ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อำเภอมะนัง"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Billner2009 (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 4: | บรรทัด 4: | ||
| province = สตูล |
| province = สตูล |
||
| area = 207.8 |
| area = 207.8 |
||
| population = 18, |
| population = 18,397 |
||
| population_as_of = |
| population_as_of = 2562 |
||
| density = 88. |
| density = 88.53 |
||
| postal_code = 91130 |
| postal_code = 91130 |
||
| geocode = 9107 |
| geocode = 9107 |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 18:00, 11 กุมภาพันธ์ 2563
อำเภอมะนัง | |
|---|---|
| การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
| • อักษรโรมัน | Amphoe Manang |
| คำขวัญ: ยาง ปาล์มป่า ดารดาษ ราษฎร์รักสามัคคี ถิ่นนี้มะนัง | |
 แผนที่จังหวัดสตูล เน้นอำเภอมะนัง | |
| พิกัด: 7°0′0″N 99°55′18″E / 7.00000°N 99.92167°E | |
| ประเทศ |  ไทย |
| จังหวัด | สตูล |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 207.8 ตร.กม. (80.2 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2562) | |
| • ทั้งหมด | 18,397 คน |
| • ความหนาแน่น | 88.53 คน/ตร.กม. (229.3 คน/ตร.ไมล์) |
| รหัสไปรษณีย์ | 91130 |
| รหัสภูมิศาสตร์ | 9107 |
| ที่ตั้งที่ว่าการ | ที่ว่าการอำเภอมะนัง หมู่ที่ 1 ตำบลปาล์มพัฒนา อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล 91130 |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย | |
อำเภอมะนัง เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดสตูล
ที่ตั้งและอาณาเขต
อำเภอมะนังตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอทุ่งหว้า
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอควนกาหลง
- ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอควนกาหลง
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอละงู
ที่มาของชื่ออำเภอ
ชื่ออำเภอมะนังมาจากคำว่า "ม้ายัง" ม้าหรือรูปม้า ทั้งนี้เนื่องมาจากในท้องถิ่นของอำเภอ มีถ้ำอยู่ถ้ำหนึ่ง ชื่อ ถ้ำระฆังทอง ภายในถ้ำมีรูปปั้นม้าหินอยู่ 1 ตัว เป็นที่รู้จักกันทั่วไปในหมู่บ้านเป็นสัญลักษณ์ในการเดินทางนัดหมาย ต่อมาเพี้ยนมาเป็น "มะนัง"
ประวัติ
ท้องที่อำเภอมะนังเดิมเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอควนกาหลง ทางราชการได้แบ่งพื้นที่การปกครองออกมาตั้งเป็น กิ่งอำเภอมะนัง ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2539 โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 15 กรกฎาคม ปีเดียวกัน[1] และต่อมาได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็น อำเภอมะนัง ในวันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2550 มีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 8 กันยายน ปีเดียวกัน[2]
ประชากร
ส่วนใหญ่เป็นคนที่อพยพมาจากจังหวัดใกล้เคียงอย่างพัทลุง สงขลา และนครศรีธรรมราชที่เข้าตั้งถิ่นฐาน และเป็นคนพื้นถิ่นด้วย ประชากรที่นี่ส่วนมากนับถือศาสนาพุทธประมาณร้อยละ 60 มีวัดพุทธอยู่ 8 วัด สำนักสงฆ์ 3 แห่ง มีชาวมุสลิมอยู่ประมาณร้อยละ 40 มัสยิด 7 แห่ง สุเหร่า 5 แห่ง โรงเรียนสอนศาสนาอิสลาม(ปอเนาะ) 2 แห่ง (จากข้อมูลสำรวจ ในเดือนตุลาคม 2559)
ด้านทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญของอำเภอ
ทรัพยากรป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ แหล่งต้นน้ำ ลำธาร และ สัตว์ป่า
สถานที่ท่องเที่ยว
- ถ้ำภูผาเพชร
- ถ้ำระฆังทอง
- ถ้ำเจ็ดคต
- วิหารจตุคามรามเทพ
- น้ำตกวังใต้หนาน
- พิพิธภัณฑ์บ้านรากไม้
- เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเทิอกเขาบรรทัด
การแบ่งเขตการปกครอง
การปกครองส่วนภูมิภาค
อำเภอมะนังแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 2 ตำบล 19 หมู่บ้าน ได้แก่
| 1. | ปาล์มพัฒนา | (Palm Phatthana) | 10 หมู่บ้าน | 8,723 คน (ธันวาคม พ.ศ. 2550) |
หมู่ที่ 1 บ้านผังปาล์ม หมู่ที่ 2 บ้านผังปาล์ม 3 หมู่ที่ 3 บ้านผังปาล์ม 4, 5 หมู่ที่ 4 บ้านผังปาล์ม 2 หมู่ที่ 5 บ้านมะนัง หมู่ที่ 6 บ้านป่าพน,ปากคอก หมู่ที่ 7 บ้านผังปาล์ม 7 หมู่ที่ 8 บ้านปาล์มทองพัฒนา หมู่ที่ 9 บ้านควนดินดำ, ถ้ำโกบ หมู่ที่ 10 บ้านไทรทอง | ||||||
| 2. | นิคมพัฒนา | (Nikhom Phatthana) | 9 หมู่บ้าน | 6,510 คน (ธันวาคม พ.ศ. 2550) |
การปกครองส่วนท้องถิ่น
ท้องที่อำเภอมะนังประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 2 แห่ง ได้แก่
- องค์การบริหารส่วนตำบลปาล์มพัฒนา ครอบคลุมพื้นที่ตำบลปาล์มพัฒนาทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลนิคมพัฒนา ครอบคลุมพื้นที่ตำบลนิคมพัฒนาทั้งตำบล
อ้างอิง
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งเขตท้องที่อำเภอควนกาหลง จังหวัดสตูล ตั้งเป็นกิ่งอำเภอมะนัง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 113 (พิเศษ 18 ง): 34. 26 มิถุนายน 2539.
- ↑ "พระราชกฤษฎีกาตั้งอำเภอฆ้องชัย...และอำเภอเหล่าเสือโก้ก พ.ศ. ๒๕๕๐" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 124 (46 ก): 14–21. 24 สิงหาคม 2550.
| อำเภอ |  | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||
| ภูมิศาสตร์ | |||||||||
| เศรษฐกิจ |
| ||||||||
| สังคม |
| ||||||||
 | บทความเขตการปกครองของประเทศไทยนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |