ยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ
(เปลี่ยนทางจาก ยูฟ่า คัพ วินเนอร์ส คัพ)
 | |
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1960 (ในชื่อ ยูโรเปียนคัพวินเนอร์สคัพ) ค.ศ. 1994 (ในชื่อ ยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ) |
|---|---|
| ยกเลิก | ค.ศ. 1999 |
| ภูมิภาค | ยุโรป (ยูฟ่า) |
| จำนวนทีม | 32 (รอบแรก) |
| ทีมชนะเลิศล่าสุด |  ลัตซีโย (1 สมัย) |
| ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด |  บาร์เซโลนา (4 สมัย) |
| เว็บไซต์ | www |
ยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ (อังกฤษ: UEFA Cup Winners’ Cup; ชื่อเดิม: ยูโรเปียนคัพวินเนอร์สคัพ: European Cup Winners’ Cup)[1] เป็นรายการการแข่งขันฟุตบอลสโมสรของยุโรป โดยการนำเอาทีมที่เป็นผู้ชนะฟุตบอลถ้วยภายในของแต่ละประเทศ ของฟุตบอลลีกยุโรปในปีนั้น ๆ มาทำการแข่งขันกัน จัดการแข่งขันโดยสหภาพสมาคมฟุตบอลยุโรป (ยูฟ่า) เริ่มจัดการแข่งขันตั้งแต่ฤดูกาล 1960–61 จนกระทั่งถึงฤดูกาล 1998–99 การแข่งขันถ้วยดังกล่าวก็ได้ถูกล้มเลิกไป เพื่อหลีกทางให้กับการจัดการแข่งขันยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก โดยที่ผู้ชนะเลิศในฟุตบอลถ้วยภายในของแต่ละประเทศ ก็จะได้สิทธิในการเข้าร่วมแข่งขันในถ้วยยูฟ่าคัพแทน[2][3][4][5][6][7]
คัพวินเนอร์สคัพได้รับการพิจารณาให้เป็นการแข่งขันของสโมสรยุโรปดิวิชันสองรองจากยูโรเปียนคัพหรือยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ในอดีต ก่อนจะรวมกับรายการยูฟ่าคัพ เพื่อยกระดับความสำคัญก่อนที่จะมาเปลี่ยนชื่อเป็นยูฟ่ายูโรปาลีก
การแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ[แก้]
ทำเนียบผู้ชนะเลิศ[แก้]
ชนะเลิศ (จำแนกตามสโมสร)[แก้]
| สโมสร | ชนะเลิศ | รองชนะเลิศ | ปีที่ชนะเลิศ | ปีที่ได้รองชนะเลิศ |
|---|---|---|---|---|
| บาร์เซโลนา |
4 | 2 | 1979, 1982, 1989, 1997 | 1969, 1991 |
 อันเดอร์เลคต์ |
2 | 2 | 1976, 1978 | 1977, 1990 |
| มิลาน |
2 | 1 | 1968, 1973 | 1974 |
 เชลซี |
2 | 0 | 1971, 1998 | — |
 ดือนามอกือยิว |
2 | 0 | 1975, 1986 | — |
| อัตเลติโกเดมาดริด |
1 | 2 | 1962 | 1963, 1986 |
 กลาสโกว์เรนเจอส์ |
1 | 2 | 1972 | 1961, 1967 |
| อาร์เซนอล |
1 | 2 | 1994 | 1980, 1995 |
| ฟีออเรนตีนา |
1 | 1 | 1961 | 1962 |
| เวสต์แฮมยูไนเต็ด |
1 | 1 | 1965 | 1976 |
 ฮัมบวร์ค |
1 | 1 | 1977 | 1968 |
 อายักซ์ |
1 | 1 | 1987 | 1988 |
| ซัมป์โดเรีย |
1 | 1 | 1990 | 1989 |
| ปาร์มา |
1 | 1 | 1993 | 1994 |
 ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง |
1 | 1 | 1996 | 1997 |
| ทอตนัมฮอตสเปอร์ |
1 | 0 | 1963 | — |
 สปอร์ติงลิสบอน |
1 | 0 | 1964 | — |
| ดอร์ทมุนท์ |
1 | 0 | 1966 | — |
| ไบเอิร์นมิวนิก |
1 | 0 | 1967 | — |
 สลอวันบราติสลาวา |
1 | 0 | 1969 | — |
| แมนเชสเตอร์ซิตี |
1 | 0 | 1970 | — |
| มัคเดอบวร์ค |
1 | 0 | 1974 | — |
| บาเลนเซีย |
1 | 0 | 1980 | — |
 ดินาโม ทบิลิซี |
1 | 0 | 1981 | — |
| แอเบอร์ดีน |
1 | 0 | 1983 | — |
| ยูเวนตุส |
1 | 0 | 1984 | — |
| เอฟเวอร์ตัน |
1 | 0 | 1985 | — |
| เมเชเลน |
1 | 0 | 1988 | — |
| แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด |
1 | 0 | 1991 | — |
| เบรเมิน |
1 | 0 | 1992 | — |
| เรอัลซาราโกซา |
1 | 0 | 1995 | — |
| ลัตซีโย |
1 | 0 | 1999 | — |
| เรอัลมาดริด |
0 | 2 | — | 1971, 1983 |
 ราพีทวีน |
0 | 2 | — | 1985, 1996 |
 เอ็มทีเค บูดาเปสต์ |
0 | 1 | — | 1964 |
| 1860 มิวนิก |
0 | 1 | — | 1965 |
| ลิเวอร์พูล |
0 | 1 | — | 1966 |
 กอร์นิค ซาเบอร์เซ่ |
0 | 1 | — | 1970 |
 ดินาโม มอสโก |
0 | 1 | — | 1972 |
| ลีดส์ยูไนเต็ด |
0 | 1 | — | 1973 |
| เฟเรนซ์วารอส |
0 | 1 | — | 1975 |
| เอาส์ทรีอาวีน |
0 | 1 | — | 1978 |
| ดึสเซิลดอร์ฟ |
0 | 1 | — | 1979 |
| เยนา |
0 | 1 | — | 1981 |
| ลีแยฌ |
0 | 1 | — | 1982 |
| โปร์ตู |
0 | 1 | — | 1984 |
| ไลพ์ซิช |
0 | 1 | — | 1987 |
| โมนาโก |
0 | 1 | — | 1992 |
| อันท์เวิร์ป |
0 | 1 | — | 1993 |
| ชตุทการ์ท |
0 | 1 | — | 1998 |
| มายอร์กา |
0 | 1 | — | 1999 |
ชนะเลิศ (จำแนกตามสโมสร)[แก้]
| ชาติ | ชนะเลิศ | รองชนะเลิศ |
|---|---|---|
| อังกฤษ
|
8 | 5 |
| สเปน
|
7 | 7 |
| อิตาลี
|
7 | 4 |
| เยอรมนี
|
5 | 6 |
| เบลเยียม
|
3 | 4 |
| สกอตแลนด์
|
2 | 2 |
| ยูเครน
|
2 | 0 |
| ฝรั่งเศส
|
1 | 2 |
| เนเธอร์แลนด์
|
1 | 1 |
| โปรตุเกส
|
1 | 1 |
| สโลวาเกีย
|
1 | 0 |
| จอร์เจีย
|
1 | 0 |
| ออสเตรีย
|
0 | 3 |
| ฮังการี
|
0 | 2 |
| โปแลนด์
|
0 | 1 |
| รัสเซีย
|
0 | 1 |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ uefadirect, Issue 100: August 2010 เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Page 15 "European Cup Winners' Cup makes its debut".
- ↑ Weaver, Graham (2012-06-22). Gunners' Glory: 14 Milestones in Arsenal's History. Mainstream Publishing. p. 159. ISBN 9781780575186. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.
The Cup-Winners' Cup is traditionally the weakest of the three European competitions
- ↑ Hesse-Lichtenberger, Ulrich (2003). Tor!: The Story of German Football. WSC Books Limited. p. 222. ISBN 9780954013455. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.
Only three East German clubs ever reached a European final ... and they were all in the Cup-Winners Cup, the weakest of the three European competitions
- ↑ Spurling, Jon (2014-09-18). Red Letter Days: Fourteen Dramatic Events That Shook Arsenal Football Club. Pitch Publishing. p. 189. ISBN 9781909626935. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.
The European Cup Winners' Cup had always been regarded as the weakest of the three continental competitions
[ลิงก์เสีย] - ↑ Kassimeris, Christos (2008). European football in black and white: tackling racism in football. Lexington Books. p. 26. ISBN 9780739119600.
Only three East German clubs ever reached a European final — all in the Cup-Winners' Cup, the weakest of the three European competitions
- ↑ Ridley, Ian (9 February 1997). "Football: Driven to distraction by the Cup". Independent on Sunday. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.
the Cup-winners' Cup ... is also the weakest and least regarded of the European competitions
- ↑ Donald, Stuart (2011-07-04). On Fire with Fergie. Headline. Chapter 12, footnote 2. ISBN 978-0755319817. สืบค้นเมื่อ 2 October 2015.