โบรอน
โบรอน ในตารางธาตุ
ลักษณะปรากฏ
น้ำตาลดำ
คุณสมบัติทั่วไป
ชื่อ สัญลักษณ์ และเลขอะตอม
โบรอน, B, 5
การออกเสียง
/ ˈ b ɔər ɒ n /
อนุกรมเคมี กึ่งโลหะ
หมู่ คาบ และบล็อก 13 2 , p
มวลอะตอมมาตรฐาน 10.81(1)
การจัดเรียงอิเล็กตรอน [He] 2s2 2p1
ประวัติ
การค้นพบ โฌแซ็ฟ หลุยส์ แก-ลูว์ซัก , หลุยส์ ฌัก เธนาด์ [1] (30 มิถุนายน 1808)
การแยกครั้งแรก
ฮัมฟรี เดวี [2] (9 กรกฎาคม 1808)
คุณสมบัติกายภาพ
สถานะ ของแข็ง
ความหนาแน่น ของเหลวที่จุดหลอมเหลว 2.08 g·cm−3
จุดหลอมเหลว 2349 K , 2076 °C, 3769 °F
จุดเดือด 4200 K, 3927 °C, 7101 °F
ความร้อนของการหลอมเหลว 50.2 kJ·mol−1
ความร้อนของการกลายเป็นไอ 480 kJ·mol−1
ความจุความร้อนโมลาร์ 11.087 J·mol−1 ·K−1
ความดันไอ
P (Pa)
1
10
100
1 k
10 k
100 k
ที่ T (K)
2348
2562
2822
3141
3545
4072
คุณสมบัติอะตอม
สถานะออกซิเดชัน 3 , 2, 1[3] กรด อ่อน)
อิเล็กโตรเนกาติวิตี 2.04 (Pauling scale)
พลังงานไอออไนเซชัน ค่าที่ 1: 800.6 kJ·mol−1
ค่าที่ 2: 2427.1 kJ·mol−1
ค่าที่ 3: 3659.7 kJ·mol−1
รัศมีอะตอม 90 pm
รัศมีโควาเลนต์ 84±3 pm
รัศมีวานเดอร์วาลส์ 192 pm
จิปาถะ
โครงสร้างผลึก รอมโบฮีดรัล
ความเป็นแม่เหล็ก ไดอะแมกเนติก [4]
สภาพนำไฟฟ้า (20 °C) ~106 Ω·m
สภาพนำความร้อน 27.4 W·m−1 ·K−1
การขยายตัวจากความร้อน (25 °C) (β form) 5–7[5] −1 ·K−1
ความเร็วเสียง (thin rod)(ที่ 20 °C) 16,200 m·s−1
ความแข็งของโมส์ ~9.5
เลขทะเบียน CAS 7440-42-8
ไอโซโทปเสถียรที่สุด
บทความหลัก: ไอโซโทปของโบรอน
อ้างอิง
โบรอน (อังกฤษ : Boron ) เป็นธาตุ ในตารางธาตุ ที่มีสัญลักษณ์ B และเลขอะตอม 5 เป็นธาตุที่มี วาเลนซ์ 3 และเป็นกึ่งโลหะ โบรอนปรากฏมากในแร่บอแรกซ์ โบรอนมี 2 อัญรูป โดยที่ amorphous boron เป็นผงสีน้ำตาล และ metallic boron มีสีดำ รูปแบบที่เป็นโลหะมีความแข็งมาก (9.3 บนมาตราของโมห์ส) แต่นำไฟฟ้าไม่ดีที่อุณหภูมิห้อง "โบรอนนำไฟฟ้าได้น้อยแต่เมื่อทำให้อุณหภูมิสูงขึ้นจะสามารถนำไฟฟ้าได้ดีขึ้น"[8] 3
การนำไปใช้ประโยชน์ [ แก้ ] รายการอ้างอิง [ แก้ ]
↑ Gay Lussac, J.L. and Thenard, L.J. (1808) "Sur la décomposition et la recomposition de l'acide boracique," Annales de chimie [later: Annales de chemie et de physique], vol. 68, pp. 169–174. ↑ Davy H (1809). "An account of some new analytical researches on the nature of certain bodies, particularly the alkalies, phosphorus, sulphur, carbonaceous matter, and the acids hitherto undecomposed: with some general observations on chemical theory" . Philosophical Transactions of the Royal Society of London 99 : 33–104. ↑ Zhang, K.Q.; Guo, B.; Braun, V.; Dulick, M.; Bernath, P.F. (1995). "Infrared Emission Spectroscopy of BF and AIF" . J. Molecular Spectroscopy 170 : 82. Bibcode :1995JMoSp.170...82Z . doi :10.1006/jmsp.1995.1058 . ↑ Lide, David R. (ed.) (2000). Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Handbook of Chemistry and Physics ISBN 0849304814 . ↑ Holcombe Jr., C. E.; Smith, D. D.; Lorc, J. D.; Duerlesen, W. K.; Carpenter; D. A. (October 1973). "Physical-Chemical Properties of beta-Rhombohedral Boron". High Temp. Sci. 5 (5): 349–57. ↑ 6.0 6.1 "Atomic Weights and Isotopic Compositions for All Elements" . National Institute of Standards and Technology. สืบค้นเมื่อ 2008-09-21 . ↑ Szegedi, S.; Váradi, M.; Buczkó, Cs. M.; Várnagy, M.; Sztaricskai, T. (1990). "Determination of boron in glass by neutron transmission method". Journal of Radioanalytical and Nuclear Chemistry Letters 146 (3): 177. doi :10.1007/BF02165219 . ↑ , รองศาสตราจารย์ ดร.พินิติ รตะนานุกูล และคณะ. 2552. ธาตุเรรีเซนเททีฟ กลุ่ม p. บริษัท ด่านสุทธาการพิมพ์ จำกัด: มูลนิธิ สอวน.
บทความเกี่ยวกับเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:เคมี
