินประจำของ พัฒน์พงศ์มิวเซียม ซึ่งทำการศึกษาประวัติศาสตร์การค้าเพศในย่านพัฒน์พงศ์ เคยให้สัมภาษณ์เล่าประวัติศาสตร์ของซอยประตูชัยไว้ว่าได้เริ่มต้นเป็นซอย "เกย์" ในปี พ.ศ. 2514 ที่ซึ่งมีบาร์เกย์อะโกโกชื่อ ทไวไลต์ ย้ายมาเปิดให้บริการจากสุขุมวิท บาร์ ทไวไลต์ นี้มีการกล่าวถึงครั้งแรกเมื่อห้าปีก่อนหน้านั้น ในฐานะสถานที่สำหรับพวก "เกย์" ซึ่งถือเป็นครั้งแรก ๆ ในสื่อภาษาไทยที่มีการเรียก เกย์ ในฐานะชายรักชาย แตกต่างจากกะเทย บาร์นี้แรกเริ่มไม่มีเก้าอี้ ผู้มาใช้บริการต้องยืนทั้งหมด เพื่อที่จะได้ถูก "ทไวไลต์แฮนด์เชก" (หมายถึงให้องคชาตของตนถูกจับ) โดยผู้ให้บริการของร้าน ในคริสตทศวรรษที่ 1990 หรือ 20 ปีจากการย้ายเข้ามาของ ทไวไลต์ ซอยประตูชัยได้กลายมาเป็นซอยบาร์เกย์ทั้งหมด และในปี 2562 มีบาร์เกย์มากกว่า 10 ร้านในซอย[8]
ในปี 2562 ที่ดินทั้งหมดของซอยประตูชัยถูกขาย ธุรกิจการค้าบริการเกย์ของซอยประตูชัยได้สิ้นสุดลง ทั้งนี้เป็นผลอีกส่วนจากการระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศไทย ด้วย ในช่วงที่การระบาดของโรครุนแรงมากนั้น ในย่านพัฒน์พงศ์โดยรวมนั้น มีบาร์เกย์เพียงสามแห่งที่ยังคงอยู่[8]
ธุรกิจค้าเพศ[แก้]
บาร์อะโกโกส่วนใหญ่ในซอยประตูชัยให้บริการผู้ชายเต้นแสดงบนเวที[9] ลูกค้าของบาร์ดังกล่าวสามารถพูดคุยและเจรจาเพื่อ "เช่า" นักแสดงบนเวทีรวมถึงเด็กเสิร์ฟ เพื่อนำตัวออกไปให้บริการนอกบาร์ได้[5] บางร้านในซอยประตูชัยที่ระบุว่าเป็น "ร้านนวด" นั้น แท้จริงแล้วเป็นซ่อง[10] ในซอยยังมีบาร์สองสามแห่งที่รู้จักในชื่อ "โบลว์จ๊อบบาร์" ที่ให้บริการเพศสัมพันธ์ทางปาก บาร์จำนวนมากในซอยประตูชัยมีชั้นบนที่แสดงเซ็กส์โชว์ ซึ่งถือว่าผิดกฎหมายของไทย การแสดงเหล่านี้กระทำโดยผู้ชาย[11]
บางร้านในซอยประตูชัยและพัฒน์พงศ์จ้างงานกะเทย และบางร้านในนี้มีผู้ให้บริการเป็นกะเทยเท่านั้น[12] โดยทั่วไปร้านค้าในซอยปิดให้บริการเวลาราวตีสอง[1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Soi Twilight Bangkok | No. 1 Gay Red Light District - Review Update 2018!". The Gay Passport. 9 June 2016. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
- ↑ Lonely Planet 2004, p. 135.
- ↑ "Soi Twilight (Soi Pratuchai) - справочник мест для гей туриста". гей гид (ภาษารัสเซีย). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-04-15. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
- ↑ "Culture Chula". อนันดา ดีเวลลอปเม้นท์ จำกัด (มหาชน). สืบค้นเมื่อ 2023-06-16.
- ↑ 5.0 5.1 Stapleton 2011.
- ↑ Jackson 2011, p. 168.
- ↑ พีรภัทร์ เกื้อวงศ์ (2020-04-13). "ปวัน ลีวัจนกุล : เสียงจากเซ็กซ์เวิร์กเกอร์ชาย ในวันที่ไร้แสงไฟบนเวทีโชว์". The Momentum. สืบค้นเมื่อ 2023-06-16.
- ↑ 8.0 8.1 ฆฤณ ถนอมกิตติ (2022-06-29). "ประสบการณ์ Artist in Residency ของ โอ๊ต มณเฑียร ในซอยพัฒน์พงศ์". GroundControl. สืบค้นเมื่อ 2023-06-16.
- ↑ "Nightlife District". Nightlife District. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
- ↑ "Gay Massage: Bangkok Gay Massage". Gay Massage. 27 July 2012. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
- ↑ Mendoza, John Ryan (18 October 2013). "A peek at Bangkok's Soi Twilight". Outrage Magazine. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
- ↑ Das, Guttersnipe (31 July 2010). "Guttersnipe Das: An Evening in Soi Twilight". Guttersnipe Das. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
บรรณานุกรม[แก้]
- Ngo, Rosemary (1994). Go-go Bars Galore: Tourist and Expatriate-oriented Commercial Sex in Bangkok, Thailand (ภาษาอังกฤษ).
- Jackson, Peter A. (2011). Queer Bangkok: 21st Century Markets, Media, and Rights (ภาษาอังกฤษ). Hong Kong University Press. ISBN 9789888083046.
- Stapleton, William John (2011). The Twilight Soi (ภาษาอังกฤษ). eBookIt.com. ISBN 9781456604011.
- Bangkok (ภาษาอังกฤษ). Lonely Planet Publications. 2004.
| แขวง | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ประวัติศาสตร์ |
| ||||||||||
| ภูมิศาสตร์ | |||||||||||
| เศรษฐกิจ |
| ||||||||||
| สังคม |
| ||||||||||
