เรอัลเบติส

เรอัลเบติส

ชื่อเต็ม	บริษัทกีฬา เรอัลเบติสบาลอมปีเอ จำกัด (มหาชน)
ฉายา	Béticos, Béticos del Universo, Verdiblancos, Verderones
ก่อตั้ง	1907 (1907)
สนาม	สนามกีฬาเบนีโต บียามาริน, เซบียา, แคว้นอันดาลูซีอา, สเปน
Ground ความจุ	56,432
ประธาน	มานูเอล ปลาตัส
ผู้จัดการ	เปเป เมล
ลีก	ลาลีกา
2011–12	ลาลีกา
เว็บไซต์	เว็บไซต์สโมสร
สีชุดทีมเหย้า สีชุดทีมเยือน สีชุดที่สาม

เรอัลเบติสบาลอมปีเอ (สเปน: Real Betis Balompié) เป็นสโมสรฟุตบอลสเปน ของเมืองเซบียา แคว้นอันดาลูซีอา ก่อตั้งเมื่อวันที่ 12 กันยายน ค.ศ. 1907 ปัจจุบันเล่นอยู่ในลาลีกา สนามกีฬาเหย้าคือสนามกีฬาเบนีโต บียามาริน

สโมสรชนะในการแข่งขันในลีกสูงสุดในปี ค.ศ. 1935 นอกจากนั้นยังเคยได้ 2 ถ้วยโกปาเดลเรย์

ประวัติของสโมสร

ช่วงยุคก่อตั้ง

เบติสเป็นสโมสรแรกในเซบีย่า ก่อตั้งขึ้นในเดือนตุลาคม 1905 ในขณะที่สโมสรที่ 2 ของเมืองเซบีญ่า คือ Balompié จัดตั้งขึ้นในเดือนกันยายน 1907 โดย”Balompié” แปลตามตัวอักษรว่า “ฟุตบอล” Balompié ก่อตั้งขึ้นโดยนักเรียนจากโรงเรียนโปลีเทคนิคท้องถิ่น และดำเนินการมาสองปีก่อนที่จะได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการในปี 1909 อย่างไรก็ตามปี 1907 ยังคงเป็นวันที่ก่อตั้งอย่างเป็นทางการของสโมสร หลังจากแยกจากการแตกแยกของเซบีญ่า เอฟซีสโมสรฟุตบอลเบติส ก็ถูกก่อตั้งขึ้น ในปี 1914 พวกเขารวมกับ Sevilla Balompié สโมสรได้รับพระบรมราชูปถัมภ์ในปีเดียวกัน ดังนั้นจึงใช้ชื่อเบติสเบลัมปิเอ แฟน ๆ ยังคงพูดถึงสโมสรในฐานะ Balompié และเป็นที่รู้จักในนาม los Balompedistas จนกระทั่งยุค 30 คำว่า เบติส และคำว่า Béticos กลายเป็นคำศัพท์ทั่วไปเวลาพูดถึงสโมสรและแฟนบอล เบติสสวมชุดสีเขียวและสีขาวเพื่อเป็นเกียรติแก่ Paddy O’Connell ผู้จัดการทีมที่มีชื่อเสียงที่สุด ซึ่งมาจากไอร์แลนด์ เขานำ เบติส คว้าแชมป์ในปี 1934 ด้วยคะแนนที่มากกว่าเรอัล มาดริด 1 คะแนน

ยุคคว้าแชมป์ลาลิกา

ระหว่าง สาธารณรัฐสเปนที่ 2 ในช่วงปี 1931–1939 พระบรมราชูปถัมภ์ของทุกองค์กรเป็นโมฆะ และสโมสรเป็นที่รู้จักในฐานะ เบติส Balompié จนกระทั่งหลังจากสงครามกลางเมืองสเปน จึงเปลี่ยนเป็นชื่อเต็ม สโมสรเข้าถึง Copa del Presidente de la República รอบชิงชนะเลิศ เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน ค.ศ. 1931 โดยแพ้ 3-1 ให้กับแอธเลติก บิลเบา ในกรุงมาดริด เบติสฉลองวันครบรอบปีที่ 25 ของพวกเขา ด้วยการคว้าแชมป์ เซกุนดา ดิวิชั่นเป็นครั้งแรกในปี 1932 จึงกลายเป็นสโมสรแรกจากแคว้นอันดาลูเซียที่ได้ไปเล่นในลาลีกา ภายใต้การนำทีมของโค้ชชาวไอริช แพทริค โอคอนเนลล์ วันที่ 28 เมษายน 2478 เบติสคว้าแชมป์ลาลีกา ถือเป็นความสำเร็จสูงสุดของพวกเขาในตอนนั้น โดยมีคะแนนมากกว่าอันดับสองอย่างเรอัล มาดริด 1 คะแนน หนึ่งปีต่อมาเบติสก็ได้อันดับที่ 7 เป็นเพราะสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของสโมสรไม่ดี และการมาของสงครามกลางเมือง ซึ่งหมายความว่าเพียง 15 เดือน ได้แชมป์ลีก ไม่มีการจัดลีกอย่างเป็นทางการในช่วงสงครามกลางเมืองระหว่าง 1936 และ 1939 จนกระทั่งเริ่มฤดูกาล 1939–40 และเป็นปีแรกกลับพร้อมความเสื่อมของเบติส หลังผ่านไป 5 ปีจากการคว้าแชมป์สโมสรก็ตกชั้น แม้จะย้อนกลับไปยังช่วงสั้นๆ ซึ่งมีอยู่เพียงช่วงเดียวเท่านั้น สโมสรยังคงตกต่ำ และในปี 1947 ความน่ากลัวที่เลวร้ายที่สุดก็มาถึง เมื่อพวกเขาตกชั้นไปยัง Tercera ดิวิชั่น พวกเขาใช้เวลาสิบปีเป็นช่วงเวลาที่เบติส พยายามก่อร่าง สร้างจิตวิญญาณขึ้นมาใหม่ และได้ต่อเติมสนามกีฬาและได้รับการสนับสนุนอย่างมากจากแฟนบอลในการแข่งขันนัดเยือนเรียกกันว่า ” Green March” เมื่อกลับไปสู่ เซกุนดา ดิวิชั่น ในปี 1954 พวกเป็นสโมสรเดียวในสเปนที่คว้าแชมป์ทั้ง 3 ดิวิชั่น เครดิตจำนวนมากในนำเบติสในช่วงเวลาที่มืดมนนี้ กลับเข้าสู่ เซกุนดา นั้นอยู่ที่กับประธานสโมสร มานูเอล รูอิซ โรดริเกซ

ลุ่มๆดอนๆ

ในปี 1955 มานูเอล รูอิซ โรดริเกซ ก้าวลงจากการบริหารสโมสร โดยเชื่อว่าเขาไม่สามารถจัดการทางการเงินของสโมสรได้ เขาถูกแทนที่ด้วยอดีตประธานาธิบดีเบติสที่โด่งดังที่สุด คือ เบนิโต้ วิลามาริน ในช่วงสมัยของเขา เบติส กลับไปที่ทีมนำในฤดูกาล 1958–59 และได้อันดับที่ 3 ในปี 1964 การซื้อ Estadio Heliópolis ในปี 1961 ของเขาถูกมองว่าเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในประวัติศาสตร์ของสโมสร และสนามถูกเรียกว่า Estadio Benito Villamarín จนกระทั่งปี 1997 ในปี 1965 วิลามารินก็ก้าวลงจากตำแหน่งหลังจากสิบปีที่ผ่านมาในฐานะประธานสโมสร เพียงหนึ่งปีหลังจากการจากไปของวิลามาริน สโมสรตกชั้นไป เซกุนดา อีกครั้ง จากนั้นก็ขึ้นๆ ลงๆ จนกลับมาอยู่ในลีกระดับสูงสุดในฤดูกาล 1974–75

วันที่ 25 มิถุนายน 1977 เบติสเล่นกับทีมแอธเลติก บิลเบาที่สนามกีฬา Vicente Calderón ในฟุตบอล โคปา เดล เรย์ รอบชิงชนะเลิศ การแข่งขันสิ้นสุดลง 2–2 โดยเบติสชนะจุดโทษ 8-7 และสโมสรทำคะแนนได้เป็นอันดับที่ 5 ในลีก หลังจากได้แชมป์ครั้งนั้น เบติสได้เข้าแข่งขันในศึกฟุตบอลชิงถ้วยยุโรป หลังจากเอาชนะมิลานไปได้ 2-3 ในรอบแรกจนถึงรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งพวกเขาแพ้ให้กับ ดินาโม มอสโก แม้จะมีผลงานที่แข็งแกร่งในยุโรป แต่ทีมก็ได้รับความเดือดร้อนจากการตกชั้นลีก ปีต่อมาเบติสกลับขึ้นไปลีกสูงสุดอีกครั้ง และเป็นช่วงเวลาที่ดีของสโมสร โดยสโมสรกับ 3 ฤดูกาลต่อไปพวกเขาได้อันดับที่ 6 มีคุณสมบัติในการลงเล่นถ้วยยูฟ่าในปี 1982 และ 1984 ในช่วงฤดูร้อนปี 1982 เบนิโต วิลามาริน เป็นสนามแข่งของเจ้าภาพในการแข่งขันฟุตบอลโลก 1982 และยังได้เห็นทีมชาติสเปนชนะมอลต้า 12-1 ในยูฟ่า ยูโร 1984 ในปี 1992 เบติสพบว่าตัวเองอยู่ภายใต้กฎระเบียบและข้อบังคับของลีกใหม่ เนื่องจากการปรับโครงสร้างในฐานะสโมสรกีฬาอิสระ (SAD) ทำให้สโมสรต้องมีเงิน 1,200 ล้าน เปเซต เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าของทีมลีกสูงสุด และทีมที่สอง อยู่ในระดับที่สองในเวลา ในเวลาเพียงสามเดือนแฟนบอล กับรองประธานาธิบดีมานูเอล รูอิซ เดอ โลปารา ลงขันกันได้ 400 ล้านเปเซตเพื่อประกันเศรษฐกิจ ในขณะที่ตัวพวกเขาเองกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ หลังจากนั้นอีกสามฤดูกาล ในเซกุนดา ดิวิชั่น ภายใต้ผู้จัดการทีมอย่าง Lorenzo Serra Ferrer เบติส กลับไปที่ยังลีกสูงสุดอีกครั้งในฤดูกาล 1994-95 และได้อันดับที่ 3 พร้อมสิทธิเล่นฟุตบอลยูฟ่า ในยุโรปเบติสชนะเฟเนบาเช่ รวม 4-1 และ FC Kaiserslautern 4-1 ก่อนที่จะเข้ารอบเข้ารอบสุดท้ายแพ้ต่อบอร์โดซ์ 3–2 ในปี 1997 20 ปีหลังจากคว้าแชมป์ครั้งแรกสโมสร พวกเขาได้เขาชิงชนะเลิศ Copa del Rey อีกครั้งในมาดริดโดยแพ้บาร์เซโลนาหลังจากเวลาพิเศษ 2-3 Serra Ferrer จะออกจาก เบติส ในช่วงฤดูร้อนนั้นจะถูกแทนที่โดยอดีตผู้เล่น Luis Aragonés อารากอน จะมีเพียงฤดูกาลเดียวกับสโมสร ด้วยการนำทีมจบอันดับที่ 8 และเข้าถึงรอบรองชนะเลิศในการแข่งขันคัพวินเนอร์สคัพ ซึ่งพวกเขาจะแพ้ เชลซี 2-5 Aragonés ตามมาด้วยการกลับมาคุมทีมอีกครั้งของ Javier Clemente ผู้ทะเลาะวิวาทกับแฟนบอลเนื่องจกเป็นคนต่างประเทศ เขานำทีมจบด้วยอันดับที่ ตกรอบฟุตบอลถ้วยยูฟ่า โดยฝีมือของ โบโลญญาในรอบที่สาม สำหรับสองฤดูกาลถัดไป เบติส ก็มีผู้จัดการทีมหลายคน รามอสออกจากทีมไป หลังจากผ่านไปเพียงแค่ฤดูกาลเดียว อย่างไรก็ตามถูกแทนที่โดยอดีตผู้จัดการทีม ที่คว้าแชมป์ฟุตบอลคัพวินเนอร์ส Víctor Fernández เขาพาทีมได้อันดับที่ 8 และ 9 ในลีก และเข้ารอบสามของถ้วยยูฟ่า 2002-03 ก่อนจะโดนโอแซร์ เอาชนะไป

ยุคมิลเลนเนี่ยมถึงปัจจุบัน

สำหรับปี 2004 Fernández ถูกแทนที่โดย Serra Ferrer ที่กลับมานำทีมไปสู่คว้าอันดับ 4 ในลาลีกา วันที่ 11 มิถุนายน 2005 ในรอบชิงชนะเลิศฟุตบอลโคปา เดล เรย์ พวกเขาได้แชมป์จากการเอาชนะ โฮซาซูน่า 2-1 ในการแข่งขันยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก พวกเขาเข้าถึงรอบแบ่งกลุ่ม พวกเขาได้อันดับที่สามต้องลงไปเล่นในถ้วยยูฟ่า เบติสเฉลิมฉลองครบรอบหนึ่งร้อยปีของพวกเขาในปี 2007 งานเฉลิมฉลองมีการแข่งขันนัดพิเศษกับมิลาน เป็นช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ในแง่ของระบบการเล่นและทีมงานด้านเทคนิค โดยมีการเซ็นสัญญาใหม่ 8 ครั้งแทนนักเตะที่ย้ายออกไป 14 คน ในช่วงสองฤดูกาล (2006-07 และ 2007-08) เบติส มีผู้จัดการทีมถึง 4 คน สโมสรเป็นทีมที่ดีที่สุดอันดับที่ 37 ในยุโรปที่มีแฟนบอลเข้าชมโดยเฉลี่ย เซกุนดา ดิวิชั่น หลังจากหลายปี เบติสก็ตกชั้นในฤดูกาล 2008-09 โดยสโมสรได้อันดับ 18 ในตารางและตกชั้นไปอยู่ใน เซกุนดา เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2009 แฟนบอลกว่า กว่า 65,000 คน รวมถึงดาวเด่นอย่าง Rafael Gordillo,Del Sol,Hipólito Rincón, Julio Cardeñosa และคนอื่นๆ เข้าร่วมการประท้วงเดินขบวนใน Sevilla ด้วยสโลแกน “15-J Yo Voy เบติส” เพื่อให้ Ruiz เจ้าของ เดอโลเปร่า รู้ว่าถึงเวลาที่จะนำส่วนแบ่ง 54% ของสโมสรออกสู่ตลาดในฐานะนิติบุคคลและแฟนบอลของเบติสที่ซื้อหุ้นเหล่านั้น เมื่อไม่มีการเปลี่ยนแปลงผู้บริหารระดับสูงในระหว่างฤดูกาล ซึ่งท้ายที่สุดก็จะเห็นว่าเบติสล้มเหลวไม่สามารถเลื่อนชั้นในปีนั้นได้ ผู้พิพากษา Mercedes Alaya กำลังตรวจสอบการเชื่อมโยงระหว่าง เบติส และธุรกิจอื่นๆ ของ Ruiz de Lopera ซึ่งเขาถูกตั้งข้อหาทุจริตเมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม 2010 หนึ่งสัปดาห์ก่อนที่จะเริ่มการพิจารณาคดีเบื้องต้น Lopera ได้ขายหุ้นที่เขาเป็นเจ้าของ 51% ของจำนวนหุ้นทั้งหมดของ เบติส ให้กับ Bitton Sport ซึ่งเป็นนายหน้าของ Luis Oliver ด้วยราคาต่ำอย่างน่าประหลาดใจที่ € 16 ล้าน ก่อนการขายจะถูกลงโทษอย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม Ayala ถือหุ้น Lopera โดยไม่เหลืออะไรเลยแม้จะมีเงินฝาก 1 ล้านยูโร โอลิเวอร์ก็รีบซื้อหุ้นจำนวนเล็กน้อยจากบุคคลที่สาม และได้รับการโหวตลงในคณะกรรมการบริหารของสมาชิกที่มีอยู่เดิม อดีตผองเพื่อนทั้งหมดของ Lopera ทำให้เขาสามารถ บริหารสโมสรได้ การตอบสนองต่อเรื่องนี้ผู้พิพากษาได้รับการแต่งตั้ง อดีตนักเตะเบติส เรอัลมาดริดและทีมชาติสเปนอย่าง ราฟาเอล กอร์ดิลโล เพื่อดูแลหุ้นของ Lopera เพื่อให้แน่ใจว่า Lopera ยังไม่ได้ทำงานในสโมสร ภายใต้ Pepe Mel เบติสเริ่มต้นฤดูกาล 2011-12 ด้วยการชนะ 4 นัด โดย Rubén Castro รักษาฟอร์มทำประตู จากฤดูกาลที่แล้วซึ่งเขาทำได้ 27 ประตู เบติสจบฤดูกาลด้วยอันดับที่ 13 ในฤดูกาลแรกนับตั้งแต่กลับมาสู่ลาลีกา ในฤดูกาล 2012–13 เบติสจบฤดูกาลด้วยอันดับที่ 7 ในลาลีกา และผ่านเข้ารอบในการแข่งขันยูฟ่ายูโรป้ายูโรป้า 2013–14 ซึ่งเป็นรอบคัดเลือกของสโมสรยุโรปตั้งแต่ปี 2013-14 ในยุโรปครั้งนี้ พวกเขาเข้าถึงรอบรองชนะเลิศ หลังจากแพ้จุดโทษให้กับทีมร่วมเมืองอย่างเซบีญ่า เบติสตกชั้นจากลาลีกา ทั้งที่ยังเหลืออีก 3 นัดในฤดูกาล 2013-14 แต่ก็เลื่อนชั้นกลับมาทันทีในฐานะรองแชมป์เซกุนดา

เกียรติประวัติ

ระดับประเทศ

• ลาลีกา
  • ชนะเลิศ (1): 1934–35
• โกปาเดลเรย์
  • ชนะเลิศ (2): 1976–77, 2004–05
  • รองชนะเลิศ (2): 1931, 1996–97
• ซูเปร์โกปาเดเอสปาญา
  • รองชนะเลิศ (1): 2005
• เซกุนดาดีบีซีออน
  • ชนะเลิศ (7): 1931–32, 1941–42, 1957–58, 1970–71, 1973–74, 2010–11, 2014–15

แหล้งข้อมูลอื่น

• Official website (สเปน)
• Futbolme team profile (สเปน)
• เรอัลเบติส ที่เฟซบุ๊ก