MENA

บทความนี้มีชื่อเป็นภาษาอื่น หรือใช้อักษรในภาษาอื่น เนื่องจากต้องการคงไว้ตามต้นฉบับ หรือไม่มีชื่อภาษาไทยที่เหมาะสม

สีน้ำเงินเข้มหมายถึงการจำกัดความมาตรฐาน ส่วนสีฟ้าหมายถึงประเทศที่ถูกรวมในการจำกัดความในความหมายกว้าง

คำว่า MENA ย่อมาจาก "ตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือ" เป็นอักษรย่อซึ่งมักถูกใช้ในการงานเชิงวิชาการและธุรกิจ คำดังกล่าวครอบคลุมอาณาบริเวณกว้างขวาง นับตั้งแต่โมร็อกโกไปจนถึงอิหร่าน รวมไปถึงประเทศตะวันออกกลางและมาเกร็บส่วนใหญ่ คำดังกล่าวเกือบจะมีความหมายเหมือนกันกับคำว่า "มหาตะวันออกกลาง" (แต่บางครั้งคำดังกล่าวถูกใช้โดยรวมปากีสถาน อัฟกานิสถาน หรือทั้งสองประเทศเข้าไปด้วย)

ประชากรของภูมิภาค MENA หากในความหมายที่กินอาณาบริเวณน้อยที่สุด จะมีประมาณ 381 ล้านคน ราว 6% ของประชากรโลกทั้งหมด และในความหมายที่กินอาณาบริเวณมากที่สุด ประชากรจะอยู่ที่ราว 531 ล้านคน

รายชื่อประเทศ

MENA ไม่มีการจำกัดความที่เป็นมาตรฐาน บางองค์การมีการจำกัดความภูมิภาคดังกล่าวโดยประกอบขึ้นจากดินแดนที่แตกต่างกัน รายชื่อประเทศด้านล่างนี้เป็นประเทศที่มักถูกรวมเข้าในภูมิภาคดังกล่าว ซึ่งประกอบด้วย

แอลจีเรีย บาห์เรน อียิปต์ อิหร่าน อิรัก

อิสราเอล จอร์แดน คูเวต เลบานอน ลิเบีย

โมร็อกโก โอมาน ปาเลสไตน์ กาตาร์ ซาอุดีอาระเบีย

ซีเรีย ตูนิเซีย สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ เยเมน

แต่ในบางครั้งยังอาจรวมไปถึงประเทศและดินแดนตามรายชื่อด้านล่างนี้ในความหมายอย่างกว้าง

อาร์มีเนีย อาเซอร์ไบจาน ไซปรัส

จิบูตี มอลตา มอริเตเนีย

โซมาเลีย ซูดาน ตุรกี

เวสเทิร์นสะฮารา

เศรษฐกิจ

ภูมิภาค MENA มีปริมาณปิโตรเลียมและก๊าซธรรมชาติสำรองอยู่มาก ทำให้เป็นแหล่งเสถียรภาพทางเศรษฐกิจที่สำคัญของโลก ตามข้อมูลของวารสารน้ำมันและก๊าซ (1 มกราคม พ.ศ. 2552) ภูมิภาค MENA มีปริมาณน้ำมันสำรองของโลกอยู่กว่า 60% (810,980 ล้านบาร์เรล) และมีปริมาณก๊าซธรรมชาติสำรองอยู่กว่า 45% (2,868,866 ล้านลูกบาศก์ฟุต)

จนถึง พ.ศ. 2554 ประเทศ OPEC 8 จาก 12 ประเทศอยู่ในภูมิภาค MENA