เฮ่อ หลง

จอมพล เฮ่อ หลง
贺龙
สมาชิกคณะกรรมาธิการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีน
ดำรงตำแหน่ง ตุลาคม พ.ศ. 2497 – 9 มิถุนายน พ.ศ. 2512 (14 ปี 251 วัน)
ประธาน	เหมา เจ๋อตง
รองนายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐประชาชนจีน
ดำรงตำแหน่ง ตุลาคม พ.ศ. 2497 – 9 มิถุนายน พ.ศ. 2512 (14 ปี 251 วัน)
หัวหน้ารัฐบาล	โจว เอินไหล
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	賀龍 22 มีนาคม พ.ศ. 2439 ซางจื๋อ มณฑลหูหนาน จักรวรรดิชิง
เสียชีวิต	9 มิถุนายน พ.ศ. 2512 (73 ปี) ปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน
พรรคการเมือง	พรรคคอมมิวนิสต์จีน (2469–2512)
อาชีพ	นายทหาร นักการเมือง นักเขียน
รางวัล	เครื่องอิสริยาภรณ์ 1 สิงหาคม (ชั้นที่ 1) (2498) เครื่องอิสริยาภรณ์เอกราชและเสรีภาพ (ชั้นที่ 1) (2498) เครื่องอิสริยาภรณ์แห่งการปลดปล่อย (ชั้นที่ 1) (2498)
ชื่อเล่น	贺老总 (Hè lǎozǒng, "นายพลใหญ่เฮ่อ") 贺胡子 (Hè húzi, "mustachio He")
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	สาธารณรัฐประชาชนจีน
สังกัด	กองทัพบกกองทัพปลดปล่อยประชาชน
ประจำการ	สาธารณรัฐจีน (2457–63) กองทัพปฏวัติแห่งชาติจีน (2463–70) พรรคคอมมิวนิสต์จีน (2470–2512)
ยศ	จอมพลแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน
บังคับบัญชา	ผู้บัญชาการกองพล กองทัพลู่ที่แปด รองประธานคณะกรรมาธิการการทหารส่วนกลาง
ผ่านศึก	การกรีฑาทัพขึ้นเหนือ สงครามกลางเมืองจีน การเดินทัพทางไกล สงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง สงครามร้อยกองทหาร

เฮ่อ หลง (จีนตัวย่อ: 贺龙; จีนตัวเต็ม: 賀龍; พินอิน: Hè Lóng; เวด-ไจลส์: Ho Lung; 22 มีนาคม พ.ศ. 2439 – 9 มิถุนายน พ.ศ. 2512) เป็นนักปฏิวัติคอมมิวนิสต์ชาวจีน และเป็นหนึ่งในสิบจอมพลของกองทัพปลดปล่อยประชาชน เขามาจากครอบครัวยากจนในชนบทของมณฑลหูหนาน และครอบครัวของเขาไม่สามารถให้การศึกษาในระบบแก่เขาได้ เขาเริ่มต้นเส้นทางปฏิวัติหลังจากล้างแค้นให้การเสียชีวิตของลุง การหลบหนีไปอยู่นอกกฎหมายทำให้เขาดึงดูดเหล่าผู้จงรักภักดีจำนวนหนึ่ง กลายเป็นกองทัพส่วนตัวเล็ก ๆ ของเขา ต่อมากองกำลังของเขาได้เข้าร่วมกับพรรคก๊กมินตั๋ง และได้เข้าร่วมในการกรีฑาทัพขึ้นเหนือ

หลังจากเจียง ไคเชกเริ่มปราบปรามคอมมิวนิสต์อย่างรุนแรง เขาได้ประท้วงคัดค้านก๊กมินตั๋งด้วยการวางแผนและก่อการกบฏที่เมืองหนานชาง แต่ประสบความล้มเหลว หลังจากหลบหนีออกมา เขาได้จัดตั้งโซเวียตในเขตชนบทหูหนาน (และต่อมาที่กุ้ยโจว) แต่ด้วยแรงกดดันจากนโยบายปิดล้อมของเจียง ไคเชก ในที่สุดเขาก็จำต้องทิ้งฐานทัพเหล่านั้น เขาเข้าร่วมการเดินทัพทางไกลในปี พ.ศ. 2478 ซึ่งช้ากว่ากองกำลังของเหมา เจ๋อตงและจู เต๋อ มากกว่าหนึ่งปี เขาได้พบกับกองกำลังที่นำโดยจาง กั๋วเทา ทว่าเขาไม่เห็นด้วยกับจางเกี่ยวกับยุทธศาสตร์ของกองทัพแดง เขาจึงนำกองกำลังของตนเองเข้าร่วมและสนับสนุนเหมา

หลังจากปักหลักและตั้งกองบัญชาการที่มณฑลฉ่านซี เขาได้นำกองกำลังทหารกองโจรในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน ทั้งในช่วงสงครามกลางเมืองจีนและสงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง และประสบความสำเร็จในการขยายพื้นที่ภายใต้การควบคุมของคอมมิวนิสต์ ปลายปี พ.ศ. 2488 เขาได้บัญชาการกองกำลังทหารจำนวน 170,000 นาย ก่อนที่กองกำลังของเขาจะถูกวางให้อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเผิง เต๋อหวย และเขาเองก็กลายเป็นรองผู้บัญชาการของเผิง ต่อมาในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1940 เขาถูกวางให้รับผิดชอบพื้นที่ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน และในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 เขาได้ทำหน้าที่บริหารภูมิภาคนี้ในทั้งด้านพลเรือนและทหาร

หลังจากการก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี พ.ศ. 2492 เขาได้ดำรงตำแหน่งทางพลเรือนและทหารจำนวนมาก ในปี พ.ศ. 2498 เพื่อเป็นการยกย่องการสนับสนุนชัยชนะของพรรคคอมมิวนิสต์ในประเทศจีน เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นหนึ่งในสิบจอมพลแรกของจีน และดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรีของจีน ในปี พ.ศ. 2502 เขาไม่สนับสนุนความพยายามของเหมา เจ๋อตงที่จะกำจัดเผิง เต๋อหวย และพยายามที่จะฟื้นฟูเผิง หลังจากการปฏิวัติทางวัฒนธรรมเริ่มต้นขึ้นในปี พ.ศ. 2509 เขาก็เป็นหนึ่งในผู้นำกองทัพปลดปล่อยประชาชนกลุ่มแรกที่ถูกปลดจากตำแหน่ง เขาเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2512 จากภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวานที่ไม่ได้รับการรักษา