อู่หลิงยฺเหวียน
พื้นที่ที่มีคุณค่าทางทัศนียภาพและประวัติศาสตร์อู่หลิงยฺเหวียน * | |
---|---|
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
ประเทศ | มณฑลหูหนาน จีน |
ประเภท | มรดกโลกทางธรรมชาติ |
เกณฑ์พิจารณา | (vii) |
ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
ขึ้นทะเบียน | 2535 (คณะกรรมการสมัยที่ 16) |
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก |
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
---|---|
ชื่อทางการ | พื้นที่ที่มีคุณค่าทางทัศนียภาพและประวัติศาสตร์อู่หลิงยฺเหวียน |
ที่ตั้ง | อำเภออู่หลิงยฺเหวียน จางเจียเจี้ย มณฑลหูหนาน ประเทศจีน |
เกณฑ์พิจารณา | ธรรมชาติ: (vii) |
อ้างอิง | 640 |
ขึ้นทะเบียน | 1992 (สมัยที่ 16th) |
พื้นที่ | 26,400 เฮกตาร์ (102 ตารางไมล์) |
พิกัด | 29°20′N 110°30′E / 29.333°N 110.500°E |
อู่หลิงยฺเหวียน | |||||||||||||||||||||
"อู่หลิงยฺเหวียน" ในอักษรจีน | |||||||||||||||||||||
ภาษาจีน | 武陵源 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
อู่หลิงยฺเหวียน (จีน: 武陵源; พินอิน: Wǔlíng Yuán) เป็นสถานที่ที่มีทัศนียภาพและประวัติศาสตร์ในอำเภออู่หลิงยฺเหวียน มณฑลหูหนานของจีน โดยได้รับการบรรจุเป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกใน ค.ศ. 1992[1] มีชื่อเสียงในเรื่องเป็นแหล่งที่มีเสาและยอดหินทรายควอร์ตไซต์กว่า 3,000 ต้นทั่วพื้นที่ โดยมีหลายเสาสูงกว่า 200 เมตร (660 ฟุต) ที่มีเหวและช่องเขาหลายแห่งที่มีลำธาร สระน้ำ ทะเลสาบ แม่น้ำและน้ำตกที่งดงาม[1]
สถานที่นี้ตั้งอยู่ในนครจางเจียเจี้ย และอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของฉางชา เมืองหลักของมณฑลหูหนานประมาณ 270 กิโลเมตร (170 ไมล์) อุทยานนี้กินพื้นที่ 690 ตารางกิโลเมตร (266 ตารางไมล์)[2]
มรดกโลก
[แก้]อุทยานแห่งชาติอู่หลิงยฺเหวียนได้ลงทะเบียนเป็นมรดกโลกภายใต้ชื่อ "ภูมิทัศน์แห่งอู่หลิงยฺเหวียนและพื้นที่ประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ" ในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 16 เมื่อปี พ.ศ. 2535 ที่เมืองแซนตาเฟ สหรัฐอเมริกา ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังนี้
- (vii) - เป็นตัวอย่างที่เด่นชัดของการเป็นตัวแทนในวิวัฒนาการสำคัญต่าง ๆ ในอดีตของโลก เช่น ยุคสัตว์เลื้อยคลาน ยุคน้ำแข็ง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการพัฒนาความหลากหลายทางธรรมชาติบนพื้นโลก
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 "Wulingyuan Scenic and Historic Interest Area". Unesco World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. สืบค้นเมื่อ 16 December 2013.
- ↑ "Wulingyuan Scenic and Historic Area". Travel China Guide.