ข้ามไปเนื้อหา

รายชื่อระบบรถไฟใต้ดินในสหรัฐเรียงตามจำนวนผู้โดยสาร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

บทความนี้เกี่ยวกับ รายชื่อระบบรถไฟใต้ดินในสหรัฐในเรียงตามจำนวนผู้โดยสาร

ระบบ หน่วยงาน นคร/พื้นที่ให้บริการ จำนวนผู้โดยสารต่อปี
(ค.ศ. 2012)[1]
จำนวนผู้โดยสารต่อวันโดยเฉลี่ย
(ค.ศ. 2013)[2]
ระยะทาง จำนวนผู้โดยสารต่อไมล์โดยเฉลี่ย ปีที่เปิดให้บริการ (ค.ศ.) จำนวนสถานี จำนวนเส้นทาง ภาพ
1. รถไฟใต้ดินนครนิวยอร์ก องค์การขนส่งมวลชนนครนิวยอร์ก[note 1] นครนิวยอร์ก 2,544,892,400 8,726,200 232 ไมล์ (373 กิโลเมตร)[3] 37,613 1904[4] 468[4] 24[4]
2. รถไฟใต้ดินวอชิงตัน องค์การขนส่งมวลชนมหานครวอชิงตัน วอชิงตัน ดี.ซี. 280,904,200 980,800 106.3 ไมล์ (171.1 กิโลเมตร)[5] 9,227 1976[5] 86[5] 5[5]
3. ชิคาโก แอล การขนส่งมวลชนชิคาโก ชิคาโก 231,154,300 729,400 102.8 ไมล์ (165.4 กิโลเมตร)[6] 7,095 1892[6] 145[6] 8[6]
4. การคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์[note 2]
(สายสีแดง สายสีส้ม และสายสีน้ำเงิน)
การคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์ บอสตัน 165,028,800 531,300 38 ไมล์ (61 กิโลเมตร)[7] 13,982 1897[8] 53[7] 3[7]
5. ระบบขนส่งมวลชนอ่าวซานฟรานซิสโก (บีเออาร์ที) ระบบขนส่งมวลชนอ่าวซานฟรานซิสโก ย่านอ่าวซานฟรานซิสโก 123,219,300 421,800 104 ไมล์ (167 กิโลเมตร)[9] 4,056 1972[10] 44[9] 5[11]
6. การคมนาคมรัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้[note 2]
(สายถนนบรอด สายมาร์เก็ต-แฟรงก์ฟอร์ด สายความเร็วสูงนอร์ริสทาวน์)
การคมนาคมรัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้ ฟิลาเดลเฟีย 98,171,300 336,600 36.7 ไมล์ (59.1 กิโลเมตร)[12] 9,172 1907[13] 74[14] 3[15]
7. รถไฟฟ้าสายทรานส์-ฮัดซัน (พีเอทีเอช) การท่าเรือนิวยอร์กและนิวเจอร์ซีย์ แมนฮัตตัน เจอร์ซีย์ และนวร์ก 70,548,400 250,100 13.8 ไมล์ (22.2 กิโลเมตร)[16][17] 18,123 1908[18] 13[16] 4[19]
8. องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา แอตแลนตา 70,506,800 220,500 47.6 ไมล์ (76.6 กิโลเมตร) 4,594 1979[20] 38[21] 4[21]
9. เมโทรเรล (ลอสแอนเจลิส)[note 2]
(สายสีม่วงและสายสีแดง)
การคมนาคมมหานครลอสแอนเจลิส ลอสแอนเจลิส 48,703,700 158,600 17.4 ไมล์ (28.0 กิโลเมตร)[22] 9,115 1993[22] 16[22] 2[22]
10. เมโทรเรล (ไมแอมี) ขนส่งมวลชนไมแอมี ไมแอมี 19,242,800 72,300 24.4 ไมล์ (39.3 กิโลเมตร)[23] 2,904 1984[24] 23[23] 2[23]
11. รถไฟใต้ดินบอลทิมอร์ การบริหารขนส่งมวลชนแมริแลนด์ บอลทิมอร์ 15,399,400 60,000 15.5 ไมล์ (24.9 กิโลเมตร)[25] 3,871 1983[26] 14[25] 1[25]
12. เตรนอูร์บาโน แผนกการขนส่งและสาธารณะแห่งเปอร์โตริโก ซานฮวน 11,023,500 40,600 10.7 ไมล์ (17.2 กิโลเมตร)[27] 3,794 2004[27] 16[27] 1[27]
13. แพ็ตโคสปีดไลน์ แพ็ตโค ฟิลาเดลเฟีย และรัฐนิวเจอร์ซีย์ตอนใต้ 10,619,900 37,000 14.2 ไมล์ (22.9 กิโลเมตร)[28] 2,606 1936[28] 13[28] 1[28]
14. การขนส่งมวลชนอาร์ทีเอ[note 2]
(สายสีแดง)
การขนส่งมวลชนภูมิภาคคลีฟแลนด์ คลีฟแลนด์ 6,239,900 16,730[note 3] 19 ไมล์ (31 กิโลเมตร)[29] 881 1955[30] 18[29] 1[29]
15. การรถไฟเกาะสแตเทน การรถไฟเกาะสแตเทน[note 1] เกาะสแตเทน ในนครนิวยอร์ก 4,445,100 15,000 14 ไมล์ (23 กิโลเมตร)[3] 1,071 1860[31] 22[3] 1[3]

ดูเพิ่ม

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. 1.0 1.1 Agency is a subsidiary of the Metropolitan Transportation Authority.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 System also includes light rail lines. Ridership data for such lines is not included in statistics given.
  3. This figure is the Average Daily Ridership figure, not an "Average Weekday Ridership" figure - it is averaged from the Q2 2013 Total Ridership figure for this system.

อ้างอิง

[แก้]
  1. "APTA 2012 Q4 Ridership Report" (PDF) (PDF). American Public Transportation Association. March 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-07-13.
  2. "APTA Ridership Report - Q2 2013 Report" (PDF) (PDF). American Public Transportation Association (APTA). August 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-09-26.
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 "Comprehensive Annual Financial Report for the Years Ended December 31, 2011 and 2010" (PDF). Metropolitan Transportation Authority. p. 150. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-07-22. สืบค้นเมื่อ 2014-02-16.
  4. 4.0 4.1 4.2 "Subways". Metropolitan Transportation Authority. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-11. สืบค้นเมื่อ June 6, 2012.
  5. 5.0 5.1 5.2 5.3 "Metro Facts" (PDF). Washington Metropolitan Area Transportation Authority. December 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2010-01-13. สืบค้นเมื่อ June 6, 2012.
  6. 6.0 6.1 6.2 6.3 "Facts at a Glance". Chicago Transit Authority. สืบค้นเมื่อ May 17, 2013.
  7. 7.0 7.1 7.2 "Ridership and Service Statistics, Thirteenth Edition 2010" (PDF). Massachusetts Bay Transportation Authority. pp. 2, 8. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-13. สืบค้นเมื่อ 2014-02-16.
  8. "About the MBTA: History: The New MBTA". Massachusetts Bay Transportation Authority. สืบค้นเมื่อ June 19, 2012.
  9. 9.0 9.1 "System Facts". Bay Area Rapid Transit. สืบค้นเมื่อ June 6, 2012.
  10. "Rider recalls first day of BART passenger service on Sept. 11, 1972". Bay Area Rapid Transit. September 11, 2009. สืบค้นเมื่อ June 19, 2012.
  11. "BART Basics Guide" (PDF). Bay Area Rapid Transit. February 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-07-04. สืบค้นเมื่อ June 19, 2012.
  12. "Media Guide" (PDF). SEPTA. September 27, 2012. p. 7. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-04-17. สืบค้นเมื่อ 2014-02-16.
  13. "SEPTA 'Elebrates' End Of Project". SEPTA. September 11, 2009.
  14. "SEPTA Operating Facts: Fiscal Year 2011" (PDF). SEPTA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-10-17. สืบค้นเมื่อ June 5, 2012.
  15. "Fiscal Years 2010-2014: Five-Year Strategic Business Plan" (PDF). SEPTA. March 2009. p. 4. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-02-11. สืบค้นเมื่อ September 27, 2012.
  16. 16.0 16.1 "Greenhouse Gas (GHG) and Criteria Air Pollutant (CAP) Emission Inventory (EI) for the Port Authority of New York & New Jersey: 2008 Summary and 2006-2008 Trends" (PDF). Port Authority of New York and New Jersey. June 2010. p. 4. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-02-10. สืบค้นเมื่อ September 27, 2012.
  17. "Facts & Info - PATH - The Port Authority of NY & NJ". 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-29. สืบค้นเมื่อ 2013-07-18.
  18. "History". Port Authority of New York and New Jersey. สืบค้นเมื่อ June 6, 2012.
  19. "Maps & Schedule". Port Authority of New York and New Jersey. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-03. สืบค้นเมื่อ June 6, 2012.
  20. "About MARTA: MARTA's Past & Future". Metropolitan Atlanta Rapid Transit Authority. สืบค้นเมื่อ June 24, 2012.
  21. 21.0 21.1 "Bombardier Partners with Atlanta to Improve Track Worker Protection with TrackSafe Technology" (Press release). Bombardier. April 17, 2012. สืบค้นเมื่อ June 24, 2012.
  22. 22.0 22.1 22.2 22.3 "Chapter 1.0 - Purpose and Need", Westside Transit Corridor Extension Study: Final Alternatives Analysis Study (PDF), Los Angeles County Metropolitan Transportation Authority, January 2009, pp. 1–18, สืบค้นเมื่อ September 28, 2012
  23. 23.0 23.1 23.2 "Metrorail". Miami-Dade County. สืบค้นเมื่อ August 27, 2012.
  24. "Miami-Dade Transit History". Miami-Dade County. สืบค้นเมื่อ June 26, 2012.
  25. 25.0 25.1 25.2 "Metro Subway". Maryland Transportation Authority. สืบค้นเมื่อ September 28, 2012.
  26. "2010-2011 MTA Media Guide" (PDF). Maryland Transportation Authority. สืบค้นเมื่อ September 28, 2012.
  27. 27.0 27.1 27.2 27.3 "Project Profiles: Tren Urbano". Federal Highway Administration. สืบค้นเมื่อ September 28, 2012.
  28. 28.0 28.1 28.2 28.3 "A History of Commitment". Port Authority Transit Corporation. สืบค้นเมื่อ June 6, 2012.
  29. 29.0 29.1 29.2 "Annual Report 2011" (PDF). Greater Cleveland Regional Transit Authority. p. 20. สืบค้นเมื่อ September 28, 2012.[ลิงก์เสีย]
  30. "RTA History". Greater Cleveland Regional Transit Authority. สืบค้นเมื่อ September 28, 2012.
  31. Chan, Sewell; Schweber, Nate (December 26, 2008). "Staten Island Rail Car Derails in Tottenville". The New York Times. สืบค้นเมื่อ September 28, 2012.