ข้ามไปเนื้อหา

ปืนพกลูเกอร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ลูเกอร์(พาราเบลลัม)
ปืนพกลูเกอร์, ในรุ่นที่เข้าประจำการในกองทัพแวร์มัคท์
ชนิดปืนพกกึ่งอัตโนมัติ
แหล่งกำเนิดจักรวรรดิเยอรมัน
บทบาท
ประจำการ1904–1953 (เยอรมนี)
1900–1970s (ประเทศอื่น ๆ)
ผู้ใช้งานดู ผู้ใช้
สงคราม
ประวัติการผลิต
ผู้ออกแบบGeorg Luger
ช่วงการออกแบบ1898
บริษัทผู้ผลิตDeutsche Waffen und Munitionsfabriken, Imperial Arsenals of Erfurt, Simson, Heinrich Krieghoff Waffenfabrik, Mauser, Vickers Ltd (final assembly only), Waffenfabrik Bern
มูลค่าต่อหน่วย35 ℛℳ (1943) เท่ากับ €140 ในปี 2021
ช่วงการผลิต1900–1943
จำนวนที่ผลิต3,000,000
ข้อมูลจำเพาะ
มวล871 กรัม (1 ปอนด์ 15 ออนซ์)
ความยาว222 mm (8.74 in)
ความยาวลำกล้อง120 mm / 4.7 in (Pistole 00)
100 mm / 3.9 in (Pistole 08)
200 mm / 7.9 in (Artillery)

กระสุน7.65×21mm Parabellum
9×19mm Parabellum[8]
การทำงานToggle-locked, short recoil
อัตราการยิง116 rpm (กึ่งอัตโนมัติ)[9]
ความเร็วปากกระบอก350–400 m/s (1148–1312 f/s) (9mm, 100 mm short barrel)
ระยะหวังผล50 เมตร (55 หลา) (9mm, 100 mm short barrel)
ระบบป้อนกระสุน8-round detachable box magazine, 32-round detachable drum
ศูนย์เล็งIron sights

พิสทอล พาราเบลรัม หรือ พาราเบลลัม-พิสทอล(พิสทอล พาราเบลรัม) มักจะถูกเรียกว่า ลูเกอร์[10]— เป็นปืนพกแบบกึ่งอัตโนมัติแบบแรงสะท้อนถอยหลังของลำกล้องที่มีระบบข้อเหวี่ยง(toggle-locked)ในการขัดกลอนซึ่งได้ถูกผลิตในหลายรุ่นและโดยหลายประเทศ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1898 ถึง ค.ศ. 1948 การออกแบบนี้ได้รับการจดสิทธิบัตรครั้งแรกโดย Georg Luger เพื่อเป็นการปรับปรุงปืนพกแบบอัตโนมัติ โบชารด์ท์(Borchardt)และถูกผลิตขึ้นในฐานะปืนพกอัตโนมัติพาราเบลลัม, ระบบโบชารด์ท์-ลูเกอร์โดยโรงงานผลิตอาวุธปืนของเยอรมัน Deutsche Waffen und Munitionsfabriken (DWM)[1] รุ่นที่ผลิตเป็นครั้งแรกได้เป็นที่รู้จักกันคือ "โมเดล 1900 พาราเบลรัม" รุ่นต่อมาได้รวมถึงปืนพกพาราเบลรัม โมเดล 1908 หรือ พี08 ซึ่งถูกผลิตขึ้นโดย DWM และโรงงานผลิตรายอื่นๆ ได้แก่ W+F Bern, Krieghoff, Simson, Mauser, และ Vickers[11] ปืนพกพาราเบลรัมรุ่นแรกได้ถูกใช้งานโดยกองทัพสวิสในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1900 ในการประจำการในกองทัพเยอรมัน มันได้ถูกนำมาใช้ในการปรับปรุงแก้ไขจากปืนพก โมเดล 1908(พี08) ให้มีขนาดลำกล้อง 9×19mm พาราเบลลัม[1] โมเดล 08 เป็น​รุ่นสุดท้ายที่จะถูกสืบทอดโดยวอลเทอร์ พี38(Walther P38)

ลูเกอร์เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีจากการถูกใช้งานในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและครั้งที่สอง แม้แต่สาธารณรัฐไวมาร์ในช่วงสมัยระหว่างสงครามและ Volkspolizei (ตำรวจลับ)ของเยอรมนีตะวันออกในช่วงหลังสงคราม พี.08 ได้ถูกนำเสนอในรูปแบบกระสุนขนาด 7.65mm พาราเบลลัม แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่น่าประทับใจสำหรับปืนพกที่มีกระสุนขนาด 9×19mm พาราเบลลัมที่ได้รับการพัฒนา ซึ่งยังเป็นที่รู้จักกันคือ 9×19มม. ลูเกอร์ ปืนพกนี้ได้ถูกนำมาใช้ในนวนิยายโดยตัวละครตัวร้ายหลายตัวในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากมีความเกี่ยวข้องกับนาซีเยอรมนี

ประเทศผู้ใช้งาน

[แก้]
ปืนพกลูเกอร์ 04 ที่ถูกใช้งานในกองทัพเรือจักรวรรดิเยอรมัน

หน่วยที่ไม่ใช่รัฐ

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
อ้างอิง
  1. 1.0 1.1 1.2 Datig, Fred A., The Luger Pistol, Gun Digest, 1957 ed., Chicago Illinois: Edward Keogh Co. Inc. (1956) pp. 164-165
  2. "A pistola Parabellum do contrato brasileiro".
  3. Jowett, Philip; Snodgrass, Brent (5 Jul 2006). Finland at War 1939–45. Elite 141. Osprey Publishing. p. 46. ISBN 9781841769691.
  4. Jowett, Phillip, Latin American Wars 1900-1941: Osprey Publishing (2018)
  5. Douglas de Souza Aguiar Junior (25 June 2017). "O Museu de Polícia Militar de São Paulo". Armas On-Line (ภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล).
  6. 6.0 6.1 6.2 Grant 2018, p. 57.
  7. Grant 2018, p. 4.
  8. German Infantry Weapons. United States War Department. 25 May 1943. p. 5.
  9. Proceedings Of The United States Naval Institute, Annapolis MD, Vol. 27, No. 1 (March 1901) p. 436
  10. Fitzsimons, Bernard, บ.ก. (1977). "Luger". The Illustrated Encyclopedia of Weapons and Warfare. Vol. 16. London, UK: Phoebus. p. 1778.
  11. 11.0 11.1 11.2 11.3 "DWM Luger P-08 Pistol". chuckhawks.com. สืบค้นเมื่อ 12 May 2017.
  12. Rottman, Gordon (2013). The Big Book of Gun Trivia: Everything You Want to Know, Don't Want to Know, and Don't Know You Need to Know. Bloomsbury Publishing. p. 32.
  13. 13.0 13.1 13.2 13.3 Walter, John (1991). Luger Book: The Encyclopedia of the Borchardt and Borchardt-Luger Handguns, 1885–1985. London, UK: Arms & Armour. p. 66. ISBN 978-0-85368-886-0.
  14. Alejandro de Quesada (20 November 2011). The Chaco War 1932-35: South America's greatest modern conflict. Osprey Publishing. p. 23. ISBN 978-1-84908-901-2.
  15. Walter, John (2001). The Luger Story. Greenhill Books. p. 127. ISBN 1-85367-436-2.
  16. Miller, David (2007). Fighting Men of World War II, Volume I: Axis Forces — Uniforms, Equipment, and Weapons. Stackpole Books. p. 369. ISBN 978-0-8117-0277-5.
  17. Jowett, Philip (2010). Chinese Warlord Armies 1911–30. Oxford, UK: Osprey Publishing Ltd. p. 21. ISBN 978-1-84908-402-4.
  18. "მსუბუქი შეიარაღება". history.mod.gov.ge. สืบค้นเมื่อ 2021-05-04.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  19. Cormack, A.J.R. (1972). The Luger. Profile Publications Ltd. p. 57.
  20. 20.0 20.1 20.2 Davis, Aaron (2006). Standard Catalog of Luger (2nd ed.). Gun Digest Books. ISBN 0-89689-411-8.
  21. Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd. ISBN 1-84065-245-4.
  22. 22.0 22.1 22.2 Bishop, Chris, บ.ก. (2002). The Encyclopedia of Weapons of World War II. Metrobooks. p. 228. ISBN 1-58663-762-2. สืบค้นเมื่อ 2 March 2010.
  23. 23.0 23.1 23.2 Grant 2018, p. 59.
  24. KNIL-wapens in Indonesische musea (KNIL weapons in Indonesian museums), D.W. Staat, SAM Wapenmagazine 85, p.51 (In Dutch)
  25. Davis, Aaron, The Standard Catalog of Luger, Gun Digest Books, ISBN 9780896894112 (2006) p. 182
  26. Grey Tiger (2015). "World Infantry Weapons: Libya". WorldInventory. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-05. สืบค้นเมื่อ 13 December 2017 – โดยทาง Google Sites.
  27. Görtz, Joachim. The Borchardt & Luger Automatic Pistols: A Technical History for Collectors from C93 to P.08. p. 537.
  28. 28.0 28.1 28.2 Davis, Aaron, The Standard Catalog of Luger, Gun Digest Books, ISBN 9780896894112 (2006) p. 6
  29. Hæren etter Annen verdenskrig: 1945–1990 [The Army of the Second World War: 1945–1990] (ภาษานอร์เวย์). Oslo: Fabritius. 1990. p. 563. ISBN 8290545169.
  30. Telo, António José; Álvares, Mário (2004). Armamento do Exército Português, Vol.I – Armamento Ligeiro [Armament of the Portuguese Army, Vol.I – Light Armament] (ภาษาโปรตุเกส). Lisbon: Prefácio. pp. 100–103. ISBN 972-8816-43-X.
  31. 31.0 31.1 Arnold, David W. (11 November 2010). "Classic Handguns of the 20th Century: The P.08 German Luger". Handguns. สืบค้นเมื่อ 12 May 2017.
  32. Grant 2018, p. 28.
  33. Grant 2018, p. 69.
  34. "The Weapons: Semi-auto Pistols". lebaneseforces.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2015. สืบค้นเมื่อ 12 March 2015.
  35. Perez, Jean-Claude (March 1992). "Les armes de l'O.A.S." Gazette des Armes (ภาษาฝรั่งเศส). No. 220. pp. 28–30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-10-08. สืบค้นเมื่อ 2019-06-26.
  36. "Martin McGuinness: I'm not bothered by gun photograph". belfasttelegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0307-1235. สืบค้นเมื่อ 2022-10-06.
  37. Blake, Andrew (1979-09-04). "The American Connection: Running Guns to the IRA". Washington Post.
  38. McCollum, Ian (27 January 2016). "Viet Cong Handmade Luger Lookalike". ForgottenWeapons.com. สืบค้นเมื่อ 12 December 2017.
  39. Scarlata, Paul (1 October 2017). "Yugoslav Part II: World War II small arms: an assortment of small arms from friends and foe alike". Firearms News.
  40. Stewart, Major Michael P. "Art of War Papers" (PDF). สืบค้นเมื่อ 12 March 2015.
บรรณานุกรม

อ่านเพิ่ม

[แก้]
  • The Borchardt & Luger Automatic Pistols by Joachim Gortz and Dr. Geoffrey Sturgess (Simpson Ltd, 2012)
  • Imperial Lugers by Jan C. Still (Still's Books, 1994)
  • Third Reich Lugers by Jan C. Still (Still's Books, 1988)
  • Weimar Lugers by Jan C. Still (Still's Books, 1993)
  • Lugers at Random by Charles Kenyon (Hand Gun Press, 1990)
  • Simson Lugers by Edward B. Tinker and Graham K. Johnson (Simpson Ltd, 2007)
  • Luger Book: The Encyclopedia of the Borchardt and Borchardt-Luger Handguns, 1885–1985 by J. Walter (Arms & Armour, 1991)
  • The Parabellum is Back! 1945–2000 by Mauro Baudino and Gerben van Vlimmeren (Simpson Ltd, 2010)

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]