หมู่เกาะจินเหมิน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เทศมณฑลจินเหมิน

金門縣

คีมอย
สถานที่ต่าง ๆ ในเทศมณฑลจินเหมิน
สถานที่ต่าง ๆ ในเทศมณฑลจินเหมิน
ธงของเทศมณฑลจินเหมิน
ธง
ตราอย่างเป็นทางการของเทศมณฑลจินเหมิน
ตรา
พิกัด: 24°26′N 118°20′E / 24.44°N 118.33°E / 24.44; 118.33พิกัดภูมิศาสตร์: 24°26′N 118°20′E / 24.44°N 118.33°E / 24.44; 118.33
ประเทศ สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)
มณฑลมณฑลฝูเจี้ยน (ถูกยุบแล้ว)
ศูนย์กลางการปกครองจินเฉิง
เมืองใหญ่สุดจินเฉิง
จำนวนตำบลและหมู่บ้าน3 เมือง, 3 ตำบล
37 หมู่บ้าน (หมู่บ้านในเมือง 24 แห่ง, หมู่บ้านชนบท 13 แห่ง)
การปกครอง
 • ผู้บริหารเทศมณฑลหยาง เจิ้นอู๋ (楊鎮浯) (ก๊กมินตั๋ง)
พื้นที่[1][a]
 • ทั้งหมด153.011 ตร.กม. (59.078 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่ที่ 20 จาก 22
ประชากร
 (ธันวาคม 2014)
 • ทั้งหมด127,723 คน
 • อันดับที่ 20 จาก 22
 • ความหนาแน่น830 คน/ตร.กม. (2,200 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+8 (เวลามาตรฐานไต้หวัน)
รหัส ISO 3166TW-KIN
เว็บไซต์www.kinmen.gov.tw/
จินเหมิน
อักษรจีนตัวเต็ม金門
ไปรษณีย์Kinmen
เทศมณฑลจินเหมิน
อักษรจีนตัวเต็ม金門

หมู่เกาะจินเหมิน หรือ คีมอย, กิมหมึง (จีน: 金門縣; พินอิน: Jīnmén Lièdǎo; ฮกเกี้ยน: Kinmen) หมู่เกาะขนาดเล็กซึ่งในปัจจุบันได้ขึ้นอยู่ภายใต้การปกครองของสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)[2][3] ชื่อเกาะมีความหมายว่า ประตูทองคำ[3] ตั้งอยู่ใกล้กับนครเซี่ยเหมิน ในมณฑลฝูเจี้ยนของสาธารณรัฐประชาชนจีน (จีนแผ่นดินใหญ่) ซึ่งห่างกันเพียง 6 กิโลเมตรเท่านั้น[3] ปัจจุบันหมู่เกาะจินเหมินได้รับการพัฒนาให้เป็นเสมือนเมืองหน้าด่าน เพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยวจากจีนแผ่นดินใหญ่ที่เดินทางไปท่องเที่ยวยังเกาะไต้หวัน จึงกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เชื่อมโยงกับนครเซี่ยเหมินได้อย่างรวดเร็ว[3]

การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]

แผนที่
การแบ่งเขตการปกครองของเทศมณฑลจินเหมิน
การแบ่งเขตการปกครองของเทศมณฑลจินเหมิน
ชื่อ อักษรจีน พินอิน
ภาษาจีนกลาง
เป่อ่วยจี
ภาษาฮกเกี้ยน
ความหมาย
เมืองจินเฉิง 金城鎮 Jīnchéng Kim-siâⁿ-tìn เมืองทอง
เมืองจินชา 金沙鎮 Jīnshā Kim-soaⁿ-tìn ทรายทอง
เมืองจินหู 金湖鎮 Jīnhú Kim-ô·-tìn ทะเลสาบทอง
ตำบลจินหนิง 金寧鄉 Jīnníng Kim-lêng-hiong ทองสงบ
ตำบลเลี่ยยวี่ 烈嶼鄉 Lièyǔ Lia̍t-sū-hiong เกาะกล้าหาญ
ตำบลอูชิว 烏坵鄉 Wūqiū O·-kiu-hiong ภูเขาสีดำ

ประชากรศาสตร์[แก้]

รูปปั้นเทพเสือ
หอคอยจูกวง สถานที่ที่ถือเป็นสัญลักษณ์ของจินเหมิน

ประชากรส่วนมากที่อาศัยอยู่ดั้งเดิมบนเกาะจินเหมินเป็นชาวฮกเกี้ยน และใช้ภาษาหมิ่นหนาน (ฮกเกี้ยน) แต่เนื่องจากการแยกตัวออกมาจากการปกครองของสาธารณรัฐประชาชนจีน (จีนแผ่นดินใหญ่) พวกเขาจึงเรียกภาษาของพวกเขาว่า ภาษาจินเหมิน เพื่อให้เกิดความแตกต่างกับภาษาไต้หวันซึ่งใช้บนเกาะไต้หวัน ทั้งนี้ทั้งสองภาษาทั้งจินเหมินและไต้หวัน ก็สามารถใช้สื่อสารด้วยกันเข้าใจกันได้อย่างดี แต่ด้วยลักษณะภูมิประเทศของจินเหมินที่ห่างจากจีนแผ่นดินใหญ่ไม่มากนัก ทำให้มีผู้คนในเมืองอูชิวใช้ภาษาปู้เซียน ซึ่งมีความแตกต่างกับภาษาหมิ่นหนาน ที่ใช้กันโดยทั่วของประชากรในแถบหมู่เกาะจินเหมิน

ชาวจินเหมินมีความเชื่อเกี่ยวกับเทพเสือ และนิยมประดับประดาไว้ตามบ้าน โดยเชื่อว่าเทพองค์นี้จะดลบันดาลและปัดเป่าทุกขภัย และดูแลผืนน้ำเพื่อไม่ให้เกิดลมพายุ[3] และศิลปกรรมของชาวจินเหมินนิยมตกแต่งให้สีสันฉูดฉาดลดลายสดใสสวยงาม[3]

เศรษฐกิจ[แก้]

ด้วยความที่หมู่เกาะจินเหมินมีความสะอาด เงียบสงบ และบรรยากาศดี ทำให้ในจินเหมินเองมีสินค้าท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงอย่าง ข้าวฟ่าง, เหล้าข้าวฟ่าง, ขนมถั่วบด และมีดที่ทำมาจากแผ่นเหล็กหุ้มระเบิดในสงคราม 823 ในปี ค.ศ. 1958 ระหว่างเซี่ยเหมินกับจินเหมิน[3] นอกจากนี้จินเหมินยังได้รับอานิสงส์จากการท่องเที่ยวระหว่างจีนแผ่นดินใหญ่กับเกาะไต้หวัน ทำให้นักท่องเที่ยวเดินทางผ่านจินเหลียน[2][4][5] และได้รับการพัฒนาเป็นเมืองท่องเที่ยว[3]

หลังจากการเริ่มนโยบายเกี่ยวกับการคมนาคมระหว่างจีนแผ่นดินใหญ่กับเกาะไต้หวัน ทำให้จินเหมินเริ่มมีความสำคัญในการเป็นหนึ่งเมืองนำร่องในการเป็นช่องทางการเดินเรือตามนโยบาย 3 ตัวเชื่อมย่อย (Mini Three Links) ซึ่งส่งผลให้จินเหมินกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่เชื่อมโยงกับเซี่ยเหมินในระยะเวลาอันรวดเร็ว[3] ในเขตเสียงอัน (翔安区) ของเซี่ยเหมินยังมีเกาะต้าเติง (大嶝岛) ซึ่งเป็นเขตตลาดสินค้าปลอดภาษี (Duty free market) มีชื่อว่า ตลาดค้าขายสินค้าขนาดเล็กไต้หวัน (对台小额贸易市场) เป็นตลาดที่มีจุดเด่นเนื่องจากเป็นสถานที่ซื้อขายสินค้านำเข้าจากเกาะจินเหมินและเกาะไต้หวันที่ปลอดภาษีนำเข้าและภาษีมูลค่าเพิ่ม แต่มีการจำกัดปริมาณยอดการซื้อ ตลาดแห่งนี้เปิดในปี ค.ศ. 1995 เป็นเขตปลอดภาษีที่ดึงดูดลูกค้าชาวจีนและต่างชาติเป็นจำนวนมาก เป็นช่องทางสำคัญด้านการค้าระหว่างช่องแคบไต้หวัน ซึ่งจากสถิติศุลกากรนครเซี่ยเหมินระบุว่า ในเดือนมกราคม-สิงหาคม ค.ศ. 2008 ตลาดแห่งนี้ได้รองรับสินค้านำเข้าจากไต้หวันกว่า 8,277 ตัน หรือคิดเป็นมูลค่ารวมกว่า 8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[3]

หมายเหตุ[แก้]

  1. จำนวนพื้นที่ที่แสดงไม่รวมเกาะต้าเติ้ง (大嶝)

อ้างอิง[แก้]

  1. 行政面積. 金門縣政府民政處 Civil Affairs Department, Kinmen County Government (ภาษาจีนกลางสำเนียงไต้หวัน). 29 January 2019. สืบค้นเมื่อ 9 August 2019. 外圍 島嶼 面積單位: (平方公里) 大嶝 22.7500 小嶝 3.3100 角嶼 2.4400{...}附記 本縣縣境總面積153.011平方公里。 (不含中共管轄之大小嶝、角嶼)
  2. 2.0 2.1 "ชาวแผ่นดินใหญ่กลุ่มแรกเดินทางไปเที่ยวไต้หวันโดยผ่านจินเหมิน หมาจู่และเผิงหู(ภ)". China Radio International. 2008-10-01. สืบค้นเมื่อ 2010-11-08.
  3. 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 "เจาะลึกฮกเกี้ยน:เกาะจินเหมินของไต้หวัน แหล่งช๊อปปิ้งแห่งใหม่ของนักท่องเที่ยวจีนแผ่นดินใหญ่". thaibizchina.com. 2008-03-07. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2010-11-28.
  4. "Cross-strait Interactions and Exchanges". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-04-23. สืบค้นเมื่อ 2010-11-27.
  5. Commentary: Direct, Cross-Strait Three Exchanges Irresistible

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]