ซานโดร์ กอร์บอยี
ซานโดร์ กอร์บอยี | |
|---|---|
.JPG) ซานโดร์ กอร์บอยี ใน ค.ศ. 1919 | |
| ประธานสภาปกครองกลาง | |
| ดำรงตำแหน่ง 23 มีนาคม ค.ศ. 1919 – 1 สิงหาคม ค.ศ. 1919 | |
| ก่อนหน้า | มิฮาย กาโรยี |
| ถัดไป | จูลอ ไพเดิล |
| นายกรัฐมนตรีฮังการีคนที่ 22 | |
| ดำรงตำแหน่ง 23 มีนาคม ค.ศ. 1919 – 1 สิงหาคม ค.ศ. 1919 | |
| ก่อนหน้า | เดแน็ช เบริงคีย์ |
| ถัดไป | จูลอ ไพเดิล |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 27 มีนาคม ค.ศ. 1879 กิชกุนฮอล็อช จักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี |
| เสียชีวิต | 7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947 (68 ปี) ปารีส ฝรั่งเศส |
| เชื้อชาติ | ฮังการี |
| พรรคการเมือง | พรรคสังคมประชาธิปไตยฮังการี พรรคสังคมนิยมฮังการี พรรคสังคมนิยมและคอมมิวนิสต์ฮังการี |
| คู่สมรส | โฌฟิยอ เปอเตอร์ดี |
| วิชาชีพ | นักการเมือง, นักข่าว |
ซานโดร์ กอร์บอยี (ฮังการี: Garbai Sándor; 27 มีนาคม ค.ศ. 1879 – 7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947) เป็นนักการเมืองสังคมนิยมชาวฮังการี และดำรงตำแหน่งเป็นประมุขแห่งรัฐและนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐโซเวียตฮังการี
ชีวิตและอาชีพทางการเมือง[แก้]
กอร์บอยีเกิดในครอบครัวช่างปูนชาวโปรเตสแตนต์ เขามีส่วนร่วมในขบวนการแรงงานตั้งแต่วัยเยาว์ กอร์บอยีได้มีโอกาสเข้าร่วมพรรคสังคมประชาธิปไตยแห่งฮังการีใน ค.ศ. 1901 และก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งในระดับสูงอย่างรวดเร็ว[1]
ตั้งแต่ ค.ศ. 1908 เขาได้เป็นประธานกองทุนประกันแรงงาน และในช่วงสาธารณรัฐฮังการีที่ 1 เขาได้เป็นประธานสภาการเคหะแห่งชาติ[2] เขาสนับสนุนการควบรวมของพรรคสังคมประชาธิปไตยฮังการี (MSZDP) กับพรรคคอมมิวนิสต์ฮังการี ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1919 นำไปสู่การสถาปนาสาธารณรัฐโซเวียตฮังการี กอร์บอยีได้ดำรงตำแหน่งในสภาปกครองปฏิวัติ รวมถึงประมุขแห่งรัฐและนายกรัฐมนตรีอีกด้วย ถึงแม้ว่าในทางนิตินัย กอร์บอยีจะดำรงตำแหน่งผู้นำแห่งสาธารณรัฐโซเวียต แต่อำนาจที่แท้จริงกลับเป็นของผู้นำโดยพฤตินัยอย่างเบลอ กุน ซึ่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ
หลังจากการล่มสลายของสาธารณรัฐโซเวียต เขาถูกจับกุมตัวโดยกองทัพโรมาเนีย แต่ด้วยความหวาดกลัวของเขาที่มีต่อทหาร กอร์บอยีจึงได้หลบหนีจากการถูกจองจำของโรมาเนียในคลูช แล้วลี้ภัยไปเชโกสโลวาเกีย และอาศัยอยู่ที่บราติสลาวา ก่อนจะย้ายไปอยู่ที่กรุงเวียนนา เขาได้เป็นผู้นำของขบวนการมาร์กซิสต์สายกลางในหมู่ผู้ลี้ภัยทางการเมืองชาวฮังการี เขาได้เปิดกิจการร้านอาหารในกรุงเวียนนากับครอบครัวของเขา พร้อมด้วยเหล่าคอมมิวนิสต์และผู้นำสังคมนิยมคนอื่น ๆ แต่กระนั้นร้านอาหารของเขาได้ปิดกิจการไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากกอร์บอยีมีปัญหาทางการเงินอย่างหนักหน่วง ทำให้ต้องเผชิญอยู่กับความยากจนตลอดชีวิตที่เหลือของเขา หลังจากนั้น เขาได้เดินทางออกจากออสเตรียใน ค.ศ. 1934 เนื่องจากชัยชนะของแนวร่วมปิตุภูมิฝ่ายขวา เขาได้กลับมาอาศัยอยู่ที่บราติสลาวาอีกครั้ง ก่อนที่จะย้ายไปปารีสใน ค.ศ. 1938[3]
ในระหว่างที่เยอรมนีเข้ายึดครองฝรั่งเศส เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในขบวนการต่อต้านเยอรมัน ถึงแม้ว่าขบวนการใต้ดินจะเชิญชวนเขาก็ตาม เนื่องจากเขาไม่ได้มีปัญหาขัดแย้งกับฝ่ายเยอรมนีที่ครอบครองฝรั่งเศส หลังจากการปลดปล่อยฮังการี กอร์บอยีและครอบครัวของเขาปรารถนาที่จะกลับไปบ้านเกิด แต่คำขอของพวกเขาถูกปฏิเสธ
กอร์บอยียังคงอาศัยอยู่ในกรุงปารีส จนกระทั่งเขาเสียชีวิตเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947[1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Roszkowski, Wojciech; Kofman, Jan (2016). Biographical Dictionary of Central and Eastern Europe in the Twentieth Century (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 277. ISBN 9781317475941.
- ↑ "Politikatörténeti Intézet" (ภาษาฮังการี). สืบค้นเมื่อ 2022-01-02.
- ↑ "Gyenes, Lajos Sándor", Benezit Dictionary of Artists, Oxford University Press, 2011-10-31, สืบค้นเมื่อ 2022-01-02
