ข้ามไปเนื้อหา

โตเกียวดิสนีย์ซี

พิกัด: 35°37′36″N 139°53′17″E / 35.62667°N 139.88806°E / 35.62667; 139.88806
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โตเกียวดิสนีย์ซี
ภูเขาโพรมีธีอุส สัญลักษณ์ของโตเกียวดิสนีย์ซี
ที่ตั้งโตเกียวดิสนีย์รีสอร์ต, อูรายาซุ, จังหวัดชิบะ, ญี่ปุ่น
พิกัด35°37′36″N 139°53′17″E / 35.62667°N 139.88806°E / 35.62667; 139.88806
สถานะเปิดบริการ
เปิดกิจการ4 กันยายน 2001; 23 ปีก่อน (2001-09-04)
ผู้ดำเนินการเดอะโอเรียนเต็ลแลนด์
รูปแบบการเดินเรือ การสำรวจ และการผจญภัย
พื้นที่176 เอเคอร์ (71 เฮกตาร์)
เว็บไซต์เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ

โตเกียวดิสนีย์ซี (ญี่ปุ่น: 東京ディズニーシー, อังกฤษ: Tokyo Disney Sea) เป็นโครงการที่เกิดขึ้นครั้งแรกในส่วนต่อขยายของโตเกียวดิสนีย์แลนด์รีสอร์ต[1] ตั้งอยู่ในเขตชิบะ ประเทศญี่ปุ่น เปิดเมื่อวันที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2544 ในพื้นที่รวมที่เรียกว่าโตเกียวดิสนีย์รีสอร์ท มีแนวคิดหลักของพื้นที่เกี่ยวกับน้ำ เช่น เมืองเวนีส ลำธารน้ำ ทะเล เรือไททานิก ถ้ำใต้น้ำในปล่องภูเขาไฟ เมืองในป่าดิบชื้นแถบอเมริกากลาง เงือกและเมืองบาดาล เป็นต้น

แผนผังสวนสนุกและเครื่องเล่น

[แก้]

เมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์

[แก้]
การสร้างเมืองเวนิสขึ้นใหม่ ณ ท่าเรือเมดิเตอร์เรเนียน

เมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์ (Mediterranean Harbor) เป็นท่าเรือทางเข้า "ท่าเรือที่จอด" (port of call) และมีรูปแบบเป็นเมืองท่าของอิตาลี โดยมีเรือกอนโดลาแบบเวนิสที่นักท่องเที่ยวสามารถขึ้นและนั่งได้[1] มีร้านค้าและร้านอาหารต่าง ๆ เรียงรายอยู่ทั่วท่าเรือ[2] รูปแบบของเมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์แตกต่างจากทางเข้า "ดินแดน" ของสวนสนุกดิสนีย์แห่งอื่น ๆ เนื่องจากเป็นรูปตัว "วี" (V) ขนาดใหญ่แทนที่จะเป็นถนนสายหลักที่นำไปสู่ศูนย์กลาง (ดังที่พบในเมนสตรีท ยูเอสเอ ในดิสนีย์แลนด์ หรือฮอลลีวูดบูเลอวาร์ด ในดิสนีย์ฮอลลีวูดสตูดิโอส์)[3] ทางด้านขวามือจะนำไปสู่มิสทีเรียไอแลนด์ และทางซ้ายจะนำไปสู่บริเวณอเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ โรงแรมโตเกียวดิสนีย์ซีมิราคอสตา สร้างขึ้นในสถาปัตยกรรมของท่าเรือ ทำหน้าที่เป็นการจำลองอาคารต่าง ๆ ของท่าเรือปอร์โตฟิโนและท่าเรือเวนิสอย่างเต็มรูปแบบ และทำหน้าที่เป็นเขื่อนทางตอนใต้ (หรือชายแดน) ของสวนสนุก ตัวเลือกการออกแบบที่รวมโรงแรมจริงไว้ภายในพื้นที่สวนสนุกช่วยเพิ่มภาพลวงตาว่า (ในฐานะสวนสนุกหรือแขกของโรงแรม) คุณอยู่ในเมืองจริง เนื่องจากโรงแรมเป็นอาคารที่ใช้งานได้จริง (แทนที่จะเป็น 'ส่วนหน้าอาคาร' ซึ่งเป็นมาตรฐานทั่วไปในการออกแบบสวนสนุก)[4][5]

มิสทีเรียไอแลนด์

[แก้]

เป็นเกาะลึกลับ (Mysterious Island) ที่มี "ท่าเรือ" ภายในภูเขาโพรมีธีอุส ภูเขาไฟขนาดยักษ์ที่รู้จักกันในฐานะจุดศูนย์กลางของสวนสนุกและมีลักษณะที่โดดเด่นที่สุด บนพื้นฐานการเล่าเรื่องของจูลส์ เวิร์น และโดยเฉพาะตำนานของป้อมปราการภูเขาไฟที่กล่าวถึงหลายครั้งในหนังสือชื่อ "วัลคาเนีย" เครื่องเล่นเมาต์โพรมีธีอุส (Mount Prometheus) ใช้เทคโนโลยีคล้ายกับเทสต์แทร็ก (Test Track) ของเอ็ปคอต[1] "ท่าเรือที่จอด" ที่เล็กที่สุด แต่ก็มีเครื่องเล่นยอดนิยมสองแห่ง ได้แก่ การเดินทางสู่ใจกลางโลก (Journey to the Center of the Earth) เป็นเครื่องเล่นหวาดเสียว และ 20,000 ลีกใต้ทะเล (20,000 Leagues Under the Sea) เป็นเครื่องเล่นดาร์กไรด์ แม้จะมีชื่อเป็นเกาะ แต่มิสทีเรียไอแลนด์ก็ไม่ใช่เกาะ โดยสร้างขึ้นที่ด้านข้างของภูเขาโพรมีธีอุส ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอาคารจัดแสดงสถานที่ท่องเที่ยวทั้งสองแห่ง สถาปัตยกรรมในท่าเรือแห่งนี้มีรูปแบบวิกตอเรียน

เมอร์เมดลากูน

[แก้]

เมอร์เมดลากูน (Mermaid Lagoon) เป็นที่ตั้งของตัวละครจาก เงือกน้อยผจญภัย ด้านหน้าอาคารสร้างให้มีลักษณะคล้ายกับพระราชวังของกษัตริย์ไทรตัน และมีสถาปัตยกรรมที่ได้แรงบันดาลใจจากเปลือกหอย "ท่าเรือที่จอด" นี้ส่วนใหญ่จะอยู่ในอาคารและสว่างไสวด้วยแสงสลัว ๆ เย็น ๆ เพื่อสร้างความรู้สึกเหมือนอยู่ใต้น้ำ เครื่องเล่น ได้แก่ ที่รองแก้วปลาบินของฟลาวเดอร์ (Flounder's Flying Fish Coaster); สกูตเตอร์ของสกัตเตอร์ (Scuttle's Scooters); จับพินเจลลีฟิช (Jumpin' Jellyfish); การแข่งขันบอลลูนปักเป้า (Blowfish Balloon Race);เดอะเวิร์ลพูล (The Whirlpool); ทั้งหมดนี้เป็นเครื่องเล่นสำหรับเด็ก นอกจากในบริเวณนี้ยังมีสนามเด็กเล่นของเอเรียล ซึ่งเป็นสนามเด็กเล่นและเครื่องเล่นมากมายที่จำลองฉากต่าง ๆ ในภาพยนตร์ และโรงละครเมอร์เมดลากูน ซึ่งเดิมเคยเป็นที่จัดแสดงคอนเสิร์ตของคิงไทรทัน การแสดงดนตรีที่มีนักแสดงสด หุ่นกระบอกขนาดใหญ่ และระบบเสียงแอนิเมชั่นที่จำลองเรื่องราวของเงือกน้อยผจญภัย

อะเรเบียนคอสต์

[แก้]

บริเวณนี้ตกแต่งตามรูปแบบ อะลาดิน โดยได้รับแรงบันดาลใจจากท่าเรืออาหรับ (Arabian Coast) และ "โลกที่น่าหลงใหลจาก 1,001 ราตรีอาหรับ" มีเครื่องเล่น 5 แห่งในดินแดนนี้: การเดินทางในหนังสือนิทานของซินด์แบด (Sindbad's Storybook Voyage) ซึ่งเป็นกิจกรรมนั่งเรือดาร์กไรด์ เป็นรูปแบบหนึ่งของ "อิตสมอลเวิลด์" ; คาราวานม้าหมุน (Caravan Carousel) ม้าหมุน 2 ชั้นที่จุผู้เล่นได้มากกว่า 190 คน; พรมบินของจัสมิน (Jasmine's Flying Carpets); และโรงละครตะเกียงวิเศษ ซึ่งเป็นที่รวมการแสดงมายากลแบบคนแสดง/แอนิเมชันทรอนิกส์ เข้ากับภาพยนตร์ 3 มิติที่มีจีนี่

ลอสต์ริเวอร์เดลตา

[แก้]

ลอสต์ริเวอร์เดลตา (Lost River Delta) โครงสร้างที่โดดเด่นใน "ท่าเรือที่จอด" แห่งนี้ตั้งอยู่ที่ด้านหลังของสวนสนุก คือซากปรักหักพังของปิรามิดแอซเท็กโบราณ ซึ่งเป็นที่ตั้งของเครื่องเล่นดาร์กไรด์หวาดเสียว อินเดียน่าโจนส์แอดเวนเจอร์: เทมเพิลออฟเดอะคริสตัลสกัล (Indiana Jones Adventure: Temple of the Crystal Skull) นอกจากนี้ในลอสต์ริเวอร์เดลตายังมีเรือกลไฟดิสนีย์ซีไลน์ ซึ่งจะพานักท่องเที่ยวกลับไปยังท่าเรือเมดิเตอร์เรเนียน เอาต์ออฟชาโดว์แลนด์ (Out of Shadowland) เป็นการแสดงละครสดของเรื่องราว เมย์ เด็กสาวที่หลงทางในโลกแห่งเงามืดที่ค้นพบความมั่นใจและความแข็งแกร่งผ่านการพักแรมที่นั่น นอกจากนี้ลอสต์ริเวอร์เดลตา ยังมีรถไฟเหาะอินตามิน ชื่อวิญญาณที่บ้าคลั่ง (Raging Spirits) ซึ่งเปิดในปี ค.ศ. 2005 และคล้ายกับอินเดียน่าโจนส์และวิหารแห่งความอันตราย (Indiana Jones et le Temple du Péril) ที่สวนสนุกดิสนีย์แลนด์ในปารีส

พอร์ตดิสคัฟเวอรี

[แก้]

พอร์ตดิสคัฟเวอรี (Port Discovery) เป็น "ท่าเรือที่จอด" นี้เป็นที่ตั้งของ 'สถาบันชีวิตทางทะเล' ที่สมมติขึ้นและมีรูปแบบย้อนยุคล้ำสมัย พอร์ตดิสคัฟเวอรีมีเครื่องเล่น 2 แห่ง ได้แก่ อควาโทเปีย (Aquatopia) การนั่งเรือที่ใช้การติดตามแอลพีเอส (เทคโนโลยี 'ไร้ร่องรอย' ที่ใช้ในเกมล่าหมีพูห์ (Pooh's Hunny Hunt) ของโตเกียวดิสนีย์แลนด์) เพื่อเคลื่อนที่และหมุนผ่านทะเลสาบท่ามกลางน้ำตกและน้ำวน และความสูง 2 ฟุต 6 นิ้ว (762 มม.) แนร์โรว์เกจของรถไฟฟ้าดิสนีย์ซี ซึ่งเป็นรถเข็นไฟฟ้าเหนือศีรษะที่ขนส่งผู้โดยสารไปและกลับจากอเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 2017 ดินแดนแห่งนี้กลายเป็นบ้านของนีโม่และผองเพื่อนซีไรเดอร์ (Nemo & Friends SeaRider) โดยอิงจากภาพยนตร์ นีโม...ปลาเล็ก หัวใจโต๊...โต และผจญภัยดอรี่ขี้ลืม ซึ่งมาแทนที่เครื่องจำลองสตรอมไรเดอร์ (StormRider) ในอดีต[6]

อเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์

[แก้]
ส่วนทอยวิลล์ทรอลลีย์พาร์กของอเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์

อเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ (American Waterfront) เป็น "ท่าเรือที่จอด" นี้แสดงถึงชายฝั่งทะเลตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 โดยแบ่งออกเป็น 2 ธีม ได้แก่ ส่วน "เคปคอดเก่า" (Old Cape Cod) และส่วน "ท่าเรือนิวยอร์ก" (New York Harbor) ดินแดนแห่งนี้มีเรือโดยสารขนาดใหญ่ เอสเอสโคลัมเบีย ซึ่งโดยปกติจะเป็นสถานที่สำหรับจัดแสดงและกิจกรรมต่าง ๆ ผู้เข้าชมสามารถเลือกขี่ "ยานพาหนะในเมืองใหญ่" ของพื้นที่ซึ่งเดินไปตามถนนในพื้นที่ นอกจากนี้ยังมีรถไฟรถไฟฟ้าดิสนีย์ซี ขนาด 2 ฟุต 6 นิ้ว (762 มม.) ซึ่งรับผู้โดยสารจากอเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ไปยังพอร์ตดิสคัฟเวอรีที่อยู่ใกล้เคียง ท่าเรือมีโรงละครธีมบรอดเวย์ซึ่งเล่นการแสดง "บิกแบนด์บีต" ซึ่งมีสวิงแจ๊สสไตล์ทศวรรษ 1940 แสดงโดยวงดนตรี 12 ชิ้น รวมถึงนักร้อง/นักเต้น 20 คน[1] เครื่องเล่นยอดนิยมที่สุดของท่าเรือนี้คือหอคอยแห่งความหวาดกลัว (Tower of Terror) ซึ่งเป็นเครื่องเล่นตั๋วอิเล็กทรอนิกส์ฟรี[1]

แฟนตาซีสปริงส์ (ในอนาคต)

[แก้]

บริษัทเดอะโอเรียนเต็ลแลนด์ได้ประกาศเมื่อเดือนมิถุนายน 2018 ว่าจะมีการเพิ่ม "ท่าเรือที่จอด" แห่งที่ 8 ชื่อแฟนตาซีสปริงส์ (Fantasy Springs) ด้วยต้นทุนการก่อสร้างประมาณ 320 พันล้านเยน ถือเป็นการขยายสวนสนุกที่แพงที่สุดจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ ด้วยพื้นที่พัฒนาประมาณ 140,000 ตารางเมตร จึงเป็นสวนสนุกที่มีการขยายตัวมากที่สุดอีกด้วย แฟนตาซีสปริงส์จะประกอบด้วยสามพื้นที่ในธีมภาพยนตร์ โฟรเซน, ราพันเซล และปีเตอร์แพน จะมีเครื่องเล่นใหม่ทั้งหมดสี่แห่ง ร้านอาหารสามแห่ง และโรงแรมหรูหราแห่งใหม่ตั้งอยู่ในสวนสนุก[7] พื้นที่ทั้งหมดจะเชื่อมต่อกับสวนสนุกที่มีอยู่ผ่านทางเดินระหว่างลอสต์ริเวอร์เดลตาและอะเรเบียนคอสต์[8]

  • ดินแดนในโตเกียวดิสนีย์ซี
  • เมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์
    เมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์
  • มิสทีเรียไอแลนด์ (ภูเขาโพรมีธีอุส)
    มิสทีเรียไอแลนด์
    (ภูเขาโพรมีธีอุส)
  • เมอร์เมดลากูน
    เมอร์เมดลากูน
  • อะเรเบียนคอสต์ (มองจากเมอร์เมดลากูน)
    อะเรเบียนคอสต์
    (มองจากเมอร์เมดลากูน)
  • ลอสต์ริเวอร์เดลตา
    ลอสต์ริเวอร์เดลตา
  • พอร์ตดิสคัฟเวอรี
    พอร์ตดิสคัฟเวอรี
  • อเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ (ท่าเรือนิวยอร์ก)
    อเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์
    (ท่าเรือนิวยอร์ก)

นักท่องเที่ยว

[แก้]
2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015
12,100,000[9] 12,413,000[10] 12,498,000[11] 12,004,000[12] 12,663,000[13] 11,930,000[14] 12,656,000[15] 14,084,000[16] 14,100,000[17] 13,600,000[18]
2016 2017 2018 2019 2020 2021 อันดับโลก (2020)
13,460,000[19] 13,500,000[20] 14,651,000[21] 14,650,000[22] 3,400,000[23] 5,800,000[24] 13

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Rob Owen (9 October 2011). "Japan's Disneyland a little different". Pittsburgh Post-Gazette. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2012. สืบค้นเมื่อ 13 October 2011.
  2. ↑ Russell, Chick (พฤษภาคม 2010) [3/12/10]. "Explore Tokyo DisneySea" (PDF). SimonSeeks (1). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 31 มีนาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2011.
  3. ↑ Pendry, Cheryl (July 16, 2009). "Tokyo DisneySea: The Most Amazing Disney Park Ever?". Passporter Theme Park and Travel Reviews. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-06-26. สืบค้นเมื่อ 12 May 2011.
  4. ↑ "Tokyo Disneyland Hotel MiraCosta". TripAdvisor.com. สืบค้นเมื่อ 14 May 2011.
  5. ↑ Tiemann, Amy (8 October 2007). "DisneySea blends Disney imagination and Japanese style". cnet News. สืบค้นเมื่อ 31 August 2011.
  6. ↑ "New "Finding Nemo" attraction coming to Tokyo DisneySea Park in Spring 2017, StormRider to close". Inside the Magic. 19 May 2015. สืบค้นเมื่อ 20 May 2015.
  7. ↑ "New Themed Port at Tokyo DisneySea to be Named Fantasy Springs". Disney Parks Blog (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-02. สืบค้นเมื่อ 2020-10-30.
  8. ↑ Jones, Matt (2020-02-01). "Tokyo DisneySea Expansion "Fantasy Springs" Opening in 2023". TDR Explorer (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-10-30.
  9. ↑ "TEA/ERA 2006 Global Attractions Attendance Report" (PDF). Themed Entertainment Association/ERA. 2007. สืบค้นเมื่อ November 26, 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  10. ↑ "TEA/ERA 2007 Global Attractions Attendance Report" (PDF). Themed Entertainment Association/ERA. 2008. สืบค้นเมื่อ November 26, 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  11. ↑ "TEA/ERA 2008 Global Attractions Attendance Report" (PDF). Themed Entertainment Association/ERA. 2009. สืบค้นเมื่อ November 26, 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  12. ↑ "TEA/AECOM 2009 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 June 2010. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.
  13. ↑ "TEA/AECOM 2010 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 19 July 2011. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.
  14. ↑ "TEA/AECOM 2011 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 18 October 2015. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.
  15. ↑ "TEA/AECOM 2012 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 8 April 2014. สืบค้นเมื่อ 25 July 2013.
  16. ↑ "TEA/AECOM 2013 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 6 June 2014. สืบค้นเมื่อ 6 June 2014.
  17. ↑ "TEA/AECOM 2014 Global Attractions Attendance Report Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 26 มิถุนายน 2015. สืบค้นเมื่อ 4 มิถุนายน 2015.
  18. ↑ "TEA/AECOM 2015 Global Attractions Attendance Report Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-09-30. สืบค้นเมื่อ 3 June 2016.
  19. ↑ "TEA/AECOM 2016 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-06-02. สืบค้นเมื่อ 6 June 2017.
  20. ↑ "TEA/AECOM 2017 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-05-19. สืบค้นเมื่อ 17 May 2018.
  21. ↑ "TEA/AECOM 2018 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2019-05-23. สืบค้นเมื่อ 24 May 2019.
  22. ↑ "TEA/AECOM 2019 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2019. สืบค้นเมื่อ 18 July 2020.
  23. ↑ "TEA/AECOM 2020 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2020. สืบค้นเมื่อ November 26, 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  24. ↑ "Events & News" (ภาษาอังกฤษ). Themed Entertainment Association. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-12-09. สืบค้นเมื่อ 2022-11-21.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โตเกียวดิสนีย์ซี&oldid=12043148"